Ik ga het hier gewoon even van me af typen... Ik vind het in 1 keer zo spannend allemaal!!! Ben via het ziekenhuis zwanger, we hebben er best een tijdje over gedaan. Ben zo blij en dankbaar dat we een kindje krijgen. Heb ook echt een heerlijke zwangerschap, voel me super. Ben van mezef redelijk nuchter (hihi dacht ik..). Maar nu overvalt me een gevoel van onzekerheid en angst. En dan ook echt voor alles.. Hoe zal de bevalling gaan? Is ons kindje gezond? Hoe vinden we het dadelijk met zo'n hummeltje in huis? Heb hier zo lang naar uitgekeken en nu kan ik wel een potje huilen omdat ik het zo spannend vind!
Volgens mij echt een geheel natuurlijke reactie hoor! Het is ook niet niks allemaal!! We hebben dalijk gewoon een kindje!!!! Ik vind het ook steeds spannender worden. Misschien omdat het steeds meer tastbaar wordt (kamertje, dikkere buik, spulletjes die je al koopt....en dat de bevalling gewoon steeds dichterbij komt). Gefeliciteerd met je zwangerschap overigens, wat heerlijk dat deze zo goed verloopt ook verder. Groetjes, Meryl
Het hoort er allemaal bij! Ik ben van mezelf ook een echte nuchtere hollandse troela, maar sinds de hormonen aan de gang zijn ben ik echt veranderd in een hormonale tijdbom !! Ik huil al bij reclames, kan om het minste in paniek raken en moet de hele tijd bevestiging hebben dat ik heus wel lief ben en goed genoeg om een kindje op de te voeden en groot te zien worden.... Maar het schijnt ook allemaal over te gaan, aldus vriendinnen die al kinderen hebben!!
Ik sluit me helemaal aan, maar het is vooral een hele mooie en blije spanning, ik kan ook bijna niet wachten. HEerlijk dat fantaseren over hoe het zal zijn en hoe zal ze er uit komen te zien en zal ze dan ook al lopen met 1 jaar of later of......... het is echt het meest geweldige wat je kan overkomen vind ik
Fijn dat jullie het herkennen! Ik blijf het allemaal heel bijzonder en spannend vinden. Nog een fijne zwangerschap allemaal en hopelijk hebben we over een tijdje allemaal een gezond kindje.
Oja Merly vind het wel heel herkenbaar wat jij zegt, dat nu alles een beetje klaar is voor de komst van de baby de spanning ook meer word. Het is allemaal zo echt hè?! (Gelukkig wel!!!!)
Ik had het ook van de week, werd steeds midden in de nacht wakker met pure paniek. Kon dan niet meer slapen en dacht de de raarste dingen; wat als mijn kind een monster wordt? ben ik wel een goede moeder? Ook mijn vriend heeft eronder te lijden gehad die werd om 2 uur s'nachts wakker gemaakt dat hij nu toch echt ouderschapsverlof moest gaan regelen. Ik vond het zelf wel geruststellend dat de verloskundige me vertelde dat het normaal en zinvol is dat je je op deze manier voorbereid op de komst van een kindje en zorgt dat er dingen geregeld zijn. Door dat te weten kon ik het al meer loslaten.
Daar herken ik van mezelf dingen in.. Ik heb soms ook dat de onzekerheid me overvalt.. "Ben ik er wel echt klaar voor" Niet alleen in materiele zin, maar ook mentaal.. Ook een stukje angst voor de onbekende dingen die op mn pad gaan komen... Aan andere kant denk ik "Aaah... t komt allemaal wel goed.." Gelukkig zijn we niet uniek in dat onzekere/angstige gevoel....
Ook voor mij heel herkenbaar terwijl dit de 2de wordt/is voor ons. Soms denk ik...hoe ga ik alles doen met een peuter en een baby, kom ik uberhaupt nog aan slapen toe? Als de baby slaapt, is de oudste misschien net weer wakker, etc,etc. En wanneer begint de bevalling, slaapt de oudste dan en wanneer brengen we hem weg?wordt hij jaloers op de baby? Paniek alom Ik weet uit ervaring dat alles wel los zal lopen(ja, ook bij jou)...maar ik vind het ook rete spannend worden nou hoor. Het gaat ook in fases bij mij, dan weer een paar dagen rustig en kom ik amper de bank af, dan weer nesteldrang en paniek...alles moet af en 10.000 x schoongemaakt worden en gewassen worden...vermoeiend als je 36 weken zwanger bent met mega buik Suc6 meiden!!
Hoe meer ik jullie reacties lees en mezelf af en toe raar zie en hoor doen, hoe meer ik denk dat het maar heel goed is dat een zwangerschap 9 maanden duurt... Tijd zat om veel in paniek te raken, gekke dingen te roepen en je vervolgens te realiseren dat het allemaal heus zo'n vaart niet zal lopen