Ik zal vast niet de enige zijn vermoed ik, met irritaties/ ergernissen naar haar man. En omdat het soms zo fijn is om daarover te klagen maar dat natuurlijk niet altijd kan hier maar een topic over gemaakt waar we naar hartelust kunnen zeuren! (Want dat vinden die mannen het altijd!) Ik zal gelijk het spits afbijten! Zoonlief kreeg vanmorgen bv uit de fles en man zou het flesje warm maken. Melk was alleen nog iets bevroren. Hij trekt dus het zakje open gooit de brokken melk in een maatbeker en port er wat in mijn de achterkant van zijn tandenborstel! Toen kwam ik dus net de badkamer in waarop ik zei dat ik dat wel echt niet fris vond. (goed zoon is al wat ouder en kan wel tegen een stootje maar de achterkant van tandenborstel die ook door man zijn toilettas zwerft en die man vaak ook beneden gebruikt en dan rustig op het vaatdoekje (Gadver(nog een ergernis) legt) vind ik wel een beetje vies) "Zucht, kreun, wat zeur je nou!" Waarop hij de melk brokjes in de fles gaat gieten. Wat natuurlijk niet ging, de helft flikkerde er langs! Uiteindelijk nog maar 110 over van de 170!:x Af en toe vraag ik me af hoe hij zijn HBO heeft kunnen halen en gewoon niet nadenkt bij dingen. Leg zo'n zakje gewoon in heet water, knip het puntje eraf en het loopt zo in de fles. Geen druppel gaat verloren en ook geen bacterien erin omdat je moet porren met tandenborstels, pennen, scheermesjes of weet ik wat! Zo, Wie volgt!
wahahaha! Sorry, maar zie het zo voor me.... Mijn man is ook altijd zo makkelijk, alles om zelf maar zo min mogelijk moeite te doen.... erger..erger... of moet ook zelf altijd de aandacht hebben, net een klein kind. Bij mn bevalling bijv had ie zn voet verrekt. Tijdens het wegpuffen van mn weeen, zat hij maar te klagen over zichzelf!! Ook heeft ie een aversie tegen luiers verschonen. Maar dan kan hij dus ook echt onbeholpen met mn dochter op een arm naar me toe komen: ik geloof dat ze heeft gepoept.... Ja? Dus......??!! GGRR!! Of eten klaarmaken voor onze zoon: dat gaat dus ook vaak met de Franse slag. 's morgens een boterham smeren daar is mn man te lui voor. Wordt dus vaak alleen een beker melk... ( zoon eet ook slecht, maar dan JUIST..!!) Fruit idem dito... een appel schillen is toch veel te veel werk, dan maar een knijpfruit erin of een vitamine pil... tssss... Oei...klinkt wel als een hork die man van mij... zo is het niet hoor, tis ook niet slecht bedoeld, maar hij is zoooo gemakzuchtig en egoistisch soms... *wel lekker om even te spuien*!
Druif ik herken ook wel dingen hihihihi. Idd over zijn eigen pijn beginnen ( gelukkig niet tijdens de bevalling) maar bv als zoontje ziek is pffffff.
Ik erger me eraan dat hij zo vaak in slaapt valt als hij met haar bezig is! Dan gaat hij haar troosten in zn armen en glijden zijn armen steeds verder uit elkaar. Als hij een flesje geeft moet ik ook mee opletten want hij valt dan ook in slaap of zit zo in de tv dat hij niet eens ziet als alles erlangs loopt :x En dat terwijl ik nog meer slaap tekort kom dan hij... maar verder doet hij het super!
Afgelopen zaterdagnacht werd zoonlief om 3 uur 's nachts wakker. en hij wilde niet meer slapen. Dus uiteindelijk toch maar bij ons in bed. Manlief heeft de hele tijd door liggen snurken. Terwijl ik elke 5 minuten wakker werd gemaakt en uit het bed werd geduwd. De volgende ochtend is hij ook niet opgestaan voor het joch. Nee, toen het kleine manneke zei dat hij niet met papa duplo wilde spelen, maar met mama, draaide papa zich gewoon lekker om en moest ik het alsnog overnemen. En dan later op de dag zeuren dat hij ook niet optimaal had geslapen.
Hebben wij dezelfde man getrouwd? Zo één heb ik er ook! En dan vooral over zelf altijd wat hebben om de aandacht te krijgen, oh hij had het toch zo zwaar toen ik zwanger was ?) en zoveel stress toen de kleine geboren was....pffff En dan die poepluiers...ik kan nooit weg zonder mijn dochtertje want meneer doet dus geen poepluiers....te triest voor woorden..... En zo kan ik nog wel ff doorgaan......
Dit is ook de reden waarom wij regelmatig "ruzie" hebben! Vorige week is hij bijna heel de week weg geweest. Zaterdagavond "gezellig" samen op de bank, valt meneer rond 21.00 in slaap en gaat om 21.30 naar bed! Volgende ochtend 07.00 met zoonlief eruit, ik mag uitslapen. Ben van de week ziek geweest en nog niet fit dus slaap tot 10.30. Heerlijk! 'S middags zeg ik dat ik nog niet fit ben zegt ie, "dan ga je vanmiddag toch even een uurtje liggen." Waarop ik zeg dat ik eigenlijk ook wel vroeg naar bed wil m even een goede nacht te maken. Was hij het niet mee eens, want ik was vandaag vrij en hij niet!!!!! :x:x
Haha ja, ik voed Simone nog zelf dus als hij haar ophaalt (dat doet hij dan soms nog wel) dan drinkt ze bij me maar dat is maar een paar minuten, en dan mag mama kind vermaken tot ze weer moe wordt, hij doet net of hij slaapt. Andersom werkt dat op de een of andere manier niet....
wim doet het ook niet bij lydia als ik er ben, hij vind het eng omdat ze nog zo klein is (net als badje), maar bij daniel doet hij het inmiddels wel na de nodige ruzies, dus heb er wel hoop op dat hij lydia ook wel gaat verschonen als ik er gewoon ben mijn grote ergenis nu: er niet uitgaan snachts als daniel begint te huilen:x komt altijd op mij neer.
Man zit op de bank voetbal te kijken....ik vertel hem dat hij dit ook niet bij Julia deed, ontkent hij het. "Ik deed de kruiken, jij de bv". Ja maar dat zeg ik niet en kruiken warm maken was misschien de eerste 2 weken. "Jij hebt verlof tot maart 2012." Ik heb het niet over de baby die komt, ik heb het over Julia, dat jij er niet uitging toen ze huilde:x:x:x
Hier wou vriend geen avondeten voeren aan Jayden. Dat heb ik mooi slim aangepakt. Ik zei dan: ja tafel afruimen en alles omspoelen of Jayden zijn eten geven. Dus dan werd het het laatste want dan kan meneer op zijn kont zitten Gelukkig doet hij wel poepluiers. Zowieso in de weekenden verschonen we om de beurt. En standaard door de weeks als hij 's avonds thuis is moet hij het ook doen. De eerste maanden wou hij het zelfs heel graag doen, omdat Jayden vaak op de commode geluidjes maakte
jeetje wat herkenbaar allemaal, wat zijn mannen toch aparte wezens. hier wilt hij geen luier verschonen dan zegt hij ja hij is zo klein.... als ik straks weerwerken ben zal hij wel moeten ..
Hihi ik dacht eerst dat mn vriend zich stond aan te stellen over de poepluiers....totdat ik m letterlijk dwong een poepluier van dochterlief te verschonen..... Hij stond letterlijk en figuurlijk te kokhalsen, hij spuugde nog net niet, maar dan ook echt maar NET niet. Nu hebben we de taken wat verdeeld... en aangezien ik 32 uur werk en hij thuis is moet hij nu uiteraard wel.... Maar sochtends doe ik de luiers en de rest van de dag doet hij ze en dat gaat vrij goed gelukkig. Verder heb ik een modelman
Mijn vriend heeft er ook een tijd een handje van gehad om net te doen alsof hij slaapt al Dann begon te huilen,, heb het een tijdje gepikt maar op ten duur werd ik er echt zat van en heb ik hem gewoon een schop onder de deken gegeven, van heeey jou beurt deze keer! Vooral bij nacht voedingen deed hij het. Nu doet hij het niet zovaak meer. Wel verschoont hij poep luiers, doet hij hem in bad, geeft hem zijn potjes eten als ik het hem vraag.
O, waar mag ik beginnen? Hier erg veel kleine en grote ergernissen eigenlijk sinds de oudste geboren is al helaas Mijn man doet echt heel veel met de kinderen, de taken zijn 50/50 verdeeld. We werken beiden 4 dagen in de week (ik heb nog een paar weken 1 dag ouderschapsverlof maar daarna weer 4 dagen), hij doet de ochtenden met wegbrengen naar kdv, ik haal ze op, kook en samen doen we ze naar bed en we hebben een hulp maar ik doe de meeste huishoudelijke klusjes tussendoor zoals stofzuigen en de was, hij doet de boodschappen en in het weekend slapen we ieder een dag uit terwijl de ander de kinderen verzorgt. Prima eerlijk verdeeld toch? Waar ik me echt het allermeest aan erger, is dat hij al twee jaar lang roept dat hij zo moe is en hoe zwaar hij het heeft. En dan echt ELKE dag. En dus ook toen ik hoogzwanger óók 4 dagen in de week werkte en voor dezelfde dreumes zorgde als hij en ik op het laatst ook 3 weken achter elkaar ziek was, het was gewoon genant dat gezeur. En dat hij dan wel elke avond na middernacht pas gaat slapen terwijl we rond 6.15/6.30 uur opstaan. En dan gaan klagen dat hij "niet eens" mag klagen van mij. En nog een grote ergernis is dat hij steeds zo zeurt (hij lijkt wel een wijf, sorry dames ) dat hij geen tijd voor zichzelf heeft. Ik verbaas me erover dat hij na 2 jaar 1 of 2 kinderen nog niet snapt dat iedere dag nu eenmaal anders loopt dan je verwacht. Dat de oudste soms inderdaad even géén zin heeft om te slapen overdag of dat ze de hele dag aan het dreinen is omdat ze nu eenmaal 2 jaar is. Of dat de jongste ziek is en ook weinig wil slapen. In plaats van dat hij zich flexibel instelt en plezier heeft van alle "meevallers" op een dag, looptie constant te zeuren dat het steeds anders loopt dan hij had verwacht. Echt, het is een ontzettend cliché, maar hij is het grootste kind in huis. Ik denk dan, weet je hoeveel energie zelfmedelijden kost? Hoppaaaa, schouders eronder en gaan met die banaan! Wat slapen betreft, ik schop hem er 's nachts gewoon uit als ik al tig keer ben geweest bijvoorbeeld en dan gaatie ook wel hoor. En hij verschoont ook wel (poep-) luiers, haha! (mijn vader gaat onderhand ook van zijn stokkie van poepluiers, dat is inderdaad niet altijd aanstellerij) Maar om nou te zeggen dat we momenteel een gezellig huishouden hebben..... nee, helaas niet echt....
Volgens mij hebben veel mannen moeite om te accepteren dat hun plek binnen het huishouden is veranderd. Dat de aandacht nu wat meer gaat naar degenen die NIET hun eigen boterham kunnen smeren, juist OMDAT die kleintjes niet hun eigen boterham kunnen smeren. De mijne in ieder geval wel, die vindt het heel moeilijk te accepteren dat dingen nu eenmaal veranderen en dat hij even een stapje terug moet doen en niet zichzelf op de voorgrond moet stellen. Nog een voorbeeldje, afgelopen weekend. We waren op een verjaardag en daar werd eten gehaald, pizza en patatjes. Er waren teveel mensen om aan tafel te zitten dus oudste dochter aan tafel en mijn man ook en ik in de woonkamer met de jongste. Nu was de patat er eerder dan de pizza dus hij ging vast eten, oudste dochter zou (bij hoge uitzondering) een potje krijgen. Ik was mijn aandacht aan het verdelen tussen de jongste die bij mij in de buurt op de grond lag te spelen (en zo af en toe tijdens het kruipen op haar voorhoofd plecht te vallen) en de oudste en haar eten opwarmen. Hij zat naast haar he? Dus ik vraag of hij haar even wat aandacht kan geven (ze kan zelf eten met een lepel maar een beetje aandacht is dan wel wenselijk) zegtie: ja, ff wachten hoor, ik moet éérst eten dus let jij nog maar even op . Ja, daar zakt mijn broek dus van af. Eerst aan zichzelf denken, dan pas aan de kinderen en al helemaal niet aan mij. Gewoon niet willen accepteren dat het tijd is om volwassen te worden. Even ter info: mijn man is 35, bijna 36 dus met leeftijd heeft het niet te maken. Ik verbaas me iedere dag aan dit soort dingen, verbaas me en erger me. Echt heel jammer....