Even een update: hoor net dat meneer al flink met andere vrouwen aan de gang is, dus weinig last heeft van het feit wat hij doet. Wanneer mensen naar zijn kind vragen doet hij alsof hij van niks weet... maar het ergste is nog, in de kroeg/het dorp beweert hij tegen velen dat hij met de dood word bedreigd via sms door mij????!!! Nou sorry hoor, maar dan ben je toch helemaal niet goed bij je hoofd, ik ben in staat om morgen aangifte wegens smaad te gaan doen, ben zo boos over dit.
Och meid ik vind t echt vreselijk voor je wat er gebeurt!! Ik zou sowieso voor mezelf opkomen en laat hem jou niet kapot maken! Ik weet niet hoe dat zit met aangifte en zo maar ik zou het wel doen als jou dat een veiliger gevoel geeft! Hopelijk vind je wat rust en daarmee bedoel ik dan ook dat hij jou met rust laat en al helemaal geen lelijke roddels gaat verzinnen. Sterkte meis!!
Nou die is niet goed bij zn hoofd. Zou ik geen woorden en tijd meer aan vuil maken. Sterkte meis, ga nu al je energie in kindje steken. Er komt vast ooit een man die onvoorwaardelijk voor je gaat, zoals je verdiend.
Nou ik zou sowiezo en melding maken. Zeggeb dat het vaan kwaad tot erger gaat en niet alleen smaad maar ook dat je je afvraagt whats next. Ik heb er echt geen woorden voor wat is die vent een ongelooflijke *** Heel veel sterkte en geniet nog even van die kleine in je buik. Voor je het weet is ze er 😀
Kan het zijn dat er iets ergs is gebeurt wat met een kindje te maken heeft en hij een soort van trauma opnieuw beleeft en dit niet toe wil laten? misschien een domme gedachte maar...
Laat gaan, laat los.. Laat hem kletsen, echte vrienden weten wel hoe het zit. Steek je energie in jezelf, kindje en hen die het waard zijn (er nu voor je zijn). De rest is niet van belang. Als jij nu aangifte gaat doen, weer gaat reageren gooi je wellicht nog meer olie op het vuur.. Ik denk dat jullie (en vooral jij) nu gebaat zijn met afstand en rust. Gun jezelf dat, stress is niet goed voor je kindje. Probeer hem niet je hele zwangerschap te laten vergallen, maar geniet nog, zolang het kan. En intussen kom je gewoon lekker hier van je afschrijven.. Veel luisterende oren (eh ogen ) en mensen die je een hart onder de riem willen steken als je het even moeilijk hebt. Jij kunt dit!
Hoi hoi, Ik heb er even een paar dagen over nagedacht en misschien heb je wel gelijk. In zijn omgeving is een kindje ziek, waar hij redelijk dichtbij staat. Daarbij heeft een vriendin van mij wel eens aan mij gevraagd of hij wel een goede vader zou kunnen zijn omdat hij eigenlijk een 'opvoeding' van niks heeft gehad, nooit zijn gevoel mogen uiten, nooit een knuffel of een ik hou van je/ik ben trots op je. Vooral werken, centen binnenbrengen en niet zeuren, en vrouwen, die zijn vervelend, kosten geld en als een vrouw iets niet zint zijn er nog honderd anderen. Deze vraag van mijn vriendin heeft hij toen gelezen op mijn telefoon en ooit heeft hij wel eens gezegd dat dat hem wel bezighield.. maar ja, daarna hebben wij toch echt nog vaak genoeg gesproken over kinderen en heb ik hem verzekerd dat hij het kon, juist omdat hij weet wat er mis wat met zijn opvoeding.
Zo te lezen ben je nog steeds vooral met hem bezig.. Wat maakt het uit, wat hij wel niet heeft of hoe hij in elkaar zit? Hij wil zich momenteel niet binden aan jou of aan het kindje, hoe rot dat ook is, analyses brengen hem niet terug. Zolang je nog zo aan hem vast zit, en in je hoofd met hem bezig bent, blijf je ongelukkig en verdrietig. Kom op meid, laat hem los, niet voor hem, maar voor jezelf, zodat je verder kunt. *knuf*
Heb niet alle reacties gelezen, maar wat een moeilijke situatie waar je in bent beland. Zoals jij de vader van jullie kind omschrijft, daar gaan alle alarmbellen bij mij van rinkelen! Zijn wispelturigheid, zijn verleden, zijn eigen opvoeding, de relatie met zijn ouders, de leugens die hij verspreidt... Mijn gevoel zegt: dit is gevaarlijk! Je weet niet tot wat hij straks wel niet in staat is als je nog langer contact met hem zoekt. Hij klinkt als iemand bij wie er plotseling iets kan knappen in zijn hoofd. Misschien overdrijf ik nu heel erg, maar persoonlijk zou ik het risico omwille van het kind absoluut niet nemen om je nu nog met hem bezig te houden. Hoe moeilijk ook, probeer hem voorlopig uit jouw en jullie dochter's leven te houden. Wanneer het meisje eenmaal geboren is zou ik heel voorzichtig en misschien onder begeleiding van een eigen maatschappelijk werker gaan kijken hoe je het contact eventueel wilt gaan inrichten. Zet je kindje nu op nummer 1 en bescherm haar.
Bedankt allen. Ik ga me in ieder geval nu op m'n meisje concentreren en wat en hoe na de bevalling, dat zien we dan wel weer. Heb wel even mijn gebruikersnaam aangepast ivm privacy haha.
Ik herken veel. 4 jaar geledenheb ik ook in een rot situatie gezeten. Samen na 4 jaar bewust voor een kindje gekozen en ineens knapte er iets bij hem. Emotioneel ingestort Tot medicatie aan toe. Hij wist het allemaal niet meer. Even kort door de bocht hoor. Veel therapie gehad samen en uiteindelijk kwam het goed. 3 hele fijne jaren gehad. In 2013 bewust samen voor een trede gegaan. Ons meisje is nu 7 maanden en 15 januari heeft hij zijn koffers weer gepakt. Ook een gekke vreemde jeugd gehad waar niet gepraat werd. En het bizarre is een week later doet zijn broer hetzelfde. Ik ben nu verbijsterd. Denk aan jezelf en je kindje.
Pff heb weer even een dip dames.. Denk continu aan wat hij nu denkt, of ie überhaupt aan de kleine denk, dat weet ik eigenlijk wel zeker dat ie eraan denkt. Ik droom elke nacht dat m'n laatste maand zwangerschap eindelijk mag gaan zoals iedereen verdiend, maar dan word ik wakker en besef ik dat dat toch niet gaat gebeuren. Ik geniet wel van m'n zwangerschap, maar ik vraag me continu af waarom ik niet juist die dingen verdien die ik alle stelletjes zie doen. Waarom ik niet verwend mag worden, waarom niemand 'zuinig' op mij is en dergelijke..
Misschien denkt hij wel aan het kind (al betwijfel ik dat), maar hij kiest ervoor om geen goede vader/partner te zijn. Dat zijn nu de feiten, probeer je daaraan vast te houden. Heb je nog nagedacht over de bevalling zelf? En natuurlijk verdien jij wél een lieve man. Je zoekt het nu bij jezelf, terwijl hij zich als een hork gedraagt (en dan zeg ik het nog netjes). Laat hem niet ook nog je eigenwaarde afpakken hoor!
Ik twijfel niet aan het feit dat ie aan haar denkt, maar daar zal het ook bij blijven want acties neemt hij niet. Heb er wel over nagedacht maar weet echt nog niet wie ik erbij wil hebben, het liefst niet m'n moeder of zus, lijkt me niet erg prettig. Maar ja, wie dan wel.. Helaas is na 7,5 maand de grond in getrapt worden niets meer van mijn eigenwaarde over. Ik heb echt wel dingen fout aangepakt hoor, maar goed niets wat ik niet zou kunnen verklaren door hormonen of een reactie op zijn achterlijke gedrag..
Zou je het niet fijn vinden om er met een professioneel persoon over te praten? Dat er niets meer van je eigenwaarde over is, vind ik wel schokkend. Niet raar of onbegrijpelijk, maar zeker wel een punt waar je iets aan moet proberen te doen. Ook voor je kindje.
Dat je eigen waarde een enorme knauw heeft gehad is heel begrijpelijk. Ik zag dat iemand het eerder ook al opperde maar praten met een professional is wel aan te raden. Dat je voor de bevalling wat gesprekken hebt gehad zodat je alvast een stuk lading van je af kan praten en niet onbelangrijk dat er ook iemand is die je op psychisch gebied kan bij staan als je kindje er is. En nee ik twijfel niet aan jou kunnen, maar hormonen doen een hoop en dan straks die kleine erbij is het fijn als je in gesprek kan blijven en ze kunnen ingrijpen als het emotioneel te zwaar wordt. Wat de bevalling betreft zou ik dan gaan voor een goede vriendin als je je moeder of zus te dichtbij vind staan maar meid ik zou het echt doen, wel iemand regelen en daar niet te lang mee wachten want diegene moet dit ook aan kunnen geven bij haar eventuele werk dat ze kan worden weggeroepen. Dat daar ook de tijd is om het te regelen. Zij kan dan ook de geboorte aangifte voor je doen bij de gemeente, dit moet iemand doen die bij de bevalling aanwezig is geweest. Veel succes meid
Donderdag om half elf ga ik naar iemand toe die healings geeft en je tot innerlijke rust wil brengen, ben heel benieuwd hoor wel hele goede verhalen erover Dan inderdaad toch maar eens een vriendin benaderen. Balen is dat twee van m'n beste vriendinnen hier 170km vandaan wonen op het moment, maar er blijven uiteraard nog keuzes over haha.
Hoi Meid, hoe gaat het nu. Hoe was de healing? Ben je er al beetje uit wie je gaat vragen voor de bevalling. Al iemand er over gesproken en een positieve reactie gehad? Ben heel benieuwd.
Ik hoop voor je dat de healing wat was. Ik had zelf bij mijn eerste zwangerschap waarin mijn ex het tegen de bevalling zo liet afweten, erg het idee dat iedereen zich er samen op voorbereid , mooiste tijd van je leven enz. En ik dus niet. Later bleek een collegaatje bijna hetzelfde te hebben meegemaakt, bij hun is de relatie dan niet geklapt. Maar wat ik dus wilde zeggen, je bent erg gauw geneigd om te denken: bij iedereen is het leuk en lief en alleen bij mij niet. Ik heb ondertussen geleerd dat ieder huisje zijn kruisje wel heeft. Nu ben ik na jaren dan voor de 2e x zwanger, lieve betrokken partner, maar kan al vanaf week 20 ( we zijn even ver) niks meer. Door harde buiken en in het ziekenhuis geweest ivm dreigende vroeggeboorte. Dus heb ik het ene wel, maar het andere weer niet. Zo is er vaak bij heel veel mensen wel wat aan de hand. Neemt niet weg dat ongewenst er alleen voor staan wel heel zwaar is!
Hee dames, sorry even alweer tijdje wel gelezen zonder te reageren. De healing was zo apart. Ik geloof vaak niet echt in dat soort dingen. Ze ging een tekening maken over mijn eigenschappen met kleuren, en dat gaf wel wat verheldering over mezelf. In eerste instantie was de healing echt voor mij, dus niet over mijn ex gehad. Tot ze er zelf over begon, en hij schijnt dus precies de tegenovergestelde eigenschappen te hebben als ik (hij zit heel erg vast, zijn wortels liggen heel diep en hij zal er niet zomaar uitkomen, alleen als hij zelf wil..). Wel zei ze: ik zeg dit eigenlijk nooit, maar ik voel dat het nog goed gaat komen, dat hij in ieder geval voor z'n kind wil zorgen. Hij zoekt nu zijn heil bij een ander, dus dat kan wel een tijd duren, maar ik voel dat jullie samen een superteam kunnen zijn, als jullie maar willen. Ach, voor velen zal het als 'blabla' en onzin klinken, maar ik werd er wel rustig van. Het aparte was, toen ik weg ging stond er een grote bak met wel 200 kleine briefjes op zijn kop, ik moest er 1 uittrekken, daarop stond 'GEDULD'. Het bood even rust, dus dat is voor mij al meegenomen. Dinsdag ga ik terug. Ze zei dat het 'koord' tussen ons er nog is, waardoor hij voelt dat ik nog erg met hem bezig ben. Dat wil ik niet meer, dus zij gaat kijken of ze het koord wat ons bind kan verbreken. Als het dan goed is, is het goed, en anders ontstaat er juist daardoor ruimte voor een nieuw koord, met hem of een ander. Zweverig he...... haha En Bedankt Baby 2, inderdaad, het gras is bij een ander altijd groener! Dat besef ik nu meer en meer