Nou inderdaad! Wat een !#%! prik was dat zeg De brandende pijn toen het hoofdje stond kon ik beter hebben.
Weet ik niet want ik ben nooit gehecht, maar weet wel dat ik na de bevalling echt niks meer kon hebben. Heb hartgrondig gevloekt bij die oxytocineprik in je been na een hele bevalling in stilte Kan me voorstellen dat een prik in dat oorlogsgebied nadat je uitgescheurd/geknipt ben, helemaal vreselijk is. Bovendien zal dat niet altijd in het perineum (=behoorlijk dik en stug) zijn. Denk dat het te vergelijken is met de verdoving die ze zetten voor een knip. Ik vond het echt niet pijnlijk in ieder geval.
Het staan van het hoofdje heb ik 2 keer niet gevoeld, terwijl ik toch kinderen heb gekregen van bijna 4,5 kilo. Wie weet heb je bij de 3e geluk Gek eigenlijk dat het zo kan verschillen per persoon.
Bij de eerste heb ik het niet gevoeld, daarbij is het gehele hoofdje dus ws in een wee geboren. Bij de tweede heb ik wel moeten wachten op een nieuwe perswee terwijl het hoofdje stond. O mijn god....
Mijn eerste dochter moest snel geboren worden waardoor ze wou knippen. Ik wou dit echter niet zonder verdoving. Daardoor voelde ik het hoofdje niet staan. Maar of ze dit zomaar doen weet ik niet. Overigens ben ik niet ingeknipt of uitgescheurd want het ging inene snel. En bij mijn jongste dochter voelde ik het hoofdje wel staan en dat is behoorlijk pittig, maar ik vond het wel te doen. Beide keren bevallen zonder pijnmedicatie. Warm washandje wil idd ook wel eens helpen.
Ik weet vooral dat ik dat bij de derde goed gevoeld heb. Ik heb toen nog tegen de Vk gezegd, pak dat kind er nou uit. Dacht dat ze er al was. Was dus niet zo. Vk zegt, kan toch niet ze zit er nog half in. Toenemen ik gezegd trek d'r maar aan d'r oren eruit, dan is het klaar. Oeps!!
Na een helse weeenstorm laatste 6 cm ontsluiting in een half uur tijd) heb ik niks gevoeld van het hoofdje die staat... werd ook ingeknipt dus wellicht hielp dat? Dl 'schoot' er daarna na 2 minuten uit (1 uur geperst) Het persen...DAT VOND IK HELS!!!
Ja dat persen. Verschrikkelijk! En ik voelde me weeën niet. Ik had continu het gevoel dat ik kon persen. Ik ging ben 5 cm naar persen in 10 a 15 minuten. En dat vond ik beter te doen dan persen.
Yep, dat deed zeker pijn! Ik voelde het vooral bij, ahum, m'n clitoris. Echt het gevoel alsof die helemaal zou uitscheuren tot aan m'n navel...sorry voor de nare beschrijving. Zo voelde het echt, maar gelukkig ben ik helemaal niet uitgescheurd. De warme doek die de gynaecoloog er tegenaan hield, hielp wel wat met de pijn, maar was vooral preventief tegen uitscheuren. Maar goed, het deed inderdaad zeer, maar het was ook snel voorbij. Sterker nog: ik dacht altijd 2 kinderen te willen, maar heb na het krijgen van m'n dochter zoiets van dat ik er best 3 zou willen.
Het is al ruim 4 jaar geleden maar dat stukje weet ik nog als de dag van gister. Het hoofdje stond en er kwam maar geen nieuwe perswee. Pfff ik voel het nu nog nu ik er weer aan denk.
Bij de 1e stond ik in de fik. Proberen ietwat te ontspannen en je er niet tegen verzetten, helpt enigszins. Bij de 2e vond ik het minder pijnlijk. Het hoofdje stond een het voelde inderdaad wel naar, maar niet extreem. Toen was t wachten op de volgende pers wee. En ik dacht; doeiii daar ga ik niet op wachten, ik kan zo ook wel persen. Beetje druk erachter en hij floepte eruit
Bij de eerste heb ik het heel goed gevoeld ondanks ruggenprik. Bij de tweede helemaal niets en dat was zonder ruggenprik.
De eerste keer was dat idd verschrikkelijk. De 2e keer voelde ik wel dat t hoofdje stond maar was dat niet pijnlijk.
Ik voelde het precies maar deed geen extra pijn. Ik weet nog wel dat ik in mezelf gekeerd lag te denken 'oh wauw het hoofdje staat, ik voel het' was op een of andere manier heel intiem een bijzonder moment met mezelf (misschien klinkt het gek maar kan nog steeds glimlachen als ik er aan denk). Had een ruggenprik maar die werkte niet goed dus heb de bevalling aan 1 kant helemaal gevoeld.
Toen ik in mijn opleiding hoorde dat veel zwangere vrouwen het 'staan van het hoofdje' als het pijnlijkste moment van de bevalling hebben ervaren zat ik echt van 'huh?'. Ik heb daar helemaal geen last van gehad! Ja, ik voelde het wel oprekken natuurlijk, maar meer alsof je flink spierpijn hebt en dan stretcht. Heb ook geen pijnstilling gehad trouwens. Maar goed, ik weet dat ik daar dus vrij 'uniek' in ben. Ik heb weer andere momenten gehad dat ik de wanhoop nabij was hoor!
Ik kan me niet herinneren dat ik het heel erg pijnlijk vond, maar was al 2 uur aan t persen dus volledig uitgeput.