In meerdere topics lees ik hier en daar dat kind of kinderen baldadiger, rumoeriger, vervelender, ongehoorzamer enz. zijn als beide ouders thuis zijn. Met een ouder thuis valt het mee maar zodra allebei thuis zijn...... Hier is dat thuis dus ook zo en wil graag weten in hoeveel gevallen dat zo is. Ik dacht namelijk dat het alleen hier zo was, maar denk nu dat het toch heel vaak voorkomt...
Ja absoluut!! Als ik heel de dag met haar alleen ben geweest, is ze heel lief enzo........maar dan komt papa thuis en dan is het zeuren, zaniken en huilen om niks (vooral het eerste half uur), na een half uurtje is dat over. Andersom precies hetzelfde (dus als ik thuis kom). Als we allebei vrij zijn en heel de dag met zijn drietjes zijn merk ik het eigenlijk niet zo!! Het is dus vaak echt puur die overgang van 1 naar 2 ouders!
Ik herken het niet op die manier. Wel: als ze een van ons een tijd niet gezien hebben (uit logeren geweest bijvoorbeeld, of papa voor een tijdje naar het buitenland; hoe het gaat als mama voor een tijdje naar het buitenland is zullen we in april gaan ervaren), en dan zien ze die ouder weer. Dan moeten ze echt afreageren en worden ze wel eens opstandig. Maar dat gebeurt even goed of het nou om één of om twee ouders gaat. Na een dag met één van ons thuis, en dan komt de ander weer terug, zie je niet per definitie een grote gedragsverandering. Dochter wil nog wel eens gaan jengelen als ik thuiskom (mama gemist), maar ook dat maakt niet uit of ze daarvoor met papa was, of met oma, of op het kdv. Andersom heeft ze het ook niet als papa thuiskomt na een dagje weg. Zoon is gewoon soms opstandig. Ongeacht hoeveel ouders er in de buurt zijn Ik heb dus nee gestemd.
ja hier ook zo, als papa of ik thuiskomt dan is ze even de weg kwijt, boos doen, woedeaanvallen, niks willen. als ik thuis ben en niet hoef te werken dan is er niks aan de hand maar zodra ik haar ophaal van de gastouder lijkt alles eruit te komen.
hier (tot nog toe) niet hoor! papa is ook heel rustig misschien scheelt dat. wel even gek doen soms als hij thuiskomt, verder niet.
herken het, precies zoals Skye omschrijft is precies hier 't zelfde, Met het eten is het ook zo, daarom eten wij (zoon en ik) ietsjes eerder zodat me zoontje toch zijn bordje leeg eet, want zodra papa er is dan heeft ie geen aandacht meer aan het eten
Hier precies hetzelfde als Skye! Denk dat het een fase is en probeer me er niet te veel in mee te laten slepen. Maar als mijn vriend of ik onze dochter afleiden of één van ons gaat even met haar spelen dan is het ook zo weer over. Helaas is het gezeur wel altijd als ik het eten moet koken en ze alleen van mij aandacht wilt. Ik kan me helaas niet in tweeen kan splitsen
Oh ja! Echt wel Vandaag ben ik de hele dag thuis en dan gaat het allemaal best (afgezien van de normale opstandigheid natuurlijk). Zodra papa straks thuiskomt is het bal, dat weet ik nu al, want das elke week hetzelfde. Dan ben ik sowieso al persona non grata, maar ook is dan niets goed, alles reden tot hysterische huilbuien en hoef ik maar naar 'm te wijzen of de boel ontploft. Klinkt gezellig, niet..? Overigens is het ook hier wel vaak zo dat het alleen het eerst (half) uur zo is, daarna wordt hij weer wat rustiger. In het weekend is het minder erg, maar probeert Sil ons wel tegen elkaar uit te spelen - nooit geweten dat ze zo jong al zo gehaaid waren!
JA hoor, is hier ook zo. Als er iemand oppast en wij zijn beide weg en komen dan thuis, dan worden ze echt baldadig. Dan hoor ik ook en ze waren zo lief.
Bij ons herken ik het niet, het is hier altijd 'druk' in huis of er nou 1 of 2 ouders thuis zijn. Maar bij vrienden met maar 1 kind herken ik wel dat het kind drukker wordt als er 2 ouders aanwezig zijn, of visite oid. Ik denk dat het kind dan gewoon blij is dat er meer mensen zijn die hem/haar aandacht kunnen geven. En dat er met meer mensen in huis ook meer pret is te beleven.
Als wij beiden thuis zijn verloopt de dag altijd veel rommeliger en dan zijn ze ook veel onrustiger. Dat is wel een irritatiepuntje maar weet niet goed hoe ik dat moet aanpakken.
Zodra ik thuiskom van werken beginnen ze vervelend te worden. Mijn man heeft dan de hele dag geen moeite met ze gehad en zodra ik m'n gezicht laat zien is het mis. In eerste instantie zijn ze dan erg blij dat ik thuis ben en vervolgens gaan ze elkaar dwarszitten.
haha echt herkenbaar ja. Als ze bij mijn ouders zijn geweest zijn ze de hele dag lief, kom ik binnen dan is het huilen en vervelend doen. Zelfde als mijn man de hele dag bij ze is en ik kom thuis naar het werk ofzo, dan worden ze heeeeeeeeeeeeeeeeeel vervelend.
Ja, hier is dat ook zo. Als één van ons thuis komt, praat je toch ook met elkaar. En als wij praten, krijgt zij automatisch minder aandacht. En dat resulteert dan wel eens in aandacht trekken, dus ze gaat heel druk doen, schreeuwen, trekken of op ons klimmen. Best vervelend soms, omdat je dan zelf geen woord kunt wisselen.
Bij ons is dat niet het geval. Maar voor ons zijn de weekends en de avonden ook echt een feest: gezellig met elkaar! Wel is het zo dat na een heftige dag waarbij M op school is geweest of ze bij opa/oma zijn geweest en daar poeslief waren, ze even moeten afreageren ... maar dat heeft meer te maken met steeds sociaal wenselijk gedrag vertonen en dat even kwijt moeten dan dat wij beiden thuis zijn ...
Wij hebben eerst echt alleen maar aandacht voor de kinderen, die kunnen dan hun ei kwijt en wij moeten even wachten tot het eten ... maar de echte conversaties bewaren we voor als de kinderen naar bed gaan (hoewel we hier soms ook heel rustig kunnen praten aan tafel) ...
Gelukkig zijn er meer, zo te zien aan de uitslag heeft 1/3 hier "last" van. Ik vind het wel heel vreemd. Vroeger thuis zag ik het aan de honden. Als mijn vader dan thuis kwam van zijn werk, dan werden de honden een half uur helemaal gek! Rennen, spelen, stoeien enz.... Na een half uur was het dan weer rustig. Nu zie ik dat dus bij mijn kinderen ook! En bij dus nog veel meer. Hier ook altijd meteen aandacht voor de kinderen, hoe was je dag, wat heb je gedaan enz. Waar komt het nou door dat de kinderen dan even uit hun dak gaan? Heeft iemand daar een theorie over misschien?
Als ik alleen met hem thuis ben is hij juist het halve uurtje voordat papa thuis komt vervelend. Dan ben ik aan het koken en heeft hij honger, ruikt eten en dan kan hij weleens hangerig en zeurderig worden. Als papa dan thuiskomt is het feest! Eén dag in de week werkt papa thuis en die kookt dus ook niet omdat hij dan nog aan het werken is. Wanneer ik dan thuiskom is het knuffelen en kroelen . Daarna ga ik koken en houdt papa zich met de kleine bezig, dan is hij helemaal niet vervelend. Ik ben benieuwd hoe het straks gaat met twee kleine kinderen.