vind ik moeilijke vragen altijd... ga ik hier "hardop" zeggen....ja toch maar wel, soms is die confrontatie ook wel eens goed. als ik niet in elkaar geslagen en kort daarna verkracht was, en blijvend bedreigd zou zijn zou ik nooit verhuisd zijn naar een andere stad (in eerste instantie doordeweeks bij familie verbleven om dan in het weekend nog thuis te zijn, tot we eindelijk helemaal konden verhuizen met t gezin). dan had ik uiteindelijk helemaal aan het einde van het rijtje nooit mijn huidige partner ontmoet, en had ik mijn heerlijke prachtige lieve grappige dochter niet gehad. gebeurtenissen die je niemand toewenst, vooral jezelf niet uiteraard, maar die ik dus toch niet terug zou draaien.....ondanks de hele nasleep wat het mij persoonlijk gedaan heeft, zou ik toch mijn huidige partner en dochter echt niet willen missen! ik zou wel eens willen dat ik de pabo af had gemaakt, of direct een andere opleiding zou zijn gestart na dat 1e jaar....dan had ik nu niet naast werk en gezin en huishouden hoeven te studeren ik zou willen dat ik destijds in de toekomst had kunnen kijken...dan had we dit appartement niet eind 2006 gekocht (nog in de dure tijd), dan hadden we het nog even uitgezeten in de, in principe prima, huurflat en hadden we meteen een eengezinswoning gekocht... nu staat het ontzettend onder water, ook als we er een mooie prijs voor krijgen zitten we met een restschuld. maar ja we zouden wel heel graag willen gaan verhuizen, dus daar gaan we maar eens voor zorgen , moet dan toch een keer lukken ergens binnen nu en 5 jaar...(zucht)... maar al met al, geef ik mijn leven momenteel zeker een 8 of 9 dit is wel eens anders geweest
Wat ik graag zou willen veranderen is mijn opleiding. Dan zou ik destijds meteen voor rechten en notarieel recht zijn gegaan. Maar wellicht dat ik dat in de toekomst nog ga doen...
Oh vreselijk en het heeft je gemaakt tot wie je bent. Maar wat had ik je graag anders gegund. Dat je alles hebt dat je nu hebt, zonder die vreselijke gebeurtenis. Ik wens jullie een piepkleine restschuld toe met een prachtig huis voor je mooie gezin
als ik mijn leven over had mogen doen had ik me veel eerder gefocust op het op zoek gaan naar een leuke lieve vriend en eerder me gerealiseerd dat mijn kinderwens zo belangrijk was. jarenlang geloofde ik mijn ouders dat het leven vooral draait om studeren en dingen als kinderen krijgen was nog lang niet aan de orde zogenaamd.
ontzettend lief van je! dank je wel! het vormt je inderdaad, en ik ben nu al een paar jaar op het punt dat ik kan zeggen dat ik er sterker uit gekomen ben. maar dat heeft ook echt wel het nodige gekost zullen we maar zeggen.
Phoe, best wel wat... Maar inderdaad, het heeft me gemaakt wie ik nu ben. Daar heb ik hard voor moeten knokken, dus ik mag trots op mezelf zijn, vind ik. Maar bij deze 1tje: Ik had mijn pesters een dreun moeten verkopen!!! Ik vraag me wel eens af hoe ik zou zijn geworden als ik niet zo erg gepest was op de basisschool. Mijn leven nu krijgt een dikke 10! Ook het persoontje wat ik nu ben!
Ja zo voel ik het nu ook maar daar is hard werk voor nodig geweest en de nodige tranen. Het wordt nooit een leuke gebeurtenis, maar op alle ellende kan ik nu terug kijken en trots zijn dat ik het heb overleefd. En dankbaar zijn voor wat ik nu heb.
precies dat! ik kan nu terugdenken en denken 'het heeft zo moeten zijn...'. het zal zijn reden gehad hebben dat het moest gebeuren ofzo na regen komt...juist zonneschijn.
dikke duim! top meid dat het nu zo goed gaat!! gepest worden is absoluut geen pretje, ook daar kan ik helaas over meepraten...
Ik heb het topic al een paar gelezen en over nagedacht en eigenlijk denk ik elke keer: mijn leven is goed zoals het is gegaan. En natuurlijk zijn er wel dingen die ik anders had willen zien. Zo had ik het liefst al jaren geleden moeder geworden, maar toen kende ik mijn vriend nog nog niet. En ik had het liefst geen endometriose gehad en een gezond lijf, maar dat zijn geen keuzes die ik heb gemaakt dat is me overkomen. Het enige wat ik wel anders zou hebben gedaan is dan ik misschien toch was gaan studeren. Ik was niet super goed op school, maar toch. Ik heb ook geen spijt van mijn opleiding en de baan die ik heb gekozen, maar ik merk dat het lichamelijk momenteel een beetje zwaar is en nu zit ik hier aan vast. En op 38ste nog een opleiding gaan volgen... tja misschien ga ik het nog een keertje doen, maar momenteel spelen er andere dingen in mijn hoofd. Eerst maar eens een kindje krijgen .
Ik lees dit heel toevallig; ik ben 42 en afgelopen jaar met een opleiding begonnen. Het kán wel en het is een van de beste beslissingen ooit. Dus laat je niet weerhouden Mijn leven loopt zoals het loopt en alles wat ik tot nu toe heb meegemaakt, is denk ik wel nodig geweest voor alles wat vandaag en morgen weer gaat gebeuren. Soms vervloek ik het, maar in de basis ben ik een tevreden mens.
Er zijn wel een aantal dingen die ik anders zou doen. Ik ben nu een alleenstaande moeder van 3 kinderen bij 2 verschillende mannen. Met de vader van de oudste 2 ben ik 13jaar getrouwd geweest. Met met de ander heb ik 2 jaar samengewoond. Als ik iets over mocht doen zou ik nooit van mijn man gescheiden zijn. Was ik dan gelukkig? Nee. Maar het had een hele hoop gedoe en gesjouw met de kinderen voorkomen. Vreselijk vind ik het, dat dit nu mijn achtergrond is. Ik ben enorm blij en tevreden met mijn kinderen en het huisje waar we wonen. Maar zeker in mijn religie is dit geen gewenste situatie.
Ik weet niet of ik iets over zou doen. Ik denk dat ik een andere studie zou hebben gekozen en in een andere stad zou zijn gaan wonen. Wel lid zou zijn geworden van die studentenvereniging. En ik zou later een serieuze relatie willen. Ik heb mezelf nooit de tijd gegund om gewoon lekker te flierefluiten, te daten, scharrelen en ontdekken. Nu heb ik die kans later alsnog gekregen tijdens mijn relatie, maar had het liever andersom gedaan. Oh en wij zouden eerder een knoopje hebben laten leggen bij man. Ik kan nu echt niet meer zonder zoon, maar met de kennis dat je met een spiraal alsnog zwanger kan worden, had ik toen andere keuzes gemaakt. Verder heel blij met hoe ik dingen heb aangepakt. Ik heb al meer dan 20 jaar de leukste kerel die ik mij kan wensen, een leuk huis, leuke baan, leuk sociaal leven en goede band met familie. Ik heb geluk gehad, maar heb er ook hard voor gewerkt
Een 7 denk ik.. en dat komt vooral door mijn kindjes! Ik zou het graag een 9 geven maar helaas hangt mijn stemming af van andere. Ik ben daar zo beïnvloedbaar voor, kon ik dat maar uitzetten.
Ik zou toen ik voortaan met de bus naar school ging naar een stad verderop niet zoveel gesnoept hebben. Ik was toen nog erg slank en trok bijna dagelijks een mars/Twix enz uit de automaat omdat ik zo laat thuis was in vergelijking met eerst. Dat heeft me zeker 5 kg gekost. Verder zou ik liever een ander aanpak gehad willen hebben voor het pesten op school. Op de basisschool is dit begonnen, is vele jaren door gegaan. Ik heb er nog veel last van. Als dit had kunnen voorkomen door naar een andere school te gaan, dan had ik zeker gedaan.
Dan zou ik in 1999 al een relatie begonnen zijn met mijn huidige vriend. We hadden toen al een grote aantrekkingskracht echter ik had een relatie (die toen eigenlijk al niet meer goed was) ik had toen toch de hoop dat mijn relatie het zou redden. Waardoor ik niet inging op de aantrekkingskracht die wij toen hadden. Nu 18 jaar later ben ik niet meer samen met die relatie. (de vader van mijn kinderen) en is er een hoop getouwtrek hieromheen. Als ik dingen over zou moeten doen had ik in 1999 die relatie beëindigd en met mijn huidige vriend wat begonnen. Had mij een hoop onmacht en stress gescheeld. Ik ben mij bewust dat ik dan ook mijn huidige kinderen niet zou hebben wat ik wel moeilijk vind. Maar als ik naar de situatie kijk hoe die met mijn ex partner is en de weerslag die dat op mijn kinderen heeft is dat voor hun misschien beter dan dit.