Hallo, Graag wil ik mijn verhaal hier even kwijt en misschien tips van jullie over wat ik kan doen in deze situatie. Mijn vriend en ik hebben sinds 1.5 jaar een hele fijne relatie. Hij was altijd een kennis van me en sinds hij bij mij in de stad is komen wonen zijn we onafscheidbaar. Tevens zijn mijn vrienden ook zijn vrienden geworden. We zouden gaan samen wonen totdat ik er een maand geleden achter kwam dat ik zwanger ben. We zijn beide 26 jaar en we hebben het er weleens over gehad, wat als..We hadden afgesproken dat als ik voor mijn 29e onverwachts zwanger wordt er het weg zouden laten halen. Nu ben ik eenmaal zwanger en voelt het allemaal heel anders. Ik heb een echo gehad en het hartje gehoord en ben helemaal verliefd op de kleine baby. Alleen mijn vriend vind dat ik mij niet aan mijn afspraak heb gehouden en het weg moet laten halen. Hij heeft 5 jaar geleden kanker gehad en traag zaad door de chemo, dus ik zie het ook een beetje als een wonder. Hij ziet het omdat het door alles heen is gegaan alsof ik zeer vruchtbaar ben. Goed nu kun je nooit in de toekomst kijken, dus op dit moment zal geen van ons zijn gelijk halen. Twee weken geleden heb ik aangegeven voor het kindje te gaan. Hij is hier erg van geschrokken en heeft het uitgemaakt omdat hij vindt dat ik me niet aan de afspraak hou. Hij zegt dat we eerst lekker moeten gaan samen wonen en over een paar jaar een betere toekomst kunnen bieden. Hij komt zelf uit een gescheiden gezin en heeft hier heel veel deuken van opgelopen. Ik ben een dromer en zie vaak weinig beren op de weg. Nu heb ik al besloten het niet weg te laten halen, en niemand die mij van deze menig af helpt. Nu mist mijn vriend/ex mij heel erg en hebben nog wel wat contact gehad. Maar hij is zo koppig en ik denk niet dat hij van mening gaat veranderen. Tevens heeft hij een hele goede band met zijn vader. Die man is een beetje vreemd (lang verhaal). Maar die geeft aan dat mijn vriend voor zijn gevoel moet kiezen en mij moet gaan vergeten. Niemand die hem dus op een andere manier ernaar laat kijken want met zijn vrienden praat hij er niet over. Nu zijn mijn vrienden ook zijn vrienden en zullen we elkaar ongetwijfeld nog tegen komen. Wat zal ik doen en ben ik echt slecht dat ik mij niet aan mijn woord houd? Wat zouden jullie doen in deze situatie. Omdat al mijn vrienden geen kinderen hebben en het moeilijk begrijpen kan ik er niet zo goed met ze over praten. Ook al proberen ze het heel lief Bedankt voor jullie reactie! XX
Even ten eerste: Gefeliciteerd met je zwangerschap! Want het is wel iets heel leuks en bijzonders! Je bent niet slecht dat je je niet aan je woord hebt gehouden. Het is niet zo dat je hebt beloofd nooit meer te gaan winkelen (ik noem maar iets) en dat nu per ongeluk toch weer hebt gedaan. Dit is wel even iets anders! Je kunt nu eenmaal moeilijk beslissingen nemen over dit soort dingen en je er op vast leggen. Je verandert nu eenmaal! en als je eenmaal die positieve test in handen hebt verandert alles. Zo is het gewoon. Jij bent dus zeker niet slecht en voel je alsjeblieft ook niet zo! Wat betreft je vriend... ik vind het super vervelend voor je, maar ook een rare reactie van hem. Hij houdt van je, hij mist je, jullie zijn al een tijdje bij elkaar en willen zelfs gaan samenwonen. Dat een baby niet gepland was en dat dit m even van zn stuk brengt is logisch. Maar de beslissing wat jullie er mee doen (want het is jullie kindje en niet alleen van jou, dus samen verantwoordelijk) zou je samen moeten doen. Gewoon zeggen dat jij je niet aan de afspraak houdt is een beetje makkelijk. waarschijnlijk was het ook niet jouw bedoeling om zwanger te worden, dus voor jou is het net zo moeilijk. Jij hebt alleen dat je het kindje voelt, je voelt je zwanger en alles gebeurt in jouw lijf. Voor jou is de keuze dus echt een stuk moeilijker. Als jij je er gelukkig bij voelt en jij het kindje graag wilt houden, dan moet je je zeker niet door hem laten overhalen het alsnog weg te laten halen. Als hij echt van je houdt zal hij inzien dat dit, hoewel niet gepland, super geweldig is en jullie hier samen vast wel uit komen en zorgen dat het werkt. Makkelijk is het vast niet, maar slas je echt wil is er vast wel een weg te vinden. simpelweg het argument dat jij je niet aan een afspraak hebt gehouden die gemaakt is toen je in een hele andere situatie zat, en er dus toen niet goed over kon oordelen, vind ik wel erg makkelijk gedacht en niet echt netjes van m. En anders.... tja... dat is natuurlijk niet leuk! niemand wil een kindje alleen op de wereld zetten. Maar als jij het wil houden en jij voelt je er goed bij, laat je dan door niemand tegenhouden! Heel veel succes en sterkte!!!
Zo te horen klinkt het alsof jij het jezelf nooit zou kunnen vergeven wanneer je de baby niet zou houden...... dus eigenlijk heb jij volgens mij geen keuze en moet je er gewoon voor gaan jij samen met je kindje!
Dank je wel wolkje85! Het is fijn om te lezen dat je zijn reactie raar vindt en de keuze van mij niet slecht is omdat ik mij niet aan mijn woord heb gehouden. Ik weet ook wel dat de keuze niet slecht is of raar. Maar omdat hij doet alsof deze hele situatie mijn schuld is en dat ook echt zo ziet ben ik onwijs gaan twijfelen aan mijn gevoel. Bedankt voor je lieve reactie, fijn om wat advies te krijgen! X
Graag gedaan! en daarbij: hij heeft waarschijnlijk ook mega schuldgevoelens over dat hij het niet wil en DE manier om die weg te krijgen is door zichzelf te overtuigen dat het vooral jouw schuld is en vooral allemaal aan jou ligt. zo lang hij het niet bij zichzelf hoeft te zoeken kan hij het waarschijnlijk rechtvaardigen. Maar het zegt meer over hem dan over jou hoor! Want iedereen kan bedenken dat je in deze situatie moeilijk kan zeggen van: ja maar je hebt het beloofd! er is een kindje, een leven, in het spel. dan kun je dit soort dingen niet zo zwart/wit bekijken. sterkte meid!
Hem mee vragen naar echo's enz. hem de kans bieden vader te zijn en te zeggen het kindje gaat er zoiezo komen en ik zou het fijn vinden als jij vader kan zijn voor het kindje en hem dan puppy eye aankijken hij zal ook wel veranderen als hij van je houd en het kindje in je buik ziet wat de rest van de familie vind zou mij geen ene reed schelen het is van jou en hem en niet van jou hem en zijn vader.... (iel) JOU KEUZE IS HEEEEEL GOED je kan niet eerder beloftes maken terwijl je nog niet in de situatie zit en dat was een beetje gek van jullie beide
Meis Het is een wonder! En geniet van het wondertje dat je gegeven is. Ondanks dat je van te voren iets anders dacht kan hij niet van jou verwachten het weg te halen, zoiets bijzonders! Geef je vriend wat tijd, wie weet. Maar ik vind echt dat als hij van je houd dit niet mag verwachten.
Dank je wel voor je lieve bericht! Ik heb meteen een sms gestuurd met de vraag of hij volgende week mee gaat naar de echo. Geen idee of dat een man ook echt wat doet. Toen ik mijn eerste echo had en het hartje hoorde smolt ik (mijn schoonzus is echoscopist dus had met 7 weken al een echo). Maar werkt dat bij een man ook zo, ben heel benieuwd Bedankt voor jullie reacties
Ik ben het met Wolkje eens, het is niet een afspraak van 'ik zal niet meer roken' o.i.d., dit gaat om een levend wezen, om jullie kindje. Misschien draait hij tzt bij, misschien ook niet. Maar jij moet naar je eigen gevoel luisteren, en volgens mij is het al duidelijk dat jij er geen moment over denkt het weg te laten halen en er helemaal voor wil gaan. Dit moet je dus ook gewoon doen! En natuurlijk is het heel moeilijk en zwaar om alles in je eentje te doen en ergens ook wel verdrietig als je vriend er niet hetzelfde over denkt als jij, maar als je zeker van je zaak bent kun je het zeker! Succes
Als hij echt zoveel van je houdt, draait hij vast bij. Misschien moet hij gewoon even aan het idee wennen. En over wel/geen abortus kun je van te voren geen afspraken maken. Er groeit nu een kindje in je en dat maakt het toch even wat anders als wanneer er nog niets aan de hand is. Dan weet je ook niet hoe het voelt. Ik zou gewoon proberen heb voorzichtig te betrekken bij de zwangerschap. En hopelijk kiest hij dan toch voor jullie.
Zoals ik het nu lees is hij gewoon even van slag, maar houdt hij te veel van je om je hierdoor te laten gaan. Persoonlijk denk ik dat hij bijdraaid en dat jullie er samen voor kunnen gaan straks. Maar dat is natuurlijk nooit zeker! Een belofte om voor je 29e het kindje weg te laten halen vind ik sowieso een beetje raar. Als je 28 en 10 maanden bent, zou je het weg laten halen maar 2 maanden later zou je het houden? Tuurlijk niet. Oftewel, dat is een belofte met 600 haken en ogen eraan. Helemaal niet raar dat je daar op terug komt, het is je kindje! Heel veel sterkte ermee!
Dank jullie wel voor jullie fijne reacties. Gister heb ik hem gemaild met de vraag of hij volgende week mee wilt naar de echo. Hij heeft tot mijn verbazing gezegd mee te willen omdat ik dat zo graag wil, maar heeft er meteen bij gezegd dat het hem niks zal doen en hij niet van gedachten zal veranderen. Toen ik mijn eerste echo had was ik meteen verliefd, maar bij mannen zal dat wel anders werken denk ik. Mijn vriend/ex kan zich heel goed voor emoties afsluiten en het niet toe laten, dus geen idee of dit gaat werken. Maar ik heb een klein beetje hoop
mijn man stond met een big smile te kijken toen hij onze kleine voor het eerst op de echo zag en het hartje zag kloppen. Dus het doet mannen ook wel wat hoor. Ik denk dat jouw vriend vooral aan het idee moet wennen. Laat hem verder even met rust buiten de echo en laat hem goed nadenken.
Hihi, mijn mannetje is ook niet zo'n gevoelensmens maar heb nog nooit zo'n big smile op zijn gezicht gezien als toen onze kleine op de 10 weken-echo even gezellig naar ons zwaaide.. Hij kroop bijna in het echo-apparaat hihi! Dus komt vast helemaal goed! Maar moet wel eerlijk zeggen, de afspraak om het weg te laten halen als je nog geen 29 bent... Tja... Hele vreemde afspraak.. Je bent er klaar voor of niet.. Daar kun je geen afspraak aan binden vind ik
Allereerst van harte gefeliciteerd met je zwangerschap. Jammer dat je in zo'n vervelende situatie zit en je (ex)vriend niet begrijpt hoe het voor jou moet voelen. "Je niet aan de afspraak houden" kom op zeg.. Je wist toen toch niet hoe jij je nu zou voelen en hij ook niet. Ik heb ook altijd geroepen dat ik abortus zou laten doen indien ik ongewenst zwanger zou raken. Vriend en ik beide nog aan de studie en we woonden nog thuis. Na een rugoperatie toch zwanger en mijn vriend pleitte ook voor abortus. Ik kon dit ook niet en hield eigenlijk al meteen van mijn ongeboren kindje en ik heb er dus ook voor gekozen dit niet te doen. Hem heb ik de keuze gegeven: samen verder en ervoor gaan of ik doe het alleen. Hij heeft voor het eerste gekozen en dat was erg zwaar voor hem. Hij moest er erg aan wennen en heeft mij destijds zelfs verweten dat het mijn beslissing was en niet die van hem. Naarmate de zwangerschap vorderde en er echo's kwamen, het hartje te horen was en hij de baby begon te voelen is hij compleet omgeslagen en we wonen nu samen met zijn drietjes. Ondanks alles heb ik nog nooit zo'n lieve papa gezien en we zijn super gelukkig met elkaar en met onze zoon. Als hij jou zo mist en van je houdt kunnen jullie dit aan. Zie het inderdaad als een wonder en ik hoop dat hij dit uiteindelijk ook gaat doen. De baby is een geschenk dat voortgebracht wordt uit jullie liefde en als zijn hart net zo groot is als het jouwe is er toch zeker wel plaats voor het mooiste wat je kan overkomen? Veel sterkte!
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik vind het sowieso een vrij naïeve afspraak om van te voren te maken. Maarja hij kan niet van jou verwachten dat je jou aan die afspraak houd. Het is niet niks zomaar even je kindje weg halen. Mijn vriend was trouwens niet erg onder de indruk van de echo's van mijn vorige zwangerschap, bij hem moest het echt groeien. Ondanks dat we er wel bewust voor hebben gekozen. Dus verwacht niet teveel van zijn reactie als hij mee gaat. Waarschijnlijk word het weer anders als je echt het kamertje gaat inrichten, en als hij de baby ook kan voelen schoppen. Maar sommige mannen moeten de baby gewoon eerst even zien voordat ze smoorverliefd zijn.
Ik denk dat hij wel aan het idee zal wennen als hij ziet dat het echt een mensje is al eigenlijk.. Ik zou het best raar vinden als hij er nu op staat om het kindje weg te laten halen en dan over drie jaar wél proberen zwanger te raken. Zeker als je al op een leeftijd bent waarop je voor het kindje zou kunnen zorgen. Vind daarom ook zeker dat je je eigen gevoel daar niet voor aan de kant moet zetten.. (En wat als het dan niet lukt inderdad.. ik ben het ermee eens dat je dit zeker als wonder kunt beschouwen!) Ik denk dat hij nog wel bijdraait en dan inziet dat zo'n afspraak van tevoren eigenlijk niet te maken is! Maar mannen voelen nu eenmaal niet precies wat vrouwen voelen als ze zwanger zijn.. Geniet van je zwangerschap en je kindje!
Meid; wat een rot situatie.. Maar blijf je eigen hart volgen, of hij nou bijdraait of niet. 26 jaar is een mooie leeftijd om moeder te worden en gelukkig hrb je nog een paar maanden om je klaar te maken voor je kleintje en dingen te doen die je graag wil doen (bijv een bepaalde vakantie of net wat je ex graag had willen doen als dit kindje nu niet in jullie leven was gekomen). Wat ik echt ongelofelijk vind is dat je vriend dit niet ziet als een wereldwonder. Zelf kanker hebben gehad, moeten knokken voor je leven en nu zo makkelijk denken over een abortus... Terwijl je weet dat je mogelijk nooit vruchtbaar meer zou kunnen zijn.. Ik denk dat manlief een gat in de lucht had gesprongen nadat hij natuurlijk ook aan het nieuws is gewend. En ik... Ik had exact hetzelfde gevoel als jou gehad.. No way dat ik het liet weghalen. Als ik kanker zou overwinnen, dan zou dit echt bijzaak zijn geweest en overleef je dit prima! Maar misschien ben ik hier niet transparant in omdat ik zelf mijn moeder ben verloren aan kanker op jonge leeftijd na een lang ziektebed. Wat betreft de echo's, hier was manlief steeds super blij om ons kleintje te zien. Maar die situatie is absoluut niet te vergelijken. Ik denk wel dat als ik een chagarijnige ex langs me heb zitten tijdens de echo die mij op dat moment zou vernederen of er alles aan doet om zijn gelijk te bewijzen, ik hem de deur zou wijzen tijdens de echo. Heel veel sterkte!! X
Dank jullie voor de fijne tips en reacties! Vind het fijn om te lezen wat jullie mening en gevoel hierbij is