Wat is dat voor vrouw waarmee je man praat? Iemand die ervoor gestudeerd heeft, een goede vriendin, een familielid, z'n geheime minnares? Ik begrijp wel dat hij niet wil dat je meegaat als hij zijn ziel blootlegt en onverwerkte zaken vertelt, maar hij zou er toch niets op tegen moeten hebben dat jij haar zou willen zien ter kennismaking?
Ik zou ook aangeven aan je man, dat jij het zo niet red, en dat je ook wil praten... omdat jij óók hulp nodig hebt. Als hij akkoord is, even een telefoontje naar die persoon en als hij/zij je zelf niet kan helpen, kan diegene je misschien wél doorverwijzen. Verder hangt er bij onze huisarts al een tijdje een blad over een groep of iets dergelijks 'omgaan met een depressieve partner' -dat is dan misschien wel algemener, maar mogelijk is er bij jou ook zoiets in de buurt en kunnen zij wat handreikingen bieden. Ik kamp zelf momenteel met een angststoornis en/of postnatale depressie (diagnose ligt ergens in het midden) - en hier komt een psychiatrisch verpleegkundige aan huis, eerst dagelijks, nu 3 x in de week. Bij de meeste van die gesprekken was mijn man ook aanwezig en als het weer niet goed ging/gaat, kon/kan hij dingen terughalen van die gesprekken om mij er weer doorheen te trekken als het ware. Het zou sowieso érg fijn zijn en belangrijk voor je relatie denk ik, als je man jou in vertrouwen zou durven nemen...
supernova, dank je wel voor je reactie. hij gebruikt geen medicijnen, dit wil hij niet. hij praat nu met een psycholoog, ongeveer elke twee weken. athina, wat vervelend dat je een angststoornis of postnatale depressie hebt! Kan je man er goed mee omgaan? vandaag niet zo'n beste dag... normaal ben ik best sterk maar nu behoorlijk emotioneel, besef toch wel dat ik er ook iets aan moet gaan doen, ook met oog op de kleine.. misschien erg stom maar ik ben bang dat als ik ook met iemand zou gaan praten dat ze straks denken dat het kindje twee labiele ouders heeft en beter af is ergens anders...
hai er is een forum voor mds, (manisch depressieve stoornis) hier kunnen de mensen die ermee leven, en de partners, familieleden hun verhaal en vragen kwijt. misschien dat jij er wat aan hebt. sterkte, en ik wens je kracht toe om alles draaiende te houden voor jouw, je partner en je kleine.
hey ts.. ik heb zelf ook een man met een behoorlijke depressie die momenteel thuis zit. Hij gaat straks weer beginnen met therapie na een tijdje alleen medicatie te hebben gebruikt. Wij hebben gekozen voor contextuele therapie. dat betekent dat ik 1 of 2 keer mee zal moeten gaan. En daar ben ik blij om om alle redenen die jij noemt. Het belangrijkste wat ik in al die jaren heb geleerd is dat ik mijn man niet kan helpen. Ik kan alleen maar van hem houden en mijn eigen grenzen bewaken en het allerbelangrijkste.. Ik moet mijn eigen leven leiden. Mijn ritme wordt dus niet meer bepaald door mijn mans depressie, als hij niet mee wil ergens naar toe ga ik alleen of met mijn dochter. Verder hebben we afgesproken dat we heel open zijn over de depressie naar de buitenwereld toe, zo kan ik mijn verhaal ook kwijt,. Een goede tip die ik heb gekregen is het boek PIL. Dit is geschreven door een cabaratier (ben zijn naam kwijt) met een heftige depressie. Zo kreeg ik een kijkje in mijn mans hoofd en kon ik gericht vragen "heb jij dat zo ook" Of hij zei tegen mij "kijk zo voelt dit voor mij ook" Je kunt mij altijd pben!!!
Hoi meiden, Lief alle reacties, erg fijn om te lezen! Vandaag wel een goede dag, ben met de kleine man weggeweest. @ zozegd, bedankt voor de tip, ik zal er zo eens op kijken, heb er ook wel wat aan denk ik! @nanette, wat erg ook van je man en wat lijkt het me moeilijk als het al jaren duurt! Wat een goede zin die je typt, van dat je ritme niet bepaald word door de depressie van je man. Ik zal ook zeker is naar het boek gaan kijken. Wat ik verder nog voor vraag had.. Ik werk ook en bracht ons kindje dan naar de oppas, maar mijn man is nu thuis en vind dus dat hij ervoor moet zorgen maar dit gaat dus niet altijd.. hij kan het niet maar wil het wel.. Dit vind ik erg lastig omdat als ik het kindje naar de opvang breng hij zich nog rotter gaat voelen omdat hij vind dat hij ervoor moet zorgen maar als ik hem bij hem achterlaat zit ik niet gerust op mijn werk.. Hij zal het kindje nooit iets aan doen maar wel niet weten hoe hij met al het huilen om moet gaan..
Aller eerst wil ik je sterkte wensen in deze rot situatie! Over de situatie met de opvang zou ik zelf tegen je man zeggen dat het nu erg slecht is voor een kindje om hem/haar uit het normale ritme te halen en helemaal omdat hij/zij dadelijk als het weer beter gaat ook naar de opvang moet. Dan benader je het positief in de zin dat hij er weer bovenop komt en ook dat het gewoon het beste is voor het kindje.
Hoi, ik weet niet zo goed wat ik hier moet schrijven maar wil je wel heel veel sterkte en eigen kracht toewensen! Ik ben van kind af aan al depressief maar weet sinds een paar jaar eindelijk hoe hier mee om te gaan. Ik kan er goed over praten, als je wil mag je me altijd een pb sturen, misschien kan ik je een kijkje in mijn hoofd bieden
het lijkt wel alsof door ik het hier kwijt ben ook anders op hem reageer omdat ik hier mijn ei krijt kan.. het gaat best redelijk namelijk nu een dag of 2 probeer ook heel erg mijn eigen leven te hebben en niet al te veel hem erin te betrekken, kan ik ook niet teleurgesteld worden. strakjes ons kindje naar de opvang brengen, ik heb het niet gevraagd maar gewoon gezegd en dat is ook wel iets wat ik moet veranderen, niet zoveel vragen maar gewoon duidelijk zeggen hoe of wat.. de aankopen doen is nog steeds heel moeilijk en weet niet zo goed hoe ik hierin moet doen, kan moeilijk zijn pasje innemen.. en aan de ene kant wil ook wel dat hij de dingen koopt maar ja het gaat alleen niet altijd.
Boek Pil is geschreven door caberatier Mike Bodde. Prettig en soms geestig boek om te lezen...aanradder
Even een update.. het gaat redelijk, we zijn er nog lang niet natuurlijk maar mag volgende keer mee naar het gesprek dus dat is wel erg fijn. Ook lijkt hij nu niet meer het probleem te ontkennen dus we zijn goed op weg!
Ik wil je heel veel sterkte/kracht en succes wensen! Na 5 jaar waarvan ruim 2 jaar depressie van mijn partner is hier 15 april de kogel door de kerk gegaan. Ik trok het niet meer. Ben er niet trots op, maar moet ook aan mijzelf denken en aan mijn dochter. Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik weet hoe moeilijk het is en dat je er geweldig mee omgaat!! Liefs, Sam
@ Sam, ik wil jou ook heel veel sterkte en kracht wensen.. Je zegt dat je er niet trots op bent maar ik vind het heel erg knap dat je zo'n besluit durft te nemen juist omdat je ook aan je dochter en jezelf moet denken!
Ik wil je heel veel sterkte wensen vanaf deze kant. Ik weet hoe zwaar het is. Mijn man zit inmiddels ruim 3 jaar thuis met een zware depressie. Hij is nu volledig afgekeurd. Ik vind het nog steeds erg moeilijk. Hij heeft goede periodes, maar ook hele slechte. Dit is goed te merken, want hij reageert veel op mij af. Hij heeft het nu al weer een week erg moeilijk en dat is goed te merken aan de sfeer in huis. Ik merk dan aan mezelf dat ik ook steeds slechter in mijn vel ga zitten. En vaak op het moment dat ik op instorten sta tijdens zo'n slechte periode, komt hij in een betere periode terecht. Dan heb ik weer even tijd om bij te komen. Erg zwaar, want het gezinsleven en werk gaan gewoon door. Een digitale knuffel voor jou!
Ik wil jullie sterkte toe wensen, ik ken het niet van mijn man maar wel van mijn eigen vader. Die is door zijn depressie 25 jaar geleden volledig afgekeurd en heeft toen ook 2 jaar 'uit huis' gewoond. Door de weeks ging het toen goed maar zodra hij de weekenden thuis was ontplofte de bom en kwam hij weer in zijn oude patroon. Ik heb heel veel respect voor mijn moeder gekregen want zij stond er alleen voor met 2 kleine kinderen. Hij is gelukkig wel veranderd maar heeft nog steeds momenten dat hij heel depressief kan zijn. De medicijnen die hij toen had heeft hij gelukkig neit meer want het was net een zielig vogeltje wat in een hoekje zat, hij was er lichamelijk wel maar geestelijk helemaal verdoofd. Hij heeft het nu vooral nog moeilijk wanneer de blaadjes buiten van de bomen vallen.. dus herfst/winter maar ook lente zijn geen leuke periodes voor het gezin maar we weten er mee om te gaan. Voor hem is het ook niet altijd makkelijk maar hij heeft wel toegegeven toen dat hij een probleem had en liet zich vrijwillig opnemen om zijn patroon te veranderen. Ik hoop dat je hier in dit topic of waar dan ook je ei kwijt kunt, want dat blijft het belangrijkste, praten en het van je af proberen te zetten. Ik wens jullie heel veel sterkte toe!