11 maanden sprong. Ik weet het niet meer..

Mijn zoon slaapt dan gewoon bij ons.
Jij zal niet bewegen in je slaap (doe ik ook niet)
En je kind zal alle ruimte innemen.

Ik leg em altijd tussen onze kussens en dan redelijk hoog. Dan kan die niet onder het dekbed komen.

Ik ga snachts echt geen strijd maken als ik binnen 5 minuten weer kan slapen .

 

Als mijn zoon in een fase zit, neem ik hem bij ons in bed. Dan wordt hij meteen rustig. Meestal kan ik hem na een kwartiertje toch weer terugleggen en gaat hij zelf weer slapen. En soms lukt dat niet, dan blijft hij in ons bed. Het is hier altijd een fase geweest en uiteindelijk gaat hij altijd weer terug maar het zelfstandig kunnen slapen. Niemand rolt op hem, ik zelf slaap dan een stuk minder comfortabel, aangezien hij lekker de ruimte neemt
En met 11 mnd kan een deken al een stuk minder kwaad hoor, vooral als je hem op kussenhoogte legt. Komt echt wel goed.

 

Nee, gelukkig niet herkenbaar. Maar ik zou zeer ontstemd zijn doordat soort opmerkingen... Ik denk dat ik hem dan heel snel duidelijk zou maken dat hij niet weet waar hij het over heeft en als hij dan niet horen wil moet hij maar voelen. Kinderen kunnen ontzettende energievreters zijn.

 

Kan je niet een matras op zijn kamer leggen dat je ernaast gaat liggen? Dan ligt die toch in zijn eigen bed en hoef je niet bang te zijn met je dekens het is een fase dus je hoeft echt niet bang te zijn dat hij eraan gewend raakt

 

Hier nemen we zoontje ook in bed bij moeilijke fases. Ik slaap dan zonder kussen en met een deken (en geen dekbed). En verder zorgt zoontje wel voor genoeg ruimte . Hij schopt ons gewoon aan de kant en ligt dan het liefste horizontaal tussen ons in. Heb nu wel ons bed tegen de muur aan, zodat hij ook alleen aan mijn kant kan liggen. Dan duw ik man gewoon naar het randje.

Hier ga ik 's nachts ook geen strijd aan. Heb afgelopen nacht mijn man met zoontje naar beneden gestuurd (mijn zoontje dacht om 3 uur, jeej,ochtend). Even luier verschonen, snot uit zijn ogen poetsen, wat drinken en dan weer terug.

Vind het wel een belachelijke opmerking van je man, hoe weet hij nou of jij goed hebt geslapen?

Misschien aankomend weekend even apart gaan liggen en je man de nachten laten opknappen? Zodat jij kan bijslapen?

 

En kan je man in het weekend niet een ochtend doen? Als wij allebei heel moe zijn, dan spreken we af dat op zaterdag hij mag uitslapen en op zondag ik. Normaal gesproken nemen we ons dochtertje bij ons in bed voor ontbijt op bed en lekker spelen op bed in de weekendochtenden, maar als we allebei erg moe zijn, doen we dat dus niet en gaat 1 van ons naar beneden zodat de ander kan uitslapen.

 

Hier zijn de nachten ook een beetje waardeloos, oorontsteking hoorden we dus net bij de huisarts. De nachten komen grotendeels ook voor mijn rekening, maar als het bij mij echt even op is dan maak ik m'n man wakker en gaat hij eruit. Hij hoort het gewoon echt niet en zegt ook dat ik hem wakker moet maken als het nodig is.
9 van de 10x doe ik het gewoon zelf 's nachts, man moet inderdaad elke ochtend om 5.30 z'n bed uit, dus ik gun hem ook z'n nachtrust wel, maar soms is m'n geduld even op.
Van het weekend heb ik dagdiensten, moet ik om 6.00 op, dus dan draaien we de rollen wel om, ik moet hem alleen wel elke keer even een por geven.
Als onze dochter het toelaat neem ik d'r ook wel bij ons in bed, maar ze wil dit niet altijd. Als ze wel bij mij in slaap valt dan leg ik d'r terug in d'r eigen bed zodra ik weer wakker wordt, slaap dan zelf heel licht en ben om de haverklap wakker, dus een hele nacht hier in ons bed gebeurd eigenlijk nooit.

Verder... Weet je zeker dat hij lichamelijk niks mankeert? Hier gaan de dagen en nachten ongeveer zoals jij beschrijft, overdag wil ze alleen maar gedragen worden, in slaap vallen gaat moeizaam en kan m'n kont niet keren of ze zet het op een brullen, maar ze is ook giga verkouden, ontstoken oogjes gehad en hoest flink, op en aan koorts dus vandaag toch maar eens langs de huisarts en bleek dus oorontsteking.

 

Ik herken deze fases zeker weten! Enige tip is ga samen met je kind slapen. Zo pal in ieder geval jij en de rest van het gezin nog wat slaap. En ik weet het je slaapt heel onrustig met een baby in bed maar dat went. En 1 positief punt het is een fase en gaat ook weer over
Het is heel zwaar maar je kunt het!

 

Ook die frustratie naar elkaar is heel herkenbaar. In de periodes dat wij hier thuis ook weinig slaap hadden reageerde we dit eigenlijk ook vaak op elkaar af maar we kwamen daarna wel altijd even tot het besef om sorry tegen elkaar te zeggen en gewoon te weten dat het niet aan elkaar lag maar aan het slaapgebrek. Het is belangrijk om in dit soort periodes goed te blijven praten en wel dingen voor elkaarnop te vangen zodat je allebei op bepaalde momenten slaap pakt. Desnoods gaat je man in de middag lekker naar de speeltuin/ kinderboerderij of weet ik wat en ga jij even slapen.

 

Pff!! I feel you mama !

Hier geen 11 maanden sprong (ze is bijna exact een maand jonger als jullie kind) maar van geen tandjes naar 2 in een week. Mijn man zit op zee dus ik sta er alleen voor. Van dr week bij de zoveelste extra nachtvoeding zelf net zo hard mee zitten janken met DL . De ruzies die jij met je man hebt herken ik ook hoor, ik denk dat dat
Vrij normaal is als je in de jonge kindjes zit.

Is er niet iemand in de buurt die jullie kleintje een nachtje wil overnemen? Kunnen jullie beide even lekker bijtanken.

 

Ik heb een opklapbaar matras aangeschaft en dat staat op de logeerkamer. Als Bo ‘s nachts begint te spoken (zoals vandaag om 02:00) leg ik dat matras op haar kamer en slaap ik daar verder. Ik probeer niet eens meer om haar weer alleen verder te laten slapen want dat resulteert 9 van de 10x uiteindelijk toch in dezelfde oplossing alleen dan duurt het een half uur of een uur. Nu slaapt iedereen binnen 10 minuten weer.

Soms duurt het maar 1 nacht, soms moet ik wel 5 dagen achter elkaar verhuizen. Ik maak het mezelf gewoon zo makkelijk mogelijk.

 

Gewoon lekker bij je nemen! Of anders het ledikantje naast je eigen bed zetten of een matras op de kinderkamer ernaast leggen.

En waarom gaat jouw man tot zo laat weg als jij duidelijk gesloopt bent? Hij blijft maar lekker thuis om vader te zijn en zodat jij een paar uurtjes slaap in de avond kan pakken!!

Is er iemand die je overdag een paar uur kan helpen? Heb je een draagzak? Dat was hier echt een redding! Huishouden: laat maar lekker een paar dagen zitten, komt vanzelf weer

 

Als ik het goed lees heeft haar man tot snachts gewerkt.

 

Mijn vriend heeft ook wissediensten maar als ik slecht slaap (niet door mijn zoontje maar slaap slecht van mezelf) dan gaat hij er optijd uit om het over te nemen zodat ik nog even kan rusten of uitgebreid kan douchen.
Hetzelfde geldt voor als ik ziek ben...je moet elkaar toch een beetje zien te ondersteunen en vooral als 1 van de twee er door wat voor reden dna ook doorheen zit.