Ja, zo zou ik het ook doen. De kwaliteit van leven verbeteren. En ik zou vaker op vakantie gaan, cultuur snuiven. Goed voor de ontwikkeling en geweldig voor herinneringen. Zou ook veel op de rekening van mijn zoon zetten, zodat hij later hetzelfde kan doen.
Ik heb niet zoveel interesse in kleding, schoenen en tassen.... Ik zou dan denk ik een groot, vrijstaand huis kopen. En mijn rijbewijs halen + een auto kopen. En verder zou ik dan denk ik een paar jaar veel sparen zodat we daarna kunnen stoppen met werken en lekker rentenieren
Als je echt heel goed in de slappe was zit kan je dat allemaal doen EN de dure tas van 7000,- kopen zonder dat je dat ook maar enigszins voelt in je banksaldo. En ja, ik heb hier voldoende vriendinnen die zo leven en elke maand wel zo'n tas kopen mét bijpassende schoenen. Ikzelf doe dat een heel enkele keer, ik word er in principe niet echt warm of koud van. Ik moet het dan echt een enorm mooie en kwalitatief goede tas vinden, maar ik koop liever een nieuwe lens voor mijn camera, iMac en dat soort (véél) goedkopere zaken. En status zal mij al helemaal aan mijn Goddelijke derrière roesten dus daar koop ik het sowieso niet voor.
Nee absoluut niet. Wij hebben het nu ook goed maar evengoed vind ik het fijn om gewoon betaalbare spullen te kopen en zelfs dingen in de aanbieding. Het zit gewoon echt niet in me om als big spender te leven. Als ik echt niet meer weet wat ik met mijn geld aanmoet, spendeer ik het liever aan goede doelen of mensen die het goed kunnen gebruiken.
Nee echt niet. Is Hermès een merk? (ken het echt niet ) Maar ik zou wel zonder na te denken dingen kopen die ik leuk vind, maar de spijkerbroeken van de C&A vind ik lekker zitten dus die zou ik gewoon blijven kopen. Ik zou vaker op vakantie gaan, naar Amerika enzo, of een extra keertje naar de Canarische eilanden. Ik zou vaker uit eten gaan. Een huishoudster nemen (een indische die ook goed kan koken ). Maar ik zou niet in een villa willen wonen. Ik voel mij fijner in een gewone wijk. Er staan genoeg grotere huizen in onze wijk, dat zou ik wel willen. Ik zou een nieuwe auto kopen, een paard voor Lisa , dat soort dingen. En ik zou mijn familie vragen wat ze heel graag willen hebben en dat dan cadeau doen (bijvoorbeeld mijn nicht en haar gezin een reis naar het land van haar man). Wij zitten elk jaar met oud en nieuw weg te dromen
Nee, zou niet weten wat ik er mee zou moeten... ben geen tassentype (heb al 6 jaar dezelfde postmanbag....) Ik zou heeeeel veeeeeeeel boeken kopen, daar heb ik er nooit genoeg van!
Oh ik zou misschien nog wel willen gaan werken maar max 19u, heerlijk veel thuis bij mijn gezin zijn. Maar gaan werken voor het sociale contact. Maar wel een job die ik leuk vind, niet zoals nu. Of voor mezelf beginnen, een hobbywinkel. En een huishoudster idd, die mag ook komen *droomt nog wat verder*
Eigenlijk precies wat jij zegt. Ik zou misschien wat makkelijker denken met geld uitgeven, maar absoluut niet 5.000 euro voor een paar schoenen makkelijk.
Niet vanwege het merk, maar als ik iets een mooie tas vind, ja dan zou ik dat wel doen. Merken zeggen mij niets. Heb van de week een rondleiding gehad door de winkel van Victoria Beckham, maar ik was niet onder de indruk van de spullen hoor, zeker niet voor de prijzen die ze vraagt.
Tsja ik kan wel heel leuk zeggen van niet, dat ik niet om kleren en tassen geef wat ook zo is, maar hey als ik dat geld had ging ik echt wel een keer een belachelijk duur jurkje halen oid gewoon omdat het kan..
Ik herinner mij trouwens ineens een afspraak Ik heb met mijn man afgesproken dat als we ooit de hoofdprijs in de loterij winnen we een nieuwe auto uit gaan zoeken. Een hele mooie en waarschijnlijk veel te dure. Dit willen we dan gaan doen op een mooie en warme zomerse dag. Mijn man gaat in een trainingspak met een wit hemd er op en nike's en ik ga óf in een roze trainingspak, óf in een tijgerprint mantelpakje met ergens nog een verdwaalde krulspeld. Eens kijken of we ergens onze centen mogen uitgeven En daarna een flinke fooi aan de verkoper geven. Al zwaaiend met de flappen geld natuurlijk. Maar ik ben bang dat we niet verder komen dan de deurmat...