Hey dames, ik zit met iets in mijn maag. Over precies drie maanden is mijn zoontje jarig. Nu zit ik dus met de vraag zal ik mijn zwager uitnodigen? Het volgende is er gebeurd, mijn vriend is van een tweeling. Ze lijken gelukkig totaal niet op elkaar want mijn zwager zit heel anders in elkaar als mijn vriend. Ze hebben elkaar een aantal jaar niet gezien nadat mijn schoonmoeder mijn vriend uit huis had geschopt en dus gewoon op straat stond! Ze hebben dus jaren geen contact gehad en net toen ik een relatie met hem kreeg kregen ze weer wat contact met elkaar. Het was leuk en gezellig. Maar ik hield wel in me achterhoofd hoelang ze hem hebben laten stikken, ik bedoel mijn vriend was dan wel erg bijdehand geweest en heeft zijn moeder uitgescholden etc maar het zou niet in mijn opkomen ( denk ik ) Om mijn zoon zo op straat te zetten als oud vuil en er niet meer naar omkijken want dat is wat ze gedaan heeft. Toen ik zwanger werd, was er goed contact tussen ons en zijn moeder en broer. Toen de bevalling naderde wilde ze op de gang wachten wat ik absoluut niet zag zitten dus kwam ze met de hele familie in de beval kamer ik was niet eens gedoucht etc a fijn, ze waren niet weg te slaan bij de kleine man. Een week na de bevalling begon voor ons de hel, we hadden en huil baby, na een aantal weken hebben we hem op laten nemen in het ziekenhuis en daar kwam uit dat hij gevoelig is voor prikkels en dat we een strak ritme moeten aanhouden. Dat hielp, een week heeft hij in het ziekenhuis gelegen en eenmaal thuis als we ons aan het ritme hielde ging het super goed met hem, gingen we bijvoorbeeld even naar buiten dan was de pret voorbij want dan begon alles weer vanaf vooraf aan. We konden dus bij niemand op visite met de baby. Voor mij geen probleem, zolang het maar goed met hem gaat. Gelukkig begreep mijn familie het wel, en stonden ze volledig achter ons. Mijn zusje en moeder kwamen vaak langs om hem te zien en een band met hem op te bouwen. Maar mijn zwager en schoonmoeder daarintegen die begrepen er helemaal niks van, en leken het wel niet willen te begrijpen. 6 weken na de bevalling kwamen ze op visite met hun tante, op kraamvisite. Ik was nog steeds herstellende van de bevalling ( hel bevalling ) en een depressie. Ze begrepen niet, dat ik smiddags rust wilde en even op bed wou liggen, op het moment dat mijn schoonmoeder zei zal ik eten gaan halen bij de snackbar om 1 uur smiddags barstte bij mij de bom en sindsdien is het contact tussen mij en mijn schoomoeder en zwager want die was er ook bij eigenlijk nooit meer hetzelfde geweest. Nu, voor de kerst smsde ik me schoonmoeder wat ze gingen doen met de kerst, ze zei dat haar ouders eerste kerstdag kwamen en tweede kerstdag ging ze op de bank hangen en niks doen. Waarop ik zei oke, mijn zus is eerste kerstdag jarig ( wat ze weten ) dus daar gaan wij heen op eerste kerstdag. Normaal gesproken komen haar ouders, opa en oma dus tweede kerstdag naar hun toe en wij dan ook. Nu wisten we nog niet zeker hoe Levi ( zoontje ) het ging doen omdat we dan de eerste kerstdag al bij mijn zus waren geweest. We kunnen niks forceren met hem, we kijken per dag en al zou het ook niet gaan met hem op eerste kerstdag zouden we daar ook niet heen gaan dat hadden we ook gezegd. Zegt ze opeens tegen me, weet je dat het 5 mei voor het laatst is geweest dat Levi hier bij mij thuis is geweest? Waarop ik zeg, weet je dat ik niet voor niks mijn kind van slag wil maken? Daarna reageerde ze niet meer en heb ik haar een hele lange sms gestuurd waarin staat dat hij gevoelig is blablabla en dat als ze hem zo graag wilt zien, ze ook hier heen kan komen. Ondertussen hebben we mijn zwager al 7 en halve maand niet gezien, hij is niet meer geweest. Dus ik stuur hem van de week een appje met daarin wil jij je neefje niet leren kennen? Waarop hij stuurd, ik dacht dat jullie er zelf wel achter zouden komen waarom ik niet meer kwam. Dus ik zeg hoe moeten we er achter komen als jij niks zegt, Zegt hij nou dat jullie wel naar opa en oma toe kunnen. Daar zijn we een paar keer met hem geweest omdat hun de deur niet meer uit kunnen. Elke keer maar een half uur omdat Levi het dan zat is. Zegt hij. Ik kon mijn oren niet geloven ik dacht als jullie daar nog een paar keer heen gaan zoek ik weer contact met ze. Dus ik heb gestuurd naar hem, ik hoef niemand maar dan ook niemand verantwoording af te leggen waar en wanneer ik naar iemand toe ga met mijn kind. Ik ben nu zo kwaad, ik voel zelfs haat voor voor mijn zwager en schoonmoeder, ik snap niet dat ze niet een beetje begrip kunnen tonen. En oke, het gaat nu veel beter met hem en we zouden best wel een keer langs kunnen gaan bij hun. Maar ik vertik het, ik ga daar niet meer heen, en zeker niet met levi. Ik ben zo kwaad. Wat moet ik nou, mijn zwager wel of niet uitnodigen op zijn verjaardag, ik bedoel voor Levi is zijn oom een vreemde. Sorry voor het lange verhaal maar in iedergeval bedankt voor het lezen. Groetjes
Umh.. Nee! Weet niet wat de achtergrond is waarom jullie niet met jullie zoontje naar schoonouders kunnen. Maar zie hier vooral 1 richtingsverkeer. Van jullie kant. Je energie in leuke dingen steken!
Dus je twijfelt om iemand waar je een hekel aan hebt en je zelfs haat en boze gevoelens bij je oproept uit te nodigen voor je zoontjes eerste verjaardag terwijl je zoontje die persoon niet eens kent of er ook maar 1 keer naar heeft gevraagd....? Serieus, gaat het met je?
ja maar tegenover mijn vriend vind ik het zo lullig, ik heb ook tegen hem gezegd wat mij betreft komt hij er hier niet meer in, dat snapt hij dan niet en hij wilt het wel weer proberen.
Laat het dan aan je vriend over of hij uitgenodigd wordt of niet Zo heb jij er geen last van en kun je het van je af zetten. Wat hij doet, moet hij weten. Het is dan gewoon zijn keus. Zijn broer; zijn keuze
Ja en dan komt hij stel, en hij komt binnen en dan? Moet ik hem zoals gewoonlijk drie zoenen geven? Ik wil ook niet dat er een gespannen sfeer hangt tijdens zijn eerste verjaardag?
Ik vind zeker, dat jou schoonouders en zwager ook best naar jullie kunnen komen. Ze moeten maar begrip hebben voor jullie situatie. Wat ik echter niet begrijp, is dat jij je er zo druk om maakt. Jij neemt de taken van jou man over. Laat het je man bepalen, het zijn zijn ouders en broer.
Wat een rare situatie. Ik zou een uitnodiging sturen, als hij komt, dan komt hij. Als hij niet komt, dan niet. Denk je dat hij gaat rellen als hij komt?
Nee absoluut niet! Vooral gezien het verleden. Wie zegt dat deze periodes (periodes van geen contact) zich in de toekomst niet veel vaker gaan herhalen met telkens de bijbehorende wrijving, irritatie en boosheid. Je zegt zelf al, zijn oom is op dit moment een vreemde en het komt alleen van jullie kant uit.
Daar ben je nog altijd zelf bij. Je kan er ook voor kiezen om je trots even opzij te zetten voor je zoontjes verjaardag en proberen je niet teveel door die spanning te laten leiden. Kan het best nog een gezellige dag worden. Je kan ervoor kiezen het contact af te houden of zo stroef mogelijk, maar daarmee verklein je de kans dat je zoontje ooit de kans krijgt zijn oom te leren kennen. Net wat je wilt!
ik zou het aan je vriend overlaten, het is zijn moeder en broer. maar uit fatsoen zou ik ze wel uitnodigen. als je ooit nog een goede band met ze wil is dit misschien een mooi begin. kunnen ze op de verjaardag meteen zien hoe je zoontje in elkaar zit, dat te veel prikkels niet goed zijn voor hem en uitleggen (waar anderen dan ook bij zijn) hoe hij in elkaar zit en wat de gevolgen voor je zoontje (en jullie) zijn.
Ik zou het aan je man overlaten. En als die besluit hun uit te nodigen, je er dan ook even overheen te zetten.. En wat betreft die drie zoenen... dat is aan hun, dat is weer het mooie aan dat het bij jullie gevierd wordt, hun komen binnen bij jullie, dus hun moeten jullie feliciteren. En komt hij op je af en geeft je drie zoenen? Doe dan gewoon mee.. komt hij binnen en feliciteerd hij je niet? Ook maar even voor deze dag laten gaan! Probeer er op de dag van je zoontjes verjaardag even helemaal boven te staan!
Zoals gewoonlijk heb ik weer een hele andere mening dat de rest Ik vind het echt belachelijk dat jullie vanaf mei niet meer op bezoek zijn geweest bij jouw schoonmoeder. Ik kan me voorstellen dat zij zich daarom nu zo gedragen. Ik zou ook echt pissed off zijn.. Als jullie zoon last heeft van prikkels, dan ga je wat minder of blijf je wat korter, maar oma helemaal niet meer bezoeken? Je moet jouw kindje ook de kans geven om zich te kunnen aanpassen. En dan zit je maar af en toe eens met een baby die na een bezoekje krijst. Je kunt toch niet de hele wereld om hem laten draaien? Ik zou ze uitnodigen maar voor de verjaardag met ze in gesprek gaan. Je verwacht begrip van hen, maar probeer je ook eens in hun situatie te verplaatsen. Als je het voor de verjaardag probeert uit te praten met hen, dan zit je op de verjaardag niet met spanningen.
Ik heb de recties niet gelezen maar eerlijk gezegd vind ik het een beetje een vreemde situatie. Iets moet van twee kanten komen maar dat betekend dat het ook vanuit jullie kant moet komen. Wat er vroeger gebeurd is, daar sta je buiten. Als jouw man het met zijn moeder en broer na vroeger wil proberen heb je hier niks mee te maken. Je verwacht dat jouw schoonmoeder en zwager naar jullie komen omdat je zoontje anders van slag raakt, dit begrijp ik deels maar als je in december contact met je schoonmoeder zoekt en je er in meis voor het laast was vind ik persoonlijk dat jullie ook wel iets te verwijten valt. Betekend dat dat jullie al bijna een jaar hele dagen aan huis gekluisterd zijn dat kan ik me bijna niet voorstellen. Of zijn jullie heel selectief in het bezoeken van mensen
Het is niet een kwestie van aanpassen en of wennen. Dat hebben al zoveel mensen tegen me gezegd. Zo werkt het niet bij overgevoelige kinderen, hij zal zelf aangeven hoe en wat hij kan en wil. Ik ga niet voor een bezoekje aan oma me kind van slag maken, als ze ook hier heen kan komen om hem te zien. Ik weet nu ondertussen hoe mijn kind is en hij word overprikkeld door bezoekjes aan mensen, alle ogen op hem gericht iedereen die hem vast wilt houden en ik kan dat niet stoppen want a kom maar even hier mag toch wel eventjes toe nou.. je kent het wel.. En thuis de hel weer meemaken met huilen nouja krijsen mag je het ook noemen en niet slapen snachts en de volgende dag helemaal uit zijn ritme zijn. Nee daar bedank ik voor, sorry!
Ik kan mij gelukkig niet voorstellen hoe dat is met zo'n baby..ik vroeg mij alleen ook wel af waarom het zo lang geleden is dat je geweest bent..het kan toch niet zo erg zijn dat je helemaal de deur niet met hem uit kan, want ik vraag mij dan weer practisch af hoe je dat gedaan had als hij je tweede was met een broer of zus die naar school gaat bv?? En wat de reden was waarom je 1e kerstdag wel naar je zus gast maar niet naar schoonfamlie. Misschien heb je er wel duidelijke redenen voor maar vroeg het mij af.
Het was wel echt zo erg, dat ik dus weken, nouja maanden niet de deur uit kon met hem. Hij vond het het prettigst om thuis te zijn in zijn veilige omgevingen. Een rondje lopen ging nog wel en dat gaat nu ook steeds beter maar verder dan dat gingen we gewoon niet. En nu hou ik eigenlijk mijn kop in de wind en ga ik al helemaal niet meer daarheen. Misschien niet goed, maar ik ben er gewoon klaar mee. Mijn zus was eerste kerstdag jarig, dus dat kan ik niet overslaan.
Ik denk dat je schoonouders kerst net zo belangrijk vinden als de verjaardag van je zus dus snap ik dat het voor hen niet eerlijk voelt dat je dan die keuze maakt.
Er is daar helemaal geen ruzie of iets over geweest. Het is bij ons in de familie een traditie om die dag me zus haar verjaardag te vieren.
Nee maar ik begreep dat daar die opmerking van je smoeder kwam..masr misschien verkeerd begrepen. kijk ik begrijp jou echt wel hoor..en denk ik dat je hem wel langzaam aan dingen moet laten wennen..maar niet gewoon maar doen zoals anderen zeggen. Maar ik bekijk ook de andere kant en zou het ook niet leuk hebben gevonden als ik merkte dat de ene kant van de familie wel bezocht werd en de andere niet. Als dat dus het geval is. verder zou ik de vroegere issues van jouw man met zijn moeder en broer er buiten laten.