Mijn dochter (7) heeft een aantal jaren leuk contact gehad met een vriendinnetje/buurmeisje in de straat. Dit buurmeisje speelt tegenwoordig bijna alleen nog met een ander buurmeisje. Pas als een van beide meisjes niet kan spelen, komen ze vragen of mijn dochter wil spelen. Mijn dochter wordt er erg verdrietig van, mist het contact met haar buurmeisje en lijkt zich buitengesloten te voelen. Ik heb haar al gezegd dat er ook andere kinderen in de straat wonen met wie ze kan spelen, maar ze lijkt zich blind te staren op dit ene meisje. Sneu vond ik ook wel dat het jongere zusje van dit buurmeisje met mijn andere dochter speelt en een filmpje op vakantie stuurde waarin ze vertelde dat ze haar zo miste en graag met haar wil spelen. De oudste dochter zat er naast in het filmpje en zei niets, waardoor mijn oudste zei: ze had even moeten zeggen dat ze mij ook mist en met me wil spelen. Hoe kan ik het beste reageren naar mijn dochter toe?
Hmm, lastig! Met z'n drieën spelen is denk ik geen optie? Tsja, ik denk altijd maar zo, vriendschap kun je niet afdwingen. En als er ook andere kinderen in de buurt wonen zou ik haar daar wat meer op wijzen en naar toe laten gaan. Van haar zusje is het super lief dat ze een berichtje stuurt dat ze je andere dochter mist, zo te horen is dat dikke vriendschap! Misschien niet zo handig dat haar zus er naast zit en niks zegt. Maar eerlijk gezegd zou het nog sneuer zijn als ze in een filmpje zegt dat ze je dochter mist en vervolgens bij thuiskomst weer naar die ander gaat ... Dat zij niets zegt is toch ook een soort van bevestiging dat ze geen echte vriendin is met je dochter, maar gewoon leuk om af en toe nee te spelen. Onze kinderen hebben ook vriendinnetjes waar ze meestal mee spelen en soms spelen ze met iemand anders. En andersom werkt dat net zo. Denk dat ze toch moet laten doordringen dat de vriendschap niet wederzijds is, maar hoe leg je dat uit aan een 7 jarige? Lastig! Heeft ze naast de buurkinderen ook vriendinnetjes op school waar ze vaak mee speelt? Misschien daar in de vakantie af en toe ook mee afspreken?
Dit zal ze helaas vaker meemaken. Vriendschappen ontstaan en gaan vaak weer over. Als ik naar mijn dochters kijk hebben ze beide hetzelfde meegemaakt afgelopen jaren. En ik zie het in de klas ook gebeuren. Meisjes die maandenlang hartsvriendinnen zijn, daarna verwatert dat bij één vd twee, ontstaan weer andere vriendschappen en zo gaat dat rond. Heel soms blijven kinderen jarenlang de allerbeste vrienden, maar dat is geen regel. Loslaten kan van andere kant zelfs ervoor zorgen dat de vriendschap gewoon blijft bestaan, maar op wat langere termijn. Voor nu heeft het buurmeisje misschien meer klik met het ander kindje. Ik heb het bovenstaande gewoon besproken met mijn dochters. Gaandeweg leren ze ermee omgaan.
Bedankt voor jullie reacties. Dit is ook voor het eerst dat ze zich echt afgewezen voelt denk ik en op zich goed dat ze dat eens meemaakt zodat ze ermee leert omgaan, want het zal inderdaad wel vaker gaan gebeuren.
Ik zou het gewoon luchtig houden naar je dochter toe en uitleggen dat je begrijpt dat het niet leuk voelt dat het andere meisje niet zo vaak meer met haar speelt (zeg vooral niet 'graag' ipv. 'vaak'!), maar dat het soms gebeurt dat kindjes een poos meer met een ander spelen (zeg vooral 'meer' en niet 'liever'). Je kunt ook aan je dochter voorstellen om naar de meisjes toe te gaan en te vragen of ze met z'n drietjes zullen spelen. Kinderen zijn vaak ineens "vrienden" als de ander ook graag speelt met hetgeen waar zij mee spelen. Waarschijnlijk heeft het buurmeisje nieuwe interesse gekregen in het meisje van verderop, omdat die weer met andere dingen speelt dan dat zij met je dochter deed. Niks vreemds aan, maar kan voor een kind idd. wel behoorlijk rot aanvoelen dat gevoel van aan de kant gezet te worden. Je dochter uit laten zoeken waar de meiden nu zo graag mee spelen en/of kijken of ze iets van speelgoed/ een spelletje in kan brengen wat ze allemaal leuk vinden, is ook een idee. Dan hebben ze een gezamenlijke factor wat ze weer bindt.
Lastige leeftijd. Onze zoon kon er ook niks mee dat hij vroeg om te spelen om vervolgens toch met een ander kind te spelen. Hij was dan heel boos want afspraak is afspraak. Uitleg gegeven dat niet iedereen daar aan denkt. Sommige willen een keer spelen en is het klaar en andere speel je vaker mee. Ze kan zich beter richten op andere kinderen. Ze staart zich nu blind en krijgt de deksel op de neus. Niemand wil een kindje wat veel aandacht vraagt want dan wil ze helemaal niet meer spelen. Ik zou zeggen als ze samen spelen gezellig maar ondertussen richten op andere kinderen. Op die leeftijd wisselen ze nog vaak en als ze het niet zint zijn ze nooit meer vriendjes. Ze roepen dit snel terwijl ze dat niet altijd menen. Onze zoon kan hier helemaal niks mee. Hij begrijpt dat niet. ( hb, heeft nu ook geen aansluiting of vriendjes)
Wij hadden dat andersom in onze vorige straat. Buurmeisje speelde eerst leuk met mijn zoon maar hij wilde op een gegeven moment niet meer. Elke dag belde ze aan om te spelen. Na een paar keer nee droop ze af. Heel sneu maar als het niet van twee kanten komt dan houdt het op. Vaak is er een reden waarom het niet werkt. Karakters passen niet. Allebei dominant of eentje juist té dominant en ander helemaal niet. Of andere interesses. Hier wilde zoon vooral met de Lego spelen en buurmeisje kon niet echt spelen. Pakte steeds na 2 min iets anders. Het enige waar ze elkaar in vonden was knutselen maar dat doe je ook niet de hele dag.