Ik verbaas mij eigenlijk wel over de reacties als: ik vind het niet leuk om politieagent te moeten spelen, of de sfeer wordt er zo negatief van dus ik haal het weg. Want dit is eigenlijk 1 van de eerste opvoedmomenten en veel gooien al gelijk het bijltje erbij neer en passen zich aan zoon of dochterlief aan....ik grijp dit soort momenten juist aan om hen te leren wat wel en niet mag.
Hier het meeste weg gezet bij de oudste, toen hij een jaar of twee was alles teruggezet. Het argument "anders leren ze het nooit" bleek gelukkig niet op te gaan: toen hij twee was gewoon uitgelegd dat spullen breekbaar zijn. Dat snapte hij toen wel, dus geen probleem. Nu kan de jongste ook lopen en staat alles weer bovenop de hoge kast...
Jep ik ook.. ik heb ook getwijfeld of ik de boel weg zou laten, slotjes op de deurtjes zou doen, etc. Maar ik dacht bijvoorbeeld; als we op visite zijn dan gaan die mensen al hun spullen ook niet wegzetten. En mijn kleintje was al heel vroeg heel ondernemend, in het begin leek hij er nog niks van te begrijpen maar inmiddels weet hij het donders goed. En ja dat heeft enorm veel geduld en tijd gekost. Maar ik dacht als ik nu investeer, dan pluk ik daar straks de vruchten van. En inmiddels kan ik zeggen dat hij nauwelijks nog ergens aankomt wat niet mag. En nee ik heb niet de hele dag staan politie agenten. Het kan ook op een andere manier dan steeds nee niet doen roepen.
Ik ben even benieuwd naar de tips van de mama's die alles (behalve de gevaarlijke dingen) laten staan en niet de hele tijd 'nee' (of een variant hierop) zeggen en ook niet afleiden. Wat doen jullie dan om duidelijk te maken dat ze er niet aan mogen komen?
O, ik zeg zeker wel 'nee', maar max twee keer. Dan geef ik aan wat ze beter kunnen gaan doen ('je mag wel met... spelen'). Luistert ze dan nog niet dan zet ik haar ergens anders neer, waarvan ik zeker weet dat het daar minder leuk is dan wanneer ze had geluisterd of wanneer ze mijn voorgestelde alternatief had gekozen. Niet op de gang of zo, maar gewoon een paar meter verderop. 'Nee' is hier geen verboden woord, zeker niet. De kunst is om er zelf relaxt onder te blijven. Want negatieve aandacht is immers ook aandacht. De positieve alleen zoveel leuker! Mijn ervaring is dat kinderen dat bijzonder snel aanvoelen. Al geef ik toe dat mijn jongste een stuk pittiger is op dat vlak dan mijn oudste.
We hebben alles laten staan.dan is de verleiding zo weg Hier tenminste.thee midden op de tafel of hoog wegzetten als ik moet plassen.keuken kastjea of andere kasten geen slot op.wel alles schoonmaak middelen uit de kastjes gehaald.glazen niet.het heeft hier weinig moeite gekost en kijkt er niet eens naar om.ja zijn kastje waar zijn boekjes in liggen.we hebben denk ik geluk gehad.
Ik heb hem in het begin juist wel de kastjes open laten trekken. Of nouja open laten trekken. Als hij hem dan open deed dan liet ik hem zien wat er in stond en dan zei ik dat is geen speelgoed, dat is van mama. Doe het deurtje maar dicht. En in het begin was ik natuurlijk zelf steeds het deurtje aan het dicht doen. Ik probeer zo min mogelijk nee te zeggen. Ik leid hem wel af. Of ik zet hem bij zijn speelgoed en dan zeg ik dit is van jou, daar mag je mee spelen. En ik had ook echt wel eens dat ik dacht van pfffffff... maar ik dacht dan wel gelijk als ik hem nu 1x laat gaan dan is alles voor niks. En het is niet dat hij een voorbeeldig kind is. Hij probeert het soms echt nog wel hoor. Maar waar het eerst continue was is het nu nog maar een keer of 3 per week bij wijze van. Maar zo grappig hoe ze dingen leren.. alles wat nu open staat doet hij nu dicht. En zegt dan ook mama, dicht. hahaha
Hier staat eigenlijk niks op de tafel behalve thee, koffie, etc. hete dranken houden we wel buiten bereik van de grijpgrage handjes, verder goed in de gaten houden. De limonade van grote zus is meer dan eens over de vloer en zoonlief heengegaan. Grotere uitdaging zijn hier de kastjes en laatjes met spullen. Om gek van te worden, maar hij weet donders goed dat het niet mag. Hij zit net zo lang te kijken naar ons tot we het zien, begint dan nee te schudden, en zit er dan toch aan, dikke lol. Van mijn oudste weet ik dat het over gaat. Helaas hier een ventje dat al heel vroeg kroop en langs de tafel liep dus het voelt alsof het lang duurt. Ach het komt wel een keer goed en echt gevaarlijke spullen zijn wel goed opgeborgen. We zitten trouwens al in de fase dat het vooral leuk is om een reactie van papa of mama uit te lokken. Toen onze oudste die leeftijd had, hadden we open boekenkasten in de woonkamer staan, daarvan heeft de inhoud ook regelmatig op de grond gelegen. Uiteindelijk hield ze daar ook mee op. Voor mijn gevoel is dat nooit echt een enorme strijd geweest of dat ik het gevoel had politieagentje te zijn. Een kind van die leeftijd moet je sowieso in de gaten houden. Onze stuntman klimt overal op, inclusief zn loopfiets. Allemaal veilige spullen maar niet zoals hij het gebruikt
Ik probeer nee te vermijden omdat het vaak als een rode lap op een stier werkt. Ik zeg dus wel dat hij er niet aan mag zitten maar probeer niet steeds nee....nee... te zeggen. Als het nodig is uiteraard wel. Ik pak iets terug wat hij gepakt heeft en leg uit: dat is van mama, dat is van M. (Grote zus) en dit is van T. en laat dan iets van hem zien waar hij mee mag spelen.
Is maar wat er werkt voor je kind en hoe je zelf erin staat. Hier minimalistisch thuis en alles veilig dus ze mag hier alles. Ze mag ook ab hebben en speelgoed van hondje en aan knopjes zitten etc. Ze mag zelfs brokjes van hond eten (niet express maar als ze dar doet dan leg ik waar niet en haal ik brokjes van grond weg). Dat deden we altijd wat resulteerde dat ze al vanaf 1 jaar nooit iets in mond stopt (deed nooit veel), nooit pakt iets wat niet van haar is op tafel op bezoek. Begrijpt wat nee en begrijpt veel beter als we uitleggen waroom niet. Eet nooit meer brokjes maar geeft het aan hondje. Erg zelfstandig is en voelt zich vrij. We opvoeden beetje montessorisch achtig dat kind mag zelfstandig opereren en zelf beslissingen maken. Maar dus bij iemand anders thuis halen we alles weg of zetten weg als daar gevaarlijke of breekbare spullen staan. Maar is niet altijd nodig het hangt af wat het is en hoe ze is. We gaan zoiezo bijns nooit op bezoek want dochter is echt buitenkindje thuis bij iemand anders vervelt ze enorm. Maar goed we zijn hier samen meeeens dat ze alles mag zelf uitzoeken, beleven, fouten maken, leren, vallen etc. En dat werkt gewoon ideaal bij haar.
Ik was ook altijd ernstig van mening dat het moest kunnen blijven staan. Mits het veilig bleef natuurlijk. Nou, dat heb ik geweten. Mijn zoontje is inmiddels drie en nog zijn spullen niet veilig. Vanaf het moment dat hij kon kruipen (tien maanden) zat hij bovenop de salontafel, de eettafel, in de vensterbank, de kasten, enz. Haalde ik hem van het een af, draaide hij zich om en ging hij naar het andere. Hij (en de andere twee ook) weten dondersgoed waar ze wel en niet aan mogen zitten en ook waar ze wel en niet OP mogen zitten, maar toch is nog steeds niet veilig. Het enige waar geen van de kids ooit te ver in is gegaan, zijn de regels omtrent de hond. Niet in de mand als de hond er in zit, niet bij de voerbak van de hond, ook niet als de hond niet eet. Moet wel zeggen dat het zo langzaamaan beter wordt, maar echt mooie spullen neerzetten, nee. Niet dat ze er constant aan zitten, maar wel constant bij of tegenaan of, nou ja. dat dus. Overigens: als ik bij anderen ben, let ik extra goed op. Niemand hoeft voor mijn kinderen iets weg te zetten. Maar op de een of andere manier gaat het bij anderen altijd goed. (Waarom thuis dan niet??)
Ik was ook altijd van mening dat de spullen gewoon bleven staan en hij leren moest dat niet alles mag en niet alles van hem is. Nee, leuk is het niet, want je bent eigenlijk de hele tijd bezig met 'Uh uh! Mag niet! Dat is niet van jou, ga maar met je eigen spullen spelen' en meestal volgde daarop boosheid/frustratie of simpelweg het nog niet snappen. Totdat dit boefje mij had opgesloten op het balkon. Hij was met vanalles aan het spelen op de salontafel en heb echt de schrik van mijn leven gehad (drinkglas, kapot, bloed op tafel) Heb daarna alles weggehaald. Komt wel weer. Nog genoeg andere dingen in huis waar hij nog steeds aan blijft zitten (DVD's en boeken uit de kast trekken) Ik merk nu wel dat hij het steeds beter snapt dus misschien zet ik binnenkort alles weer terug.