Ik schrok nogal van de felheid en heftigheid van de omstanders/familie vandaag. Natuurlijk snap ik dat je je familielid onder het puin vandaan wil. Maar dan nog... ik vond dit erg extreem.
Ik heb alleen het artikel gelezen en geen beelden gezien. Ik kan me wel voorstellen dat het er heftig uitziet. Die mensen zitten enorm in hun emoties van angst, wanhoop en verdriet. En kunnen op dat moment niet begrijpen dat niemand naar hun geliefden zoekt.
Nou.. ik zei gisteravond precies hetzelfde tegen m’n man. Ik begrijp ook echt dat het heel heftig is om dit mee te maken, maar wat voor nut heeft het om de hulpdiensten hierin te verstoren. Nog even en ze zorgen voor nog meer slachtoffers..
Ik heb geen idee hoe ik zou reageren, maar ik snap hun heftigheid wel. Ze wisten voor 99% zeker dat hij daar moest zijn geweest ten tijde van de explosie. En dan sta je daar maar te wachten en te wachten en er gebeurd (voor je gevoel) niks. Dat lijkt me echt afschuwelijk. Elke uur dat hij daar langer ligt lijkt mij er ook 1 te veel.
Maar om dan zo agressief te reageren... Nee, ik denk dat ik dat niet zo zou doen. Tuurlijk vol emotie en frustratie maar met zoveel agressie vind ik niet ok.
Ik heb niet veel beelden gezien, wel wat artikelen gelezen. Dus over de agressie die er zou zijn geweest heb ik niks gezien.
Op verschillende journaals waren/zijn beelden te zien van mensen die hekken omver willen werpen, grote voorwerpen over hekken gooien en agressie tegen politie die de boel bewaken. De ME is zelfs ingezet.
Ik zag het net ja. Die beelden had ik nog niet gezien. Dit zijn de familieleden van de 2 die nu nog vermist zijn begreep ik. Ze hebben natuurlijk gezien dat familie van die ene man hun familielid eruit hebben kunnen halen. Zij willen dat ook, dat snap ik wel. En ipv in het gebouw zoeken zie je nu een kraan het gebouw verder slopen. Dat moet echt wel heel afschuwelijk voelen. Alsof jouw geliefde niet gezocht wordt, maar gewoon het gebouw gesloopt. Die mensen zijn wanhopig. Is het goed wat ze doen? Nee absoluut niet, maar ik snap ergens hun frustratie wel.
Frustratie snap ik ook. Maar agressie tegen hulpverlening keur ik nooit goed, in geen enkele situatie en daar is geen enkel excuus voor in mijn ogen. Ook frustratie of verdriet niet.
Nou ik ook! Je zal er als nabestaande maar staan. Het is inmiddels donderdag. Het is maandagavond gebeurd en al die tijd moet je maar wachten, wachten en wachten. Je kunt niks anders dan wachten en dan zie je dat anderen wel hun geliefde eruit kunnen halen.....
Maar ik lees dat het ook om buurtbewoners gaat. Ik ben wel heel benieuwd hoe de politie en politiek hiernaar kijkt, waarom er geen bijeenkomsten georganiseerd zijn (of zijn die wel geweest?) waarin meer uitleg gegeven wordt over waarom het nog niet mogelijk was om de mensen eruit te halen. Dat zou ongetwijfeld ook heftige emoties oproepen maar misschien dat mensen dan beter begrijpen waarom er gewacht is? En gelukkig is het winter...
Is verschrikkelijk voor die mensen. Maar je kan niet van de hulpverleners verwachten dat ze hun eigen leven op het spel zetten. En dat betekend dus ook dat ze niet zelf kunnen gaan. Als er dan iets gebeurd wordt het een reddingssituatie ipv een berging. Wat weer betekend dat je hulpverleners in gevaar brengt. Echt heel naar voor die mensen. Ik ga er maar even vanuit dat ze door het verdriet de weg kwijt zijn. Want hoe ze zich nu gedragen kan ook niet.
Ik snap heel goed dat het op dit moment niet veilig is om het gebouw in te gaan om op zoek te gaan naar twee vermiste mensen. Maar ja ik kan er nuchter naar kijken, want het betreft geen familielid of vriend of buurman van mij. Het lijkt me voor hulpverleners ed ook heel moeilijk, want ik kan me goed voorstellen dat ze ook niets liever willen dan die mensen vinden. Maar ja, je leven op het spel gaan zetten voor iemand die vrijwel zeker niet meer in leven kan zijn doe je ook niet.
Ik begrijp heel goed dat familieleden buiten zichzelf zijn nu van verdriet, en misschien ook ergens nog hoop hadden dat hun familielid nog zou leven misschien- zelfs als je weet dat het niet zo is, heb je die bevestiging nodig… Daarnaast zwepen ze elkaar daarin op, waardoor ze ook de risico’s niet meer zien. Ik weet niet hoe je zo’n groep mensen anders tegen kan houden dan hoe het nu gebeurd is, er moest ingegrepen worden…
Ik sluit me hier bij aan, als mijn zoon/vader of neefje daar zou liggen zou ik ook buiten zinnen zijn. En denk ik niet meer rationele denken. Helemaal aangezien die anderen man vrij snel gevonden is.
Heftige situatie! Aan de ene kant begrijp ik de frustratie wel, geen idee wat ikzelf zou doen in zo’n situatie. Onbegrip begrijp ik ook als je ziet dat ze verder gaan met slopen, maar er nog vermisten zijn. Makkelijker wordt het daar niet op volgens mij? Maar ik vraag me wel een beetje af, na het zien van beelden, of dit allemaal familie/bekenden zijn, of ook ‘gewoon’ omstanders die houden van sensatie en de boel daardoor lekker opfokken.
Daarnaast speelt ook mee dat het moslims zijn. Die hechten er, zo ver ik weet, heel veel waarde aan om een lichaam vlot te kunnen begraven.