op 19 juni 2010 ben ik bevallen van een gezonde zoon sam, 4 weken te vroeg maar hij deed het gelijk helemaal goed. nu zijn we een half jaar verder en met sam gaat het nog steeds prima, alleen ben ik oververmoeid en heb daardoor paniekaanvallen. ik heb met een tante van mijn vader gesproken en die heeft precies hetzelfde gehad en zij heeft later ook mensen begeleid die hetzelfde hebben. zij heeft ook thuiszorg gehad om in huis schoon te maken, ze zei dat ze daar erg mee geholpen was. wie herkent dit allemaal? of heeft het zelf ook gehad?
Het schoonmaken van je huis zegt me niks daar moet echt een gegronde reden voor zijn. Ze nemen aan dat je partner ook dingen voor zijn rekening neemt. Als je je zo blijft voelen toch eens een gesprek aan gaan bij het ggz? Verder geen advies. Weet niet wanneer je tante hulp in de huishouding gehad hebt als het meer dan 20 jaar geleden of zo is geweest dat is nu echt niet meer. Maar wat heeft dat met je paniekaanvallen te maken.???/
Ik herken niet jou verhaal maar heb wel mijn eigen verhaal. Mijn dochter is veel vroeger gekomen en ik heb hele erge dingen gezien bij kindjes op de IC van het ziekenhuis. En daar heb ik hulp voor gezocht. Ik ben in EMDR therapie gegaan. Ook waren er nog onverwerkte dingen in het verleden waar wat aan gedaan moest worden. Ik werd erg angstig. Ik raad je aan om zsm toch wel hulp te zoeken bij de ggz. Daar moet je vaak ook nog wachten en hoe langer je er mee doorloopt hoe erger het word. Ik hoop dat je de juiste hulp zal vinden. Groetjes
Hoi, Ik heb zelf ook ervaring met paniekaanvallen,dateren wel van enkele jaren voor mijn kinderwens. Het is je zenuwstelsel/lichaam dat aangeeft dat het allemaal te veel is.het gaat denk ik ook niet weg als je er niets aan doet. Ik ben toen begonnen met ademhalingsoefeningen en yoga en dat heeft me enorm geholpen.sport helpt bij mij ook...een kwestie van de druk At van de ketel te nemen, Als je lichaam in orde komt en rustiger wordt,zal je geest volgen.. Veel sterkte!
Hier ook een te vroege bevalling bijna een half jaar geleden...het gaat ook prima met de kleine en nu lijkt het alsof ik een kleine klap krijg...vermoeidheid en ook omdat ik nog bv geef. Ook alles komt terug van die periode. nu pas. maar gelukkig geen paniekaanvallen maar heb die wel vroeger gehad, dus ik weet waar je over praat! wat mij geholpen heeft: psychotherapie. een kindje vergt veel van je ook psychisch. daar waar iedereen er vanuit gaat dat je blij bent, kan het zijn dat je onbewust heel veel stress hebt over een nieuw leventje in jouw leven. een kindje is niet alleen heel veel geluk en een mooie ervaring maar ook veel zorg en daar kan je niet eventjes van weglopen! zeker niet als je in het begin zorgen hebt gehad (vroeggeboorte) om daarover te praten zonder dat anderen je niet begrijpen en bekritiseren, kan je gebaat zijn bij een psychotherapeut...die paniekaanvallen komen wanneer je angsten om andere dingen wegdrukt. die vinden hun uitweg wel!!dus als je het anders uit door er bv over te praten, dan gaan ze ook vanzelf weg...
en ja, vraag ook praktische hulp! in schoonmaken en huishouden, is geen slecht idee naast je psychische hulp!! echt doen hoor want je moet er niet mee blijven rondlopen!!
inderdaad gaan praten met een professional ( begin maar eens om naar de huisarts langs te gaan om bloed te laten prikken of er een lich. oorzaak voor je vermoeidheid is. Vaak kan het een combinatie van lichamelijke en psychische klachten zijn. En helaas gezinshulp krijg je niet. Eerst moeten mantelzorgers een stapje harder lopen. ( mijn vriendin zit het grootste gedeelte van de dag in een rolstoel met een kindje van 16 maanden en die krijgt zelfs maar een paar uur per week )
ik herken het niet maar weet wel dat je niet zomaar thuiszorg krijgt. Ik heb zelf ms en hier wordt er gewoon keihard gezegd dat zolang mijn man nog gezond is wij geen thuiszorg krijgen omdat hij het wel kan doen (naast zijn volledige baan) Pas als je kunt bewijzen dat je man als hij thuiskomt van het werk de zorg voor jou en je kinderen over moet nemen dan pas kun je aanmerking komen
ik ben dus oververmoeid en daardoor last van paniekaanvallen, gelukkig gaat het nu al een stukje beter. wat betreft de thuiszorg dat word een moeilijk verhaal omdat het idd niet een geldige reden is voor thuiszorg werd mij verteld. dus mijn vriend moest het maar overnemen naast zijn eigen bedrijf waar ie het echt heel druk mee heeft. ik krijg wel een aanvraag forumlier toegestuurd maar ik denk dat ik daar niks mee ga doen want dat duurt zolang. misschien dat we een schoonmaakster nemen voor tijdelijk.
ik krijg idd geen thuiszorg voor alleen de huishoudelijke hulp. gelukkig helpt mijn moeder me goed en me schoonmoeder, heel fijn! de zorg voor mijn zoontje kan ik gelukkig goed zelf.
Ik heb het ook gehad. Wel al klachten voor de zwangerschap maar met een maand of 8 kwamen die dubbel zo hard terug. Ik heb eerst contact gehad met de huisarts en die heeft de lichamelijke kant uitgesloten. Daarna naar de GGZ en daar een groepstherapie met ontspanningsoefeneningen gehad en medicatie. Het gaat nu heel erg goed. Succes.
ik ga naar een psycholoog en heb idd ook ontspanningsoefeningen. wat voor medicatie heb je gehad? bij mij gaat het steeds een beetje beter gelukkig, slaap s'nachts goed en dat scheelt al een hele hoop gelukkig.