Hoi allemaal, SInds mei ben ik alleenstaande moeder. Mijn ex is bij me weggegaan toen mn dochtertje een half jaar was. Dit was volkomen onverwacht voor me. We waren zelfs al aan het praten over een tweede kindje. Ik wil ontzettend graag nog een kindje. Ik vond het heerlijk om zwanger te zijn, en vind het prachtig om te zien hoe mn dochtertje zich ontwikkeld. Zou dit heel erg graag nog een keer meemaken. Zou heel graag nog een kindje ontzettend veel liefde geven en ons gezinnetje uitbreiden. Een broertje of zusje voor Tess lijkt me geweldig. Ik weet alleen niet of het verstandig is. Zit straks net op bijstandsniveau, dus geld is krap. Ook vind ik het moeilijk dat dit kindje haar vader niet kent. Nog meer, omdat mijn dochtertje wel een goede band met haar vader heeft. Zal haar broertje of zusje het niet heel naar gaan vinden dat zij hem niet kent? Ook vind ik het moeilijk om hier nu, zo kort na de scheiding, al mee bezig te zijn. Eigenlijk had ik verwacht dat we inmiddels al bezig zouden zijn met proberen voor een tweede. Ik heb ook echt het gevoel dat ik daar klaar voor ben, dat ik dat aan kan. En de wachttijden voor KID is heel lang, teminste, wat ik gehoord heb. Veel verwarring, veel twijfel dus. Herkent iemand dit?? Groetjes Tweetie82
ik zou zeggen lees mijn topic eens kriebels kinderwens ik ben nu 8 weken zwanger van mijn 2e als BAM via een donor die ik april heb leren kennen. Via internetsite en niet via een kliniek. Zit zelf in schuldsanering dus heb het ook niet breed, maar red me wel. Houd naast alle vaste lasten nu zo'n 500 euro over voor eten, verzorging, vervoer en extra's. -moet nog 2 jaar schuldsanering , iets minder en ben er dan van af- Werk wel 4 dagen. Ik zelf was er voor mijn gevoel ook echt klaar voor, wilde echt graag een 2e en wilde dat een jaar terug al. wel blij dat ik toen nog even gewacht heb om te zien of ik echt alles zou redden. Wat handig is misschien is stel jezelf een paar doelen. heb ik ook gedaan begin dit jaar: - ik wilde weten of het financieel haalbaar is met een 2e... dus ben gaan berekenen en begroten. Als dat zo was mocht ik naar stap 2 - stap 2 was het sociaal netwerk en opvang. Doordat ik alleen ben en niet een groot netwerk heb zit ik ook non stop met zoontje. Het is voor mij belangrijk dat ik buiten mijn ouders ook anderen leer kennen die af en toe eens kunnen opvangen (bijv. als zoon ziek is en niet naar opvang kan maar ik echt moet werken, of gewoon eens een keertje zodat ik aan mezelf of belangrijke afspraken toekom). Daar ben ik momenteel mee bezig. is belangrijk met 1 kind, maar vooral met 2.... nog drukker namelijk. - de ruimte: die heb ik voor een 2e kind daarna ben ik me erg gaan inlezen op sites en uiteindelijk donor ontmoet, contract opgesteld en 2e poging was het al raak. afijn mocht je meer willen weten.... lees mijn topic, kom eens in het topic kijken voor BAM moeders of vraag maar
wat ik nog wel mee wil geven lees dat je sinds mei pas alleen bent dit gevoel wat je nu hebt kan ook een gevoel zijn van eenzeemheid wat je wilt veranderen met nog een kind... heel de boel om willen gooien, alles anders doen heel eerlijk denk ik dat het goed is om toch nog eventjes te wachten,... je hebt wellicht nog niet alle fases en gevoelens doorlopen nu nadat het uit is geraakt en dat kan nog heftig worden. als je dan alleen zwanger bent en dat zou gebeuren kun je niet goed genieten van je zwangerschap wat zonde zou zijn niet rot bedoeld hoor, maar herken wel e.e.a. uiteindelijk moet je natuurlijk gewoon zelf je keuze maken
Bedankt voor je reactie. Ik zal zeker je onderwerp gaan lezen! Wat je in je eerste berichtje zette, over doelen voor jezelf stellen, dat vind ik een goed plan. Ga ik ook doen. Bedankt daarvoor. Wat je in je tweede berichtje zet, herken ik deels. Niet het deel over een leegte opvullen. We waren al aan het praten over een tweede voordat we uit elkaar gingen, dus ik weet dat mijn wens voor een tweede ook echt dat is, en niet alleen een soort opvulling, of omgooien van de boel. Wel wil ik wachten tot ik wat meer verwerkt heb, wat meer rust heb. Ben bezig alles te verwerken en een plaatsje te geven en pas als ik het gevoel heb dat dat gelukt is, wil ik echt stappen gaan ondernemen. Neemt niet weg dat mn gevoel er wel al is, en daarom wil ik me wel graag alvast orienteren en ben ik opzoek naar anderen met dezelfde ervaringen. Ben dan ook heel benieuwd naar jouw topic en ga daar vanavond eens lekker in lezen. Gefeliciteerd trouwens, met je zwangerschap!!
Net als Koetje ben ik ook zwanger van mijn 2e dmv een donor welke ik heb leren kennen via een website (verlangennaareenkind.nl) Na vele gesproken te hebben kwam ik de juiste tegen en na vele gesprekken heb ik in mei mijn 1e poging gedaan en was meteen zwanger. Ik heb ook eerst alles op een rijtje gezet, qua financiën en dergelijke. De ruimte is mij bij iets minder, maar het vinden van een grotere woning duurt hier zolang dat ik als ik daarop moest wachten weer 5 jr verder was. Ik snap je gevoelens absoluut, maar misschien moet je eerst je scheiding en je nieuwe leven op je in laten werken en eraan wennen voordat je begint aan een 2e. Zorg dat je al een stabiel leven hebt met je kind, voordat je begint aan nr 2 alleen. Dus je opvang, je huishouden, werk, school etc etc. Als je echt uit '82 bent, moet je rekening houden met het feit dat sommige klinieken geen dames helpen onder de 35 en dat ze soms ook een postcode grens hebben. Succes met alles en ik hoop dat je wens snel vervuld kan worden.
Zoals ik al zei, ben ik niet van plan meteen te gaan proberen zwanger te worden. Ik heb alleen wel heel sterk het gevoel dat ik graag een tweede kindje zou willen, en wou daarom graag met andere vrouwen in mijn situatie praten. Voor ik het gevoel heb de scheiding verwerkt te hebben, ga ik er sowieso niet aan beginnen. Is niet goed voor mij, maar al helemaal niet voor het kindje dat er zou komen. Als ik het gevoel heb de scheiding verwerkt te hebben en mn dochtertje en ik goed gesetteld zijn samen, de relatie tussen haar pappa en mij voor onze dochter goed loopt, dan ga ik verder. En dan dus eerst kijken naar de praktische zaken: financien, ruimte, oppas/kinderopvang maar ook de belangrijke kwesties zoals hoe doe ik dat met mn dochtertje, hoe ga ik er mee om dat zij wel een vader heeft en mn tweede kindje niet. Snap jullie reactie dus, maar dat had ik voor mezelf ook al besloten. Zou nooit iets willen doen wat niet goed is voor mn dochter, een nieuw kindje en mezelf.
fijn dat je er zo bewust over nadenkt ook. En jij neemt die dingen gelukkig aan als vanzelfsprekend, maar dat doet niet iedereen hoor vandaar dat ik het toch even wilde noemen en tja de kwestie dat dan je oudste wel een vader heeft en de jongste niet is inderdaad misschien wat lastiger. mijn zoontje ziet zijn vader niet, die kijkt namelijk niet naar hem om (heel verhaal maar oke). Dus dat dilemma heb ik dan weer niet. Maar daarbij denk ik dat het zelfs zo kan zijn dat het voor kinderen wel lekker is even 1 op 1 aandacht kan krijgen. je oudste dan bij haar papa en jongste bij jou ?!?
Je bent sinds een dik jaar alleen? ik zou nog even wachten met een tweede welicht tot je de ware tegenkomt. Ik zou ook niet gelijk beginnen met Bammen (niks tegen jullie bam moeders hoor) Dat klinkt allemaal heel leuk dat je op die manier zwanger kunt worden, maar besef ook dat het kindje later geen vader heeft en hierover vragen gaat stellen zich welicht anders voelt dan kinderen die wel een vader hebben. En een kind is leuk maar 2 kinderen is druk hoor, sommigen vergissen zich daarin nog al en je moet het allemaal alleen doen. Ik zou gewoon wachten op de ware persoon. en mocht je gaan voor een donor ga dan voor een anoniemen een dan weet jij of de donor niet waar het kind verwekt is mocht hij ook zijn kind op gaan eisen (lees maar eens artikelen over)
Koetjekuuk: Inderdaad, niet iedereen vind dat vanzelfspreken, dus wat dat betreft is het altijd goed om te zeggen! Dat dilema met de een wel een vader en de ander niet vind ik inderdaad lastig. Het idee dat je dan wel een op een tijd met je kindje kunt hebben, is wel mooi. Dat zou er voor Tess ook zijn, want ik heb mensen in mn omgeving die dan af en toe op mn tweede kindje kunnen passen, zodat ik ook die tijd alleen met Tess kan hebben. Zou niet perse iets slechts hoeven te zijn, maar zeker een onderdeel van het geheel waar ik wat meer over na moet denken. Ikke84: Ik wil juist niet wachten op de ware. Ik geloof niet at die er is/komt. Wel hoop ik op een gegeven moment iemand tegen te komen met wie ik weer een relatie aan wil gaan en helemaal gek op zal zijn. Maar bij een relatie weet je nooit zeker dat het voor altijd is, en dat risico wil ik met een kindje niet weer nemen. Als ik voor een tweede ga, zal dat dus als BAM zijn. Verder vind ik tijd niet zo heel veel zeggen. Ben nog geen jaar alleen, maar een half jaar. Ik heb ook gezegd dat ik niet direct wil beginnen, maar eerst de scheiding verwerkt wil hebben. Heb geen idee hoe lang dat gaat duren. Op dit moment voel ik me goed, maar verwacht dat ik straks nog wel een klap krijg (bijvoorbeeld met de eerste verjaardag van mn dochtertje zonder mn ex). Misschien ben ik over een paar maand al ver genoeg met mn verwerking dat ik er echt aan toe ben, en misschien pas over en paar jaar. Kan ik nu niet inschatten, maar ben wel verstandig genoeg daar rustig op te wachten. Ben nog jong, dus biologisch gezien alle tijd. Dat 2 drukker is dan 1 lijkt me logisch. Kan me voorstellen dat veel mensen zich daarin vergissen (zoel alleenstaanden als stellen!). Inderdaad, daar zou ik dan wel alleen voorstaan. Dat is iets waar ik goed over na moet denken en af moet wegen of ik dat aankan. Ik denk van wel, maar ga daar wel verder over nadenken en met mn omgeving bespreken. Verder: Zijn er zoveel donoren die hun kind opeisen??? Kan dit alleen voorkomen worden door anoniem zwanger te worden????
Of er veel donoren kinderen opeisen weet ik niet, het negatieve voor hun is dan dat ze allimitatie moeten gaan betalen. Maar ze zijn er wel als je googelt, en als een man een zaak daarvan gaat maken krijgt hij in de meeste gevallen ook het recht. dus om dat te voorkomen zou ik gewoon voor een anonieme gaan heb je daar eventueel geen elende van
Ellende heb je overal. Probleem is alleen dat een kliniek je ook geen 100% garantie kan geven, niet er niet altijd voor in aanmerking komt, dat het heel veel geld kost en dat als je als moeder niet zelf te weten kan komen hoe de verwekker is, qua doen en laten. Ookal kunnen mannen zich wel anders voordoen dan ze daadwerkelijk zijn. Ik heb zelf ben meer dan een jaar bezig geweest met het zoeken naar een geschikte donor en ben meer lijpo's dan normale mannen tegen gekomen. Maar de man die ik nu heb uitgekozen is een prima vent. Lang contact gehad en heb zelfs foto's van hem, zijn jongere jaren en zijn familie. dus dat ik ook een beetje referentie materiaal heb. daarnaast heb ik de "behandeling" zelf thuis gedaan, in mijn eigen omgeving, mijn eigen voorwaarde. Dat heb je in een kliniek absoluut niet. Begrijp me niet verkeerd, alles zelf doen en oproepjes filteren en mannen filteren is ook niet leuk en een kliniek is absoluut niet verkeerd (veel testen die worden uitgevoerd en dergelijke) Maar beide opties hebben nadelen en voordelen. Net als het wachten op "de ware" welke misschien later wel de totaal verkeerde kan blijken te zijn en je dan toch vast aan zit. Succes met je keuze en veel sterkte in het verwerken van alles.
even een waarschuwing: lees mijn verhaal even bij alleenstaande mamas kletsen hier verder mijn donor blijkt dus veel te hebben gelogen o.a. over aantal donaties / donorkinderen maar ook heeft hij verzwegen dat aan autisme verwante stoornis heeft etc. Ik ben gelukkig nuchter, maar me er nu maar niet te druk om en ben blij met zwangerschap maar het is dus helaas wel weer een verhaal dat een donor niet een werkelijk eerlijk / geschikt persoon is. wees dus enorm voorzichtig
Bedankt voor je waarschuwing Koetjekuuk. Ik zal zo je verhaal lezen. Naar dat je donor zo gelogen heeft! EN inderdaad, daaruit blijkt maar weer dat niet iedereen zo eerlijk is als het lijkt. Heb inderdaad nog veel nadenkwerk te verrichten, maar daar heb ik ook rustig de tijd voor. Een goede vriendin van me heeft rechten gestudeert en die heb ik trouwens nog gevraagd van het bezoekrechtopeisverhaal. Ze zegt dat het inderdaad altijd kan, maar dat als de donor en contract heeft ondertekend (blijkt intentie uit), geen contact met het kindje heeft gehad en verder ook geen echt contact met de moeder, de kans dat een rechter zo'n verzoek toewijst heel klein is. Blijft altijd en risico, snap ik. Ben ik me bewust van. Maar dus niet zo'n grote kans. Wel zij ze dat t opsporen van de donor later wel heel moeilijk kan zijn.
He meiden ik heb jullie verhalen gelezen (de laatste aantal verhaaltjes) en ik wil zeggen dat ik het ontzettend mooi vind dat jullie voor een tweede kind gaan (dan wel van een donor). Respect daarvoor!
Inmiddels heb ik iets meer rustig gevonden. T probleem tussen emotie (heel graag NU een tweede kindje willen) en mn verstand (weten dat het voor mij, mn dochter en het toekomstige kindje) beter is te wachten en eerst te zorgen dat ik de scheiding helemaal verwerkt heb is wat minder heftig geworden. Mn emoties kan ik iets meer laten rusten door er over te praten. De overtuiging dat ik een tweede kindje wil en ook alleen is er zeer zeker nog, maar heb meer rust gevonden dat het beter is nog even te wachten en dat het kan zijn dat het een paar maand duurt voordat ik ver geneog ben ik mn verwerking, maar dat t ook n paar jaar kan duren. Ben ik best wel een beetje trots op. Vind t heel fijn dat ik er hier over kan praten met andere (toekomstige) moeders!