Klopt. Door alle aandacht voor 'familiedrama's' ed zijn ze veel voorzichtiger geworden met huilbaby's. Opname is dan idd om de ouders even een laar dagen wat lucht te geven. Want op een gegeven moment breekt het je gewoon. Kijk of dat voor jullie ook een optie is. Wij hebben door ellende (waar ik zo goed als alleen voor stond) heel veel mooie momenten gemist. De extreme wanhoop... Elke dag bijna het gevoel je kind wel uit het raam te willen gooien... Het extreme slaaptekort... Nu pas, na 3 maanden beginnen we hem langzaam als ons kind te zien. Houden-van... Ik kan het niet eens hardop uitspreken. Maar langzaam beginnen we hem wel steeds leuker te vinden. Gelukkig. Al voel ik me nog steeds schuldig dat ik dit zo voel en gevoeld heb.
oh wat voel ik met je mee! en dan heb ik er maar twee in huis. onze dochter was ook zo'n huilerd de eerste maanden! ze is er nog steeds niet maar de ergste periode hebben we wel gehad. ze drinkt nog steeds waardeloos, moet er nog steeds minstens drie keer per nacht uit om de speen terug te stoppen maar het echt krijssen is eraf. osteopaat hielp een beetje, cb, ha en ka hebben we geen ene snars aan. die doen niks. openemen? nee mevrouw, dan krijg je een zieker kind terug want het is winter en er heersen veel virussen in het ziekenhuis:/ zij en haar broer slapen nu 1 nacht in de week bij mn ouders zodat ik kan bijslapen. dan word je weer een beetje mens. heb je die mogelijkheid toevallig? sterkte! het word echt beter, maar das een dooddoener op dit moment.
Onze beide dochters huilden ook zoveel. Vreselijk. Als hij na de osteopaat 2 dagen zo rustig was, denk ik wel dat je op het goede spoor zit. Overleg met de osteopaat ook wat je doet als hij straks weer na 2 dagen rust opnieuw begint te huilen: sneller terugkomen misschien... Oudste knapte hier van de osteopaat ook enorm op. Ging eindelijk normaal drinken, had duidelijk veel minder pijn en daardoor ook minder huilen en kon eindelijk slapen. Van hooguit 20 minuten slapen overdag per keer, na minimaal 3 kwartier wiegen, naar 2,5 uur en dat 2 -3 keer op een dag. Mijn tips om het vol te houden: *escapes regelen. Idd even zelf naar de winkel zonder kids, oppas vragen, etc *niet denken aan morgen. Vandaag is genoeg, van de gedachte aan nog een dag, nog een week, nog een maand, enz enz, word je alleen maar helemaal gek. Helpt niet, dus gewoon niet aan denken *zorg dat je tijdens het troosten en wiegen afleiding hebt. Mij hielp het enorm om de TV aan te zetten met ondertiteling en zonder geluid. Hadden de meiden geen last van de geluidsprikkels, en het huilen kwam een stuk minder binnen bij mij door de afleiding. *regel hulp in huis, voor je huishouden. Mensen willen vaak best wel helpen, maar weten niet hoe. Jij moet concreet zijn in hoe anderen kunnen helpen. Als ze weten dat jij geholpen bent met een keer stofzuigen, was opvouwen, eten koken: wat dan ook, dan komen mensen om je heen veel eerder in actie *draagdoek hielp hier echt. Dan konden ze beter slapen, (beiden reflux, dan is rechtop het fijnste), en kon ik tenminste iets doen Stel je wel in op dat rust er niet zo 1-2-3 gaat zijn. Ook niet als je bij een kinderarts komt die je problemen serieus neemt. Bij onze oudste zijn we heel lang van het kastje naar de muur gestuurd, en bij onze jongste zaten we met 2,5 week bij de kinderarts vanwege een hartritmestoornis, maar kwam de rest dus ook direct aan bod. Voordat de klachten onder controle waren, waren we dus toch wel een maand of 2 verder...
Krullie, ik wil je alleen maar eventjes een knuffel geven. Ik herken een klein beetje de wanhoop die je nu hebt, die 1e periode is gewoon vaak afzien en dan heb jij nog 2 kindjes. Loodzwaar. Blijf naar de osteopaat gaan, hij levert duidelijk resultaat en sommige kindjes hebben merr dan 1 bezoekje nodig. Verder sluit ik me helemaal aan bij de tips van Rozemarijke. Houd vol, ooit gaat het echt beter! Xx
Jee wat heftig!! Ik wil je even heel veel sterkte wensen!! Het is niet vol te houden zo! Onze dochter sliep ook amper, zo onrustig dag en nacht. Er komt inderdaad een einde aan maar elke dag duurt dan te lang. Mijn eerste advies is ook om naar een kinderarts te gaan. Bij ons geloofden ze ook heel lang niet dat het KMA was (wel verborgen reflu maar daar kregen we al medicijnen voor). Uiteindelijk ben ik zelf gestopt met zuivel ed eten omdat ik toen nog borstvoeding gaf en het hielp!! Eerlijk gezegd zou ik al alvast preventief proberen of andere flesvoeding helpt (nutramigen) of als je borstvoeding geeft stoppen met zuivel eten. Volgens de kinderarts is die melk net zo goed. Omdat je dan nog geen verklaring hebt wordt het niet vergoed en de melk is erg duur, maar op die manier zou je als dat de oorzaak is kunnen aantonen dat het wel KMA is. Er is namelijk geen makkelijke manier om er achter te komen. Zo'n provocatietesten zijn ook niet echt betrouwbaar. Waarschijnlijk kun je namelijk niet meteen bij een kinderarts terecht en dan nog kunnen ze niet meteen testen/zien of het KMA is, dus het is het proberen waard. Overigens kan reflux ook veroorzaakt worden door KMA. Toen wij overgestapt waren op nutramigen waren de medicijnen tegen reflux namelijk niet meer nodig. En daarnaast inderdaad naar de osteopaat blijven gaan, draagdoek gebruiken, reflux uitsluiten en de leefregels preventief opvolgen en een nacht in een hotel lijkt me ook een goed idee!! Opname kan daarnaast altijd nog. En ook veel herkenning wat de relatie betreft. Het trekt er een behoorlijke wissel op. We zijn al heel lang samen, maar nog nooit zo veel stress gehad als in deze tijd. Bah bah! Heel veel sterkte en probeer die andere melk gewoon uit!! Zo vaak zou het geen KMA zijn en blijkt het uiteindelijk wel te zijn. Mocht je nog iets willen weten, dan kun je me altijd een bericht sturen!!
Ik herken wat je zegt! Wij zijn ook bij de osteopaat geweest en we merkte pas echt verschil na de derde afspraak. Bij de andere twee afspraken inderdaad een paar dagen rustig maar dan weer terug bij af! Dus hou vol, ik denk dat de osteopaat jullie veel rust gaat brengen. Ik had na drie keer een ander kind! Geweldig Sterkte, en hou jezelf voor dat het beter wordt!
Geen ervaring zoals jij hebt, maar onze dochter(nu ruim 1,5)huilde snel en veel en hard. Ze is ook een enorm tempramentvol kind, vlak na de geboorte al. Dus ze kon flink van zich laten horen(en nu nog!). Daardoor herken ik je machteloze gevoel wel. Je word er doodmoe van en kan inderdaad niet meer genieten, waardoor je je ook weer schuldig gaat voelen naar je kindje en jezelf toe. 2e reden dat ik reageer is die stomme reactie van die arts! Leuk en aardig dat een vriendin van hem een huilbaby had, maar dat wil nog niet zeggen dat meneer weet hoe het écht is! Wat een lulhannes zeg(sorry). En dan ook nog eens die opmerking er achter aan dat die vriendin ver heen was...Nou, dat kun je zelf ook wel bedenken, hoeft een arts je ook nog niet eens in te peperen toch? Sommige mensen denken echt niet na voor ze iets zeggen. Ik hoop voor jou en je kindje dat er snel een oplossing is, want wat ik zo lees is er echt wel iets aan de hand. Het is alleen met baby's altijd zo lastig om er snel achter te komen. Heel veel sterkte meid en dikke knuffel!
Het is altijd zo'n vicieuze cirkel waar je in terecht komt. Had ik met de borstvoeding; liep niet, ik vond het niks, kleine meid ook niet, kreeg of te veel of te weinig, dus huilen van honger, huilen van volle buik daardoor slecht slapen, nog meer huilen...Je word er zelf ook niet goed van en dat voelt je kindje ook, dus nog meer verdriet. Ik ben uiteindelijk alles gaan afkolven en met fles gaan geven, wat een verschil! Eindelijk kwam er rust en konden we gaan genieten. Volg altijd je eigen moedergevoel!
Oudste had reflux ten gevolge van kiss-syndroom en dronk om die reden niet normaal... Dat was geen vicieuze cirkel doordat BV niet liep ofzo... Behandeling osteopaat was het enige wat daar voor kon helpen en dus ook geholpen heeft.
Doe dat maar lekker die hotelkamer. Heb ik ook gedaan na twee maanden. Heerlijk. Zouden meer moeders moeten doen . Verder wil ik je veel sterkte wensen! Want ik vond 1 onrustige baby al zwaar. Ik zat er na een paar weken ook aardig doorheen, uiteindelijk hielpen bij ons een ritme, inbakeren, een eigen kamer, hypoallergene voeding en een mozeswiegje. Maar dat weet je pas achteraf. Het is logisch dat je af en toe wil opladen en het huis wil verlaten. En ik weet ook dat je -als je er middenin zit- behoorlijk wanhopig kan zijn met in je achterhoofd de gedachte: 'hoe lang gaat dit duren???' Sterkte!
Oh zo herkenbaar. Hier gelukkig alleen onze zoon en geen andere kinderen. Maar ook echt dag en nacht krijsen! Heb uiteindelijk wanhopig de hap gebeld dat ik het gevoel had dat ik hem wel wat aan wilde doen. Toen ging het snel hoor! Hij bleek inderdaad reflux te hebben, maar naast "gewone" reflux en verborgen is er nog een variant die niet veel mensen kennen. Een soort "overloop"-reflux. Daarbij wil je kindje extreem vaak eten. De ka verklaarde het als volgt: Je kindje heeft continue het gevoel wat wij hebben als je bijvoorbeeld bij de chinees net wat teveel eet. Buikpijn dus. Voor hun is drinken lekker en comfortabel. Het drinken is warm en het slikken zorgt voor verlichting, maar zoveel drinken zorgt er natuurlijk voor dat die volle buik blijft. Hier dus opgenomen om te "resetten" en dit in combinatie met KISS was echt een hel een week of 8-10. Hier heeft die opname (5 dagen) en de chiropractor veel verlichting gebracht. Hij is nu nog wel snel huilerig, maar dan in de goede zin van het woord. Dit kunnen we prima aan.
Hier ook herkenning! De oudste heeft enorm veel gehuild door overprikkeling. Bij mij stopte de bv ook door oververmoeidheid... Ik zou alle hulp aannemen die je krijgen kunt en als mensen aanbieden om op te passen zodat je kunt slapen: altijd doen! Wat bij mij enorm geholpen heeft is voeden op verzoek ipv op schema, dat maakte het veel eenvoudiger om rust en regelmaat aan te houden. De middelste was de ideale baby en de jongste is dan weer een huilbaby (vraag me wel eens af of de 4e dan weer zo makkelijk zou zijn, maar ben nu te moe om het uit te proberen, hihi ). Hij huilde ook zoooooo veel. Overstrekken na de voeding en inderdaad de hele nacht gillen. Ik zat met hem op tot 1:00 en mijn man van 1:00-6:00. En dan was ik overdag weer thuis. Niet te doen. Verder dronk hij als een malle en groeide hij als kool. Goddank een ka getroffen die dacht dat het kma kon zijn en met de pepti is het een heel ander kind. Nog steeds slaat elke laagvliegende bacil op zijn buikje en zal hij geen prijs winnen voor vrolijkste baby, maar dat urenlang gillen is gelukkig voorbij. Dus laat je niets wijsmaken en eis óf refluxmedicatie óf een machtiging voor pepti/nutramigen. En wat ik wel geleerd heb: het gaat écht ooit over en mijn oudste is nu de allermakkelijkste, allerliefste en allervrolijkste grote schat die er is. Rustig door blijven ademen, dit gaat voorbij en dan gaat het genieten beginnen. En het woord scheiden mag pas genoemd worden als je jongste kind minstens een jaar op school zit, tot die tijd kun je toch niet helder denken door vermoeidheid
ik vind het zorgelijk klinken dat je zelf wilt uitwijken naar een hotel. trek aan de bel bij de kinderarts en zeg dat je het niet meer aan kunt, dan nemen ze je kleintje op en kunnen ze dingen gaan onderzoeken. denk om jezelf,je hebt meer kinderen waar je de zorg voor draagt.
Heel veel sterkte met deze moeilijke situatie! Ik hoop dat je een goed supportsysteem hebt, ook voor je man. Ik doe bij de langste huil(krijs)sessies in de avond vaak mijn mp3-speler aan, daardoor hoor ik het huilen minder. Dan ga ik vervolgens zachtjes meezingen (meebrommen in mijn geval) en hoor ik het huilen nog minder, maar troost ik mijn kind ook en ben ik beter in staat om heel zacht en lief te blijven troosten omdat ik een beetje los kom te staan van de situatie.
Ik herken je wanhoop...mijn huisarts regelde een zkhopname voor mijn zoon om hem te observeren en ook om mij en mijn vriend rust te gunnen. We waren op.... Ga naar de huisarts en zeg dat je het niet trekt en nu hulp wil.. Is heel normaal! Een huilbaby sloopt je. Benoem ook naar je familie en vrienden dat je het zwaar hebt en vraag echt om hulp voor de nacht. Heel veel sterkte!
Helaas herkenbaar. Eerste kind een huilbaby en nu helaas weer 1. Ik werd er ook heel verdrietig van en vraag me af of mn relatie het ook deze keer overleeft. Maar... ditmaal heb ik rap aan de bel getrokken ivm na 4 weken oorontsteking en op alle fronten: cb, huisarts en nu kinderarts, fysio, worden we prettig geholpen. Mocht je geen verwijzing naar een ka krijgen, google eens op kinderafdeling spaarne, volgens mij kun je daar op een inloopspreekuur zonder verwijzibg terecht. Ik had wel een verwijzing, maar informeer eens.... en laat oortjes uitsluiten. Ons kindje is inmiddels 12 weken, nog steeds een huiler, maar we zien hem nu ook regelmatig lachen. Eerste kind heeft het helaas 2 jaar volgehouden voor ze s nachts niet meer huilde, maar bleek altijd druk op de oren te hebben. Sta er op dat ze dingen voor je uitsluiten. heel veel sterkte.
Heb alleen je openings post gelezen. Ik kan je geen roosvicee geven maar kan wel zeggen:. Alles komt goed schatje Ik weet hoe je je voelt ik wil je heel veel kracht en geduld wensen Want het is echt geen lachertje zon klein hoopje mens wat zo hart verscheurend huilt en jij als moeder m niet kan trosten. En wbt die muts van het cb. Lekker laten lullen als ze zelf geen huil baby heeft gehad dan weet ze het echt NIET! Ga naar je huis arts en leg daar de situatie voor. Ik heb menig dagen huilend met een huilende baby op m'n bed gezeten en gesmeekt of hij me alstublieft kon duidelijk maken wat er nu precies was waardoor hij zo huilde Na 3 maanden heeft hij 5 dagen in het ziekenhuis gelegen en ik kreeg een uber vrolijk niet huilend mannetje thuis. Wat bleek nou hij was overprikkeld en kon alle indrukken niet aan. Hij raakte ook gestrest van mijn stress en da had een negatief effect op hem en dus weer op mij. Heb toen alles omgegooid. En heb nu t liefste mooiste vrolijke lachebekkie in heel de wereld Meid geloof me er komt n einde aan dit gevoel. Neem de kleine dingen niet voor lief en zorg voor elkaar (jij en je man) Laat de kleine even bij z'n vader en ga ff lekker douchen met wat muziek er bij.zet je lievelings muziek aan en zing de longen uit je lijf(werkt voor mij) Ga ff lekker shoppen(voor jezelf) Neem je oudste mee en ga daar ff n blokje mee om. Het zijn de kleine dingetjes die je energie geven. En het zijn de kleine dingen die er toe doen.
Boeken die hotelkamer! Ik had ook een huiler, bleek overigens reflux, en zat er ook zwaar doorheen. Niet slapen, huilen, huilen en huilen. En dan nog je peuter rond hebben lopen die nul aandacht krijgt. Ik denk dat we met z'n allen veel te veel doorbikkelen. Je bent immers de moeder, maar waarom zouden wij geen hotelletje mogen pakken, bijslapen, lekker eten, duik een sauna oid in, ga naar de schoonheidsspecialiste etc. Had ik ook moeten doen... Vriendin van mij had bij de eerste een huilbaby, haar tweede nu niet. Toch krimpt haar maag nog steeds in een als die een huildagje heeft, kun je nagaan hoe diep zoiets kan zitten. Hier inmiddels makkelijk praten, de eerste verjaardag al lang gepasseerd en wat een heerlijk vriendje is het geworden.
Hier ook een tweelingmoeder waarvan eentje een huilbaby was. Hier was het uiteindelijk KISS. Vond ook geen gehoor bij cb, KA, pedagoog in zkhs, zelfs bij fysio in zkhs niet, ... Uiteindelijk zelf via google en mijn moedergevoel bij KISS uitgekomen. Hiervoor naar manueel therapeut geweest. Welkom op KISS-Kinderen.nl - Uw bron van informatie over het KISS syndroom en het KIDD syndroom Hoeft natuurlijk geen KISS te zijn. Verder kan je ook nog denken aan: koemelk allergie, reflux al dan niet verborgen, andere medische oorzaak (hiervoor verwijzing van HA naar KA vragen). Heb je nog controles bij KA? Dan kan je die meestal ook zelf bellen. Heel veel succes en sterkte, het is slopend, het is overleven....
Ook onze dochter was een huilbaby. Door de huisarts direct door gestuurd naar het ziekenhuis om medische redenen uit te sluiten. In het ziekenhuis konden we terecht op een speciaal huilbabyspreekuur. Ze namen alle tijd om door te spreken wat we geprobeerd hadden. En daarna stelden ze voor haar op te nemen. Dit hebben we gedaan. Ze heeft van dinsdag tot vrijdag in het ziekenhuis gelegen. Vanaf dat ze weer thuis was ging het alleen maar beter. Nu hebben we een meisje dat altijd vrolijk is. Ik zou de huisarts weer bellen en je niet af laten schepen maar een doorverwijzing vragen.