Hallo, Er is hier veel gebeurt de laatste tijd Met kerst kregen mijn zoon en ik een kerstkaart van de vader van mijn zoon... na 8 maanden niks te hebben gehoord. Ik heb mijn kans gegrepen en hem een brief geschreven en daarin de reden gevraagd waarom hij niet naar onze zoon omkijkt en waarom hij allemaal leugens verteld... Helemaal niks terug gehoord dus. Ik heb er later nog een email achteraan gestuurd en ook geen reactie... Ik heb een brief geschreven naar mijn ex-schoonzus omdat zij onpartijdig is en objectief is. Van haar kreeg ik een sms dat zij mij gaat helpen om de reden te achterhalen waarom mijn ex niet naar zijn zoon omkijkt. Ik wil graag de reden weten nl. want het doet mij zoveel pijn. Ik vind het zo sneu voor mijn kleine mannetje dat zijn papa niks met hem te doen wil hebben. Als ik in zijn oogjes kijk doet me dit zoveel verdriet Het is zo'n lief mannetje en hoe kan je niet van hem houden vraag ik me dan af. (nu ik dit typ schiet ik alweer vol) Ik ben er zo verdrietig om momenteel het doet me zo zeer. Mijn ouders en vriendinnen zeggen: laat hem lekker en pak de draad op met je zoon. En ik weet ze hebben gelijk maar ik heb zoveel verdriet steeds hierom. En ze zeggen als mijn ex weer in het leven komt van mijn zoon dat hij weer zijn afspraken niet nakomt en mij nog meer verdriet gaat doen. Ik weet niet meer wat ik moet doen. ophouden met vechten voor mijn zoon? of doorzetten? Herkennen jullie dit? en wat is jullie advies?
Laat het even rusten en probeer niet zoveel moeite te doen daar wordt je alleen maar verdrietiger van. Sterkte meisje Liefs Lisa
Och lieverd toch, doet veel pijn he om te bedenken hoe iemand niet van zijn eigen kind kan houden en hoe iemand zo kan zijn om niet om te kijken naar zijn kind. Maar meis, zoals ik het begrijp heb je meer dan genoeg ervoor gevochten om toch jouw zoontje in contact te laten komen met zijn vader (je hebt geprobeerd zijn vader contact te laten maken maar doet dit om je zoontje dus vandaar de zin op die manier, begrijp je hem nog hihi) Laat het lekker gaan en zoals ook al word gezegd door je ouders en je vriendinnen, dit is beter nu en ga lekker samen verder met z'n 2. Zie je het al voor je, staat je zoontje daar met zijn jasje aan voor de deur te kijken of papa al aankomt en komt meneer niet opdagen. Verschrikkelijk lijkt me dat. Laat het lekker aan je zoontje zijn vader afhangen nu en ik hoop dat hij zal beseffen hoeveel hij mist!!! Sterkte!
Hey Meis, Ik herken je gevoel helemaal! Ik heb in het begin dat mijn ex niet naar zijn zoon omkeek ook gevochten als een leeuw en alles geprobeerd dat hij wel contact wilde hebben. Ben er zwaar mee op me bek gegaan en was kapot van verdriet. Idd als ik in zijn oogjes keek liepen de tranen over me wangen en nog steeds na meer als een jaar heb ik die momenten nog. Maar nadat mijn zoontje 2 keer geopereerd werd en dat hem zelfs niets boeide heb ik het opgegeven.. Ook toen mijn zoontje 1 werd helemaal niets gehoord. Ik heb het zover als dat kan geaccepteerd en steek nu veel liever me energie in me zoontje. Maar ik heb zeker nog momenten dat ik hem vervloek en bij de gedachte me zoontje later dingen te moeten uitleggen word ik misselijk van verdriet.. Veel sterkte en geniet van je kleine
Idd later alles uitleggen aan je zoon wordt moeilijk. Ik heb alles voor mijn zoon bewaard van zijn vader en ook de brieven die ik naar zijn vader heb geschreven en naar de familie van zijn vader. Ik hoop dat mijn zoon begrijpt dat ik alles op alles heb gezet om zijn vader bij hem te betrekken maar dat zijn vader niks heeft laten horen. Het zal pijnlijk voor mijn zoon worden en dit vind ik zo erg. Maar ik geloof dat ik het nu wel laat rusten en ga vechten voor mijn zoon en ik samen. Ik moet mijn ex niet tegen komen ooit want dan krijgt hij de wind van voren! en is die nog niet klaar met mij
Lastige situatie hoor! Maar soms heel soms moet je, je bij dingen neerleggen. Hoe moeilijk dit ook is en waarom? De vader van me oudste loopt nu met een meisje die een dochter heeft! Ik weet ook niet waarom maar leg het wel bij me neer... soms is dat heel moeilijk maar geniet van je zoon vollop. Want dat is wat het belangrijskte is