Ik ben 5 jaar geleden gestart met de opleiding gebarentolk, maar kwam er al heel snel achter dat het niets voor mij was. Die aandacht die Irma ongevraagd krijgt, lijkt me dus helemaal niets. Forensisch patholoog anatoom: lijkt me echt fantastisch. Ervaringsdeskundige voor vrouwen met een prenatale depressie en hen ondersteunen. Ik miste de steun en begrip tijdens mijn zwangerschappen. Wie weet ooit..
Wat een fascinatie voor patholoog anatoom... Ik ben blij dat ze er zijn hoor, maar het is echt wel een beetje een niche beroep in mijn ogen, waar je echt van moet houden. Het overgrote deel van de tijd ben je bezig met fliebertjes mens en potjes vocht waar cellen in drijven, of een (stuk) orgaan. Of het snijwerk is zelfs al gedaan en je zit achter de microscoop en de computer. Het is kil, het stinkt en je spreekt echt nooit een patient. Als het de lichaamsobducties zijn die zo aantrekken: daarvan zijn er in de meest recente getallen die ik kon vinden pakweg gemiddeld 10 per patholoog per jaar. En als je het dan hebt over kil en stinkerig...
Eigenlijk doe ik wel waar ik vroeger van droomde; ik werk als GZ-psycholoog in het forensische veld. Ook de medische psychologie vind ik super interessant. Vroeger wilde ik graag dierenarts worden, lijkt me nog steeds super maar gaat hem nooit meer worden. Ook rechercheur trekt, maar goed dat is wellicht geen verrassing gezien het werkveld waar ik nu in zit ☺️
Ik zou weinig anders weten dan wat ik ongeveer al doe. Iets met computer programmeren. Lekker mijn eigen tijd indelen en dingen doen die veel anderen niet snappen. Je moet mij niet te veel met mensen laten doen denk ik. Al vond ook ik na mijn bevallingen het beroep van verloskundige en nicu verpleegkundige heel mooi. Het zou alleen gewoon niets voor mij zijn. Hou liever van 9-5 banen
Vraag me af waar je deze informatie vandaan hebt? Moet ook wel een beetje lachen om je opmerkingen dat het kil is en je nooit een patiënt spreekt. Dat is meestal zo bij overleden personen: zou vreemder zijn als ze dat nog wél deden .
Maar dat is dus het misverstand: een patholoog ziet op het overgrote deel van de werkdagen helemaal geen mensen, ook geen dode, maar vooral weefsels en cellen. En die cellen en weefsels komen gelukkig meestal van levende mensen, die zo een diagnose krijgen waaraan ze hopelijk behandeld kunnen worden. En voor mij staat het vak van patholoog vrij ver af van het klassieke beeld van een arts in de patientenzorg. Net als microbiologen: ik kan ermee leven dat mensen ranzige dingen voortbrengen, maar om dan de mensen links te laten liggen en je alleen bezig te houden met pies, poep en pus... (maar een microbioloog bemoeit zich dan nog actief met de behandeling, een patholoog doet dat eigenlijk niet) Hier lees je alles over het beroep en de opleiding: https://www.umcutrecht.nl/nl/opleidingen/opleidingenoverzicht/pathologie-medische-vervolgopleiding-aios
Ja ik begrijp wat je bedoeld en dit is een vrij ‘algemene’ link, maar ik denk dat de verwarring hier zit dat men een obductie patholoog bedoeld; zij doen dit dus wel specifiek namelijk. Tegenwoordig is dat meer van kracht in samenwerking met een obductie assistente en een arts in opleiding.
Maar obducties doen is een van de vele taken van een patholoog, die misschien 5%van de werktijd innemen. De rest van de tijd is vooral microscoopwerk, overleg, rapporteren, wetenschappelijk onderzoek. Een forensisch patholoog doet misschien iets meer obducties, maar die zijn veel goorder (oudere lichamen en misdrijven) en ook daar gaat een groot deel van het werk zitten in cel- en weefselonderzoek en verslaglegging en onderzoek. (Goede vriendin is patholoog met forensische ervaring) Net zoals een gyneacoloog ook veel oudere vrouwen met verzakking ziet en behandelt, op onmogelijke tijden opgeroepen wordt in de dienst en ook veel narigheid te verstouwen krijgt. Een psychiater maakt maar een klein deel van de patienten beter, de rest vervalt binnen korte tijd of is niet goed te behandelen. Een radioloog zit 90% van de tijd in een donkere kamer naar een scherm te kijken. Ik ben heel blij dat ik het leukste vak in de medische wereld heb (huisarts), al zou ik graag meer tijd voor patientenzorg hebben en minder tijd besteden aan administratie en regelzaken die eigenlijk iemand anders' taak zijn, maar die bij de huisarts geparkeerd worden omdat 'die het toch wel oplost'..
Zeker! Maar 10 snijdingen, dus echt 10 lichamen. Kan ik me niet voorstellen bij wat ik vanuit de mortuaria meekreeg (postmortale verzorging). Maar goed wie weet is dat wel weer per regio divers of zelfs per ziekenhuis gebonden wat die werkwijze daar exact in is. Denk dat we ook te verpest zijn door programma’s als Dr G medical examinator haha.
Ik zou heel graag iets als styliste willen worden. Ik ben jaloers op die mensen van VT wonen die al die huizen zo prachtig inrichten... Het liefst doe ik dat wekelijks bij mijzelf thuis.
Ik zou graag in het basisonderwijs willen werken. Ik ben alleen totaal niet creatief en zingen kan ik ook niet.
Ik heb al mijn droombaan Wat een luxe om dat zo te voelen! Ik ben lerares op op een basisschool. Ik blijf het heerlijk vinden om les te geven aan een groep. Ze als het ware te ‘bespelen’, niet negatief bedoeld. Maar dat gevoel dat je ze helemaal mee kunt nemen in een verhaal. Hoe je ze enthousiast en alert kunt maken, maar na een momenten met veel interactie en energie, ook weer terug kunt laten keren naar rust & focus. Ik kan echt genieten van lesgegeven. Ik kan daar zo veel energie in kwijt. Soms sta ik haast een halve cabaretshow op te voeren, maar dan educatief. Deze tijd van het schooljaar is altijd weer een beetje aftasten, de bouwstenen leggen om van een klas weer een groep te maken. Een groep waarmee je samen een mooi schooljaar kunt beleven. Nu investeren, straks de vruchten plukken. Dan kun je een klas echt even helemaal gek maken om daarna vrij snel weer terug te gaan naar een sfeer waarin goed gewerkt kan worden. Naast die interactie op groepsniveau, heb je dan ook nog het contact op individueel niveau. Ik zou niet alleen maar individueel willen werken (zoals een logopedist of kindercoach). Maar ik vind het binnen de groep wel heel belangrijk om met alle kinderen ook geregeld een 1op1tje te hebben. Dat zijn de momenten waarop je een band kunt opbouwen met leerlingen. Zo fijn als ze niet alleen naar je toe komen met vragen over de lesstof, maar ook voor een gewoon praatje. Ik houd ervan om uiteindelijk met elk kind ‘ een dingetje’ te hebben. Een gemeenschappelijke hobby of een grapje dat we samen delen. Naast het lesgeven op mijn eigen school, verzorg ik ook studiedagen aan teams van andere scholen. Nog steeds een beetje spannend af en toe, vooral als ik voor het eerst naar een school ga waar ik nog niet eerdere geweest. Maar behalve spannend vind ik het ook gewoon erg leuk. Gewoon tof om te zien hoe heel veel dingen die je gebruikt voor een groep leerlingen in de basisschoolleeftijd, ook weer prima werken voor een groep volwassenen. Uiteraard hier en daar aangepast. Maar ook daar merk ik gewoon dat als je met energie, passie, betrokkenheid over een onderwerp praat, dat je dan zo’n hele groep ook helemaal mee krijgt. Ik vind het bij leerlingen fantastisch als ik kwartjes zie vallen en bij collega’s helemaal. Als ik hun iets kan leren, waardoor zij hun leerlingen nog beter kunnen begeleiden. Dat is fantastisch! Echt het olievlek idee. Ik zou op dit moment echt niets anders willen dan wat ik op dit moment doe. Die combinatie van zelf voor de klas staan en nascholing verzorgen. Ik merk wel dat ik om de paar jaar weer wat nieuwe uitdaging nodig heb. Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit iets ga doen waarbij ik helemaal geen les meer geef aan kinderen. Ik weet het ‘zeg nooit nooit’, maar ik kan me dat nu echt niet voorstellen. Ik zou dat nu in ieder geval echt te veel missen. Zowel het lesgeven zelf als het andere contact met kinderen. Maar ik merk ook dat ik het tof vind om er nog iets anders naast te doen. Nu is dat het verzorgen van nascholing op scholen. Maar dat zou over een aantal jaar ook gerust iets anders kunnen zijn. Bijvoorbeeld iets voor de (digitale) krant: artikelen schrijven of een column. Maar ik zie mezelf naast het werk op school in de toekomst ook wel 1 of 2 dagen als activiteitenbegeleider in een bejaardenhuis werken ofzo. Of gewoon in het restaurant van een bejaardenhuis. Ik houd sowieso wel van beroepen met afwisseling en waarbij ik veel contact heb met andere mensen. Een kantoorbaan hebben en dan nu moeten thuiswerken... brrr! Dat zou echt niks voor mij zijn!
Oh, hoi! Als dat je enige tekortkomingen zijn: welkom! Ik kan niet zingen, krijg zelfs na al die jaren nog steeds een knalrood hoofd als ik het wel probeer. Gelukkig hebben we inmiddels een muziekjuf. En anders is er wel een collega die van les wil ruilen (“Geef jij bij mij muziekles, neem ik je gymles over.”) Mocht dat niet lukken, zijn er tegenwoordig prachtige muziemethode via het digibord. Wat betreft je gebrek aan creativiteit: Pinterest! Tenminste, als je met creativiteit tekenen en knutselen enzo bedoeld. Ook niet mijn sterkste punt. Maar Pinterest is super! Of je ruilt weer van klas. Je moet gebruik maken van elkaars talenten, tenslotte. Ik hoop wel dat je die andere vorm van creativiteit hebt; creatief denkvermogen. Dus andere oplossingen bedenken dat de voorgekauwde varianten. Elke school moet een paar creatieve denkers hebben, die nieuwe dingen durven bedenken en uitproberen. Dus als je dat hebt; loop eens een paar dagen mee op een basisschool en kijk of het jou nog steeds leuk lijkt. We staan te springen om collega’s. En huis ècht eenheelrijk beroep. En oh ja, had ik die 12 weken vakantie per jaar al genoemd? Dat is eigenlijk het enige nadeel aan onze baan. Mooiste beroep ter wereld, mag je gewoon maar 40 weken per jaar werken. Maar goed, dat nemen we dan maar voor lief.
Wow, wat een leuk stukje om te lezen! Je enthousiasme klinkt er door heen! Kunnen ze jou niet een functie geven binnen de werving van leerkrachten?