Bij ons is dat kamp na een week of 6. En in die eerste weken wordt er veel tijd besteedt aan kennismaking en groepsvorming, dus bij de meeste kinderen gaat dat prima. Voor een enkeling zal dat een hel zijn, maar zou dat het ook niet zijn bij deze mensen aan het eind van het schooljaar? Dat het hele kampidee vreselijk is?
Kijk dan eens naar een training voor de overstap van basisschool naar voortgezet. Die geven ze vaker bij de lokale welzijnsorganisatie of de gemeente. Die is speciaal voor kinderen die die overstap wat lastig vinden en dan zeker op het sociale stuk.
Ik snap je zorgen echt. Maar hebben ze niet eerst activiteiten op school. Waar hij al wat klasgenoten kan leren kennen. Bij mijn dochter op school hebben ze al een middag voor de vakantie kennis gemaakt met mentor en klasgenoten. Na de vakantie hebben ze opening schooljaar. Dan zijn ze die dag zonder hogere jaars op school om allerlei uitleg met klasgenoten en mentor te krijgen. Woensdags gaan ze allerlei sport activiteiten met mentor en klasgenoten. Dan hebben ze op donderdag en vrijdag les. En gaan ze pas maandags op kamp . Dus ze kenen ze echt al wel wat klasgenoten. Heb vertrouwen in je zoon. Het loslaten is aangebroken. Hoe jong ze ook nog zijn. Hier ook een dochter die zelfs pas in november 12 werd en als enige naar deze school ging. Is echt een kind wat de kat uit boom kijkt. Maar heeft het prima gered.
Bij ons was het kamp dus echt meteen dag 1, 2 en 3. Voor de vakantie was er 1 kennismakingsuur geweest waarin ook meteen de tentindeling gemaakt werd. Ik zou dat zelf ook echt niet trekken, 3 dagen in een tent met mensen die ik pas 1 uur ken Ja mee eens, er zijn mensen voor wie een kamp nooit leuk zal worden, maar je kan er volgens mij wel iets meer aan doen om het beter voor hen te maken dan bij ons nu het geval was. Overigens blijf ik naar mijn kind toe altijd heel positief. En als het me niet lukt laat ik het aan mijn man over (die is altijd erg positief ingesteld). Maar juist hier op het forum kan ik dan wel mijn zorgen uiten. Ik kan me voorstellen dat het bij TS misschien ook zo gaat @EdN weet je of hij 1 van de jongste gaat zijn? Mijn zoon was ook 11 toen hij begon, maar hij zit in een klas met aardig wat kinderen die 1 of zelfs meerdere klassen over hebben geslagen en die dus nog veel jonger zijn. Hij was bij lange na niet de jongste.
Je heb natuurlijk helemaal gelijk en dit is ook de boodschap die we grotendeels meegeven aan onze zoon, al lijkt het nu anders. Ik heb dit topic geopend om te praten over de beren die ik op de weg zie, dus op alle goedbedoelde adviezen en tegenwerpingen (die ik waardeer!) reageer ik met het antwoord dat ik in mijn eigen hoofd op dezelfde opmerkingen (want ik zie de andere kant natuurlijk ook) maak. Tegenover onze zoon zijn we juist heel positief over alles wat er staat te gebeuren en proberen we hem daarnaast duidelijk te maken dat het heel normaal is om het ook spannend te vinden en dat hij daar niet alleen in staat. Dat het emoties zijn die we zelf ook herkennen van vroeger en zelfs nu nog wel eens, maar dat moeilijke situaties ook bij het leven horen en het belangrijk is om te leren hoe je daar mee om kunt gaan, welke ‘trucjes’ je kunt gebruiken om iets makkelijker te maken, enzv. Het lastige in het met hem hierover praten is dat hij een binnenvetter is die ons nooit iets vertelt, alles wat we weten over zijn leven buiten ons gezin moeten we uit hem slepen of horen we wel eens via vriendjes of moeders van vriendjes. En hij is op school een compleet ander kind dan thuis. Thuis is hij druk, gezellig, zelfverzekerd, altijd grapjes aan het maken, voert het hoogste woord en hij zoekt best de grenzen op van wat we goed vinden enzv. Op school is hij rustig, braaf, hardwerkend (allemaal heel positief natuurlijk), maar dus ook verlegen en op de achtergrond. Dat is altijd al zo geweest en vonden we nooit een probleem, hij had altijd wel een paar vriendjes en voetbalt veel, dus wat ons betreft prima dat hij zich wat op de vlakte houdt als hij zich daar prettig bij voelt. Maar nu hij ouder wordt vinden we het zelf extremere vormen aannemen, bij de musical zagen we aan hem dat hij zich echt ellendig voelde op het podium en waar alle kinderen innig afscheid van elkaar stonden te nemen wilde hij gewoon direct naar huis. Zijn beste vriendje kwam nog om een foto met hem te nemen en dat heeft hij dan nog gedaan, maar het liefste vertrok hij gelijk. En het ligt niet aan de andere kinderen, die betrekken hem er gewoon bij, maar hij onttrekt zichzelf. En zo zijn er veel meer voorbeelden. Wij maken ons daarom echt een beetje zorgen over het VO en hadden heel graag gezien dat hij nog iets ‘vertrouwds’ had gehad en een manier zou hebben om rustig te wennen. Maar het is niet anders en daar zal hij het mee moeten doen, dus we proberen hem op een positieve daar mee te helpen. Op de achtergrond maken we ons zelf dus echter wel zorgen. Ik snap dat het door mijn gewauwel lijkt alsof mijn zoon als 1 brok zenuwen op de bank hier hangt, maar dat is dus juist helemaal niet zo. Hij doet heel onverschillig en laconiek en vindt het allemaal wel best. En ik HOOP dat wij het fout hebben en dat dat echt is hoe hij zich voelt. Maar ik weet vrijwel zeker dat dat niet zo is.
Ja, hier dus hetzelfde, gelijk op kamp, met alleen een uurtje kennismaken voor de vakantie. En ook wat jij zegt: we zijn altijd positief naar hem toe en maken hem duidelijk dat hij het ook lastig mag vinden en daarover bij ons terecht kan, maar dat dat er bij hoort en voorbij gaat. Wat de leeftijden van de rest van de klas betreft geen idee, ik hoop inderdaad ook wat jonger, want hij is zelf ook nog echt een kind.
Dat merk ik nu. Mijn dochter heeft nu een 2-jarige brugperiode gehad in klas waar iedereen met havo/vwo of vwo advies in werd geplaatst. Zover ik weet is er op VWO niveau les gegeven, na eerste jaar zijn 3 kinderen naar HAVO doorgestroomd. Nu na het tweede jaar gaat slechts een derde van klas daadwerkelijk naar 3 VWO, de rest gaat allemaal naar de HAVO, sommige zelfs naar HAVO 2 (blijven zitten dus). Al haar vriendinnen gaan naar de HAVO, krijgt volgend jaar dus een behoorlijk nieuwe klas en ze ziet er tegen op... (en zij heeft nu niet meer al die introductie/kennismakingsactiviteiten van het eerste jaar). Dus tja. Het hoort erbij, nieuwe vrienden zoeken op middelbare school...? Ik zou het ook zo laten.
Maar direct op kamp vind ik ook wel heel bijzonder. Dat is echt wel heel erg snel inderdaad en dan snap ik dat dat lastig kan zijn. Nieuwe school en ook gelijk op kamp. Ik ben zelf meerdere keren alleen met een groepsreis meegegaan met alleen onbekenden en dat kwam altijd goed, maar ja ik was wel al ietsje ouder natuurlijk en heb er zelf voor gekozen natuurlijk.
Idd een nieuwe school en direct op kamp heb ik nooit zo begrepen. De overstap is voor de meeste kinderen toch wel wennen en dan meteen met elkaar overnachten vind ik best wat.
Een school met meteen een kamp was voor mijn jongste geen optie geweest. Deze school doet dat ook niet, wel de eerste dagen leuke activiteiten in groepjes waarbij ze de school (best groot gebouw) en het personeel beter leren kennen. Daar had mijn dochter ook meteen vriendinnen gemaakt waarvan ze de meeste nu aan het einde van het jaar nog heeft. Het was iets waar ik me druk over maakte maar dat ging echt helemaal vanzelf.
Wat je zou kunnen doen is om met de mentor van zijn klas contact op te nemen. En dit te melden Dan kunnen ze hem in ieder geval eeen beetje in de gaten houden.
Dit komt goed! Mijn dochter heeft nu na omschakelen een leuke klas und vrienden..voorheen was ze schuchter en bang. Ze is alleen in de 1e gestart maar haar niveau was laag. Ze was ongelukkig en verveelt. Dit lagere advies kreeg ze doordat ze niet sociaal is aangelegd. Nu drie jaar verder is ze echt uut haar schulp gekomen door te veranderen. Ik ben vanuit Duitsland naar Nederland gekomen op jonge leeftijd. Mijn vader gaf aan dat ik vanzelf vrienden maak en dat dit niet alleen in Duitsland kon. Ik was boos en verdrietig..onterecht achteraf want heb een mooie tijd op school gehad!
Maar het enigszins spannend vinden en daar eind groep 8 mee bezig zijn, lijkt me volkomen normaal. En die eerste keer naar de nieuwe school fietsen, juiste lokaal zoeken enzo, dat ís gewoon spannend. Ik denk juist dat je zoiets niet hoeft op te vangen, spanning, zenuwen - dat mág en is juist ook goed. Ik vind het bij TS niet klinken alsof haar zoon er meer dan normaal mee zit, ik zou er zelf ook niet te veel over in een strijd gaan (bv met school het ‘op willen lossen’), want dan maak je er echt een probleem van dat helemaal geen probleem hoeft te zijn. Laat het gewoon gebeuren. Kinderen die er wél overmachtig last van hebben, hebben natuurlijk ondersteuning nodig, maar ook dan zou ik erg voorzichtig zijn met van zo’n overstap een ‘probleemsituatie’ te maken. Probeer dat een gegeven te laten zijn, ipv je te verzetten, dingen anders te willen organiseren etc.
Bij ons werd er gestart met een soort sport-week, met allerlei sporten en spellen, teams etc. Ik had er een gruwelijke hekel aan, maar het leuke was dat je dan dus na dag 1 de anderen die er een hekel aan hebben al hebt gevonden Dus de activiteiten vonden we niks, maar het doel was wel bereikt - we leerden elkaar kennen en bleven ook bevriend al die jaren (en nu nog). En meteen een soort gemeenschappelijke vijand, ‘de sportdag’, dan schept een band
Hier dan even een positieve noot. Onze oudste ging als enige naar deze school dus bij inschrijving al bekend dat hij waarschijnlijk niemand zou kennen. Ivm zijn ass waardoor sociaal moeilijk verliep heb ik me er ook druk om gemaakt. Maar hij is zó opgebloeid! Spreekt af met klasgenoten (of probeert, ivm groot woongebied is het vaak lastig), na schooltijd nog gamen terwijl ze bellen etc. Hij ligt zo prettig in de groep dat dat heeft meegewogen in de beslissing om 1 toets te mogen herkansen zodat hij toch mee over kan nu ipv niveau zakken. Wij zijn zó blij dat we deze school gekozen hebben en niet gekozen hebben voor "de veiligheid" van bekenden in de klas
Zelf zou ik hier geen problemen mee hebben, maar dat komt wellicht omdat onze dochter als enige zelf gekozen naar een totaal andere school te gaan als haar vrienden. De keus van school begrijp ik ook als hij een duidelijke VWO advies gekregen heeft.
Hier dochter als enige naar deze nieuwe vo school, heeft ze bewust gekozen omdat ze absoluut niet bij klasgenoten (uit groep 8) in de klas wilde komen. En vorig jaar moesten ze een profiel keuze maken en is ze als enige in een andere havo/vwo klas gezet. Wij hebben niet het idee dat ze het hier heel moeilijk mee heeft want haar vriendinnen (uit andere klassen) zoekt ze in de pauzes wel op. Dit jaar geeft ze voor het eerst aan dat ze hoopt bij 1 bepaald iemand in de klas te komen, ik hoop het voor haar dat dit gebeurt maar herinner haar er wel aan dat er ook een kans is dat dit niet gebeurt. Verzoeken hiervoor kun je niet in dienen. Pas de week voor de herfstvakantie kun je een verzoek indienen om je kind in een andere klas geplaatst te krijgen.
@EdN Ik zie dat je je heel veel zorgen maakt. Dat is niet zo gek, want je 'kleintje' gaat ineens naar de middelbare school. Maar wat nu als je omdenkt? Wat zou een start in een hele nieuwe klas kunnen opleveren? Wat voor positieve dingen zou hij kunnen ontdekken/leren/ervaren tijdens het schoolkamp? Mijn dochter is introvert en in de zomervakantie, net voor haar start op de middelbare, zijn we verhuisd naar een andere (grotere) stad. Ze startte in haar eentje in een nieuwe klas, met allemaal onbekende klasgenoten en ze moest in haar eentje vanaf ons nieuwe huis naar een nieuwe school fietsen. Ze zit nu in de tweede klas en...het gaat goed met haar! Ze is nog steeds introvert, maar heeft wel volop nieuwe vrienden gemaakt. Eerlijk gezegd zou ik jouw zoon niet over laten plaatsen naar een havo-vwo-klas. Ik zou eerder in de eerste week een afspraak met de mentor maken om je zorgen te bespreken. Dan kan hij/zij er alert op zijn en hem 'matchen' met een andere leerling die ook 'alleen' in deze klas start. Maar heel eerlijk: je mag ècht vertrouwen hebben in de mentor van je zoon. Hij/zij is is de eerste weken bezig met een veilige landing en groepsvorming. En nog even een kanttekening als docent (ik werk op het vo); vriendschappen veranderen enorm op de middelbare school. Vaak krijgen ze, ondanks een langdurige vriendschap vanaf het basisonderwijs, toch een andere beste vriend. Ik zou persoonlijk wel investeren in oude en nieuwe vriendschappen. Laat je zoon nieuwe klasgenoten uitnodigen voor een bbq of een filmavond. Maar stuur hem ook naar buiten om te voetballen met zijn oude vrienden. Ik wil jou een hart onder de riem steken. Het komt echt goed! Vertrouw op jouw zoon; vertrouw op zijn vaardigheden en stuur hem vol vertrouwen de grotere wereld in.