hier ook hoor, stickers met als resultaat een cadeautje wat ze graag wil hebben. Ja ze werkt er hard voor, totdat ze de stickers heeft , het cadeautje krijgt en dan is het ook afgelopen. Opnieuw laten sparen maar dan na meer stickers een cadeau trapt ze niet in. Wat betreft het sociaal onhandige, hier zag ik onze zoon ook, alleen op het schoolplein liep hij en daar werd ik erg verdrietig van. Toen ik ging peilen hoe hij dit eigenlijk zelf vond bleek dat hij het juist heel prettig vond om even alleen te zijn. Vooral na een ochtend in een drukke klas. Het had dus niet alleen met zijn sociale onhandigheid te maken maar ook met zijn eigen voorkeur. Heeft ze wel plezier tijdens de zwemlessen? Hier heeft onze zoon er ook 2,5 jaar over gedaan, het ging heel langzaam, maar soms is het goed om na te gaan of het onwil is of onkunde . Hier leek het ook vaak onwil totdat we eens goed na de lessen gingen kijken. Zwemles na een hele dag school was hier gewoon te veel sociaal gedoe op 1 dag. Het coördineren van de zwembewegingen was heel veel van hem gevraagd en het duurde dus best lang voordat hij armen en benen in het juiste ritme bewoog. In de lessen zelf zat geen ritme, hij wist wanneer het begon maar er was geen duidelijk einde (er hing geen klok en er was geen vaste volgorde in de les) Dit geheel + alle prikkels van de dag die nog niet verwerkt waren omdat die meteen van school door moest naar zwemles was gewoon te veel.
Herken veel in jouw verhaal. Mijn dochter, ruim 7, lijkt op jouw dochter. Weet niet of je open staat voor de term hoogsensitief, maar dat gaat redelijk vaak samen met hoogbegaafdheid. Sociale contacten zorgen voor veel nieuwe prikkels en een kind moet leren daarmee om te gaan. Ook een vol zwembad zorgt natuurlijk voor veel afleiding.... En misschien kan ze het fysiek goed aan, maar haar koppie moet natuurlijk ook mee doen. Ik merk zelf dat mijn dochter ieder jaar beter met prikkels om leert gaan en sociaal handiger wordt. Alleen is het logisch dat als een kind qua kennis een paar jaar voorloopt ze eerder aansluiting vinden bij oudere kinderen. Maar wat is daar mis mee?
Mijn zoon is oa sociaal onhandig omdat hij erg onzeker is, faalangstig en perfectionistisch. Hij begrijpt bijv niet waarom ze eerst aardig doen en m daarna naar beneden halen. Of als ze op t laatste moment toch afbericht geven met een speelafspraakje. Hij betrekt het op zichzelf. Maar tegen volwassenen is dit meestal niet zo, misschien krijgt hij daar het gevoel dat die echt luisteren, wedervragen stellen, diepgang krijgt.
Hij is gestopt met zwemles na zijn A diploma. Hij wilde gewoon niet meer. Wat ook nog wil helpen (doel stellen) is zeggen dat het des te langer duurt tot ze mag en kan stoppen met zwemles als de kont in de krib word gegooit, maar als ze haar giga best doet, ze voor de zomervakantie bijv klaar zou kunnen zijn.
Hier ook alleen A hoor, wel met de belofte als hij ooit B wil halen (nu zit zijn zusje op zwemles) hij er gewoon weer op mag. Maar ook zusje gaat met zwemmen heel langzaam (zoon heeft ASS, dochter is vermoedelijk HSP) er zijn simpelweg te veel prikkels. Wat je hier dan ook goed terug ziet beiden gingen en gaan als een speer op hun rug (horen dan weinig want de oren zitten onder water en je kijkt naar het plafond)