@ikke; ja daar heb je groot gelijk in lekker gaan genieten van je kindjes en je eigen huisje het is inderdaad wel lullig dat hij het niet face to face uit heeft gemaakt.
zo denk ik er ook over inmiddels Ik ben gelukkig zo. heb een leuk huis, leuke buren, lieve familie om mij heen en vrienden en het belangerijkste een pracht zoon Ik geloof dat een relatie niks meer voor mij is... ik zou te onzeker zijn nu in/voor een nieuwe relatie. en dan denk ik dan maar zo, zo ben ik gelukkig
mannen zijn idd allemaal hetzelfde haha. eerst niet meer smsén dan nog even een vaag smsje van weltrusten schat... en dan het uitmaken via de sms Niet even face-to-face uitmaken nee via sms Als mannen in eens minder gaan smsén of ze laten minder horen dan is mijn ervaring dat ze het uit willen maken ze zijn idd allemaal hetzelfde die Mannen... ik zeg inm ook al "mannen wat zijn dat?"
ja hier precies het zelfde, alleen zoek ik nog een ander huis met meer dan 1 slaapkamer en wil nog wel heel graag een 2e kindje over een tijdje. maar geen man meer liefsz
triest eigenlijk dat we zo verbitterd zijn door de mannen in ons leven. En dat we daarom zo zelfstandig geworden zijn dat we ze niet eens meer willen, en nodig hebben!
haha een beetje wel he we redden het alleen ook prima met onze kinderen, hebben we geen mannen voor nodig
Triest noem ik het niet Ik vind het meer Girlpower We kunnen het alleen redden als alleenstaande moeder en daar moeten we trots op zijn toch?
heb jij dat ook? een 2e kindje willen hebben maar geen man? dat heb ik ook... ben de voors en tegens al tegen elkaar aan het afwegen inmiddels. Moeilijke beslissing vind ik. zou heel graag een 2e willen hebben, mijn zoon zou het ook geweldig vinden een broertje of zusje omdat hij gek is op andere kinderen en alleen is ook maar alleen denk ik dan... maar ja dan denk ik weer op een ander moment het gaat weer veel kosten, moet alles alleen doen ook de nachtvoedingen e.d. en bij mijn zoon moest ik ver weg komen na de bevalling toen had ik mijn ex nog die goed heeft geholpen maar nu niet meer... vind het een moeilijke beslissing
nou ik moet zeggen dat ik best wel een relatie leuk vind gewoon het idee dat iemand je lief mooi knap etc vind etc goed voor de zelfverzekerdheid.het is ook niet zozeer de persoon die ik mis maar meer alles dr om heen. maar ook ik ben nog te onzeker voor een relatie hoor veel te onzeker ach ik hou het nu gewoon op alleen zoenen met mannen, geen relatie meer voor mij
Hier geen kinderwens meer heb er dan ook al 2, moet er even niet aan denken om meer kinderen te hebben, is heel leuk enzo hoor maar ook druk als alleenstaande
zoenen alleen kan ook heel leuk zijn en ja ik mis ook wel eens een man hoor als ik eerlijk ben... gewoon het thuis komen uit je werk en dan ff samen de dag doornemen enzo. en 's avonds ff op de bank samen zitten e.d. Maar een relatie zie ik nu niet zo zitten... Ik ben enorm zelfstandig geworden nadat ik bij mijn ex weg ben gegaan, hard gevochtend maar ik ben nu weer de ik die ik altijd was en dit laat ik niet meer los... dus dat wordt moeilijk voor een nieuwe potentiele man haha
ja heel erg gewoon, vind het gewoon moeilijk als iemand in mijn omgeving weer zwanger is. ik zou het finacieel wel kunnen redden maar dan moet ik eerst een ander huis hebben en de nachtvoedingen zijn ook geen probleem. Ben vanaf dat ik 10 weken zwanger was alleen geweest dus heb alles alleen gedaan vanaf dat Liam geboren is. haha hier is Liam ook gek op andere kinderen. ja dat is minder, als je een zware bevalling hebt gehad lijkt het me idd ook zwaar het gelijk alleen te doen. is ook een moeilijke beslissing, je moet er eerst goed over na denken. ben zelf heel druk aan het denken maar tja ik heb nog even liefsz
haha ik heb ook nog wel even... Maar idd zoals je zegt als iemand zwanger is dan ben ik ook wel even jaloers. dan denk ik ook "ik wil ook zo graag een 2e" en het alleen grootbrengen moet me wel gaan lukken doe het nu ook alleen sinds mijn zoon 2 maanden is. Alleen ben weer bang voor een zware bevalling en de tijd die er na komt dit is echt de reden nu waarom ik zo twijfel. verder heb ik alles goed voorelkaar voor een evt 2e. Huis, baan, babyuitzet, lieve grote broer. Maar het is wel iets waar ik echt nog even goed over na moet denken
ja babykamer heb ik ook nog kleren kan ik krijgen haha voor een meisje dan jongen heb ik allemaal nog. ik weet wel dat ik borstvoeding ga geven bij de 2e heb een vaste baan, alleen nog een ander huis en lieve zusjes die graag helpen. mijn moeder zal het er niet mee eens zijn.... tja ben ook nog maar 21 he.. iedereen zegt van je hebt je hele leven nog voor je en dat is ook wel zo maar wil niet straks dat Liam 6 is en ik dan pas een 2e heb of nog ouder. wil ze graag een beetje dicht op elkaar. en dan komen de kosten van het ziekenhuis er nog bij kijken.. ach eerst maar eens een ander huis zoeken en rustig verder denken en kijken hoe of wat liefsz
Bij mij kriebelt het voor een 2e ook! en ik ben geen 21 meer . Maar ik wacht er nog eventjes mee tot de eerste paar jaartjes is en als ik dan nog niemand heb, dan weer alleen gaan voor een 2e . Maar een 2e (en hopelijk een 3e) komt er zeker.
Hebben de mama's onder jullie (voor wie van toepassing natuurlijk, voor diegenen die problemen hebben met de vaders) ook nog wel eens last van paniekaanvallen of iets dergelijks vanwege de onzekerheid? Ookal is het rustig een tijdje, het feit, de wetenschap dat je niet weet wanneer je wat moet verwachten, dat er ieder moment een brief van een advocaat op je mat kan vallen, stress en zorgen enz enz... Bij mij komt het nog steeds met vlagen, word er soms gek van...
nee nu niet meer inmiddels. heb nu zoiets van Kom maar op! maar mijn ex laat taal nog teken horen... totdat mijn zoon 2 jaar werd,. in ene belde hij op want het was weer zover "zijn' zoon was jarig... ik deed heel stoer e.d. maar ondertussen zat ik enorm in de stress wat pas na de verjaardag voorbij was. Ik kreeg echt ff een terugval toen... niet verwacht van mij zelf maar kreeg het wel. het doet ondertussen wel heel veel met je als je in ene weer wat hoordt. Ik heb hem toen terug gesmst... en sindsdien is het weer stil ik kan het gelukkig nog af met mijn (soms) iets te grote mond haha dan krijg ik hem wel stil. maar toch doet het wat met mij hoor, hoe stoer ik ook doe t.o. de buitenwereld. gelukkig kennen mijn moeder en beste vriendin mij heel goed en hadden het in de gaten maar idd het gevoel dat je weer wat verwachten kan elk moment laat mij ook niet echt los hoor... maar ik ben er nu wel klaar voor! en heb zoiets van Kom maar op Nu! ik vecht als een leeuwin voor haar welp voor mijn zoon
mijn beste vriendin staat helemaal achter mijn idee/gevoel. zij zei meteen Doen! Heb het nog niet met mijn ouders er over gehad... mijn moeder en vader zijn nl oppas nu als ik hun ken dan staan ze er ook niet achter (niet meteen)... maar ja ik ben nu 30 jaar en mijn bioklok tikt ook door he en ik wil heel graag een 2e hebben. en heb ze liever snel op elkaar dan dat er 6 a 7 jaar tussen zit straks. nu hebben ze meer aan elkaar nl.
Ja bij mij ook wat bioklok betreft!! Alleen hoe zou je het nu doen dan, stel je ouders zouden er wel achter staan...? Spermabank? Ik zou dat in de toekomst wel serieus overwegen denk ik hoor. Maar stiekem hoop ik toch nog iemand te ontmoeten om het niet alleen te doen. Daarom denk ik nu heb ik er 1, kan nu nog wel een paar jaartjes wachten. Maar je weet nooit hoe de toekomst eruit ziet.... Wil iig ook heeeeeeel graag een 2e (3 lijkt me ook heel erg leuk!). En wat die angsten betreft... pfff ik dacht een tijdje geleden ook dat ik zo sterk was en kom maar op! Maar dan lees ik weer eens iets en mijn hart krimpt ineen, slapeloze nachten, hoofdpijn en hele reutemeteut. Pfff en maar hopen dat het stil blijft... En hoe jij het ook schrijft over de 2e verjaardag van jouw zoontje. In principe zou je zeggen niets mis mee, attent toch dat hij er nog aan denkt? Maar ik ken de paniek die zelfs om zoiets kan toeslaan... ... voel me alleen heel erg k.. nu en moest het even kwijt.
Kom hier toch ook maar eens meekletsen. Ik ben 29 jaar en nu ruim 1,5 jaar alleenstaand. Mijn ex is weg geaan toen we er achter kwamen dat ik zwanger was van de tweede. We hebben gelukkig heel goed contact. Lees dat een aantal dames graag een tweede zouden willen. Ik ben eerst een half jaar alleen geweest met mijn oudste dochter en sinds 10 maanden is mijn jongste daarbij gekomen. Ik vind het echt een heel groot verschil en ook ontstellend veel zwaarder alleen met twee kinderen. De eerste maanden waren erg pittig. Vooral de nachtvoedingen. Je slaapt natuurlijk heel weinig, maar 's ochtends is je andere kind er gewoon weer vroeg bij. Na 2 maanden gaat dat echt opbreken. En je aandacht verdelen is ook best lastig. Mijn oudste is bij tijd en wijlen erg jaloers op de jongste. Best moeilijk om steeds alleen op te vangen. Wel kunnen ze nu ook al heel leuk met elkaar spelen. En het ziijn wel heerlijke meiden. Maar had er van tevoren niet bij stilgestaan dat ik het zo zwaar zou vinden...