..is de juf niet zo handig geweest? Dochter kwam vandaag boos uit school. Ze rende zelf van me weg, niks voor haar. Bij thuiskomst helemaal overstuur, juf is stom, kinderen zijn stom en ze is 'verliefd-af' (niet meer verliefd dus) met haar verkering Volgende bleek dus: Ze speelden met z'n allen een spelletje waarbij er een kind op de gang moest staan wachten. In de tussentijd werd er bij een ander kind in de klas een kleed overheen gedaan waarbij je alleen aan de schoenen, handen en haren kon zien wie het was. Bij de laatste keer wilde mijn dochter heel graag raden. Zo gezegd zo gedaan, zij was de enige die de schoenen had herkend van een klasgenoot. Dus zij zegt wie het is, kleed gaat eraf en tadaaa! Een heel ander kind zat eronder. De juf had dus de schoenen verwisseld van 2 kinderen om het moeilijker te maken, waardoor zij het alsnog 'fout' had. Resultaat: hele klas begint te lachen, de juf ook. Ze voelde zich echt te kakken gezet. Ze was helemaal overstuur, want 'de juf deed het alleen bij mij en bij niemand anders!!' Toen ik dus vroeg hoe de kinderen hebben gereageerd, begon ze hartverscheurend te huilen omdat ze haar met z'n allen hebben uitgelachen. Al helemaal omdat de anderen voor haar, stuk voor stuk de schoenen niet herkende en dus een fout antwoord gaven, 'en daar hebben ze niet om gelachen, alleen bij mij!' Ze gaf aan dat ze wel zag dat de haren anders waren, maar ze raakte in de war omdat ze overtuigd was van de schoenen en heeft degene genoemd die bij de schoenen hoort. Ik heb haar uitgelegd dat de kinderen haar echt niet hebben uitgelachen, maar omdat de kinderen vooraf wisten dat het verwisseld was, is dat een reactie erop. We hebben savonds samen papa in de maling genomen met een scheetkussen waarbij ze heel hard heeft gelachen. Toen vroeg ik haar ook: is dit nu uitlachen wat je doet? Of lach omdat je dit grapje met papa maakt? Dat laatste dus. En toen viel het kwartje. Weet niet zo goed wat ik hiermee wil, maar ik vind dat mijn dochter een punt heeft en vind het niet zo handig van de juf (dochter is erg gevoelig voor dit soort dingen en dat weet ze) Aan de andere snap ik het idee op zichzelf wel..
Vind het inderdaad niet zo tactisch van de juf om het dan bij 1kind anders te doen. Helemaal al niet omdat de rest de schoenen fout had .
Tja, ik snap dat ze het niet leuk vond, maar ik zie het als een grapje. Je hebt het goed aangepakt door thuis ook+zoiets te doen. En op school leert ze van zelf hoe om te gaan met deze situaties. En zo'n grap kun je maar 1X doen in de klas, tweede keer is get al niet grappig meer en weten de kinderen al hoe het zit. Het kan zijn dat je dochter zelf bleef vragen of zij nu mocht raden (dat haal ik tussen de regels uit je verhaal), en dat de juf dacht 'vooruit dan maar, maar dan maak ik het extra moeilijk) Ze is gevoelig voor dit soort situaties, maar geldt dat ook voor situaties als zij zelf grappen uithaalt (zoals met papa) of alleen als anderen dat bij haar doen? Ik zou het niet zwaar tillen, en juist als een leermoment zien.
Goed dat je het thuis na hebt gedaan! Dan ziet ze dat het idd geen uitlachen was. Maar handig is het niet bij een 5/6 jarige. Of juf had er bij moeten zeggen: Let goed op.. Kijk even de kring rond voor je een naam zegt, het is dit keer extra moeilijk! Misschien is vandaag een ander kindje aan de beurt die ook een moeilijkere opdracht krijgt. Misschien heeft juf gedacht: die is zo pienter, die kan het wel! Alleen het lachen is dan niet prettig..
Mja.. Het is een typische resctie voor die leeftijd volgens mij. Inclusief het wel lachen om de eigen grapjes. Met spelletjes zie je vaak hetzelfde.. Rondedansje bij winst en een enorm drama bij verlies. Je dochter had vast al helemaal vantevoren alle schoenen bekeken en vond het heel slim van zichzelf (is het ook natuurlijk) en dan doet de juf juist bij HAAR die schoenen anders. Snap wel dat ze van de leg is. Maar ik denk dat je het goed hebt opgelost
Ik voel me ineens weer zelf zes. Zoals je dochter reageert, zo had ik ook gedaan. ik vind het som van de juf, ze moet beter weten omdat ze dagelijks met kinderen omgaat. Ik vind dat je goed hebt gehandeld thuis, en het is fijn dat je dochter aangeeft wat er is (ik hield het altijd voor mijzelf, dat is niet handig). Je kunt haar helaas niet enorm beschermen tegen dit soort situaties en het zal nog wel vaker gebeuren. Blijf benadrukken dat het niet om haar gaat, dat het bin iedereen had kunnen zijn (als dat ook zo is).
Het is ook een leermoment he! - Leren omgaan met onverwachte situaties. De juf had vast in de gaten dat het meisje extra op de schoenen lette (juist omdat ze thuis benadrukte dat andere kinderen schoenen niet konden raden en zij wel) en wilde haar leren dat het een valkuil is om maar op 1 ding te letten, - leren omgaan met teleurstellingen - laten ervaren hoe het is om aan andere kant van grapjes te staan. Op deze manier leren kinderen ervaren hoe het voelt als zij zelf lachen om grapjes bij anderen. Ik zou het thuis precies hetzelfde aanpakken als ik zou merken dat mijn dochter stiekem een spel wil doorgronden en dan zelf vraagt of zij dan mag (want anderen weten het niet en zij wel). Daar leert ze alleen maar van.
Ze is vanochtend naar de juf toegegaan om het bespreken. De juf snapte wat ze bedoelde maar dat het echt niet de bedoeling was. Ze zou het in de kring met de klas bespreken zodat ze zelf kan horen dat ze haar niet uitlachten. Prima opgelost denk ik Tuurlijk snap ik het idee wel, maar het kwam gewoon wat ongelukkig uit. Mijn dochter had het idee dat de juf het expres alleen bij haar deed en dat ze voor de hele klas werd uitgelachen. Ze zei ook 'nooit meer haar vinger op te steken' om ergens aan mee te doen. (Zo was ik vroeger dus, nooit mijn vinger op durven steken, en ik wil dat écht niet voor haar) Tsja, leermoment..oke. Maar ze was er zó ondersteboven van, dat kan nooit de bedoeling zijn.
Ik vind het dubbel, aan de ene kant snap ik de juf wel omdat je dochter het steeds aan het vragen was en de juf zal wel gezien hebben dat ze naar de schoenen van iedereen aan het kijken was en wilde eens zien of ze het wel goed kon raden door de schoenen te wisselen. Aan de andere kant is het niet eerlijk om dat alleen bij jouw dochter te doen en leuk is het ook niet dat ze door de hele klas INCLUSIEF de juf uitgelachen wordt, er kan wel gezegd worden dat het niet uitlachen is maar ik snap heel erg goed dat jouw dochter dat wel zo voelt! Ik vind het erg slim dat je het gisterenavond thuis zo opgepakt hebt met dat grapje met haar vader zodat ze snapt dat het niet bewust uitlachen was wat in de klas gebeurde en het is ook goed dat het vandaag besproken wordt met de juf en de klas want anders blijft je dochter toch met een rot gevoel zitten en dat kan nooit de bedoeling zijn.
Ik vind om te beginnen dat jij het geweldig hebt opgepakt. Daarnaast vind ik het raar van de juf, eerlijk gezegd. Als de schoenen geen onderscheidend criterium meer zijn, moet je die ook niet laten zien. Dat jouw dochter een detail heeft ingeprent waaraan je iemand het makkelijkst herkent, vind ik juist slim. Dat is toch juist onderdeel van het spel? Maar goed, ik ben denk ik vrij rechtlijnig en vind het vreemd dat de regels van het spel tijdens het spelen worden veranderd.
Zowww, ik behoor volwassen te zijn, maar ik vind dit ook een rotstreek. Ik zou ook gigantisch uit mijn vel springen eigenlijk. Gelijke monniken, gelijke kappen. Ze heeft het recht om dezelfde behandeling te krijgen tenzij de voorwaarden benoemd werden. Ze wist het antwoord en had een complimentje verwacht - wat krijgt ze? Een lachsalvo. Serieus... Wat ontzettend gemeen gewoon voor zo'n meisje. Dit is gewoon onrecht dat haar aangedaan wordt.
Volgens mij heb jij het prima aangepakt, Mamzb. Ik wilde eigenlijk typen dat ik het wel even aan de juf door zou geven dat ze dat gevoel had, zodat de juf daar even op terug kon komen. Maar ik zie dat jouw dochter dat zelf al heeft gedaan. Stoer van haar zeg! Ik weet 100% zeker dat mijn dochter ook boos zou zijn. Geen vreemde reactie dus.
Ik vind zeker niet dat jij of je dochter overdrijft. Wat een rare actie van de juf. Dat heeft toch geen enkel nut om het spel zo te spelen?? Dat is toch niet volgens de spelregels? Echt totaal onvoorspelbaar op deze manier. En wat vreemd om een kindje zo min of meer voor lul te zetten voor de hele klas. Ook al was dat niet de intentie. Misschien kun je het eens terloops vertellen aan de juf, dat ze zich er zo onder voelde. Kanshebber: ik voelde me ook zo weer kind. Ik zou dit ook absoluut niet grappig gevonden hebben. Wat mooi dat je het hebt nagebootst thuis!! Edit: ik lees dat je dochter zelf naar de juf is gegaan. Wat knap van haar zeg!!!
Bedankt voor jullie reacties Ze is het alweer 'vergeten' gelukkig. Vanochtend in de kring met elkaar besproken, kinderen hebben sorry gezegd, en dat het niet de bedoeling was. Ze vindt het prima zo en zit er niet meer mee. Ik heb haar nog gevraagd of ze in het vervolg wel gewoon mee blijft doen met dit soort spelletjes en dus alsnog haar vinger blijft opsteken zodra ze mee wil doen. Dat was volmondig JA! Dat vond ik belangrijk. Niet dat ze nu niks meer durft uit angst om dingen fout te hebben en uitgelachen te worden. Maar dit is gelukkig helemaal niet het geval!
Ik zou het even met de juf oppakken. De juf zal misschien gedacht hebben dat het leuk was om het extra moeilijk te maken, haal ik uit je bericht, omdat je dochter steeds de schoenen herkende. Dus eigenlijk is het geen grap dan, maar een compliment... Maar wel goed als de juf even weet dat ze zich wel te kakken gezet voelde.
Ik begrijp wat amdaa wil zeggen maar vind dit nog niet handig van de juf...met kleuters is het belangrijk om te melden wanneer je de regels verandert. De juf had beter kunnen zeggen: " goh .... jij bent volgens mij heel goed in dit spelletje dus ik ga het voor jou wat moeilijker maken...kijk goed, denk goed na en dan pas raden. Jouw dochter had dan wel kunnen bedenken dat je haren niet kunt veranderen maar schoenen wel. Dan had ze ws toch beter naar de haren gekeken. En is ze voorbereid. Hier deed de juf een spelletje dat een kindje achter iemand moest zitten, die moest praten met evt gek stemmetje en dat je moet raden wie. Bij mijn dochter had ze 2 kinderen achter haar gezet die om de beurt wat zeiden. Maar ze had dus ook van te voren gezegd: M voor jou doe ik iets moeilijkers.
Allereerst, ik vind jouw actie met een scheetkussen om de situatie duidelijk te maken helemaal goed! Een leuke en niet bedreigende manier om het punt te maken. De actie van de juf vindt ik niet zo heel erg slim . Met oudere kinderen was het grappig geweest, maar zoiets past naar mijn mening nog niet helemaal bij de leeftijd. Ten slotte, zou ik zelf denk ik wel iets willen doen met het feit dat je dochter het zo vervelend vindt om het fout te hebben. Op zich is het goed dat iemand een situatie creeert, waarin een kind iets fout heeft (alleen dat lachen is dan weer wat minder handig ) en het is wel inzichtelijk dat je dochter hier boos/verdrietig over wordt. Dit kan betekent dat het "goed doen"of het "goed hebben" wel erg belangrijk voor haar is, wat op zich niet erg is, maar ik zelf liever zou vermijden. Dit kan er namelijk toe leiden dat ze later erg op presteren gericht is, wat de intrinsieke interesse in de weg kan zitten en zo prestaties juist nadelig kan beinvloeden. Misschien kun jij ook thuis situaties creeeren, waarin zij of jij of haar vader het fout heeft en waarin je laat zien dat dit fijn/leuk/goed is, omdat er zo iets te leren valt. Als het totaal niet meer bedreigend is, is er ook ruimte voor lachen, maar dat zou ik voor nu even laten.
Wat knap dat je dochter het zelf nog heeft aangekaart. Zo groeit ze persoonlijk, ook al was de aanleiding sneu. Knappe dochter!
O ik zou ook woest geweest zijn en me bedrogen gevoeld hebben en onze kinderen ook. Niet zozeer om het lachen maar om de oneerlijkheid. Ik vind dit dan ook absoluut geen leermoment maar een oneerlijke manier van een spelletje veranderen zonder het erbij te zeggen. Super opgelost door jullie! En top dat ze zelf naar de juf ging.
Ik ben juf en schrik wel een beetje van jullie reacties .Het had mij ook kunnen overkomen Misschien heeft de leerkracht je dochter verkeerd ingeschat en dacht ze dat je dochter het grappig zou vinden. Heeft jouw dochter gelijk laten blijken dat ze het lachen vervelend vond? Dan had de leerkracht waarschijnlijk hierop ingespeeld. Maar als je dochter zich groot heeft gehouden, hoe kan de juf haar "fout" goed maken? Ik wil hiermee niet zeggen dat je dochter iets verkeerds heeft gedaan, maar dat het vast anders was gegaan. Ik vind het erg jammer dat veel ouders weinig tot geen vertrouwen hebben in de leerkracht en gelijk "verhaal" moeten gaan halen .