Als hij echt spijt heeft, doet hij maar nog een tijdje zijn best voor je. Hopelijk is deze mail een goed begin, maar laat hem maar zijn best voor je doen! Dat ben jij en je kindje wel waard. En als hij zo lang vreemd is gegaan, blijft het vertrouwen een probleem. Zou hij nu echt zijn best voor je doen, maakt dat hopelijk wat goed. Sterkte!
Ik snap wat je bedoelt van die email. Ik ben ook blij dat je jezelf en de kleine hierin in bescherming neemt. Daarbij denk ik dat het geen kwaad kan om hem in ieder geval de echo te sturen via de mail en wellicht dat je het fijn vind dat hij zijn excuses aanbood? Je hebt tijd nodig, en je moet dit voor jezelf aflezen. Hij zegt niks over het vreemd gaan. En wat borderline betreft, dat is zeer onvoorspelbaar hoe die ermee omgaan en die kunnen ook in gedachten enorm ineens de andere kant uit gaan.
Als hij spijt heeft kan hij inderdaad best even zijn best doen vanop afstand. Super dat je ouders achter je staan meid! Je kan het echt wel zonder hem. Knuffel
Jeetje wat een klap moet dat geweest zijn!! Dubbelop zelfs.. Je klinkt als een sterke vrouw - en ik heb er vertrouwen in dat het met jou goedkomt! Zorg nu dat je voor jezelf opbouwt wat je nodig hebt, zoals een huisje. Zorg dat je op geen enkele manier afhankelijk bent van hem. Natuurlijk kan het zijn dat hij echt spijt heeft...maar daar had hij in die 5 maanden tijd best al wel over na kunnen denken! En als hij het echt meent, dan is hij ook bereid daar heel veel voor te doen. Eerst daden...want die woorden zijn zo makkelijk... Je hoeft hem nergens buiten te sluiten - dat wil zeggen: je kan hem echo's laten zien en op de hoogte houden. Maar buiten sluiten en in je armen sluiten zijn ook wel echt 2 uitersten! Zoek maar eerst die middenweg waar jij je veilig bij voelt. Woont zijn zoontje bij hem? Die zal je ook wel missen....sterkte ook daarmee!!
Soms weten mensen pas wat ze hadden wanneer ze het niet meer hebben. Het zou dus heel goed kunnen dat hij echt spijt heeft. Mocht hij echt spijt hebben, dan zal hij echt niet opgeven de komende tijd en zichzelf kunnen bewijzen. Misschien kunnen jullie het rustig aan weer proberen na een tijd als hij jou echt heeft weten te overtuigen, maar hier moet jij zelf natuurlijk ook helemaal achter staan! Veel succes de komende tijd, je komt in ieder geval over als een hele sterke vrouw.
poe, zware situatie. Lijkt me zeer klote. Voor jullie allemaal: jou, je kind, maar ook voor hem en zijn kind. Toch vind ik dat ook deze vraag gesteld moet worden: hoe kun je zwanger worden, zonder te weten dat je het er kennelijk zo over oneens bent? Zegt dat wat over zijn gebrekkige communicatieve vaardigheden, of over de jouwe? En is het raar dat iemand op een onverwachte zwangerschap anders reageert dan op een geplande? Ik denk namelijk van niet. Als ik met mijn vriend hypothetische gesprekken zou hebben over later een kind hebben, en vervolgens zwanger ben, is dat een ander verhaal dan wanneer je heel bewust samen hebt gekozen voor stoppen met anticonceptie. Just saying.