Ik heb geen idee waar ik mijn vraag kwijt kan. Ik ben bijna 15 weken (onverwachts) zwanger. We hadden dus ook nog niet ons leven ingedeeld naar een kindje. Mijn partner is militair en werkt aan de andere kant van Nederland waardoor ik vaak alleen thuis ben. Ook heb ik momenteel nog een fulltime baan. Ik wil wel minder gaan werken, maar aangezien we ook nog met een uitbouw bezig zijn is stoppen met werken niet echt een optie. We zijn helemaal gelukkig met de kleine en er van overtuigd dat het allemaal goed komt. Ik ben alleen benieuwd of er meer zijn in deze situatie en hoe jullie dat dan hebben ervaren...
hi meisje 1982 ik denk dat je niet helemaal op het juiste topic zit hier alhoewel ik wel snap dat je ook niet precies weet waar je dit moet plaatsen anders. de meesten hier zijn namelijk verlaten in zwangerschap of door omstandigheden weg bij de vader / verwekker. om wel even te reageren.... ik zou gewoon eens goed gaan praten met je vriend over verwachtingen enz. dingen op een rijtje zetten en zien waar je uit kan komen groetjes
Daar was ik al bank voor inderdaad. Ik zie alleen ook geen plekje waar het wel thuis hoort. Mijn vriend heeft er bewust voor gekozen in augustus (6-8 weken na bevalling) mee te gaan op uitzending. Dit hoeft niet persé. Hij heeft zich opgegeven om nog een laatste keer mee te gaan voor hij een plekje dichterbij huis gaat zoeken en volledig op thuis wil richten. Dit was al eerder besloten voor we wisten dat ik zwanger ben. Hij kan er nog onderuit maar heeft er voor gekozen om dat niet te doen. Het is anders dan dat je vent je in de steek laat. Toch vindt ik het wel moeilijk. Hij gaat toch een hoop missen en ik vraag me af hoe ik het ga ervaren. Daarbij komt dat in de maand dat ik zwanger ben geworden, een collega van hem is overleden in het uitzendgebied. Hij en z'n vriendin waren aan het proberen zwanger te worden. Helaas is hij nooit thuis gekomen en heeft zn vriendin nu niks meer. Mijn vriend twijfelde in het begin even of hij het kindje wel wilde hebben. Ik was er direct van overtuigd dat ik het wilde houden omdat wij deze kans zomaar kregen en anderen die er zo hard voor hebben gewerkt en het zo verdient hadden, dit geluk niet hebben mogen ervaren. Nou was ik altijd wel sceptisch daarin, maar goed. wat ik eigenlijk probeer te zeggen weet ik niet. Met een beetje geluk heb ik mijn mannetje in december weer bij me. Maar gezien het soort functie/eenheid en de taakstelling tijdens uitzending moeten we wel voor vertrek het testament gaan veranderen en alles in orde maken voor het geval dat hij niet thuis komt. Sorry als ik iemand heb gekwetst door hier mijn verhaal te plaatsen. Liefs
Hoi hoi, Er is een speciaal topic voor militairs-vrouwen. Zie bijgaande link http://www.zwangerschapspagina.nl/algemene-clubs/38992-militairs-vrouwen.html. Misschien is het wel leuk voor je om daar mee te kletsen!
Hey meid, ik begrijp aardig hoe je je voelt. Mijn man is ook militair en werk zo'n 200km van huis. Hij is dus alleen en in de weekenden thuis. We waren bezig voor een kindje, en toen hij anderhalve week in Afghanistan zat...kwam ik er achter dat ik zwanger was Gelukkig zat hij er maar voor een paar weken. Toen ik 9 weken zwanger was is mijn vader overleden. Hij lag al op sterven en toen mocht mijn man vanuit Afghanistan naar huis komen...1 dag nadat hij thuis was, is mijn vader overleden. Erg moeilijk, maar was zo blij dat hij op dat moment thuis was. Daarna is mijn man nog niet weer op uitzending geweest. Hij heeft zijn vakantie opgespaard, en toen onze dochter geboren werd....heeft hij 5 weken vrij genomen, heerlijk! Na die 5 weken was ik gewend aan het hebben van een baby en hadden we onze draai gevonden. Tuurlijk was het even moeilijk dat me man er weer alleen in de weekenden was. Maar dit wende snel. En het fijne is dat hij in de weekenden ontzettend veel doet met Valerie en ik dus ook even tijd voor mezelf kan nemen, of even kan uitslapen. Natuurlijk zal hij veel missen als hij alleen in de weekenden thuis is. Maar mijn dochter heeft precies door als papa er is, en ze is echt dol op hem. Er zijn zoveel militairs vrouwen die een kindje hebben, het is echt goed te doen hoor! Als je nog vragen hebt...stel ze gerust, eventueel in een prive bericht.