Hoi meiden, Ik heb al 8 jaar een eetstornis, en probeer hier al jaren mee te stoppen, afgelopen maanden weer in therapie geweest, en het is al een stuk minder, Sinds ik wist dat ik zwanger was ben ik per direct gestopt met mijn vreetbuien, en ben ik enorm gezond aan het leven!! Maar zo nu een 1,5 week na mijn test, heb ik af en toe nog braak neigingen na het eten van een snoepje, of een te vol gevoel.. Na zo'n mini eetbuitje van 10 snoepjes of 7 koekjes, noedelsoepje of iets waar ik een schuld gevoel van heb gaat ik braken, meteen voel ik me schuldig want ik kan dit niet maken !!! En vul dit meteen weer aan met iets gezonds want ik braak ook soms dus nog een deel van mijn gewone gezonde eten eruit !! Iedereen hier is trots dat ik het zo goed doe, en dat ik echt mijn best doe, ik zelf ook want zo goed gaat het al lang lang niet maar toch heb ik dat laatste zetje nodig dat ik denk KIM NEE IK moest even mijn verhaal kwijt na twijfelen toch maar gepost, god wat is dit moeilijk om neer te zetten, een echte schaamte Heeft iemand ervaringen met eetstornissen ? Liefs kim
Allereerst moet jij je niet schamen want het is echt een ziekte. Moedig dat je erover praat. Erg knap dat je jezelf zoveel mogelijk in de hand probeert te houden en zo gezond mogelijk eten. Ik heb 10 jaar geleden mijn eetprobleem overwonnen. Maar ik blijf het moeilijk vinden. Vooral nu ik veel vocht vasthoud en hierdoor flink ben aangekomen. Ik zou er vooral open en eerlijk in zijn en blijven naar je vk en familie/partner. veel sterkte met alles. En een fijne zwangerschap.
Hoi Sanne, Bedankt voor je lieve reactie !! Het is inderdaad een ziekte, een comminicatie probleem met jezelf en het niet kunnen omgaan met je gevoelens/emoties ! Ben er zeker ook van bewust dat je het kan overwinnen maar dat het altijd een deel van je blijf, Wat onwijs knap van je, mijn respect abosluut. Ik wist het het ook dat zwanger zijn enorm moeilijk zal worde, met gezond eten en pilates oefeningen lukt het me helemaal...maar de avonden blijven enorm moeilijk TREK TREK TREK Ik snap helemaal wat je bedoeld als je aankomt en vooral al met vocht BAH, maar komt allemaal goed!!xx X
Bij mij is mijn omgeving er snel bij geweest. Daardoor was het goed te doen om het te overwinnen. Ik werd overal goed in de gaten gehouden, dat hielp enorm. Toen ik mijn man leerde kennen ben ik hier meteen eerlijk over geweest. Hij snapt mijn verdriet goed en weet precies wat hij moet zeggen bij een dipje. Even lekker huilen helpt soms ook. bij mij luchtte dat enorm op. Ik hoop dat je je weg hierin vindt. Ik geloof ook niet dat het ooit over gaat. Het blijft een valkuil.
Je hoeft je niet te schamen hoor meid. Ik heb zelf geen ervaring met eetstoornissen, maar wel in mijn studie/stages (verpleegkundige in de geestelijke gezondheidszorg) en het is heel moeilijk om het te overwinnen. Het is al goed dat je het ongezonde eten na het spugen in ieder geval aanvult met gezond eten. Nu nog "even" leren om je eetbuien onder controle te krijgen, of in plaats van slechte dingen worteltjes of komkommers ofzo gaan snaaien. Maar stapje voor stapje, je bent al op de goede weg zo te lezen. Weet dat ik het zelf nooit helemaal zal begrijpen omdat ik het zelf niet heb, maar wilde je gewoon even een hart onder de riem steken
ik kan je helaas niet helpen. had zelf een eetstoornis toen ik zwanger raakte, maar toen ging de knop om. hoop dat je snel van je eetstoornis afbent
Ik kan je natuurlijk ook niet helpen maar wel even zeggen dat je je niet moet schamen!! Ook hier in het verleden een eetstoornis gehad. Ik dacht eigenlijk dat die helemaal overwonnen was, maar sinds ik zwanger ben betrap ik mezelf er wel op dat ik erg nadenk bij alles wat ik ga eten en dat ik elke keer bij de vk opzie tegen het wegen. En dat ik elke keer blij ben dat er bijna niks bijgekomen is.. Wat ik dan weer slecht vind van mezelf, want ik had echt niet verwacht dat ik daar nog mee kon zitten en het enige dat er uiteindelijk toe doet is dat mn beebje goed groeit en gezond is!! Maarja, zoals je zelf al zei, ik denk niet dat het ooit voor de volle honderd procent over gaat. Wat het aller aller belangrijkste is is inderdaad eerlijkheid!! Het is zo makkelijk om dingen voor jezelf te houden en dan maar helemaal te ontkennen. Zolang je eerlijk blijft kunnen mensen je helpen. En alleen al het feit dat je het toegeeft en dat je er op let en er met familie over praat betekend volgens mij al dat je het heel goed doet hoor. Het zal waarschijnlijk niet van de een op de andere dag geen moeite meer kosten maar het is alle moeite waard! Ik heb ook gewoon geen nuttige tips voor je, alleen elke dag opnieuw je best doen. En net als stoppen met roken, als dag voor dag niet lukt minuut voor minuut volhouden?
Wat een onwijs lieve reacties en zeker een hard onder de riem, dank jullie wel meiden !! Iedereen weet wel van mij eetprobleem, en iedereen is heel erg steunend elke maaltijd dat het goed gaat krijg ik ook echt van mijn mannetje zijn complimenten, En eigenlijk van iedereen in mijn omgeving, nu is het natuurlijk niet binnen een uur opgelost en dat weet ik ook, ik zit op mijn 90% van ' eetbuivrij' en dat is al een enorme mijlpaal, Ik snap wat je bedoelt, ik was nu een week gezond aan het eten en ik dacht juist dat ik aan zou komen maar nee 4 ons er af, een ernome schuld gevoel van oh jee dat mag echt niet, maar daardoor ga ik weer snoepen, en dan krijg ik weer een schuldgevoel, kleine visuele cirkel !! En inderdaad elke dag proberen we het weer !! Ik ben ook trots dat ik het toch ondanks die paar snoepjes of wat eetbuitje het heel goed doe !!. Wat vandaag niet lukt, lukt morgen wel nieuwe rondes nieuwe kansen!! Toch wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die het heeft/gehad Ik ben enorm trots dat jullie het wel hebben 'overwonnen' Mijn tijd komt heel snel
Je komt er wel meid! Je hoeft jezelf absoluut niet te straffen hoor. Als jij weet dat jij voldoende hebt gegeten aan gezond voedsel, weet dan dat je beebje ook wel genoeg heeft gehad, want die neemt het eerst!
Kim denk ook wel dat het anders wordt als je de baby gaat zien op een echo en zeker als je de kleine gaat voelen! Ik weet niet of je die drang hebt om bang te zijn dik te worden want die buik komt toch er komt een kind van 3 kilo in! En daardoor wordt t alleen maar mooier en echter
Oh en kga er vanuit dat je t schuldgevoel van ongezond eten naar jezelf toe is en niet naar je baby? Die van mij is namelijk erg goed gegroeid en gezond geboren hoor na mijn tompoezen, appeltaarten, zakken witte bolletjes, liters chocomel met slagroom en kilo's patat en hamburgers!
hihihi klinkt leuk en erg lekker !! Dat is nog eens genieten van lekkere dingen.. Vandaag al heel trots geen snoep in huis dus geen verleiding !! Probeer me avond eten ook in twee de delen zodat ik steeds iets gezonds eet en geen honger gevoel krijg !! Ben al enorm trots maar helaas wel iets afgevallen en probeer echt aan mijn calorieen te komen, nou hoefde ik van de dokter niet het normale van 2000, omdat ik dat niet verbruikt ( werk geen uren in de week 1 ochtend van 5 uurtjes, en elke dag een uurtje mijn huis )ik mocht het met 1500/1600 doen normaal was dit 1100/1200 dus doe zeker wel meer. Voelde me wel een beetje rot eronder maar mijn oma zei ook al dat me lichaam moest wennen en dat een kindje ook als eerste mijn eten eet, Wat onwijs lief van jullie !! Waardeer jullie berichten meiden !! IK kom er zeker vanaf !!! Xxx
ik heb zelf heel lang anorexia gehad.. tijdens mijn eerste zwangerschap ging er een knopje om... ik mocht alles eten want het was voor mijn kind.... alleen vond ik die dikke buik echt niet zo leuk of mooi maar dat heb ik nooit echt uitgesproken... ja een schaamte gevoel. echt tips voor tijdens de zwangerschap heb ik niet omdat ik toen heel normaal om ging met eten. na de zwangerschap viel ik wel heel erg terug.. zo erg zelfs dat toen mijn oudste 3 was moest kiezen tussen zo door gaan en dood gaan of een opnamen in een kliniek! dood gaan was voor mij geen optie had zelf ook niet door dat ik zo ziek was hoor! ik heb gevochten tegen mijn eetstoornis voor mij en mijn dochtertje. in de jaren daarna zijn er echt wel moeilijke momenten geweest! mijn eetstoornis was er niet omdat ik slank wilde zijn maar door emoties die ik niet kon uiten of voelen! nu gaat het heel goed ook voor dat ik zwanger was al. mijn advies is praat over je emoties je schaamte gevoel je onzekerheid! weet niet of je iemand hebt die je op moeilijke momenten kan bellen... soms is het uitspreken dat je een eetbui wilt hebben of dat je wilt braken al genoeg om het te voorkomen. je hoef je echt niet te schamen!!! je bent juist onwijs sterk door het verhaal hier te posten en/of er over te praten! geeft aan dat je heel goed bezig ben heel veel suc6 met alles. als je vragen hebt een prive berichtje mag altijd
Je mag me altijd inboxen meis, ik vecht al sinds kinds af aan met eten zolang de vlos op de hoogte bent van je situatie en je bloed waardes blijft checken zit je op de goede weg ik was tot heden enorm misselijk en kon ik er ook weinig aan doen dat ook 'gezond' eten eruit kwam dus maak je niet al te druk! Neem je foliumzuur en andere vitamine in op een moment van de dag dat je het minst kans hebt dat je gaat spugen dat helpt ook sterkte x
Jeetje tasha wat een verhaal!! En wat een respect knap hoor dat je na heel wat val kuilen toch recht op staat !! Echt toppie en wat een lieve reacties weer !! Vandaag een redelijke dag geen eetbuien alleen zo beroerd en misselijk als wat, helaas blijf heten niet echt binnen, nog maar een beetje havermoutpap met suiker gegeten zodat ik wat energie krijg !! En hopelijk binnen houd bah bah bah