Pffff...ik zit mezelf (en man en hond) de laatste dagen zo enorm in de weg, morgen ben ik 37 weken...heb inmiddels 3 weken verlof, maar mijn humeur is om op te schieten. Het is deels hormonaal...het voelt namelijk net als zo'n verschikkelijk humeur de dag voordat ik ongesteld moet worden. Alles moet schoon worden en vooral ook blijven. Ik kan helemaal over de flos gaan als manlief doodleuk een tas omkeert boven tafel met boodschappen die net zijn gedaan omdat hij het onderste moet hebbben en dan niet gelijk alles wegzet... Of een paar sokken wat op de verkeerde plek ligt etc etc etc De hond is de laatste dagen erg waaks en blaft om vanalles en nog wat, waar ik weer helemaal gek van wordt... Manlief doet enorm zijn best voor mij, maar ik kan echt als een blad om een boom omslaan en sjaggie zijn... Denk dat ik maar een hutje op de hei ga zoeken totdat het zover is...of hopen dat het nog iets beter gaat worden
Meid! Wat een herkenning! Zit er vandaag ook helemaal doorheen! Alles is teveel! Heb net ruzie met m'n man gemaakt over de telefoon! Ik maak nooit ruzie! En ik weet niet eens waarom ik boos werd! Kan het me echt nier herinneren. Heb flink zitten huilen toen ik ophing. Niks voor mij! Wordt ook helemaal gestoord van die wind!!! Maar met de deuren en ramen dicht is het weer te warm. Voel me dik, ben ook dik, ben helemaal opgewollen. bah. Je schreef dat je jezelf in de weg zit, nou dat heb ik ook! Het erge is dat de kleine ontzettend veel beweegt (altijd al) maar dat het vandaag helemaal niet lekker voelt! Terwijl ik daar normaal zo van geniet. Nu zit het me alleen maar in de weg. En dat vind ik weer zo zielig voor haar, want als iemand er niets aan kan doen! Ik wil alleen zijn. Maar wil ook dat m'n man er is. Maar wordt al chagerijnig bij het idee dat hij straks thuis komt! Ik heb het idee dat iedereen vrolijk is. Iedereen gaat lekker vanavond bbqen. Oh oh wat heeft iedereen het leuk. Ik voel me niet lekker gewoon! Voel me gewoon, tja ik weet het niet. Volgens mij komt het ook niet meer goed vandaag. Hopen dat het snel morgen is. Sorry, ben altijd iemand die overal het positieve van inziet! Weet altijd wel iets opbeurends te vertellen. Of mezelf op te vrolijken. Maar nu even niet. Zucht... Zal het aan het aantal weken liggen??? Hier ook 37 weken.
Och, de laatste loodjes! Ik weet ze ook nog zo goed... Alleen bij mij was het hartje winter en ik had het ZO WARM dat ik het liefste buiten wou gaan lopen zonder trui en jas... Het weekend voor mn dochter zich aandiende kon ik ook alleen maar huilen en gillen voor mn idee... Ik hoop dat je kindje zich snel aandient!
haha de laatste loodjes nee hoor, alle reden om even wat humeurig te zijn, je hebt de afgelopen maanden een flinke prestatie geleverd en de grootste moet zelfs nog komen.... Ik wil je nog wel 1 tip geven: hoe zwaar en moeilijk de laatste weken, probeer nog even bewust bezig te zijn met het moment dat het kleintje nog in je buik zit.... je gaat het nog missen straks, dat intieme gevoel
Ohh...ik ben wel blij dat ik niet alleen ben. Op dit moment gaat het al weer wat beter, ik probeer mezelf ook een beetje op te peppen. Ik geniet wel van de bewegingen in mijn buik, maar om 03:30 's nachts zit het me echt wel eens in de weg. Er is geen houding meer die lekker ligt... Iedereen om me heen doet (tot op zekere hoogte) enorm zijn best om mij het een beetje naar m'n zin te maken, waardoor ik me weer ellendiger voel doordat ik me schuldig voel hihi En dat opgezwollen voelen... ja dat herken ik ook, misschien ligt het juist wel aan die 37 weken, ik weet dat het nu zo'n beetje mag komen, maar de moed zakt me in de schoenen dat het ook nog 5 weken kan duren op zijn langst, daar zie ik echt nog als een berg tegen op. Alleen dat idee al was vanmiddag genoeg voor een huilbui haha
Lekker janken dan, het is allemaal geoorloofd met de hormonen! ( Enneh straks in je kraamweek is 't ook weer even zover, dan nemen de hormonen 't ook even over en moet je janken van hoe blij je bent, of hoe zwaar je het vind )
Fijn om dit allemaal te lezen. Dat meer meiden het hebben en het herkennen. Voel me iets beter kan ik wel zeggen. Ben er nog niet helemaal overheen. Morgen weer nieuwe dag! Ga winkelen met m'n man, lekker de laatste dingetjes halen (een nachtlampje, mandjes, drinken voor visite enz). Komt misschien ook wel door die 37 weken? Het zit er echt zo tussenin he. Het kan nog iets meer dan twee weekjes duren of nog een maand! Werd net weer een wave in m'n buik gedaan, ben gelijk weer trots op haar omdat ze het zo goed doet. Thanxxx voor jullie reacties! xxx
Oh, heel herkenbaar hoor, ik heb het nu al. Flip al als hij niet op de "juiste" manier het aanrecht heeft schoongeveegd of zijn schoenen in de kamer staan. Vorige keren had ik het pas veel later. Af en toe als ik mij even wel fijn voel zeg ik snel tegen mijn man dat hij moet proberen er niet teveel van aan te trekken en ik het niet altijd zo naar bedoel. Maar erg irritant is het wel, zo snel boos etc.
En alles er ook gewoon uit flappen he... als iets me niet zint gooi ik het er ook gelijk uit, terwijl ik normaal zoiets heb van lekker belangrijk... Ben gewoon een heks hihi, ik doe mijn best om een beetje leuk te zijn, gelukkig zijn er ook goede momenten... maar ik denk dat manlief me regelmatig achter het behang kan plakken En die schoenen...ja die moeten gewoon opgeruimd worden hahaha... terwijl ik eerder niet maalde om zwervende sokken / schoenen is dat mij nu een doorn in het oog
Heel herkenbaar, vooral 's avonds ben ik echt niet te genieten. Ik heb dan van die buien, brrr... Waar ik vooral heeeeeel erg chagrijnig van wordt: krijsende merels in de tuin! Ze hebben jongen en er lopen hier veel katten, dus mama-merel is boos en bang. Heel begrijpelijk, maar ik wil dat die kl*tebeesten hun BEK houden! GRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR :x