Een variant op het aloude hoe-gaan-ze-slapen thema. Onze kleine meid slaapt overdag nauwelijks en 's avonds valt ze alleen aan de borst/fles in slaap. Ze slaapt dan wel goed door (van 7 tot 7 met 1 late avondvoeding om 11). Mijn man heeft het gevoel niet hard genoeg te zijn voor haar en mijn schoonmoeder is ook een voorstander van het laten huilen. Ik helemaal niet! Ik heb namelijk niet het gevoel dat ze me voor de gek aan het houden is. Als ze huilt is ze volgens mij echt verdrietig. En dat wil ik haar niet aan doen. Nou hebben we al een slaapritueel en houden we ons redelijk aan een schema. Maar ja, overdag slaapt ze in haar bedje hooguit 20 min. per keer. (en meestal is dat zelfs maar 1 keer). In de auto slaapt ze overdag als een roos. Hoe zorg ik ervoor dat ze haar bedje als een fijne slaapplek gaat zien (en niet als een speelplek!) en dat ze uit zichzelf in slaap valt?
Ik zit ook al te denken hoe wij dat gaan doen straks... maar ik denk dat het gewoon aan de borst in slaap vallen blijft 's avonds (of in ieder geval rozig genoeg om meteen te gaan slapen). 's Nachts slaapt ze 11 a 12 uur en overdag wordt er 3x 3 kwartier geslapen. Vindt je het vervelend dat ze alleen aan de borst/fles in slaap valt 's avonds? Is toch helemaal niet erg, lekker toch juist? En het overdag slapen, is ze verder wel vrolijk als ze uit bed is? Dan is het toch ook geen probleem. Voor jezelf zou het misschien wel lekker zijn als ze wat langer slaapt (heb ik ook ), maar je kan het ook niet dwingen. Ben wel benieuwd of hier nog tips komen. Hm, niet echt antwoord op je vraag. Maar hoe ik erover denk .
Ik vind het geen probleem als ze overdag wakker is, ze is altijd erg vrolijk. Maar: ze geeft wel aan dat ze moe is (handjes in haar ogen, gapen enz). En ik denk dat ze de slaap wel nodig heeft. Ik vind het ook niet erg als ze aan de borst in slaap valt (of fles als ik er een keer niet ben). Maar soms duurt dat heel lang en heb ik een keer of vier aanleggen nodig om haar in slaap te krijgen. Daarnaast denk ik dat het voor haar ook goed is als ze doorheeft dat slapen (in haar bedje) fijn is.
Ik ben het met je man en schoonmoeder eens. Laten huilen. Ik snap je gevoelens, hoor. Ik heb namelijk met precies hetzelfde gezeten, maar nadat ik alles had geprobeerd, kon ik alleen dat nog uitproberen. De eerste avond heeft hij lang en overstuur gehuild. Zodra ik hem wilde pakken, was dat ook gelijk over. Kan je nagaan...zo klein en je toch al voor de gek houden. De tweede avond huilde hij al een minuut of 5-10 minder. En zo werd dat huilen iedere daaropvolgende avond minder. Met een weekje waren we erdoorheen en sliep hij ook overdag heerlijk in zijn bedje. Had ik het maar eerder gedaan. Maar ja, het is even doorbijten. Ook voor jezelf.
Ik denk dat je idd te 'lief' bent voor want met 9 maand moet ze toch echt wel gewoon in haar eigen bedje kunnen slapen.. danisha heeft de eerste 3/4 maand ook moeilijk geslapen en wou ook alleen maar bij mij maar dat is niet goed voor haar en niet goed voor jezelf.. je hebt zelf ook je rust nodig.. mijn advies: *doe elke avond of middag 1 bepaald ritueel (bijv. badje,pyjama,fles/borst,in bed,zingen en slapen * spreek een tijd af met je man dat ze mag huilen bijv. 10 min *als de 10 min om zijn ga je naar haar toe.. (niet oppakken tenzij ze niet stopt met huilen) aai over de bol, muziekje aan en loop weer weg.. * herhaal dit net zo lang tot ze slaapt.. de dagen er na zal het steeds eerder zijn! * zorg dat je niet alleen bent als je dit doet want dan ben je "zwakker" en geloof mij kinderen kunnen heel dramatisch doen terwijl het gelijk over is als je er bent.. nou als ze echt zo zielig waren dan snikken ze wel na hooor.. en als ze tijdens het huilen pauzes heeft dan is het sowieso niet erg maar non-stop huilen dan is het vaak wat erger.. succes!
Tja, het ligt ook wel aan je kindje inderdaad... Mijn nichtje heeft haar middelste dochter ook met 8 maanden laten huilen, maar die werd ook tig keer per nacht huilend wakker. Ze zijn eerst naar een kinderarts geweest om uit te sluiten dat het iets medisch was. Maar niets aan de hand, gewoon een pittige dame, nog steeds trouwens (inmiddels 2,5 jaar). Als Eva overstuur huilt als ze in bed ligt, stopt ze ook niet met huilen als ik haar oppak. Bij mij slapen heeft ze alleen de eerste 2 maanden gedaan, nu maakt het niet uit hoe moe ze is, als ze bij me ligt, houdt ze altijd haar hoofd rechtop. En in slaap vallen heeft ze altijd alleen maar gedaan aan de borst (behalve de eerste weken). Het zou wel fijn zijn als je haar kan 'leren' dat het fijn is om te gaan slapen. Ben wel benieuwd of dat kan. Eva begint zodra we ons 'ritueel' starten al keihard te brullen. En dat gaat door totdat ze haar speentje krijgt, dan is het meestal meteen goed en slaapt ze meteen.
Goh, moeilijk. Jullie geven me de tips die ik al vaker gehoord heb, maar ik wil dus echt niet laten huilen. Ik heb me daarop goed ingelezen en wil de kans dat ze inderdaad het vertrouwen verliest niet nemen. Maar ik begrijp dat er niemand is met de gouden tip over doorslapen zonder huilen. Helaas! In ieder geval bedankt voor jullie reacties, we modderen gewoon nog even aan. Het gaat vast over!
Je hoeft haar toch ook niet alleen te laten huilen? ben ik ook geen voorstander van. Je kunt ook bij haar op de kamer een beetje blijven "rommelen", en daarna in de buurt zodat ze je hoort. Ik hou hele verhalen als ik op de gang bezig ben met iets en dan is hij (soms) zo vertrokken... Als het echt niet gaat ga ik op een kruk naast zijn bed zitten, zodat het duidelijk is dat het nog slaaptijd is. Een hand op z'n borst, speeldoosje aan, slaapliedje zingen en blijven zitten tot hij rustig is/slaapt. Dit zou ik ook doen als hij na 20 minuten alweer wakker is, want dan is het huilen echt nog vanwege slaaptekort. Heb je de kamer al verduisterd? Of juist wel speelgoed in bed en al spelend in slaap laten vallen?
Je zou eventueel het boek van Elizabeth Pantley, Lekker slapen zonder huilen, kunnen kopen. Zij is ook echt tegen het laten huilen van je kindje, en ze heeft een methode ontwikkeld om je kind te leren om zonder huilen zelf in slaap te vallen. succes, ik heb ook zo`n moeilijke slaper...
Ons zoontje heeft geen slaapproblemen. Hij weet dat hij gaat slapen als hij naar zijn bedje wordt gebracht. Ik heb hetzelfde ritueel. Ik geef hem echter geen flesje om in slaap te vallen. Die heeft hij al gehad voor het slapen gaan (in de woonkamer). Voordat hij zo gemakkelijk werd met slapen, ging ik hem ook troosten. Ik ben namelijk niet zo'n voorstander van het laten huilen, omdat ik weet dat er iets aan de hand is, als hij huilt. Al is het om het gevoel van geborgenheid. Als hij huilde, haalde ik hem wel uit bed(!). Tja, dat is iets wat ik gelezen heb, en dat werkte voor mij perfect. (Het boek was van Tracy Hoggs. Goed boek.) Ik haalde hem uit bed, hield hem tegen me aan, en zong een liedje, totdat hij weer stil was. Ik wiegde hem niet. Ik hield hem alleen maar tegen me aan. In het begin moest ik dat een paar keer doen, maar dat werd steeds minder. En op een gegeven moment hoefde dat niet meer. Ik weet ook niet waarom. Misschien was hij gewend aan zijn bedje ofzo. Iedereen doet het op zijn eigen manier, en dit was mijn manier, en dat werkt nu perfect. Ik stop hem in bedje, muziekje aan, lampje aan. En hij gaat slapen (of spelen in bed voor het slapen). En de volgende dag wordt hij wakker, en speelt in zijn bedje, totdat wij hem halen. O ja, ik legde ons zoontje nooit in bed als hij al sliep. Ik leerde hem echt in zijn eigen bedje in slaap te vallen.
Ik denk ook dat het goed is om je dochtertje te leren zelf in slaap te vallen in bed. En 'laten huilen' is dan meteen een extreme methode. Er zijn andere methodes. Bijvoorbeeld bij je kindje blijven zitten, hand op haar buik leggen, geen oogcontact maken. Bij haar blijven totdat ze in ze in slaap valt. Zo weet ze dat ze niet alleen is. En zo kan je dit langzaam afbouwen. Als ik in jou schoenen stond zou ik opzoek gaan naar een methode om je dochtertje alleen in slaap te laten vallen. Wél een methode die bij jou past! Misschien advies vragen aan een pedagoog via het consultatiebureau?
Dit heb ik geprobeerd, maar ze raakt hier pas echt overstuur van: mamma is wel in de kamer maar pakt me niet op!
Heb ik, ik heb daar het "ritueel" uitgehaald, we zorgen er nu voor dat ze altijd om dezelfde tijd wakker gemaakt wordt en we proberen haar steeds iets eerder (=wakkerder) in haar bedje te leggen, maar het helpt niet. (ook muziekdozen e.d. niet)
Ja, dat klinkt wel als en goed idee, ik vind dit echt niet leuk zo! (vooral ook voor haar, ze komt volgens mij slaap tekort)
C heeft ook een poosje moeilijker geslapen. En dan was even wat laten huilen toch de oplossing. Hij huilde dan ook een beetje zieligjes, geen drama-huil die hij had bij honger/pijn etc. Ik legde hem dan in bed, ging dan elke 3a4 minuten terug, speen erin, troosten, instoppen en weer eruit. Zonder iets te zeggen of contact te maken. meestal was het dan in 10-15 minuten gedaan. En het werd steeds sneller. Als ik ergens anders logeer met C, dan ga ik soms wel naast zijn ledikantje zitten, mijn hand op hem, maar verder geen contact maken, gewoon er zijn. Dan viel hij ook wel in slaap na een kwartiertje.
Helaas, al geprobeerd (behalve de speen, die wil ze helaas niet meer, dat hielp namelijk eerst prima)