Trouwens wel grappig, ik heb een paar jaar terug een flinke ooronsteking gehad en 3 dagen en nachten constant pijn gehad en niet geslapen. Ik kon niet meer op mijn benen staan. Dacht ook dat bevallen een stuk makkelijker zou zijn. En dat was het ook! En inderdaad, het resultaat van een ooronsteking is geen leuke kleertjes kopen, maar in mijn geval mijn baan verliezen . Wat betreft positief staan tegenover de bevalling, ik denk dat dat zeker werkt. Ik had altijd zoiets van, ik zie wel. Ga gewoon mijn best doen. In plaats van van tevoren al helemaal bang te zijn. Denk dat je daardoor ook minder snel in paniek raakt, ook al loopt het heel anders dan je gehoopt had.
Haha no biggy....ik dacht even zie je wel word ik weer verkeerd begrepen! Maar ik was te vlug daarmee. Lijkt me ook zo dat je meer met de pijn bezig bent. Daar KAN je gewoon niet omheen. kind-je-lief dat is een hele goede zeg die ga ik onthouden. Ben je effectief met je weeen bezig maar ook met je kindje. Ik doe het trouwens nu al hoor, gewoon over mijn buik wrijven en in gedachten dingetjes tegen haar vertellen. Haha maf he Maar is zo leuk om te doen. Dat maakt het bevallen zo heftig denk ik. Die enorme aanloop naar het hoogtepunt toe, de geboorte en dan ineens is het klaar en ook met de meeste pijn. Heel raar eigenlijk. Want je leven verandert voorgoed op dat moment dat je kind wordt geboren. Daar zie ik ook de magie in het moment, dat er zeg maar in zo'n korte tijd zoveel verandert. Goh je baan verliezen aan oorontsteking? Hoe gaat dat dan? Ik heb het als peuter gehad vertelde mijn moeder, een dubbele oorontsteking. Kon mijn hoofd niet draaien en de dokter wilde maar niet langskomen. Dus ja kan me voorstellen dat het heel pijnlijk is. Blindedarmontsteking is ook geen pretje en dan was die van mij nog redelijk intact dwz het kon nog allemaal veel erger! Man toen ik een middel tegen de misselijkheid kreeg, was ik toch echt een stuk opgeknapt. En ik hoorde in het ziekenhuis dat ik geopereerd moest worden, dat boeide me totaal niet, ik was juist heel blij want ik werd dan verlost. Dat bedoelde ik ook met ik reageer heel nuchter in momenten van paniek....er zijn ook mensen die enorm schrikken als ze horen je wordt geopereerd. Das voor iedereen weer anders. Maar goh zeg, ik heb vanaf 's nachts een uur of 3 tot de avond erna 10 uur met buikpijn en misselijkheid gelopen. In totaal bijna 20 uur....toen zei ik nog ma is dit hoe een bevalling gaat? Nou dan wil ik geen kids. En dat was dus 2 jaar terug
Blijkt dus dat we er eigenlijk helemaal hetzelfde over denken . Ik hoop dat je wat hebt aan het kind-je-lief, in jouw geval kan ook meis-je-lief . Het heeft me er echt doorheen gesleept, want je dreigt soms wel eens te vergeten waar je het allemaal voor doet. En niet maf hoor, tegen haar praten. Heb ik ook zo vaak gedaan, heerlijk toch! Dat vond ik ook zo heerlijk aan yoga, normaal ben ik heel gehaast en druk altijd, maar toen had ik elke week echt 2 uurtjes voor mezelf en de baby. Ik kijk er met een heel fijn gevoel op terug. Die magie, die was er zeker. Ik zie mijn leven ook echt in 2 delen nu: die voor de bevalling, en die erna. Een heel andere dimensie. En de bevalling was de (heftige) scheiding er tussen. Klinkt in theorie best aardig, maar het voelt voor mij ook heel heftig zo. Vooral de eerste weken, vanaf de dag van de bevalling was ik heel veel kwijt wat er voor de bevalling was gebeurd, wist bijvoorbeeld niet eens meer wat we zaterdag hadden gekocht in de supermarkt (ben op zondag bevallen). Heel apart gevoel geeft dat. Ben door de bevalling en geboorte van Eva in een heel andere wereld terecht gekomen. Klinkt heel zweverig, maar zo voelt het echt. Die ooronsteking kreeg ik op vakantie, heb me toen ziekgemeld, maar kon niet naar huis. Toen ik weer ging werken, kwam de pijn zo af en toe nog terug en heb ik me nog een paar keer een paar dagen ziekgemeld. En dat was dus genoeg om mijn jaarcontract niet te verlengen... Bij mijn huidige werkgever ben ik overspannen aangenomen (na een paar maanden als uitzendkracht) en toen ik zwanger bleek te zijn, kreeg ik een vast contract, dat is ingegaan 2 dagen na de geboorte van Eva. Zo kan het dus ook .
Wat een herkenning.......ben blij dat ik het topic even ben doorgegaan! Heel mijn zwangerschap eigenlijk geen angst of berg gezien voor het bevallen en nu het evht dichtbij gaat komen komen de bergen en de angsten als vanzelf naar boven! Vooral als ik niet goed in mijn vel zit of s' avonds! Liefs Nina