Wat een nare situatie. Maar er zijn zat vrouwen die het alleen doen hoor! En ik zou je absoluut geen zorgen maken over de afspraak bij de vk. Ik heb bij de intake helemaal geen vragen gehad over de vader, voor zover ik het me kan herinneren. Sterker nog: hij had speciaal vrij genomen van werk en vervolgens moest hij zeker een uur in de wachtkamer blijven. De vk wilde hem helemaal niet bij de intake hebben. Misschien wilde ze een eerlijk antwoord op al haar vragen en was ze bang dat de aanwezigheid van mijn vriend ervoor zou zorgen dat ik niet alles zou vertellen? Uiteindelijk mocht hij enkel op het laatst naar binnen, voor de echo. Ik zou, zoals de anderen al aangeven, er wel voor zorgen dat je iets van een sociaal vangnet hebt. Dat is belangrijk tijdens de zwangerschap, maar ook erna. Stel je wordt ziek en je kan echt je bed niet meer uit, dan moet je wel iemand kunnen bellen. Of stel dat je last krijgt van een postnatale depressie. Dan wil je echt niet helemaal alleen zijn.
Dankjewel! Antwoord op je vraag of je tussendoor ook naar de huisarts moet, bij mij was dit niet het geval. Ik hoefde alleen naar de afspraken bij de verloskundige en ook wanneer ik het gevoel had dat er iets niet klopte (ik verloor een beetje bloed) dan moest ik daar gewoon de verloskundige voor bellen.
Het kan altijd zijn dat je naar de huisarts moet maar tenzij je vanwege de zwangerschap erheen moet hoef je niet je verhaal te doen. Aangeven dat je zwanger bent natuurlijk wel aangezien je klachten daar vandaan kunnen komen en vanwege behandeling of in het geval van foto's maken bijvoorbeeld. Ik gebruikte medicatie toen ik zwanger raakte en moest daarom naar de huisarts en doorverwezen naar de gyn maar er werd bij de huisarts niet naar de vader gevraagd. Maar als ik jou was zou ik niet zo bang zijn voor die vragen, als jij zegt dat hij niet in beeld is of je wilt geen contact met hem of wat dan ook dan hebben ze dat te accepteren. Ja, ik vind dat ook heel erg, heb wel nog een beetje contact met hem maar minimaal. Hij zegt wel dat hij haar wilt zien (zegt hij niet uit zichzelf) maar vervolgens heeft hij geen tijd, of komen er andere "redenen" of zoals meestal helemaal geen antwoord. Ben zelf van mening als je als vader je kind wilt zien dan zou je daar alles voor doen, en dus ook tijd maken. Net als een moeder. Maar dat heb ik hem maar niet gezegd. Komt vast wel als dit lang genoeg zo door gaat. Maar ik wil heel graag dat ze haar biologische vader leert kennen en hopelijk gaat hij ooit een soort van vaderrol op zich nemen maar begin die hoop steeds meer te laten varen. Ik vind het belangrijk dat een kind zijn of haar biologische ouders kan leren kennen. Op echt extreme gevallen na natuurlijk. Maar ja, dan denk ik maar zo, iedereen heeft het recht om een loser te zijn. Maar ik betwijfel dat vaders die hun kind(eren) niet zien zichzelf zo zien.
hallo Allemaal, Vandaag mijn eerste echo gehad en was zeer mooi en alles is oke. Daarnaast zijn mijn ex en ik weer bij elkaar gekomen, zijn moeder en ik hebben goed gepraat en daarna kwam hij erbij en willen wij het toch weer gaan proberen, ook voor het kindje. Hij zat tijdelijk in zeeland bij zijn ouders en ik in friesland op kamers. Hij met zijn blonde haren en ikke ook harstikke blond zitten wij al te fantaseren hoe ons kindje eruit gaat zien. Hahaha, ik vermoed ook harstikke wit kwa haar maar zeker ook het huidje. Wij hebben samen blauwe ogen dus waarschijnlijk krijgt kindje ook blauwe ogen. Echt super om nu al een voorstelling te maken hoe kindje eruit gaat zien. Maar nu niet meer ik alleen maar samen en dat maakt het natuurlijk veel leuker. Bedankt allemaal.
Gefeliciteerd met de mooie echo! Jeetje is dat ineens een omeekeer. Maar ben je nu over al je twijfels heen dan? Dat met dat hij voor de verkeerde redenen de baby wilde? Ben wel heel blij voor je. Hoop echt dat jullie samen een mooie toekomst tegemoet gaan 😄
Geweldig nieuws. Heb het een beetje zitten lezen en wou net zeggen dat je je om de verkeerde dingen zorgen maakte. Allerbelangrijkste is je gezondheid en die van je kind. Nu jullie toch weer samen zijn, laat ik de tips maar achterwege. Het gaat je goed
3 jaar geleden was ik zwanger van mijn/onze dochtertje. 7 weken. Net op di de eerste echo gehad. De zaterdag erna verongelukte mijn man en tevens papa van onze zoon. Het is niet gemakkelijk om die manier een jochie van 2.5 rond te hebben lopen en wetende dat er nog een kindje op de wereld komt. Vaak gedacht om het niet geboren te laten worden....toen 25 en weduwe met 2 kids zag ik niet altijd zitten. Nu 3 jaar later ben ik een super trotse mama van 2 prachtige kindjes. Een andere man in ons leventje gekomen die het super doet. Hun vader is geen taboe in ons huis maar onderdeel van. De kindjes noemen hem de nieuwe papa. Nu denken wij na over een kindje van ons zelf. spannend en heel eng maar wel heel gewenst.
Jeetje ik krijg helemaal kippenvel van je verhaal. Wat onwijs knap dat je de stap hebt genomen om de zwangerschap gewoon voort te zetten ondanks dat je wist dat het best pittig ging worden met al een klein kindje die rond liep. Onwijs fijn ook dat je weer nieuw geluk in de liefde hebt mogen vinden. Geen idee wat ik met deze post verder wil, wilde gewoon even kwijt dat ik onwijs veel respect voor je heb.