Ik weet dat ik hier op zich weinig te zoeken heb maar ik zat op de site wat rond te neuzen en zo ben ik op deze pagina terecht gekomen. En mijn mening wil ik eigenlijk graag even geven na aanleiding wat ik hier heb gelezen. DIE KLERE GASTEN VERDIENEN JULLIE MOOIJE VROUWEN GEWOON NIET. Sorry, maar ik vind jullie zo dapper. Want hoe je er ook voor staat jullie kiezen het beste voor de kleine. Dus bij deze bijdeze. Een dikke pluim meiden. Respect. Liefs Janna
@janna bedankt voor je compliment, dat doet mij wel goed omdat te horen en ik denk de andere meiden ook wel. XXX en een dikke knuf Gusam
@janna bedankt voor je compliment, dat doet mij wel goed omdat te horen en ik denk de andere meiden ook wel. XXX en een dikke knuf Gusam
@janna bedankt voor je compliment, dat doet mij wel goed omdat te horen en ik denk de andere meiden ook wel. XXX en een dikke knuf Gusam
hoi ik ben chantal 27 jaar 2 maanden zwanger heb gister aan (me vriend) vertelt dat ik zwanger ben en hij wil dat ik een abortus moet doen dat wil ik absoluut niet en hij is getrouwd en heeft 2 kids 28ste krijg ik me eerste echo
Jeetje Chantal.. dat is heftig.. zijn jullie al lang samen? En waarom wil hij abortus? Sterkte, goed dat je zelf in ieder geval duidelijk hebt dat je dit kindje wil houden!
Hoi meiden, ook ik ben alleen en zwanger. Ik ben 8 jaar samen geweest met mijn man. We hebben samen een dochter van 1,5. Man voelde zich al geruime tijd niet meer happy. Had het gevoel dat hij in NL niet kon aarden. En toen bleek ik op mijn 28e verjaardag zwanger te zijn van ons tweede wonder (dwars door de pil heen). Dat was voor hem de druppel. Hij overzag het niet meer, het werd te groot. Diezelfde avond nog heeft hij zijn spullen gepakt. Hij woont nu in het buitenland. Dus.... ik sta er alleen voor. Zwanger en wel! Maar moet zeggen dat het naar omstandigheden echt best wel goed met me gaat. Heb regelmatig contact met Ex. Ik voel me goed bij de keuzes die ik heb gemaakt. Heb net in mijn uppie een huis gekocht voor mijn mini-gezin. Stoer toch? Tuurlijk heb ik regelmatig mijn dip-momnetjes, maar ik weet zeker dat ik dit aan kan!
Jeetje misskeita, wat moeilijk zeg.. en wat balen van je man!! lekker makkelijk vluchten naar t buitenland! Maar super van je dat je het zo goed aanpakt en zo sterk in je schoenen staat. Gefeliciteerd met je zwangerschap, geniet ervan!! Zal best zwaar zijn met nog een meisje van 1,5 rondhuppelend hoop dat je familie je helpt en steunt!
hoi 3 jaar en 3 maanden omdat hij geen vader wil zijn en ja heb duidelijk gezegt dat ik dit kindje hou dank je wel
hai chantal.. Pff klote hoor na 3 jaar en 3 maanden, maar hij is al getrouwd geweest, en heeft 2 kids, dus hij is al papa toch? Waarom wil hij dan niet papa zijn van dit kindje?
hoi allemaal ik ben 25 jaar word september 26 , ik was 2jaar met me vriend maar die is door veel problemen gaan flippen en ik heb er na 2 miskramen voor gekozen het nu alleen te gaan doen het risico op een miskraam door zijn stress vind ik veel te groot. ondanks alles hou ik heel veel van hem en had eigelijk al eerde moeten inzien dat het niet werkte maar ja hoop doet leven nu is het ruim een week uit en hij heeft nog niet 1 keer gebelt om te vragen hoe het met zijn kleine gaat.Maar hij was er zo blij mee ik heb hem gebelt en gesmst of hij niet wilde weten hoe het gaat maar hij neemt niet op en reageerd gewoon niet op de smsen heel verdrietig en teleursgestelt ben ik maar wij redden ons ook wel zonder hem
vlak nadat ik en me vriend uit elkaar waren, bleek ik zwanger, we hadden het al eens gehad over kinderen, ik wil graag moeder worden en hij wil naast zijn dochter ook graag een zoon. Ondanks dat onze relatie de laatste weken steeds slechter ging, kunnen we nu heel goed met elkaar overweg. Hij steunt me zoveel mogelijk, komt me volgende week ook helpen beginnen met de babykamer in te richten. en ook bij hem thuis staan al wat spullen, zodat ik en zijn zoontje ( ja, ik krijg een jongetje) zo af en toe bij hem kunnen blijven, zijn dochter van 16 heeft me al aangeboden af en toe es op der kleine broertje te willen gaan passen, en hij is nu al heel erg bezig met opnieuw vader te worden. toch is het niet zoals ik het altijd voor me had gezien. maar toch is het ook juist wel goed zoals het nu is, we kunnen nu zoveel bter met elkaar opschieten, nou we elkaar zoveel mogelijk vrij laten, en allebei onze eigen dingen doen. afgelopen dinsdag moest ik wel voor controle naar ziekenhuis, omdat de baby een erg groot heeft, en hij stelde zelfs voor om dan mee te gaan, was een mooi moment, omdat hij bij de 1e echo en 20 weken echo er niet bij kon zijn. en hij nu voor het eerst ze zoon kon zien. maar ik weet wel dat ik ook zonder hem het allemaal wel aankan!!!
Lieve meiden, ik hoor niet meer in deze topic thuis, aangezien ik al bevallen ben, maar ik weet hoe jullie je voelen. Ik ben na 12 jaar, waarvan 3 jaar huwelijk verlaten door mijn ex-man, ik was toen 10 weken zwanger. Het is een hele moeilijke periode geweest. Ik hield uiteraard nog van hem en dan die hormonen! Maar uiteindelijk zag ik ook in dat het geen zin meer had en dat ik het zelf ook niet meer wilde. Ik kreeg al heel snel een nieuwe relatie, ook dat was erg verwarrend voor me. Was hij alleen een schouder om op te steunen? Of was hij misschien een vervanging van? Nee, makkelijk was het niet, maar hij bleef bij me en zei me duizenden keren dat hij voor mij en mijn ongeboren kind zou gaan. Op dit moment heb ik een zoontje van 4 1/2 maand oud en mijn vriend is nog steeds bij me ! We hebben een huis gekocht en wonen samen. Hij accepteerd mijn zoontje als de zijne. Hij knuffelt hem, voed hem, verschoont hem, speelt met hem en legt hem elke avond samen met mij op bed. Ik hou ontzettend veel van hem en ben weer helemaal gelukkig. Mijn ex heeft wel erkend maar heeft geen ouderlijk gezag. Hij wil wel heel graag de papa zijn van Daan en zal hem vanaf een half jaar om het weekend krijgen. Graag doe ik dit niet, maar ik doe het onwille van mijn zoon. Ik wil niet dat hij later naar me toe komt en zegt: mam...waarom mocht mijn biologische vader mij niet zien? Nee, dat wil ik niet. Al met al zien jullie dat het ook goed kan aflopen. Dus geniet van jullie zwangerschap en ga er weer voor, hoe moeilijk het af en toe ook lijkt... Dit is wat ze ook tegen mij zeiden destijds: Na regen komt zonneschijn! En het klopt meiden, maar je moet er wel zelf voor gaan. Liefs Vaam
hoi, ik heb net mijn verhaal ook hier geplaatst, ik zie het niet meer zitten om nog bij mijn vriend te blijven. heb wel even een vraagje over dat ouderlijk gezag: mijn vriend heeft mijn dochter wel erkend (in schotland) en zijn naam staat dus op haar geboorte certifictaat. wil dat zeggen dat hij ouderlijk gezag heeft? en zo niet, kan ik dit krijgen zonder zijn medeweten? als hij dit nu wel heeft, kan ik hier vanaf? heb altijd gedacht dat hij zo leuk was met zijn dochter, maar begon net ook al tegen haar te schreeuwen omdat ze aan het huilen was. ik wil niet dat hij haar gaat behandelen zoals hij mij doet.
Volgens mij heb je als moeder standaard ouderlijk gezag. Als je vriend alleen het kind voor de geboorte erkend heeft dan heeft hij geen ouderlijk gezag als jullie niet getrouwd zijn, dat moet je bij de rechtbank aanvragen (zo gaat dat in ieder geval in Nederland, ik weet niet of je in schotland dan automatisch ouderlijk gezag hebt).
Pff wat is het zwaar... Ben je al alleen, moet je alles alleen ondervinden in je zwangerschap. alles alleen regelen. En dan wil die kleine er ook nog eens niet uit komen! Nu geplande inleiding voor 42 wkn staan.. hoop zo dat hij alsnog deze week wil komen. Trek het echt slecht, het warme weer, het alleen zijn. Geen enkele vorm van interesse van zijn vader met de vraag of de kleine er misschien al is.. oww wat maak ik me kwaad!! Slaappillen gekregen van de gyn, om bij te tanken.. werken die dingen niet wordt ik nog elk uur wakker wat een hel!
fijn voor je! de vader van mijn as baby kijkt me niet eens aan....vandaag reed hij door mijn straat, hij werkt id zorg, studeert voor hulpverlener. hij wilde bewust een kind met mij, en beloofde een vader voor mijn andere kinderen te zijn. ik wil dat hij iig meehelpt, kamer inrichten, meebetaalt nu , etc... maar geen organisatie die ik ken die eea gaat steunen. ik mis familie en goede vrienden, dat maakt het xtra triest. maar nogmaals, ben blij teb horen dat het bij jou zo anders verloopt.
jee, wat naar! inmiddels ben je natuurlijk allang bevallen! hoe is het met je? was er iemand bij de bevalling? is de vader al geweest? waar woon je? liefs!
Jongens, hier even een succesverhaal.. Ik was bijna 11 weken zwanger toen ik het ontdekte... Ik schrok me rot en had ook geen relatie met de man waar mijn kind van is ( das het enige voordeel voor mij, ik zit niet met een gebroken hart wat jullie wel hebben ). Hij wilde geen kind maar ik had er al 1 in me buik zitten dus heb het gehouden. Huis gekocht voor mji en mijn zoontje, 32 uur gaan werken en helemaal geweldig.. Hij word volgende maand 3 en we zijn zulke dikke maten. Tuurlijk ben ik wel eens eenzaam. Maar moet zeggen heb 2 relaties gehad na die tijd en ben in allebei niet gelukkig genoeg geweest om mijn leven alleen met mijn zoontje er voor op te geven. Dus ben gewoon happy single nu en wil heel graag nog een kindje... Heb mijn spiraaltje er vorige week uit laten halen.. Meiden kom op!! Jullie kunnen het, een kind is niet zaligmakend maar je krijgt er zoveel liefde van.. Geef het de tijd.. Mannen die jojo'en en je verdriet doen zijn het niet waard.. En zeker zijn ze het niet waard om jullie kind pijn te doen in de toekomst.. Jullie hebben de touwtjes in handen, het kind is van jullie en als zij zichm isdragen hebben ze er geen recht op om zichzelf papa te noemen. Mijn kindje staat vader onbekend, ok geen situatie die je je voorsteld als je jong bent hahah maar goed... Hij wilde er niks mee te maken hebben NOU DAN WIJ OOK NIET MET HEM.. een man maakt jullie niet gelukkig.. Word gelukkig samen met je kind die trekt je door de onzekere en eenzame momenten.. EN ANDERS HEB JE ALTIJD ONS NOG..