Ik word gek, ik weet niet meer waar ik het zoeken moet. Mijn zoontje, helft van tweeling, is alleen maar aan het huilen, huilen en nog eens huilen. Slaapt amper meer. Ik ben doodop. Ik mag blij zijn als ik 's nachts in totaal 4 uurtjes slaap krijg. Ook overdag laat hij me niet met rust en kan ik bijna niet slapen. En op momenten dat hij doodop is en zich overgeeft aan de slaap, begint zn zusje... (of de oudste). Ik ben al bij cb en huisarts geweest en hij heeft net vorige week een eerste behandeling bij de osteopaat gehad. Hij was twee dagen een heerlijk rustig kind dat veel sliep maar daarna begon het weer. Echte medische oorzaken voor het huilen lijken er zo op het eerste oog niet te zijn. Morgen gaan we weer naar osteopaat. Bij cb en huisarts vind ik vooralsnog weinig steun. Reactie die ik vanmiddag kreeg van de arts bij het cb was "ja, ik heb gezien hoe zwaar het is om een huilbaby te hebben. Een vriendin van me had een huilbaby. Die was ver heen na een jaar." En "Kijkt u het nog maar even aan." Maar jeetje...het huilen is wel echt heel erg en klinkt van "boos" ook naar heel erg zielig alsof hij veel pijn heeft. Ik weet niet meer wat te doen want hij lijkt ontroostbaar. We krijgen hem niet getroost. Hij heeft een hele grote zuigbehoefte, maar de vier verschillende speentjes die ik heb die moet hij niet. Hij kan wel uren aan mijn borst hangen (maar ik heb bijna geen melk meer, krijgt vrijwel alleen nog maar flesvoeding) is dan ook stil, maar laat steeds los en gaat dan weer verder brullen. Hoe ga ik dit trekken als dit nog weken of zelfs maanden zo blijft? Ik geniet niet meer, ik zit er doorheen. Nu al Bij mijn oudste dochter week ik de eerste drie maanden niet van haar zijde. En nu; de eerste maand van hun leventje ben ik al een aantal keer van huis geweest om iets voor mezelf te doen. Ik wil genieten, maar ik weet gewoon niet hoe. Ik wil dat gehuil niet meer horen, ik wil slapen, ik wil een lief rustig mannetje en ik wil kunnen genieten... maar zie dit zo wanhopig in Lotgenoten? Al hoop ik natuurlijk dat iedereen gewoon een lieve, leuke rustige baby heeft die niet constant huilt...
inbakeren, overprikkeld? Jeetje wat moet dat zwaar zijn voor je! Veel sterkte en ik hoop dat de osteopaat een oplossing zal zijn!
Hoe oud zijn ze? Wat voor voeding geef je, en hoe vaak/veel? Hoe drinkt hij? Hoe is zijn ontlasting? Waar slaapt hij? Slaapt hij wel als je hem bij je hebt? Soja, probeer eens een draagdoek. Was hier een ideale uitkomst. De eerste twee maanden bijna continue en in gehad en zo kon ik wat dingen doen en rustig met de oudste wat doen. Zijn medische dingen echt uitgesloten? Heeft hij last van terugkomende voeding? Zijn je kindjes te vroeg geboren? Vaak hebben kleinere baby's ontzettend veel huidhonger en hebben ze echt baat bij huid op huid contact.
Wat heftig dat je je zo voelt meid Is er ook al gekeken naar reflux? Gezien zijn zuigbehoefte en je het idee hebt dat hij pijn heeft? De osteopaat kan hier als het goed is ook advies over geven! Wel goed dat je in ieder geval af en toe een momentje voor jezelf pakt! Kan je niet een nachtje uit logeren gaan en dat je partner de zorg overneemt voor 1 keer? Dat je even kan bijtanken?
Onze zoon had zijn nekje behoorlijk vast zitten door de geboorte. Daardoor huilde hij ook heel veel! Wij zijn bij een chiropractor geweest en na een paar behandelingen zagen we echt verschil! Als de osteopaat niet helpt zou ik zeker kijken naar een chiropractor! Iig heel veel sterkte..Hoop dat je zoon snel minder huilt!
Ik heb 2 huilbabys gehad, beide door medische oorzaken. Weet je wat reflux is? Bij reflux komt de voeding steeds omhoog. Sommige kindjes spugen veel, anderen slikken de voeding terug en spugen dus niet. Voor reflux heb je leefregels waardoor de klachten kunnen verminderen. Cb is helaas vaak met medische zaken niet correct. Als je medische oorzaken wilt uitsluiten zou je een verwijzing voor ka kunnen vragen.
Pfffff, wat klinkt dat zwaar . Ik snap dat je helemaal op bent, zeker met een tweeling en een peuter erbij! Kleine troost als het goed is is dit ook echt de periode waarin je baby het meest "hoort" te huilen en kan het over een maand of iets langer alweer veel minder zijn. In de tussentijd zoek hulp en voel je niet schuldig. Laat je man of moeder of zus of vriendin of wie dan ook lekker even wat tijd met de baby's doorbrengen. Natuurlijk is ditheftiger dan toen je alleen je dochter had! Daar moet je je echt niet rot over voelen. Hoe zwaar dit ook is (en geloof me ik weet alles van langdurige slaapdeprivatie, zucht en gaap...) het wordt uiteindelijk altijd beter. Veel praktische adviezen heb ik helaas niet. Ik denk dat de osteopaat vast veel meer tips heeft dan ik en anders misschien toch nog even verder naar medische oorzaken kijken (reflux, krampen), desnoods bij een andere arts. Ik zou ook inbakeren proberen en verder gewoon alles doen wat lijkt te helpen. Misschien lekker lang buiten lopen met de wagen (hielp bij mn jongste goed om haar overrdag beter te laten slapen)? Het allerbelangrijiste is echter, voel je noet schuldig en wees niet boos op jezelf. Dit is niet jouw schuld. Je mannetje heeft gewoon even een moeilijke periode, maar die gaat over. Echt. Veel sterkte en succes!
Inbakeren nog niet geprobeerd. Wel heel strak indekken in zijn wiegje met armpjes onder de dekens. Lijkt allemaal niet te helpen. Osteo vind hem ook heel onrustig en drie "problemen" gesignaleerd waar nu aan gewerkt gaat worden. Maar of dit het is? -Wat last van krampjes - Voorkeurshouding naar rechts, bekken iets afwijkende stand. Waarschijnlijk door zo in elkaar te hebben gezeten in de buik. -drukpunt in zijn nek van het zoekreflex verstoord ten opzichte van eerste nekwervel. Hij poept goed, drinkt goed. Acht flessen van 100ml standaard voeding (drinkt gemiddeld 80cc per fles) en daarnaast nog wat borstvoeding: 4x 30 cc per dag. Spuugt niet. Kma lijkt al uitgesloten volgens cb en huisarts. Slaapt in wiegje bij ons op de kamer. Bedje is ook aan hoofdeind opgehoogd. Soms in de box, maar ik probeer echt rust en ritme aan te houden. Beneden is het soms te druk met oudste dochter.
Vreselijk zeg. Hier op zich geen huilbaby gehad, maar ik weet niet wat ik zonder draagdoek had gemoeten! Mocht je die niet gebruiken, dan is het m.i. zeker het proberen waard. Hoe ervaart je man dit? Kunnen jullie het een beetje samen doen of moet je alles zelf doen? Ik zou zeggen: pak alle hulp aan die je aangeboden wordt en vraag daarnaast ook extra om hulp! Je hebt het al zo zwaar met een tweeling (lijkt me). En denk niet te ver vooruit, want je kunt veel meer doorstaan dan je ook maar kunt vermoeden, ook al zit je er gevoelsmatig doorheen. (Makkelijk praten vanaf hier.) Ik hoop écht dat je de oorzaak vindt als die er is. Goed dat je de professionals mee laat kijken! Héél veel sterkte! Er komt een moment dat deze periode achter je ligt.
Heel herkenbaar. De eerste 2,5 maand heeft onze zoon ook heel veel gehuild. Was op een gegeven moment wanhopig. Nadat wij het medische hadden uitgesloten (wij dachten aan reflux) zijn wij ook bij een osteopaat geweest. Na de eerste behandeling zagen wij al meteen verschil. Hij bleek verschillende blokkades te hebben waardoor hij ontzettend onrustig was. Voeden was de enige manier om hem even rustig te maken. Hij reageerde meteen ontzettend goed op de behandelingen. Dat in combinatie met inbakeren heeft onze kleine man tot een heerlijk rustig ventje gemaakt. Hij had eindelijk rust in z'n lijfje. Mijn advies om nog even door te gaan met de osteopaat, en hopelijk vindt ook jullie mannetje hiermee de rust. Werkt dit niet dan zou ik toch nogmaals medische zaken uitsluiten.
Jeetje wat heftig. Mijn enige idee was eigenlijk reflux omdat mijn kleine neefje daar ook zo van kon huilen. Helaas heb ik zelf geen ervaring voor de rest met huilbaby's. Heb je misschien al iets gevonden waarvan hij wel rustiger lijkt te worden? Behalve de fles? Dragen, knuffelen, wrijven (over rug of buik), babymassage. Ik weet dat je dat niet de hele dag kan doen, maar misschien geeft iets anders hem nog wat comfort. Heel veel sterkte in ieder geval!
Heel erg herkenbaar. Bij ons bleek het reflux te zijn. Ik herken de wanhoop en het is bij ons ook een donkere periode geweest waar de roze wolk ver te zoeken was. Pas met 8/10 weken ging het langzaam beter. Met 12 weken was er echt een omslagpunt. Inbakeren zal alleen zin hebben als medische oorzaken voor het huilen uitgesloten of opgelost zijn. Draagdoek al eens geprobeerd? Was hier echt een uitkomst!
Wat lijkt mij dat zwaar voor je zeg! Even tijd voor jezelf nodig hebben is heel normaal. Je moet jezelf af en toe opladen. Je daar dus niet schuldig over voelen, want je situaties is nu nog veel zwaarder dan toen je nog maar een kindje had. Ik heb mijn zoontje ook veel gedragen in een doek en nog steeds. Hij huilde veel door reflux en krampjes. Daarin was hij overdag het rustigste en had ik zo ook de handen vrij voor de oudste. Ik heb/had door de moeheid en hormonale onbalans ook veel sombere dagen en daar reageren de kindjes ook op.
Heb met je te doen want weet wat het is helaas. de eerste 2.5 maand alleen maar gehuild,16/20 uren op een dag. we liepen van sochtends 06.30 tot 23.00 met haar rond, enige wat haar stil kreeg was bij mij op mn onderarm en dan mijn handpalm op de hoogte vd darmpjes. thank god kreeg ik die tip van vrouwlijke arts eerste hulp. hier was en is het wel medische oorzaak, net als hierboven beschreven de verborgen reflux. mijn oudste had dit ook tot 4 jaar. osteopaat heeft hier weinig geholpen. alleen blokkade heupjes verdween. manuele therapie heeft voorkeurshouding weg weten te halen. medicatie en ingedikte voeding hebben hier de scherpe randjes weg weten te halen.al blijft de onrust nog sterk aanwezig.maar beter dat dan hele dagen huilen begrijp niet dat de arts er zo laconiek mee omgaat. hier altijd als eerste vraag : kan moeder het nog aan? en thuis situatie. trek op tijd aan de bel!! ziekenhuis opname? want zo te lezen ga je eraan onder door. en niet af laten schepen dat er niets te vinde is. ze zoeken het maar uit! je kind huilt niet voor de grap zoveel
Ik heb niet alles gelezen, dus wellicht is het al genoemd, maar ik zou proberen bij een kinderarts te komen. Er zou toch iets moeten zijn lijkt mij. Mijn dochter heeft ook heel lang heel veel gehuild en nog altijd weten we het niet zeker maar waarschijnlijk was het continu oorpijn. Inmiddels is haar trommelvlies permanent beschadigd (waar ze over een paar jaar een operatie voor kan krijgen). M'n jongste huilde dan wel niet veel maar had toch een vastzittende nekwervel. Pas na een paar maanden, toen ze een plat hoofdje kreeg, ontdekte een kinderfysiotherapeut dit en stuurde ons door naar een manueel kindertherapeut. Na vier behandelingen zat het los en hadden we echt een vrolijker meisje. En voor jezelf: neem tijd voor jezelf anders trek je het niet. Ik ben wel eens achter in de tuin gaan grasmaaien als ik het niet meer aankon met de oudste; uiteraard legde ik haar veilig in bed maar ik moest soms even vijf minuten 'rust' en geen gehuil om er niet aan onderdoor te gaan. Achteraf heel sneu omdat ze waarschijnlijk echt wel pijn had, maar ondanks mijn zoektocht wist ik dat op dat moment niet en raakte ik radeloos door het continue gehuil. Sterkte!
Hier ook een tweeling waarvan er eentje veel huilde. Uiteindelijk heb ik een knuffeltje bij haar gelegd (waar ze nu enorm aan gehecht is en waar ze rustig van wordt) ze heeft veel in de draagdoek gezeten, puckababy gebruikt en op eigen houtje (dus ook kosten) pepti voeding gekocht bij de etos. Of ze echt koemelk allergie heeft gehad weet ik niet maar ze werd wel een stuk rustiger met de pepti voeding. Na enkele weken weer overgestapt naar de hypo allergeen en dat ging toen ook goed. Verder zou ik gezien de zuigbehoefte 1 speen uitkiezen en die frequent blijven geven. Op een gegeven moment pakken ze het wel, tenminste was hier zo. En dat geeft een kleintje ook wel veel rust. En blijven denken, het wordt beter. Wat het precies bij onze dochter is geweest weet ik nu nog steeds niet. Ze is nog altijd wat heftiger in haar gedrag dan haar zusje. Dus wellicht speelt karakter ook een rol. Het is zwaar een tweeling dus blijf vooral hulp vragen.
Ik zou echt even aandringen om een kinderarts! Je kindje huilt niet zomaar zo erg en als je aan hem merkt dat hij pijn heeft dan moet er gewoon echt naar gekeken worden. Ik kan me alleen reflux of koemelkallergie bedenken. Misschien helpt inbakeren of een draagdoek. Je moet je niet af laten schepen hoor, hier ga je aan onderdoor en dat is niet de bedoeling! Ik ben gezegend met 3 baby's die bijna niet huilen, maar ik had niet geweten wat ik had moeten doen als er een huilbaby tussen had gezeten. Je moet echt aan de bel trekken in ieder geval!
Bedankt voor de tips! Beetje vermoeden van reflux hier dus ben nu voeding aan het indikken. Bedje staat al schuin. Draagdoek ga ik naar zoeken! Kan ik dan ook nog lekker de andere baby vasthouden? Want zij lijdt hier ook onder zij krijgt totaal geen aandacht. Ze is zo lief en rustig... Ik overweeg een nachtje naar een hotel in de buurt te gaan om ff bij te komen. Echt ff helemaal alleen. Maar ja of mijn man dat ziet zitten... Overdag hebben we al veel hulp gelukkig. Ik kom nergens aan toe ben alleen maar met hem bezig. Maar er is helaas niemand die een nachtje wilt komen helpen...