Ha meiden, In zeer korte tijd heeft mijn kleine man drie glazen vazen omgeknikkerd. Gelukkig had hij zelf niks en alles netjes opgeruimd. Ik heb de meeste dingen allemaal op een plek gezet waar hij niet bij kan, maar moet ik nu vazen van plastic nemen ofzo? Ik zeg steeds nee en leid hem dan af met zijn speelgoed. Meestal gaat dit goed, maar bovenstaande keren is hij mij te vlug afgeweest.. mijn man vindt dat we strenger moeten zijn, maar hij weet niet hoe en ik eerlijk gezegd ook niet. Een tik over zijn vinger geven begin ik niet aan. Ik vind hem daar veel te jong voor. Hoe corrigeer ik mijn drukke dreumes (en behoud ik mijn planten, haha)
Zeg 2x nee. Bij niet luisteren haal ik haar weg of pak het af. Ze weet donders goed dat het niet mag. Nu zeg ik hard "nee" en stopt ze meteen. Wint de strijd toch niet. Is ze inmiddels achter gekomen. Soms gaat ze dan drammen, loop dan gewoon weg en 1 tel later is ze alweer lief aan het spelen. Afleiden met speelgoed heb ik nooit gedaan.
Als zeg 'nee' dan lacht hij doet het nog keer. Na de tweede keer ook. Een vaas afpakken is wat lastig. Ik haal hem daar wel weg, maar hij blijft die kant weer op kruipen om het weer te doen... Uiteindelijk houdt hij wel op. Alleen een uur later gebeurt het weer. Daarom heb ik van alles weggehaald. Ik had altijd gezegd dat ik dat nooit zou doen...haha! Maar heb geen ogen in mijn achterhoofd.
Dit heb ik dus ook nu, ik doe hetzelfde als meisje93, meestal werkt het maar regelmatig ook niet. Dan gaat ze gewoon door ondanks afpakken. Ook het weglopen en niet luisteren als we zeggen dat ze terug moet komen of bij ons moet blijven. Géén idee hoe ik dat aan moet pakken. Ze blijft het maar doen.
Als hij er weer naar kruipt, duidelijk nee zeggen en weer weghalen Ook als hij het na een uur weer doet. Straks kan je alles wel weg gaan halen voor hem. Ik zou toch doorzetten. De aanhouder wint (en dat is nu je zoontje lijkt het) Al moet ik eerlijk zeggen dat ik best streng ben en veel geduld heb. Maar dat ik ook erg op mijn strepen sta.
Herhalen herhalen herhalen tot je er moe van word En consequent blijven is erg belangerijk. En dat lachen hoort erbij.. hij is grenzen aan het opzoeken en dat word nog veel erger.. --> Peuterpubertijd Mijn dochter kijkt me nu aan met een blik van ik doe het lekker toch wel.. als ik dan nee zeg word die blik nog erger en doet inderdaad wat ze van plan was. Om vervolgens heel hard en dramatisch Oooooh neeeee te roepen
Wat hier hielp ook dingen op tafel leggen die hij wel mag.. nee of oeioei zeggen als hij iets wilde pakken wat niet mocht en aanreiken wat hij wel mocht hebben en afleiden. In het algemeen laat hij alles netjes staan.. het vergt wel veel geduld! Geweldig die ik-zoek-je-grenzen-op-fase
Bij mijn 2 kindjes heb ik een verschillende aanpak. De oudste bleef maar door gaan, afleiden hielp niet echt dus zette ik hem op een gegeven moment even in de box en dan liet ik hem een paar minuten opnieuw 'los'. De jongste luistert heel goed naar nee, soms is een blik al genoeg. Maar hij wacht dan een paar seconden af tot hij het idee heeft dat ik niet zit op te letten. Bij hem helpt het goed om consequent te blijven en dan geeft hij het op een gegeven moment op. Afleiding hoeft bij hem niet omdat hij zelf erg de drive heeft om de volgende bezigheid te vinden. Heel soms weet hij niet van ophouden, dan gaat hij ook even in de box, maar dat komt echt zeer zelden voor.
Doorzetten en consequent zijn idd, want nu wint je zoontje. Hier krijgen ze trouwens wel eens een tik op hun vingers. Ik vind ze daar niet te jong voor, begrijpen ze prima.
Hier is een ferme 'NEE' gelukkig genoeg om haar te stoppen met wat ze aan het pakken is of wil pakken. Ze kan daarna wel gaan jammeren en een beetje boos worden dat het niet mag, maar ze blijft er wel vanaf. Sowieso wil ze ook alleen maar dingen pakken die eigenlijk niet veel kwaad kunnen, ze laat glazen, kopjes, vazen ed gewoon staan. Daar kijkt ze echt niet naar. Alsof ze precies weet wat 'echt niet' mag en wat niet heel erg is als ze het pakt. De kleine van mijn broer pakt ook echt alles. Alles moet aan de kant als hij komt, want hij gooit alles op de grond, gooit gericht met ballen op de volle tafel ed. Ik persoonlijk vind dit echt superirritant en heb zoiets van 'corrigeer hem nou eens even', maar hun hebben de keuze gemaakt om niet te corrigeren maar alles weg te halen. Met als gevolg dat ik dus mijn halve huis moet verbouwen als hij komt.
Je kunt de strijd aangaan met je zoon, maar je kunt het ook niet doen. Ik zou zelf die vazen een half jaartje opbergen, dat scheelt een hoop energie die je wel leuker kunt besteden. Er blijven echt nog genoeg dingen over om nee tegen te zeggen.
Juist niet dingen wegzetten maar tijd investeren in het leren dat sommige dingen niet mogen. Hier is het 2x nee en de derde keer haal ik haar weg en zet haar aan de andere kant van de kamer/ tuin/ whatever. Meestal gaat dit zo een paar keer, en dan weet ze het. De volgende keer hoef ik haar eigenlijk alleen maar aan te kijken en haar naam te zeggen en dan kijkt ze met hele ondeugende oogjes
Ik heb mijn huis altijd redelijk babyproof gemaakt. Ook nu weer een groot gedeelte weggezet. En een aantal dingen laten staan. Daardoor zijn er een paar dingen waardoor hij kan leren waar hij niet aan mag komen en dat hij moet luisteren en er is ook weer niet te veel zooi om zijn ondernemende spirit te triggeren Dus ik zou eerst kijken wat je weg kan halen en wat je echt wil laten staan. Daarnaast herhalen, herhalen, herhalen. Als mijn zoontje iets niet mag wordt hij inmiddels al wat driftig, gooit zijn lijfje naar achteren, gaat dramatisch met zijn hoofd op de grond liggen. De voortekenen van driftbuien in de toekomst haha. Maar nee is nee. Als hij door blijft gaan haal ik hem weg bij de plek en zeg 'nee dat is van mama, hier is jouw speelgoed.' En soms werkt het al om alleen 'nee, is niet van X.' te zeggen. Als ik hem 3x van een plek weg moet halen, zet ik hem even in de box.
Ik heb ons huis ook behoorlijk babyproof. Er staan een paar dingen waar hij niet aan mag komen: fotolijstje, planten in de vensterbank (nog maar twee over..) en de tv-ontvanger (aan en uitdrukken is favoriet, maar zeer irritant). Glazen enzo zet ik niet op tafel, behalve wanneer ik erbij zit. In de box zetten was ik niet zo'n voorstander van. Hij speelt namelijk 's ochtends in de box en ben bang dat hij het dan als een strafplekje gaat zien en dat is niet mijn bedoeling. Als twee keer nee niet helpt, ook niet met een ferme stem, dan moet hij van mij zitten tegen de muur. Ik hou hem dan wel vast anders kruipt hij meteen weg. Ergens anders neerzetten om te spelen doe ik ook. Dit gaat een tel goed en dan hop weer naar de plek wat niet mag. Misschien eens een keer heel erg boos worden? Ik heb hier een beetje moeite mee want dat komt door vroeger. Als ik bijv op maandag een glas per ongeluk omgooide dan was er niets aan de hand maar als het twee sagen later nog eens gebeurde dan was het huis te klein en kon ik klappen krijgen. Heb vroeger dus altijd op mijn tenen moeten lopen als kind en dat heeft me heel onzeker gemaakt. Ik wist niet waar ik aan toe was. Nu schaam ik me een beetje... ik sta voor de klas en daar heb ik totaal geen moeite met orde bewaren. Deze kinderen zijn een stuk ouder dus vind ik dat makkelijker. Mijn zoontje is 13 maanden en ik vind het lastig om te bepalen wat ik kan en niet kan doen. Weet van mezelf dat ik veel geduld heb, maar als het op is, is het goed op en kan ik Heel boos worden. Dit wil ik dua heel graag in balans krijgen, want ik wil mijn zoontje niet aan doen wat mij is aangedaan. God, nu ik er over schrijf, krijg ik de tranen in mijn ogen. Zit me toch nog dieper dan ik dacht.
Bij mijn dochter altijd duidelijk nee gezegd wanneer iets niet mag, maar wel direct een aternatief bieden, dus NEE, de sleutels zijn van mama, maar kijk eens jij mag met de blokjes spelen. Werkt nu nog steeds goed (is inmiddels 2)
Hier werkte de combinatie van een minimalistisch huis en consequent zijn het beste. Zorgen dat er geen onnodige prullaria staat, want dat werkt magnetisch. En herhalen tot je er bij neervalt, afleiden, iets anders geven of anders afpakken als hij het blijft doen
Hij is nog zo jong. Het kost gewoon heel veel tijd om een kindje te leren luisteren. En natuurlijk zijn er kindjes die het meteen snappen, maar echt niet allemaal. En een klas is echt een stuk makkelijker om regels te leren dan een dreumesje hoor! Dus ik zou proberen om dicht bij jezelf te blijven en te doen wat bij je past, ook qua geduld en uithoudingsvermogen zeg maar. Hij leert het echt wel als jij volhoudt. En als je daar even moeite mee hebt haal je hem uit de situatie weg en zet hem even voor de tv in de kinderstoel bv. En box snap ik dat je niet wil dat het een strafplek wordt. Zo gebruik ik hem hier ook niet hoor, maar soms blijf ik aan de gang en dan wil ik ook voor mezelf het even houdbaar houden. Dus dan speelt hij even in de box en als hij het zat is (vrij snel meestal) haal ik hem er weer uit. Is toch mooi dat je er zo bewust van bent dat je het voor jouw zoontje anders wil doen, dan jij hebt ervaren. Zoek dan een manier die bij je past. En misschien heeft hij dan iets meer tijd nodig om het te leren en misschien ook niet, maar dan voel je je er iig goed bij en dat is ook heel belangrijk, denk ik.
Hier ben ik het helemaal mee eens! Ik heb in die periode ook gewoon alles weggehaald. Ze zijn gewoon nog te klein om het écht te begrijpen. En dan bedoel ik vooral de consequenties en gevolgen van wat er gebeurd en daadwerkelijk kapot kan gaan/vallen. Vanaf een maand of 20 kan je ze dit wel heel goed leren vind ik. Mijn peuter begrijpt het nu heel goed en ik hem mee en hoop gezeur en energie bespaard!
Ik heb wel alles weggezet wat kwaad kon en oefen met dingen waar hij niet aan mag zitten en geen kwaad kunnen. Ik wil namelijk best even naar de wc kunnen of naar de keuken lopen zonder dat ik bang hoef te zijn dat er wat gebeurt. Ik blijf hier corrigeren, heeft allemaal weinig nut. Ik dacht ook altijd, wat een onzin om alles weg te zetten, leer je kind gewoon dat het niet mag. Maar ondertussen ben ik er aardig achter dat het niet voor elk kind zo werkt. Dochter van vriendin van mij loopt rustig langs een tafel en laat alles perfect staan alsof er niks op staan en mijn zoon zou in drie tellen alle kopjes geroerd, geproefd en op de kop gegooid hebben.
Dit sowieso ja anders raak je helemaal uitgeput van het corrigeren als ze nergens aan mogen zitten. Mijn zoon is 22 maanden maar heeft al wel sinds 13 maanden een 'strafstoeltje'. Als hij iets doet wat niet mag (en dat weet hij super goed), dan paar x nee en dan op de stoel. Merk aan mezelf wel dat ik liever toegeef om van het gezeur af te zijn maar is beter van niet. Gisteren wilde hij mijn ijsje ipv eigen ijsje en maakte er heel drama van, maar toch consequent gebleven gelukkig!