Vensterbanken laten wij gewoon de spullen staan. Salontafel is leeg. Op speelgoed van de jongens na dan . Aiden heeft maar kort overal aangezeten toen hij jonger was. Finley daarentegen....die hebben we al honderden keren moeten zeggen dat hij ergens niet aan mocht komen. En hij blijft maar doorgaan. Inmiddels is hij wel al zover dat hij nauwelijks meer aan de spullen op de vensterbank komt. Daarom hebben wij de salontafel maar leeg gelaten. Geen zin om naast het waarschuwen voor de spullen op de vensterbank, ook nog eens als een politieagent te moeten waarschuwen voor de spullen die op de salontafel staan. Verwacht binnen nu en een jaar wel weer spullen op de salontafel te kunnen zetten.
onze dochter zit echt overal aan en is een volhouder. Wij hebben een stenen vloer dus glaswerk etc weggezet, want ze gooit regelmatig. Heb het meeste weggehaald, maar toch nog wat laten staan om te oefenen en dat gaat redelijk. volgende uitdaging is deurtjes dvd kast en papierwerk-lades. afstandsbediening opgelost met een oudje met woezel sticker. ze weet precies welke ze zelf mag pakken
Wij hebben alles laten staan. En het was op sommige momenten echt volhouden. Nu komt hij er vrijwel nooit meer aan. Soms probeert hij het en dan zegt hij al uh uh.. en als ik dan zeg dat is van mama he dan blijft hij er af. Zelfde voor de kastjes en dingen. Mag hij niet in of aan komen, ook dat was even volhouden maar hij komt er eigenlijk nooit meer aan.
Wij hebben gelukkig niet zoveel op de salontafel staan, maar de gevaarlijke dingen zette ik wel altijd weg, zoals koffie en thee en breekbare spullen. Het ligt ook echt aan de leeftijd en aan het karakter van het kind is mijn ervaring. Rond de 1 jaar zijn ze erg nieuwsgierig en dan is niets veilig voor de grijpgrage handjes Inmiddels is mijn oudste ruim anderhalf en blijft ze netjes van alles af, ook de koppen koffie. Uiteraard heb ik wel vaak nee moeten zeggen. Maar dat werkte bij ons pas toen ze wat ouder was. Daarvoor snapte ze het nog niet. Maar ik zou dus wel echt de gevaarlijke spullen buiten bereik zetten. Ik ken ook iemand die gewoon de kaarsen aansteekt en de hete glazen thee op tafel zet. Want ja, ze moeten het maar leren Nou, liever niet leren, dan een kind met brandwonden.
Ik heb toen ze een jaar werd, alles op de tafel gezet (we kregen een nieuwe salontafel). De eerste paar dagen flink waarschuwen en nu blijft ze er vanaf. Ze kijkt wel maar das nu ook alles.
? Dat vind ik persoonlijk niet kunnen! Jij bent er tenslotte ook om je kinderen te beschermen en dat doe je door veiligheid te bieden. Ik vind glazen thee en kaarsen toch echt NOT done waar je kinderen bij zijn. Dingen zoals afstandsbediening, mobiele telefoon's, laptop's en decoratief spul is anders. Wij zijn nog niet zo ver maar we hebben het er wel al over gehad. Zo hebben wij een oude knikkerspel met spijkertjes staan.....die laten we dus niet staan! De schaakstukken zetten we ook wat hoger en voor de rest zal de tijd ons leren of we consequent nee gaan zeggen of dingen weg zullen zetten. Ik denk een combinatie van de twee
Ja, stom hè!? Uiteraard verlaten ze dan niet de kamer, maar toch. Ze zijn vliegensvlug die kleintjes.
Nog geen drie weken geleden kwam een peuter van onze groep (KDV) weer nadat hij weken in het ziekenhuis/thuis had gelegen omdat hij een kopje thee over zijn benen had gekregen. Moeder zei nog: "ik was gewoon in de kamer, maar was net te laat!" Nu draagt hij nog een speciaal broekje voor zijn brandwonden. Ongelukjes zitten in een klein hoekje!
Sommige mensen... Mijn kinderen zijn 3 en 4, en als ik niet echt naast mijn hete thee zit (als in: thee op de salontafel en ik op de bank), dan zet ik het nog hoog. Ze weten wel dat ze eraf moeten blijven, dat het heet is, maar ja...het blijven kleine kinderen hè...
Wij laten alles gewoon staan. Hij weet donders goed wat mag en niet mag! Het is niet leuk politieagent spelen, maar liever dat dan alles uit zijn bereik zetten. Ach, ik denk dat het afhangt van wat je zelf wil.
Wij hebben, zeker met onze dondersteen, echt niks meer op de salontafel hoor. Verwacht dat als hij een jaar of twee is, net zoals toen bij dochterlief, hij beter zal luisteren. Je bent al goed aan het oefenen, het luisteren komt heus. Maar hele onderzoekende kleine dreumessen zou ik het niet onnodig moeilijk maken...
Zo doen wij het ook, het enige wat we aan de kant zetten is hete koffie/thee verder niets. En dat gaat eigenlijk best goed, alleen de afstandsbediening blijft hevig interessant! Keukenkastjes hebben wij ook niet met klemmetjes, alle gevaarlijke producten (schoonmaakmiddelen etc.) staan hoog in de kast. Er is ook weinig interesse naar de inhoud van de kastjes Ook als we op visite zijn wordt er (behalve bovenstaande) niets van de tafel gehaald voor onze kinderen, ze moeten het maar leren
Hier staat er ook niets meer, we hebben wel geprobeerd om nee te zeggen maar het werkt gewoon nu nog niet, vind het ook niet leuk om continue ernaast te moeten staan als politieagent...
Hier altijd alles laten staan, alleen nooit brandende kaarsen, keukenkastjes idemdito. En ze blijft er nu ook echt wel vanaf Dus ook nooit problemen als ik op bezoek ben. Ik vertik het trouwens om voor andere kindjes alles weg te halen. Maar eigenlijk gaat dat ook altijd wel goed
Lastig blijft dat altijd! Ik had ook eerst altijd zoiets ik ga niets weghalen, maar hij luistert voor geen meter en ik heb geen zin en ook geen tijd en ook de ogen niet altijd om alles elke paar seconde te corrigeren dus toch het meeste maar van tafel gehaald (hij heeft te vaak dingen gesloopt). Maar het is niet zo dat ik het hele huis aan kant maak hoor, laat alleen geen glazen, telefoons e.d. op tafel staan/liggen.
Ik zit er een beetje tussenin: dingen die gevaar op kunnen leveren (breekbare / heet of kleine dingen waar ze in kunnen stikken) gaan buiten bereik. Ook zet ik niks binnen handbereik waar ik echt aan gehecht ben en wat niet makkelijk vervangen kan worden. Dus als het een keer mis gaat is er eigenlijk niks aan de hand. En dan dus inderdaad nee blijven zeggen. Maar ik moet zeggen; wij hebben geen hondenmand of open haard waar we strijd over hoeven voeren. Dus het zijn eigenlijk wel de spullen op tafel en de audioapparatuur waar we het van moeten hebben om de betekenis van het mooie zinnetje "nee, mag niet" mee te leren. Oh verhip, terwijl ik dit zit te typen grijpt ie dus mijn mobieltje van de bank, haha. Nou, die hebben we dus ook nog (en nu dus een krijsend kind - dat kan ie sinds een paar dagen echt HARD joh!) Ze leren het alleen als je iets hebt om het mee te oefenen. Maar dat duurt een tijdje en ik wil daar geen kostbare / dierbare dingen aan opofferen. Of mijn kind wonden te laten oplopen. Vandaar de gulden middegweg.
Dit. Verder blijven herhalen, ze snappen meer dan je denkt en ja er kan een keer wat vallen. Persoonlijk vind ik dat ze het gewoon leren moeten, bij een ander staan er ook spullen. Ik ga nog weleens bij ouderen op bezoek van de kerk en daar staat heel wat
Alles wat niet gevaarlijk was (heb ik sowieso niet op mn salontafel) laten staan. Om de reden die ik al meer gelezen heb, ze leren anders niet dat ze ergens af moeten blijven. En idd die moekes die bij een ander thuis binnenkomen en dan de boel gaan ruimen omdat hun kroost niet met hun pinken ergens af kan blijven. Mijn oudste zat uit zichzelf nooit ergens aan, dat was makkelijk. Mijn jongste een ander verhaal...die zat aan alles behalve speelgoed dus dat kostte heel veel energie, maar ondanks dat hij anders van karakter is gelden voor hem wel dezelfde regels die ook voor zn zus golden.