Hallo allemaal, Ik zit het met volgende. Vrienden van ons willen heel graag zwanger worden en zijn al ruim 2 jaar bezig. Het wil allemaal niet lukken en zij heeft er erg veel voor over, operaties, etc. Nu zijn wij na 1 jaar proberen en bezoeken in het ziekenhuis zwanger en wij zijn hier uiteraard erg gelukkig mee. Wij hebben het hen als een van de eerste verteld en sindsdien is er iets veranderd. Zij is erg overstuur geweest van het feit dat ik zwanger ben. Als we ergens samen zijn ontloopt ze me, ik denk dat ze zelf niet zo goed weet hoe ze ermee om moet gaan. Ze heeft nu ook hormomenspuiten, dus ze reageert al anders dan normaal. Ik wil haar graag helpen, maar ik weet niet hoe. Wij willen graag weer bij hun op de koffie gaan, maar ik ben bang dat ze er totaal geen behoefte aan heeft en zich er alleen maar onprettig bij voelt. Binnenkort hebben we een feest met vrienden en als ik eerlijk ben, zie ik er wel tegenop om haar daar tegen te komen. Ik merk dat ik er zelf ook van overstuur raak. Het doet mij heel veel om haar zo te zien en ik wil ze graag helpen Wat zouden jullie doen?
Probeer met haar te praten zou ik zeggen. Misschien via de mail, dan kan je beide wat langer nadenken en is de confrontatie wat minder groot. Vraag haar hoe ze zich voelt en wat ze van jou verwacht .. andersom moet jij ook vertellen wat jij voelt en verwacht. Praten lijkt me echt de enige optie, aangezien iedereen anders is.
Ik ben het wel met Elmo eens. Maar wil er nog wel even aan toevoegen: Ik zie dat je nog maar net positief hebt getest. Je bent nog niet zo lang zwanger. Misschien heeft je vriendin even tijd nodig om het te verwerken en er mee om te gaan. Mijn zus is inmiddels bevallen en twee vriendinnen van mij zijn hoogzwanger, toen ze het mij net vertelden was het alsof ik een klap in mijn gezicht kreeg ik probeerde blij te zijn voor hun maar zelf was ik heel verdrietig. Ik heb daar even de tijd voor moeten nemen, en daarna ging het redelijk goed. We konden er goed over praten. Toen mijn vriendin de 20 weken echo had gehad was ze daar helemaal vol van, ik zat toen net in een dip omdat ik geopereerd moest wordn en het allemaal zo lang duurde. Dus hebben we een weekje later de 20 weken echo besproken, toen zat ik beter in mijn vel en dat is voor haar en mij prettiger. Gelukkig leefde zij ookk erg met mij mee en mijn zus ook en vroegen zij regelmatig aan mij hoe ik me voelde en nog steeds en daar ben ik heel blij om. Andersom doe ik dat natuurlijk ook al vind ik het soms moeilijk ik wil oprecht blij zijn voor ze. Maar je hebt gewoon weleens een slechte dag als je bijv. net ongi bent geworden. Jullie zullen hier samen inderdaad met praten en wederzijds inlevingsvermogen uit moeten komen. Succes, lief dat je zo bezorgd bent.
Inderdaad...tijd heelt ook nog wel een ietsiepietsie Toen mijn zus vertelde van haar zwangerschap voelde ik me bijna knock-out geslagen. Daarnaast was het eeste cadeautje toch best snel gekocht
Inderdaad Elmo, ik heb mijn zus ook overstelpt met cadeutjes en kan nu uren met haar mannetje op schoot zitten. Ben verliefd op hem.
Bedankt allemaal voor jullie antwoord! Ik vind het erg moeilijk, maar ik denk dat praten de beste optie is. Ik kan het me een heel klein beetje voorstellen hoe zij zich voelt omdat we ook in de medische molen zaten. Weet nog wel dat ik ook overstuur was toen een vriendin van mij vertelde dat ze de eerste keer meteen zwanger was. Ik kan me voorstellen dat het voor haar nog veel rotter is. Natuurlijk zit ik niet in haar situatie, dus kan ik me in die zin moeilijk voorstellen hoe zij zich voelt... Bedankt voor jullie adviezen, ik ga deze week op de thee om het bespreekbaar te maken!
Bedenk wel dat "op de thee komen om het bespreekbaar te maken" al erg confronterend kan zijn. Misschien vooraf duidelijk aangeven wat je komt doen...of toch een briefje of mailtje sturen.
ik herken het wel... ik kon mijn vriendin ook bijna niet zien toen ze zwanger was.... en ik ben gek op haar.. ze is m,n allerliefste vriendin... maar het is de confrontatie... zo dichtbij het babygeluk van een ander zien..... je hoopt zo vurig.... je wilt zo graag.....ik raakte letterlijk in paniek als ik haar zag... met misselijke vlagen...pure narigheid en het gaat niet eens om wie eerder is... maar puur om haar verdriet en wanhoop... of het ooit voor haar zal gebeuren... het heeft niets met jou te maken...mijn ervaring is dat het komt als een klap.... en langzaam slijt dat verpletterende gevoel.... en leer je ermee leven en ben je blij voor iemand... geef het wat tijd....het komt vast goed.... ik zou mezelf niet op de thee trakteren.... laat haar weten dat je er bent... en dat ze op haar eigen tijd... als ze het aankan ...altijd bij je aan kan kloppen.. x jose
Hoi allen, Bedankt voor jullie tip om niet zomaar op de thee te gaan, maar het van te voren al bespreekbaar te maken, anders is de schok voor haar ook zo groot wellicht. Misschien stuur ik haar wel een e-mail, dan kan zij ook aangeven wat ze zelf wil. Ze geeft nu ook aan dat ze het ons niet gunt. Hakt er redelijk in, maar ik geloof echt dat ze veel last van hormonen. Ik probeer haar zoveel mogelijk te steunen en ik kan zeker wat met jullie tips! Super bedankt! Joseetje ik zie dat jij ook zwanger bent, super na 2 jaar! Kun je het nu goed delen met je vriendin?
Ik sluit me hierbij aan. Ik kon mijn beste vriendin ook even niet zien toen ze zwanger was. We hebben er eerlijk over gesproken, via telefoon en vooral mail en afgesproken dat ik het zou aangeven wanneer ik me iets beter voelde en haar wilde zien. Communicatie en begrip zijn het belangrijkst en als je echte vriendinnen bent dan overleeft jullie vriendschap het echt wel als jullie elkaar even een aantal weken met rust laat. Wij hebben elkaar ook een tijdje niet gezien en bijna niet gesproken en wij zijn toen ik eenmaal weer wilde afspreken alleen maar hechter geworden. Nu zijn we samen sterker dan ooit en is haar ukkie van 4 maanden echt mijn grote trots. Maar het kost echt even tijd om je eigen verdriet te verwerken en blij te zijn voor de ander. Succes meid, en vergeet er zelf niet van te genieten!
Hey Sammetjen, Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik kan me voorstellen dat je er na een jaar proberen en diverse ziekenhuisbezoeken ontzettend gelukkig mee bent, en dat je dat graag wilt delen met de mensen die dichtbij je staan. Ik kan me alleen maar bij de andere dames aansluiten: Geef je vriendin tijd. Stuur haar een mailtje waarin je haar laat weten dat je begrijpt dat jouw goede nieuws voor haar juist erg confronterend en pijnlijk is, en laat het daar maar even bij. Uit wat je schrijft, maak ik op dat je dit misverstand tussen jou en je vriendin zo snel mogelijk op wilt lossen. Maar zij zal tijd nodig hebben om dit nieuws te verwerken. En als je haar iedere week een paar mailtjes stuurt om te vragen of ze er al aan toe is om erover te praten, dan jaag je haar op. Dus laat het maar aan haar over om weer contact met jou op te nemen. Da's voor jou vervelend, omdat je je ontzettend machteloos voelt en omdat je haar graag wilt helpen. Maar er is niets wat je voor haar kunt doen, behalve geduld hebben. Je kunt haar situatie niet veranderen, en jouw situatie is ook zoals hij is. Voor jou is dat fantastisch, maar je vriendin zal echt tijd nodig hebben om aan het idee te wennen. Succes!
vind ik ook.. het is alleen niet zo aardig dat ze zegt dat ze het jou niet gunt..... maar... hormonen doen gekke dingen met je.. tussen mij en mijn vriendin is het nu goed... ze weet nog niet dat ik zwanger ben omdat ik de 13 weken echo af wil wachten ( toch nog een beetje onzeker.... het is zo onwerkelijk na 2 jaar ) ze hield rekening met mij... maar liet mij ook van zo dichtbij een zwnagerschap meemaken... niemand mocht aan haar buik zitten.. maar ik wel... niemand mocht de video van de bevalling zien... ik ben de enig naast haar moeder die hem heeft gezien... het was heel speciaal...en ja.. soms heel moeilijk... het maakte mij nog vastbeslotener en vechtlustiger ...hield me omhoog zodat ik niet depressief bij de pakken neer ging zitten.. soms heb ik er om gehuild ja... maar ik gunde het haar zo..... ik heb er meer moeite mee als mensen luchtig over hun zwangerschap doen... alsof het gewoon even iets is wat je doet... zij was gewoon eerlijk... het komt vast weer goed.... echt waar.. xx
Ik vind het eigenlijk best wel erg dat ze zegt dat het jullie niet gunt.... Dat is iets wat ik nooit zou zeggen...ik gun het iedereen. Verder ben ik het wel met de andere meiden eens...geef haar even de tijd. Zeg dat je er voor haar zal zijn en dat zij mag aangeven hoe en wat. Ikzelf heb een vriendschap van 9 jaar verloren omdat ik na onze laatste mislukte poging even wat afstand van haar nam...zij was toen zo'n 3 maanden zwanger. Dat nam ze me kwalijk en we hebben elkaar dus al sind augustus niet meer gesproken of gezien. Probeer jij in elk geval te genieten van je zwangerschap....jij kan er ook niks aan doen dat het bij jullie wel al gelukt is en bij haar nog niet
Dat ze het jullie niet gunt vind ik ook heel erg om te lezen.... Iedereen in de molen heeft het zwaar maar het een ander niet gunnen vind ik echt wel heel erg. Laat je niet TE veel meeslepen meid, want het is jullie echt wel gegund!
Hier ben ik het helemaal mee eens.. bij mij was het precies zo. Na 6 jaar ben ik nu ook zwanger geworden, en nu heeft toevallig een vriendin van mij pas te horen gekregen dat haar man onvruchtbaar is, en het lijkt wel alsof ik zelf weer terug ga in de tijd.. ik leef zo met haar mee. En daarbij vind ik het ook heel moeilijk om nu over mijn eigen zwangerschap te praten, ook al weet ik dat ze het me gunt omdat ik er zelf ook 6 jaar over heb gedaan.
Dat ze het jullie niet gunt vindt ik ook heel erg om te lezen en dat zou ik ook nooit zeggen hoe verdrietig ik ook ben. Wel gun ik het mezelf meer, ik zou liegen als ik zei dat dat niet zo is. Mijn vriendin die nu zwanger is heeft een hele zware periode achter de rug, ze heeft niet in de MMM gezeten maar heeft echt voor haar zwangerschap moeten vechten, we waren samen aan het kletsen over zwanger worden en zij zei toen ook tegen mij dat ze er moeite mee zou hebben als ik eerst zwanger zou zijn. Niet omdat ze het mij niet gunt maar omdat ze het zichzelf meer gunt, misschien bedoelde jouw vriendin dat ook? Niet om haar goed te praten hoor, vind het al super lief wat je voor haar overhebt.
Het jezelf meer gunnen vind ik bijna net zo erg eerlijk gezegd. Ik gun het iedereen, maar mezelf OOK.
Ik ben het helemaal met je eens Elmo. Ik gun het ook iedereen net zoveel als mij. Maar dat die vriendin van jou zegt dat ze het jullie niet gunt vindt ik echt wel naar om te lezen. OKe ze kan goed hormonen hebben maar met hormonen kan je echt wel een klein beetje nadenken wat je zegt. Maar geef haar gewoon de tijd, en bespreek het inderdaad met haar via mail of zo. Ik moet zeggen dat ik er helemaal geen moeite mee heb om mensen zwanger te zien. Wij zijn ook al ruim 2 jaar bezig. En ik heb veel naaste mensen die nu zwanger zijn, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik daar niet zoveel moeite mee heb. Bv toen mijn zus zwanger was gaf ik super veel kadootjes altijd. Ik vondt dat leuk. Ik vindt het meer een afleiding, ook nu de baby van hun er is.
Chantal, heb je ook al meerdere mislukte behandelingen gehad? Dat hoeft niet uit te maken natuurlijk..maar het werd voor ons wel steeds moeilijker naarmate we meer teleurstellingen hadden gehad en daarbij ook minder kansen over hadden. Het einde kwam zeg maar in zicht...