Utopia valt reuzen tegen hoor!! heb geen kinderen, geen kapitalen, werk vanuit huis en mijn vriend heeft een fulltime job van 8 tot 5 om onze dromen te verwerkelijken. Had zelf liever diploma's gehaald wat niet kon aangezien ik ziek werd op 14 jarige leeftijd en in het AMC terecht kwam voor 3 maanden en daarna niet meer mee kon komen. Des al niet te min heb ik me hier uitgevochten ben ik de man van men dromen tegen het lijf gelopen. nam ik het ene baantje na het andere baantje aan om leuke dingen te kunnen doen en te sparen voor een leuk huisje en onze kinderwens! Nu zijn we zover dat we een huisje hebben en onze relatie uit de geld zorgen is ondanks we nog een heel te doen lijstje hebben omtrent het huis! Dus voor degene die denken dat wij 100.000 euro per jaar verdienen die hebben het helemaal mis!! We hebben berekend wat alles voor een kind gaat kosten. Dus we zijn financieel voorbereid! Emotioneel natuurlijk niet want we hebben nog geen kinders dus ook geen idee hoe dit gaat lopen. Groetjes!!
Oef.. wat een discussie! Ik heb een tijdje meegelezen, en ik begrijp Daisy's standpunt wel, maar dat ze het wel iets te cru naar buiten heeft gebracht. Ik spreek nu echt alleen voor mezelf met het volgende, hoe ik het heb aangepakt alvorens bewust te kiezen voor een kindje. Mijn visie was altijd om een eigen woning te hebben, een fijne baan met een goed salaris en dito toekomstperspectieven, en een stabiele relatie. Een uitkering zie ik niet als een inkomen met toekomstperspectieven. Ik heb ook nooit in de situatie gezeten dat ik van een uitkering rond moest komen, de deeltijd-ww uitgezonderd dan. Natuurlijk kan er in de toekomst nog van alles gebeuren, waardoor ik niet meer het leven kan leiden dat ik voor ogen had. Kortom, ik zou het geen fijne uitgangspositie hebben gevonden, bewust voor een kind kiezen als ik rond moest komen van een uitkering, en/of geen eigen woning had. Als mijn relatie ooit zou eindigen, dan zorg ik er ook voor dat ik het financieel alleen kan redden. Nogmaals, dit is hoe ik het zou doen. Ik besef dat ik het goed heb getroffen, heb een gezond lichaam, goede opleiding kunnen volgen, goede baan, fijne vriend, mooie flat in hartje Antwerpen. Anderen kunnen het op hun eigen manier doen, en dat is goed. Zolang je er maar gelukkig mee bent en je kind ook gelukkig is. Ik val ze er niet op aan, het is alleen niet mijn ding.
Zonder inkomen: Er zijn genoeg mensen die een uitkering hebben. Je komt zonder inkomen (ongeacht de situatie waarin je zit, want in sommige gevallen is een uitkering onoverkomelijk - denk aan een ongeval, baanverlies, scholing (!) waardoor er niet gewerkt kan worden etc.) in aanmerking voor voldoende toeslagen en subsidies om je kind een normaal leven te geven. Een bijstandsuitkering is bedoeld om te voorzien in de eerste levensbehoeften indien je hier niet zelf (werk) in kunt voorzien, en moet hiervoor ook voldoende zijn. Daarnaast heb je recht op zorgtoeslag, huurtoeslag, kindgebondenbudget, en evt. kinderopvangtoeslag (denk aan iemand die deels arbeidsongeschikt is en een aanvullende bijstandsuitkering heeft, maar wel werkt, en dus ook recht heeft op kinderopvangtoeslag). Met al deze toeslagen heb je een vrij ruim (voor uitkeringsbegrippen) besteedbaar inkomen. Ook hebben gemeenten een zgn. participatiefonds. Hieruit worden bijvoorbeeld lidmaatschapsgelden (denk aan sportvereniging voor de kinderen), abonnementsgelden voor kranten, internet, zwembaden, bibliotheek, cursussen, ouderbijdrage aan schoolreisjes en o.a. sportattributen betaald. Ook voor kosten zoals schoolvoorzieningen (o.a. boekengeld) kan je hier aanspraak op maken. Wanneer je wasmachine of ander witgoed kapot gaat, kan je van de gemeente een bijdrage krijgen voor een vervangend apparaat, of zijn er kortingsafspraken met (lokale) winkels, zodat je niet met onvoorzien hoge kosten te maken krijgt. Zonder huis: Er zijn ook genoeg mogelijkheden voor vrouwen met een kind, zonder een eigen huis. Je kunt op kamers wonen, of een goede relatie met je ouders hebben en bij hen in huis wonen. Ik ken genoeg mensen die naar volle tevredenheid bij hun ouders wonen, en dan heb ik het niet alleen over leeftijdsgenoten, maar ook mensen die weer bij hun ouders zijn ingetrokken ivm woningnood of het niet kunnen verkrijgen van een koopwoning / onverwachts baanverlies en de daarbij komende financiele nood dankzij de economische crisis! Hierboven is ook al het verhaal van het buitenland beschreven, waar het doodnormaal is dat je voor je ouders zorgt. Dat jij blijkbaar geen goede band met je ouders hebt (jaja, ik weet het, dat is een aanname, want tsjah, jij gaat op je 16e uit huis) betekent niet dat anderen dat niet kunnen hebben. Je mag je ook wel een beetje meer proberen in te leven in andermans situatie, want niet iedereen heeft zo'n "rotleven" gehad zoals jij. Zonder vader: Ik denk - nee ik weet heel zeker - dat veel alleenstaande vrouwen stukken beter af zijn wanneer de vader van hun kind niet in beeld is. Voor hen is het een moeilijke, doch bewuste keuze geweest om alleen met kind verder te gaan. Jij schetst meteen het beeld van een jonge vrouw die per ongeluk zwanger is geworden en in de steek is gelaten door haar vriend, en geeft aan dat "dit soort vrouwen" geen kind op kunnen voeden. Ik vind het dan ook heel erg kwetsend en ongepast dat jij met dit soort vooroordelen komt. Niet elke jonge moeder is over 1 kam te scheren! Deze vrouwen doen er alles aan om hun kind een liefdevolle jeugd te geven - wat het hoogstwaarschijnlijk niet had gehad wanneer de vader nog in beeld was geweest, maar jij zegt dat dat niet kan. Nogmaals, jouw opmerkingen blijven kwetsend. Blijkt maar weer dat je absoluut geen greintje empathie in je hebt. Overigens, ik vind het niet echt netjes om de persoonlijke situatie van je "vriendinnen" op deze manier op een openbaar forum te bespreken. En ja, ik zet het woord "vriendinnen" tussen aanhalingstekens, want echte vriendinnen zetten een vriendin niet zo te kijk. Daarnaast hebben we in het vorige topic elke keer uitgelegd wat onze mening is over jouw vooroordelen, dus zeg niet dat we er niet op in gaan. Blijkbaar wil je die antwoorden gewoon niet lezen. En ondanks het feit dat ik nu een uitkering heb (zwangerschapsuitkering, en straks ww omdat mijn contract niet verlengd is ivm zwangerschap), hebben wij alsnog een gezamenlijk inkomen wat 2x modaal is, een grote koopwoning, 2 auto's, 5 motoren, huisdieren, veel (dure) hobby's etc. Ik pas dus absoluut niet in het plaatje waar jij al je vooroordelen over schetst en kan je dus ook geen persoonlijke ervaring met "geen inkomen, geen huis, geen vader in beeld" geven, maar een ieder kan in een dergelijke situatie terecht komen. Mijn empatisch vermogen is echter zo sterk, dat ik mij genoodzaakt voel om wel op deze onzin van jou te reageren. Ik heb toch niks beters te doen nu ik overtijd loop, en vind jouw reacties ook gewoon te lachwekkend - ze getuigen echt van inzicht en levenservaring! - om het niet te laten
Jeetje, iemand geeft jou een zeer uitgebreide serieuze reactie op je vragen - losstaand van het feit wat je allemaal uit hebt gekraamd in het andere topic, en jij reageert zo Wat wil je nou eigenlijk, denk je dat er nou nog meer mensen serieus op jouw vragen in zullen gaan?
Op die leeftijd ben ik een half jaar van school geweest ivm ziekte, maar ik heb wel dat jaar met voldoende resultaat af kunnen ronden, mijn VWO in 6 jaar gehaald, daarna alsnog mijn WO diploma gehaald ondanks dat ik tijdens mijn studietijd een zwaar ongeval en zware revalidatieperiode heb moeten doorstaan. Jij hebt geen diploma's omdat je 3 maanden van school bent geweest. Ik dubbel zo lang, plus een slopende revalidatieperiode, met VWO en WO diploma's. "Groetjes!"
Ik ben ook langer uit de running geweest tijdens schooltijd, dit heeft mij echter nooit beperkt in mijn keuze voor een studie. Ok, ik heb besloten na het voortgezet onderwijs te gaan werken om voor mijzelf te kunnen zorgen aangezien mijn ouders het financieel slecht hadden op dat moment. Een weloverwogen besluit. Maar als ik zou willen had ik gewoon kunnen studeren. Ondanks dat ik een paar jaar achter elkaar wat maanden weg ben geweest.
Wat ik niet snap is dat je wilt dat mensen antwoord geven op je vragen. Nou wordt dit door Luca uitgebreid gedaan. Ze stelt zelf ook nog wat vragen aan jou en je reageert alleen maar met "gefeliciteerd" Wat wil je nou van de mensen op dit forum????
Het zal wel aan mij liggen maar ik zie ze nog steeds niet hoor 8) Heb ook liever niet dat je me lieve schat noemt, al helemaal niet omdat het niet gemeend is. Straks bedenk je je weer dat je het verkeerd hebt geformuleerd en het zo niet bedoelde.....
Tsjah, hardleers? Ik heb het in het vorige topic ook al gezegd: "schatje" komt me een beetje denigrerend over. Zal dan waarschijnlijk ook wel zo bedoeld zijn, anders had ze het wel anders geformuleerd lijkt me. De antwoorden/reactie staan/staat trouwens nu ertussen gekrabbeld in de quote. Daarnet nog niet
Er is één ding wat ik niet snap.... Je opent een topic, waar je mensen om meningen vraagt. Zoals je ziet reageren er genoeg en dan reageer je echt op een *** manier. Heb ook het idee dat jij je aangevallen voelt. (nu zal ik het ook wel over me heen krijgen zoals de rest) Maar nu heb ik nog 1 vraagje... Wat wil je nu met dit topic bereiken?
dat iedereen met een uitkering checmisch gecastreerd word totdat ze minimaal 1500euro netto per maand te besteden hebben
Maar... maar... maar... dat heb ik MET uitkering! Wat moet ik nou dan? Kan dat kindje straks toch onmogelijk terugstoppen...
Straks eerst naar Pearle voor een andere bril. De vragen van babebabe had ze inderdaad al beantwoord maar ik zie toch echt NERGENS antwoord op de vragen van Luca
In de quote van Luca staan wat zinnetjes die er later tussen zijn geplakt. Moest mijn bril er ook eerst bij pakken toen ze zei dat ze wel had geantwoord, want had de quote daarvoor ook al gescanned op antwoorden. Hehe... eindelijk iemand die me begrijpt
Als je ook die begin tekst leest he.... Alsof mensen bewust een uitkering gaan aanvragen, bij haar ouders gaat wonen en dan zwanger probeert te worden van een man die toch geen kind wilt... Volgens mij doet NIEMAND dat. Ook niet diegene die nu in zo'n situatie zitten. Als je al kinderen neemt terwijl je een uitkering hebt, geen relatie of bij je ouders woont dan speelt er veeeeeeeel meer mee. Het komt nu een beetje over van... Oh 'ik wil de ideale situatie voor mijn kind, dus schop mijn vent de deur uit (wel na posi test natuurlijk), ga terug bij mijn ouders wonen, vraag een uitkering aan (waarom werken... een kind is altijd beter af met een uitkering) en ja, mijn leven is dan pas ideaal.. Ik zie echt totaal geen realisme in die hele vraag van haar. Nee, je bent zeker geen slechte moeder als je voor een kind gaat terwijl je een uitkering hebt, of terwijl je geen man hebt (bam-mama's genoeg!!) of terwijl je thuis woont. Is het het meest ideale??? Afgezien van bam-mama's (wat volgens mij altijd een bewuste en goed doordachte keuze is) zou iedereen vast een andere situatie willen die zich hierin bevind. Maar ben je dan ineens niet geschikt als moeder? Blijkbaar niet volgens ts . *Sorry, zullen ongetwijfeld mijn hormonen zijn hoor, maar ik snap werkelijk waar niks van wat ze wilt bereiken.*
Ja, ik heb ze gevonden. Weet alleen niet of ze er al stonden of er later bij zijn gezet. Mochten ze er al gestaan hebben dan mijn excuses hiervoor. Maar ze heeft op alles wat Luca heeft gezegd wel gereageerd maar ze heeft niet geantwoord op de vragen die Luca aan haar stelt; Ik heb ook een aantal vragen aan jou, uit pure nieuwsgierigheid; wat is jouw visie hierop, en waar is die op gebaseerd? Wat betekent voor jou 'alles op orde hebben'? Waarom (als dit zo is) vind jij jezelf en jouw situatie geschikter om aan kinderen te beginnen dan iemand met een uitkering, zonder relatie of die met familieleden in een huis woont?