Dat vind ik met een kind niet helemaal opgaan, aangezien dat een beslissing is die niet is terug te draaien en waar je voor je leven lang aan vast zit. De reden dat ik desondanks zeg ‘bij twijfel: ga ervoor’ is dat mensen nou eenmaal eigenlijk nooit spijt krijgen van een kind. Hoewel iedereen zal erkennen dat een kind hebben niet altijd makkelijk is, zijn mensen toch zo goed als altijd vooral gelukkig met hun kind. Spijt krijgen van de beslissing om geen kind te nemen komt WEL voor. Dus als je nu al twijfelt en toch af en toe denkt dat je wel een kind zou willen, ga er dan gewoon voor. Spijt krijg je echt niet, want als dat kind er eenmaal is is dat in 1 klap het belangrijkste in je leven, maar een leven lang het gevoel ‘had ik maar....’ lijkt me geen pretje.
Maar helaas zijn er dus wel kinderen die zo moeten opgroeien. Met ouders die eigenlijk niet wilde dat dat kind bestond. Het is niet populair om te zeggen natuurlijk en veel ouders zullen dat soort gevoelens niet uiten naar anderen maar het kind merkt het vaak toch.ik ben daarom voorstander van bij twijfel NIET doen.
Ik kan me er ook weinig bij voorstellen maar het gebeurt wel degelijk dat mensen er spijt van hebben. Ik heb er geen spijt van maar ik kan mensen zonder kinderen echt weleens benijden.
Ja, maar er zijn ook kinderen met honger en kinderen die mishandeld worden. Dat algemene geklets is natuurlijk compleet onrelevant. Dan kan niemand meer aan kinderen beginnen. En dat hadden de meeste van die aanstaande ouders vast ook niet van te voren bedacht om zo te gaan doen. De vraag is natuurlijk wat voor TS zwaarder weegt. Dat had ik misschien duidelijker moeten schrijven. Ook mensen die nadenken en twijfelen hebben recht op kinderen en kunnen waanzinnig goede ouders worden. Ik zou zeggen dat TS die een weloverwogen besluit probeert te maken zelfs veel grotere kans heeft om een goede ouder te worden dan de “oeps we wilden niet maar het is nou eenmaal zo” ouders. Generaliseren is gewoon niet eerlijk. Edit: ik zeg niet dat iedereen die twijfelt er maar voor moet gaan he, maar twijfelen ontneemt je toch niet meteen t recht op kinderen? ”Bij twijfel niet doen” staat me daarom zo tegen.
Ja dit dus. Een tijdje geleden ook een verhaal in de Margriet gelezen, ook een moeder met spijt. Ze houdt van haar kind en zorgt dat het niets te kort komt omdat het haar plicht is, kind heeft er immers niet voor gekozen.
Je kan ook makkelijk ergens spijt van krijgen, al had je vooraf helemaal geen twijfels. Twijfels hoeven toch geen graadmeter te zijn over wel of niet doen. Dat maakt alleen dat je er waarschijnlijk nog beter over nadenkt. Twijfels zijn dan eigenlijk heel nuttig. Ik geloof nooit dat de ouders die spijt hebben van het krijgen van kinderen, allemaal twijfels hadden vooraf. Ik denk dat er meer bij zijn die nauwelijks hebben nagedacht over deze beslissing...
Super schrijnend zo’n verhaal. Maar hoeveel verhalen over twijfelende moeders (als ze überhaupt vooraf al twijfelde) liepen anders af? Waarom is zo’n verhaal dan relevant voor TS? Zie mijn voorgaande bericht. Ik ontken niet dat er zulke kindjes zijn. Of kindjes die het nog veel zwaarder hebben in het leven. Maar we kunnen toch niet iedereen een kind maar afraden omdat er ook ongelukkige verhalen zijn?
Als iemand zo erg blijft twijfelen dan vind ik dat je iets niet moet doen. Wanneer ik heel erg twijfel over een keuze dan doe ik het ook gewoon niet. En ik vind die uitspraak over beter spijt hebben van iets wat je hebt gedaan als spijt hebben van iets wat je niet hebt gedaan ook een enorme dooddoener, ben niet zo van de spreuken. Neem liever mijn eigen besluiten als dat ik met een spreekwoordenboek moet gaan zitten.
Wat betreft eigen besluiten maken, helemaal eens. Maar hier is het niet jouw of mijn besluit, maar dat van TS. We geven onze mening en de mijne verschilt van de jouwe; dat lijkt me prima. Maar wat een rare opmerking over dat spreekwoordenboek. Dat schrijf ik toch helemaal nergens?! En iets spreekwoordelijk uitdrukken betekent toch niet dat er geen kern van waarheid in kan zitten? Of dat het niet kan aansluiten bij mijn mening? Jeez. Is ’t zelfde als dat ik nu schrijf dat ik liever m’n eigen besluiten maak dan afga op verhalen uit de Margriet.
Ik besluit helemaal niks voor Ts en geef mijn mening en dat doe ik inderdaad vanuit mijn eigen perspectief over hoe ik het in haar geval zou doen met alles wat ze heeft verteld. Haar voors en tegens en twijfels waar die vandaan komen. Wat ze doet is helemaal aan haar want ik weet zeker dat ze een weloverwogen keuze zal maken.
Met een kind veranderd gewoon je leven. Het beperkt je, maar je krijgt er ook veel voor terug. En niet alleen de slapeloze nachten, vieze luiers, enorme berg was, de zorgen en geen tijd voor jezelf. Om maar wat te noemen. Alles is een fase. En er komt een tijd, dat je ooit het huis voor jullie tweeen hebt. Je niet meer in nw soort speelgoed huis woont, je eindelijk een keer een nacht kan doorslapen. Er zijn heel veel nadelen aan een kind, allemaal redenen om er niet aan te beginnen. En er is 1 heel fijne reden om het juist wel te doen: onvoorwaardelijke liefde voor je kind!
Ik lees iets over depressie en snel in de put zitten. Mijn man heeft ook een depressie gehad. Therapie en jarenlang medicijngebruik. Uiteindelijk voordat de tweede kwam gestopt met de medicijnen. Ik zal niet zeggen dat het hebben van kinderen hem genezen heeft, maar hij heeft aanzienlijk minder last van depressieve gedachten sinds hij vader is van onze jongens. Natuurlijk is dit absoluut niet DE reden om een kind op de wereld te zetten en uiteraard moet iedereen met dergelijke klachten aan zichzelf werken met hulp van anderen. In de vorm van therapie bijvoorbeeld. Maar ik probeer te illustreren dat het geen reden hoeft te zijn om niet aan kinderen te beginnen. Het kan zo goed uitpakken zie ik zelf. En als ik zou denken dat mijn kinderen zouden lijden onder de depressieve klachten die hun vader sporadisch nog heeft, dan zou nummer 3 hier nu niet onderweg zijn Dat is wat ik jullie mee wil geven om over na te denken samen. Heel veel succes!
Hier mee eens. Ik had overigens hele sterke kinderwens. Maar jeetje wat lijkt het mij heerlijk om gewoon te kunnen gaan en staan waar en wanneer je maar wil. Je zit 'vast' is een soort routine die nooit ophoudt. Soort Groundhog Day maar wel met fases(luiers/babytijd, basisschool, pubertijd enz) maar inderdaad, voor geen goud om het over te doen en dan zonder kinderen. Echt niet. Maar zou best eens een 'pauze' willen hebben hoor haha. Even nog proeven van die vrijheid, zonder het gemis van je kindjes natuurlijk. Ik moet wel zeggen dat ik echt iemand ben die op zichzelf is, heerlijk als ze naar school zijn, de rust als ze op bed liggen. Vind vriendjes over de vloer een ramp, hou niet van die drukte, heerlijk als ze weekje op vakantie gaan naar m'n schoonmoeder, maar o zo fijn als ze lekker thuis zijn, geknuffel, kusjes, geknutsel in huis. Denk er goed over na. Test jezelf, heb je plannen om wat te gaan doen? Bedenk of dat met een kind erbij kan. Kijk na een tijdje hoeveel je niet kon doen in die periode en wat prima te doen zou zijn geweest met een kind.
Wat een lastige situatie @Nefertiti ! Willen jullie echt alleen een kind dat biologisch gezien van jullie is? Anders is adoptie misschien een mogelijkheid. Dat geeft je meer tijd om na te denken, desnoods nog 10 jaar als je dat nodig hebt. Er zijn genoeg kinderen over de hele Wereld, van verschillende leeftijden. Natuurlijk is adoptie niet niets, zeker niet voor de desbetreffende kinderen...... Maar wellicht toch een optie om in je achterhoofd te houden?! Persoonlijk vind ik de keus voor kinderen te gaan 1 die vaak veel te licht genomen wordt. En vind ik de 'bij twijfel niet doen' wel meer van toepassing dan 'achteraf spijt krijgen van wat je niet gedaan heb'. Als denkwijzen om tot een beslissing te komen. Er zijn namelijk wel genoeg kinderen die zich totaal niet gewenst voelen, omdat ze dit ook niet waren. Ook al doe je nog zo je best om het goed te doen en je kind in alles te voorzien. Kinderen voelen en merken enorm veel. Bepaalde gevoelens en dan vooral het effect wat die gevoelens op een andere hebben kun je niet nadoen(positieve gevoelens) of helemaal wegstoppen(negatieve gevoelens). Dat wil niet zeggen dat alle kinderen die niet gewenst zijn getraumatiseerd en zwaar ongelukkige mensen zijn. Of dat kinderen die wel gewenst zijn altijd goed behandeld worden en dus nooit getraumatiseerde ongelukkige mensen worden door hun opvoeding. Ik denk wel dat je bij een keuze zo groot als kinderen wel 100% zeker moet zijn dat je het wil. Verdere twijfels over financiën enz. zijn gezonde twijfels die de meeste van ons op momenten ervaren hebben. Ook het afvragen of je een goede ouder zal zijn, is een gezonde twijfel. Nefertiti, Ik zou dus eerst duidelijk proberen te krijgen Of jullie echt een kind willen, even los van de financiën enz. Is dit een ja en begint het getwijfel bij financiën, goede ouder zijn enz. Dan zou ik er persoonlijk wel voor gaan(na me flink ingelezen te hebben op alle gebieden waar ik twijfels over heb). In ieder geval heel veel succes met het nemen van een beslissing. Heel goed dat jullie deze beslissing zo weloverwogen willen nemen!
Bedankt voor alle reacties! Wij zijn normaal altijd van het, bij twijfel gewoon doen. Want alles is terug te draaien. Zelfs onze tattoos, bij wijze van spreken. Een kind is dat niet en dat maakt dat we er beter over nadenken. Ik vind het fijn om te lezen dat ook met depressieve gevoelens iemand een goede ouder kan zijn en dat die gevoelens zelfs minder de kop opsteken. Wij willen een kind ja. En alle 'tegens' zijn praktisch, of praktisch op te lossen. Op de angst na om spijt te krijgen en dat is meteen de allerergste angst die je kunt hebben in dit verhaal. Gelukkig lijkt het me inderdaad zo dat de kans klein is dat we spijt krijgen. Alles wat we doen in ons leven kan ook met kind. We houden van wandelen, vakanties met de auto de bergen in, we fietsen graag, geocachen, lezen, puzzelen. Eigenlijk zijn we een soort van 50+ers in het lichaam van dertigers met het hoofd van twaalfjarigen Mijn vriend heeft er goed over nagedacht en vooralsnog is het idee gewoon maar te zien waar het schip strandt. Niet 'klussen' of 'timen' of iets van dien aard, maar gewoon ons leven leven, zonder anticonceptie. Dat lijkt het best te passen, daar zijn we gelukkig mee. Want het idee helemaal 'geen kans' te hebben op een zwangerschap, daar werden we eigenlijk ook ongelukkig van.
Ondanks alle antwoorden kun je het alleen ondervinden door ervaring. Misschien vind je het het mooiste wat er is of krijg je er spijt van. Misschien ben je een supermoeder of verknal je het. Dat weet je niet.
Nee precies, dat is ook zo. Vriend gaf vanmorgen aan dat hij zich niet wil laten leiden door angst en dat vind ik wel een mooie gedachte. Doen we met andere dingen ook niet.
Ik merkte zelf dat het gevoel/de kinderwens op een gegeven moment sterker werd dan alle praktische bezwaren die we hadden. Dus als het gevoel er is: go for it. Ja je leven veranderd enorm, het is vermoeiend en ik mis ons kinderloze leven regelmatig. Maar het is boven alles echt enorm leuk met die 2 er bij. En ondertussen kijken we af en toe ook uit naar de tijd dat ze ouder zijn en wij weer meer tijd met zn 2en krijgen