Zit er even doorheen

Ik zou proberen los te laten hoe hij eerder sliep. Anders is dat je streven en kun je alleen maar gefrustreerd raken.

Mijn jongste sliep tot 4 maanden perfect en is daarna ook ziek geweest. Nu is ze 1,5 jaar en heeft geen nacht meer doorgeslapen.

achteraf baal ik dat ik zo gefocust was op het doorslapen ipv focussen op de huidige situatie en vanuit daar kijken hoe we het konden verbeteren.

wat we nu doen is haar in haar ledikant in onze kamer laten slapen en ik heb alles om een fles te maken binnen handbereik zodat ik m’n bed niet uit hoef.

en heeeeel langzaam merk ik dat het wakker worden steeds later gebeurd en de afgelopen weken slaapt ze heel soms door.

verder geen tips qua slaaptraining etc.

 

Hij is ook nog maar 5 maanden.. dat is ook gewoon nog heel jong. Dan slapen ze even goed, dan weer niet.. je hoopt gewoon zo goed mogelijk door die periode te komen en wat eerst wel werkte, werkt misschien nu niet meer.. heel frustrerend.. Ik heb zo geen tips, ik denk dat je steeds weer opnieuw moet uitvinden wat werkt voor jullie. Hier sliep de jongste tot 9 maanden goed, sindsdien alleen maar slechter en helaas nog steeds ‘s nachts wakker.

Is het een optie om hem dan bij jullie in de kamer te laten slapen? In z’n eigen ledikant. Nabijheid vragen is zo gek niet, probeer je het over een tijdje weer in z’n eigen kamertje. Zo’n opname in het ziekenhuis is ook niet niks.

 

Mijn kleintje van 5 maanden is deze week weer thuis gekomen na een ziekenhuisopname van bijna een week. Hij had een virus wat zich gedroeg als het rs virus. Het was al niet de beste slaper. 2 a 3x wakker was een goede nacht. Nu sinds de opname zit er ook extra angst in. Het belangrijkste is dat hij zich weer veilig gaat voelen. Ik denk dat een training nog wel eens averechts zou kunnen werken als veiligheid hetgeen is wat ze zoeken. Je kan het nog niet uitleggen.

Ik weet dat het vloeken in de kerk is. Maar ik kan niet wachten om een pyjama papje te gaan proberen. Als dat nu kan zorgen dat ik minder wakker hoef te worden doe ik het met plezier. Langdurig slaaptekort kan slopend zijn. Inmiddels ben ik ook wel flink gesloopt.

 

Snap dat de nachten na een ziekenhuisopname spannend en slopend tegelijk zijn.
Alleen om eerlijk te zijn, hier heeft bij geen 1 van de 3 kinderen een pyjamapapje of andere pap/grotere flessen of wat ook geholpen voor doorslapen.
Jongste is nu 11 maanden, sliep rond de 8 maanden echt vreselijk slecht (8x per nacht was de standaard ongeveer) ging na een week of 4 vanzelf weer beter. Vanaf 9 maanden tot 2 weken geleden sliep ze zelfs 1 of 2 nachten per week door en nu is t weer bal. Ik geloofde nooit zo in sprongetjes, maar ik merk het bij haar duidelijk aan het slapen in de nacht. We hopen maar dat het binnenkort vanzelf weer beter gaat.
Samen slapen wil ze hier helaas niet. Ze wil rechtop rondgelopen worden en als ik geluk heb slaapt ze na een kwartier weer en kan ik d'r terug leggen. Als ik pech heb duurt het 2 uur...
En ze krijgt hier ook nog steeds melk in de nacht, maar inmiddels hoeft ze dat ook niet eens altijd meer, mept de fles weg en gaat door met krijsen.

@ts ik zou echt kiezen voor de optie die de minste weerstand bied en het beste is vol te houden voor iedereen. Hij is nog jong, heeft best wat meegemaakt en er gebeurd dat 1e jaar zoveel. Meestal leren ze vanzelf doorslapen en oefenen met zelf slapen deed ik dan in stapjes overdag, in de nacht had ik daar de energie niet voor. Maar vaak merkte ik dat ze dat als vanzelf door gingen zetten in de nacht omdat ze eraan gewend raakten.

 

Wat akelig dat je zoontje ziek is geweest en de nachten nu minder zijn. Misschien heeft hij wat in te halen, misschien heeft hij verlatingsangst. Ik snap dat het opbreekt.
Hier waren de twee oudsten goede slapers en de derde helemaal perfect... tot hij 8 maanden was en ik volledig aan het werk ging. Vanaf toen werd het drama. Inmiddels is hij 13 maanden en gaat het beter. Nu slaapt hij soms door en soms is het alleen een speentje. De reden? Geen idee. Maar nu de nachten beter gaan, merk ik pas hoeveel impact die gebroken nachten hebben.

 

Samen in bed slapen is geen optie zeg je. Een cosleeper of ledikant op jullie kamer wel?

Verder ook eens met wat gezegd is over het verschil in slapen. Ouder worden en ontwikkelen kan er ook mee te maken hebben. Linksom of rechtsom slaapt hij nu zoals hij doet. Mijn dochtertje is niet ziek geweest, maar doet vanaf 5 maanden haar dutjes niet meer zo makkelijk als voorheen. Er kunnen ook nog tanden gaan doorkomen en wie weet wat er in zo'n klein koppie omgaat. Zoek iets dat het beste voor jullie werkt!

 

Of slapen op zijn kamertje. Ikea poang stoel met voetenbankje en een extra kussentje in de rug was hier de lifesaver bij beiden. Stond in hun kamertje en met een fleecedekentje heb ik menig nachtje zo doorgebracht. Af en toe een beetje wipperen en was t weer goed. Dan kom je er redelijk doorheen.

Het is een marathon, pak de route die vol te houden is. Hier gelukkig niet hoeven rondlopen met een kleine (had ook gern optie geweest) maar R sliep de eerste 16 weken bovenop mij en ik zo goed als rechtop op de bank door zijn reflux. Was mn rug wat minder blij mee.

Met pech kwam deel 2 ook naar beneden zetten want die had toen nog dr slaapstoornis en had ik een mini en een 5 jarige tegelijk. (Waar goddank dan inmiddels mee te onderhandelen is)

Doodvermoeiend maar ik probeerde vooral maar naar t mooie te kijken. Hoe de meiden samen kleine man door zn eerste mini fase heen hielpen. En hoe intens zij die fase mee heeft mogen maken (en ik ook).

 

Wat fijn! En ik kan me helemaal vinden in je laatste zin en conclusie! Waarschijnlijk ga je nog wel zo'n periode doormaken, blijf luisteren naar je gevoel, hoe moeilijk dat soms ook is. Het wordt vaak echt vanzelf beter!