Het enige wat ik nu denk na het lezen van deze tekst is: hoe weet jij nu of ik onredelijk doe of niet. Het is maar een piepklein stukje tekst over waar ik nu mee zit. Het gaat helaas al sinds het begin niet van een leien dakje. De eerste maanden speelde zijn koophuis met exvriendin de hoofdrol, daarna zijn verpeste band met zijn ouders en nu gedraagt hij zich onverantwoordelijk terwijl er een kind op komst is. Hij scheldt me uit, voor kankerhoer en alles wat daar bij hoort, als we ruzie hebben. Hij laat me voor verrot liggen als ik zwanger en ziek op bed lig. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik was verliefd op hem geworden omdat hij overkwam als een zelfverzekerde jongen die zijn leven voor elkaar had en wist wat hij wilde in het leven. Niets bleek minder waar. Ik vind het dus nogal grote veroordelende woorden die jij hier plaatst over dat ik onredelijk zou zijn. Daarnaast vraag ik me af waarom wij vrouwen altijd begrip moeten hebben voor de man en niet andersom. "Voor een man is dit moeilijk en zus moeilijk" en "Mannen ervaren dingen anders, dus..." ik kots daarvan! Ze kunnen ook wel eens uit de eeuwige sleur van 'lekker makkelijk' komen en eens na gaan denken.
Of mannen kunnen veranderen als hun kind er is.... Ik heb de 2 uiteinden voor je Op mijn 18e ongepland zwanger geraakt van mijn toen 25 jarige vriend, we hadden net een jaar wat... Toen samen gaan wonen en dan keer je iemand pas kennen hè. Hij bleek diep in het drugscircuit te zitten en was dus 3/4 nachten in de week weg en kwam dan helemaal van het padje thuis (coke) met alle agressie wat daarbij hoorde. Zal je alle details besparen, maar het komt er op neer dat hij niet is veranderd voor zijn dochter en met dochter een week oud zijn we daar uit huis gehaald... Op mijn 29 ste bewust zwanger geworden met mijn nieuwe vriend. Net als die van jouw geen prater, zo romantisch als een houten deur een echte man man zeg maar... Nadat onze dochter geboren is, is hij als een blad aan een boom omgedraaid. Isheel zorgzaam, vraagt naar dingen, luistert naar mijn (hormonale) dingen uit zelfs zijn gevoelens en helpt me waar hij kan. Ik ben echt verliefder op hem dan ooit. Dus ja, ik weet niet tot welke categorie die van jouw behoort, maar het kan dus beide kanten op Succes!
Die van mij heeft het vandaag flink verpest. Vandaag kwam er een brief binnen van een incassobureau. Heb hem opengemaakt, omdat ik hem wel vaker betrapte op onbetaalde rekeningen. Meneer heeft een schuld open staan van 5000 bij VISA. Niets heeft hij mij hier over verteld. Vorig week zat hij achter mijn rug om geld te pinnen met mijn pinpas. Toen ik hem er net allemaal mee confronteerde, bekende hij voor het gemak ook nog eens dat hij een extra rekening heeft waar hij inmiddels 2000 op rood staat. Ik voel me zo verschrikkelijk bedrogen en belogen.
Pfff ... Met zo'n leugenaar (of beter "verberger") zou ik toch echt wel effe klaar zijn, Indiechick! Als je met hem verder wil, zou ik vooral zorgen dat ie die schulden zo snel mogelijk terugbetaald. Niks zo hatelijk als dat dat nog jaren open blijft staan en extra interesten blijft vergaren. En bovendien kost jullie kind binnenkort ook geld. Of heeft hij daar nog niet bij stilgestaan en moet jij dat maar in je eentje allemaal ophoesten? Sterkte!
Zo te lezen mag ik me helemaal bij het clubje aansluiten... Mijn vriend en ik zijn bijna 13 jaar samen, ik 27 hij 40! Ik ben nu 32 weken zwanger van ons eerste wondertje, dit heeft bijna 3 jaar geduurd! We zijn zwanger van de 9de iui behandeling! Wij zijn geen van beide praters, ik super romantisch terwijl hij het ooit heeft gepresteerd om mij romantisch mee uit eten te nemen... Juist ja, we eindigde bij macdonalds!!! Ik heb al heel veel met hem mee gemaakt, drank/drugs/gokken, toen heb ik hem voor het punt gezet of hij gaat in therapie of ik ga.. Hij heeft een jaar in therapie gezeten, waarvan een gedeelte wij samen zijn gegaan (relatietherapie). Het is ruim een jaar goed gegaan... Totdat ik er sinds kort achter ben gekomen dat hij heeft zitten chatten met andere vrouwen en ja, de betaalde chat... Nu weten we van hem, dat hij heel erg veel mee heeft gemaakt in zijn leven, het is heel zwaar geweest en hij is een echte opkroppen... Net als ik. Hij heeft dus vluchtgedrag... Nu heb ik ontzettend veel last van mijn hormonen, en nu dus helemaal!!! Vertrouw hem totaal niet meer, slaap slecht, eet slecht, huil hele dagen, voel me zo vreselijk verraden... Dacht echt dat het goed ging tussen ons! Heb meerdere (hypno)-relatietherapeuten een mail gestuurd en zij zeggen allemaal dat dit wederom een vluchtgedrag is en dat het veel dieper zit dan zelfs hij beseft! Ik had dit eigenlijk al verwacht, aangezien hij zo gemakkelijk vlucht en ook weer zo gemakkelijk stopt met zijn vluchtgedrag, volgens mij is er iets diep van binnen bij hem geblokkeerd. Hij begrijpt ook niet waarom hij mij zo pijn doet en dat hij dat helemaal wil, omdat hij alles heeft wat hij wil. Maar zo voelt dat voor mij niet natuurlijk!! Ik durf hem niet te vragen om naar die therapie te gaan, ik ben zo bang voor zijn reactie (hij is niet agressief dat niet gelukkig). Hij heeft het helemaal niet op hypnotherapie maar denk echt dat dit bij ons dus beste therapie is... Nou zo hebben we dus allemaal onze eigen problemen met onze mannen, pfffff, wat is het toch ook een apart volk Is misschien maar goed dat hun niet degene zijn die zwanger zijn, dan hadden wij vrouwen een nog groter probleem!!! Ik wens jullie alle geluk en voorspoed in jullie relatie, de zwangerschap en met de kleine garnaal! En hopelijk loopt het voor ons allemaal goed en positief af! Het einde van een klote jaar, het begin van een geweldig goed 2014!!! Dikke digi knuf