Nee ik geloof er niet in. En ik vind het nogal wat als er gezegd word, als er negetieve dingen gebeuren in je leven dat het je uiteindelijk een sterker persoon maakt of wijze levenslessen zijn.. Er zijn zoveel dingen in mn leven gebeurd waar ik totaal geen invloed op had of heb, geen stem in gehad, die mijn leven getekend hebben. Nou als dat voorbestemt moest zijn, dan vraag ik me af waarom ik eigenlijk geboren moest worden. Ik ben er idd wel een krachtiger persoon door geworden, dat wel. Maar met voorbestemd zijn, dat vind ik mijn geval gewoon grof.
Ik geloof trouwens niet in karma, ik geloof juist niet dat mensen gestraft worden omdat ze slecht hebben gedaan.
Heb geduld, vaak kan je een situatie pas overzien als het al een tijdje bij je is...zoals de uitspraak''tijd zal het leren'' zo mooi verwoord. Gaandeweg krijgen gevoelens een plaats, gaandeweg verwerf je inzicht.
Ik geloof niet in karma, ik gellof niet in een pad, of voorbestemd. Maar er is vast een reden voor dingen/ je leert ervan/ weet ik het
Nee daar geloof ik niet in. Ik heb teveel gezien en meegemaakt, waaronder een jonge papa van 2 kleine kinderen (waarvan 1 baby van 2,5 maand oud..) die zomaar overlijdt aan alvleesklierkanker... en het KAN simpelweg niet allemaal een reden hebben, onzin vind ik.
Hmm kzei eerst van wel maar de afgelopen 5 mnd vraag k me wel af aar mijn ellende goed voor is.. Miss dat k de reden inzie als alles weer goed gaat en k eigen huis en dergelijke heb. Maar sommige dingen denk ik wel van jaa het klopt wel..
Oei, zou je dit ook durven zeggen tegen een jonge vrouw van 2 kinderen die net haar man, haar zielemaatje, haar alles en de vader van haar 2 piepjonge kindjes in 3 maanden tijd is verloren aan een slopende rotziekte? Is dat een levensles?
Nee dat zou ik niet zo zeggen nee, denk dat niemand dat zo zal zeggen maar ik geloof gewoon dat alles in het leven met een reden gebeurd en dus ook dit soort dingen. Nogmaals ik zeg niet dat het zo is maar zo kijk ik er tegen aan.
Nee, want dat is hard! Maar ik ben zelf mijn twee kinderen verloren en zelfs ik denk er zo over! Ook toen ja! En ook toen mijn pleegvader en mijn moeder op jonge leeftijd overleden! En bij alle andere nare dingen die ik in mijn leven heb meegemaakt! Uiteindelijk ben ik namelijk een sterker en wijzer persoon als mensen van mijn leeftijd die nog steeds onderhouden worden door hun vader en moeder en bij elk kleine tegenslag een jaar lang onderstebkven zijn en denken dat ze de meest zielige persoon op de wereld zijn. Mijn motto is dan ook; je krijgt wat je kunt dragen en sommige mensen zijn sterker als je zou denken!
Helemaal mee eens!! Ik zou niet weten wat de reden is dat we na eindelijk via ICSI zwanger te zijn geworen alsnog ons zoontje verloren zijn Ja we zijn er misschien sterker uit gekomen, maar dit hadden we niet nodig hoor want onze relatie was al oke.
Ik denk ook dat alles gebeurd met een reden, zowel de positieve als de negatieve dingen in het leven.
Vorige week woensdag is een meisje van school overleden aan een hartstilstand.De lieverd werd slechts 8 jaar oud.Iemand die aan haar ouders en broer kan uitleggen wat hiervan de reden is?
Dat is verschrikkelijk dat dit is gebeurd, dat wens je niemand toe maar als buitenstaander kan je daar geen antwoord op geven wat de reden daar van is. Vind het jammer dat er nu net gedaan word alsof mensen die niet in toeval geloven en geloven dat alles is voorbestemd het leuk vinden dat er bij mensen negatieve dingen gebeuren, ook wij weten niet altijd de reden voor bepaalde dingen maar we geloven er wel in. Was het maar zo feest dat we overal antwoorden op hadden, dan was het leven niet zo moeilijk geweest.
Dat is mooi gezegd maar ik denk niet dat dit altijd opgaat, denk eens aan al die kindjes in Afrika die nog steeds omkomen van de honger. Die waren daar egt niet sterk genoeg voor, dat kan ik onmogelijk geloven. Ik denk dat dit soort dingen denken en manier is om nare dingen beter te kunnen accepteren. Omdat ze niet te begrijpen zijn. Persoonlijk geloof ik er niet in. Dat mijn vader op 52-jarige leeftijd overleed aan diabetes notabene had geen reden. Ja een medische oorzaak. Maar er is geen zinnige reden voor te bedenken.
Volgens mij heeft het ook gewoon te maken met hoe je zelf met dingen omgaat, als je terugkijkt naar gebeurtenissen. Achteraf kan er iets goeds zijn gekomen dat uit een hoop ellende, maar ik denk dat dat vooral ligt in de kracht van degene die met de ellende / gebeurtenis heeft leren omgaan om er iets goed uit te laten ontstaan. Jebent zelf zo sterk bent geweest het verdriet ten positieve te draaien. Dan zou je kúnnen zeggen dat dat "de reden" is geweest waarom die gebeurtenis je is overkomen. Het jammere ervan is wel dat daarmee de kracht van die persoon wel wordt ontkent. "Het heeft zo moeten zijn". Nee, denk ik dan: diegene heeft daar zelf, op eigen kracht, heel erg hard voor moeten knokken.
Ik vraag me nu wel af wat de reden is dat ik m'n kopje thee op de grond heb laten flikkeren. Heb ik daar ook, voor ik geboren werd, voor gekozen? Want dit is natuurlijk wel een levensveranderende gebeurtenis..
Ik heb bij sommige dingen die gebeuren wel het idee dat ik er van moet leren of iets. Niet alles gebeurd zonder reden denk ik. Zo heb ik door bepaalde gebeurtenissen in mijn leven toch ontzettend veel geleerd.