Eens. Daarnaast wordt er ook wel naar de situatie gekeken en aan de hand daarvan wordt er bepaald of je vrijwilligers werk mag doen. Als jij werk moet zoeken voor 40 uur, dan mag je waarschijnlijk doordeweeks geen vrijwilligerswerk doen. Maar dan zou je altijd op de zaterdag of zondag iets kunnen zoeken. Al is het maar een paar uur. En ja ik heb er ervaring in.
Ja of voornaam!! In ieder geval mee eens!! Ik denk dat als ik met foto zou solliciteren ik bijvoorbaat al op de stapel met 'nee' kom. Terwijl mijn collega eerder op de 'ja' stapel zou komen (ik heb nu gelukkig nog werk), maar een paar maanden geleden was de kans dat het bedrijf waar ik werk failliet zou gaan. Verder eens met TS, het is niet meer zo makkelijk als 10 jaar geleden.
Nou, nee. Ik heb een universitaire opleiding afgerond en nog nergens werk kunnen vinden passend bij mijn functie. Nu doe ik werk op HBO niveau, waar niets mis mee is. Maar nog een jaar geleden had ik geen werk. Ook op schoonmaakwerk gesolliciteerd, callcenterwerk etc. Daar krijg je dan te horen dat je te hoog opgeleid bent (wat ik hier bij anderen ook al heb gelezen). Maar ook het niet geschikt zijn voor schoonmaakwerk heb ik naar mijn hoofd geslingerd gekregen, want iemand met een uni of HBO diploma gaat zich niet verlagen tot schoonmaakwerk. Zulke onzin heb ik helaas maar al te vaak gehoord. En dat terwijl schoonmaken best leuk kan zijn en de gesprekken met de mensen waar je komt ook interessant kunnen zijn. Verhaal in het kort, ik heb nee gestemd!
ik zou heel graag gaan werken en alles aan willen pakken wat er is. maar door mijn rolstoelgebondenheid vallen een aantal banen helaas af en de banen die ik wel kan doen krijg ik niet omdat de meeste werkgevers je niet eens een kans willen geven.
Ook dat mocht mijn man niet doen. Dus ik vertel t uit eigen ervaring. Hij zocht werk in de zorgsector en schijnbaar moest hij daar 24/7 beschikbaar voor zijn aangezien dat ook in wisselende diensten kan. Tja.. Niet mijn eigen woorden helaas (!). Meermaals nagevraagd, maar was onbespreekbaar, tenzij we gekort wilden worden. Nogmaals gelukkig verder niet aan de orde, omdat hij een nieuwe baan vond, maar geen onzin zoals jij het nu afdoet. Jammer dat verhalen uit eigen ervaring afgedaan worden als 'wilde verhalen' door mensen die er schijnbaar zelf geen ervaring mee hebben Zou goed zijn als men gewoon eens andere ervaringsverhalen gelooft ipv het af te doen als onzin omdat men er zelf niet mee te maken heeft.
herkenbaar en aangezien ik ook nog moet kunnen liggen af en toe als ik inspannend bezig ben kan ik het helemaal vergeten. Ik ben voor mezelf begonnen en ja uiteraard kan ik geen fulltime week draaien (80/100% afgekeurd) maar heb wel wat nuttigs te doen.
En voordat weer gevallen wordt over mijn 24/7 beschikbaar zijn. Nee dat hoefde niet, was sarcastisch bedoeld. Maar omdat hij mogelijk wisselende diensten zou kunnen gaan werken stelden ze dat hij (weer) mogelijk zijn kansen zou verkleinen. Las die reactie ook met open mond, maar hebben het later dus ook telefonisch en nogmaals schriftelijk bevestigd gekregen. Dat het misschien niet altijd geldt: dat kan, maar dit is wel onze ervaring. En kan me er kwaad om maken dat het afgedaan wordt als een wild verhaal.
ik geloof je wel dat het geen wild verhaal is maar ik denk wel dat je het nu iets te persoonlijk neemt.... Het UWV is zeker in staat om zoiets onbenulligs af te keuren. Zelfs bij een simpele cursus willen ze nog weleens moeilijk doen, of ze gaan ergens niet mee akkoord terwijl dat nou net de weg naar je nieuwe baan kan wezen. Zo hebben we allemaal een andere ervaring. En ik mocht het wel van het UWV. Maar daar komt het al... ik hoefde maar werk te zoeken voor 20 uur. Dus dat scheelt al. Het ligt echt aan de situatie.
Dat snap ik, maar daarom is het zo jammer dat bepaalde ervaringen hier door sommige dames afgedaan worden als 'wilde verhalen'. Want schijnbaar bestaan die verhalen toch echt en dat is al schrijnend en kwalijk(!) genoeg. Overigens hadden wij het er echt niet bij laten zitten als ze bij dat standpunt hadden gebleven, want verplicht thuis moeten zitten wachtende op een baan en ondertussen sollicitaties rondsturen, had voor mijn man funest geweest. Die wil gewoon aan de slag met mensen: betaald of onbetaald, als het maar kan. En dan ondertussen ervaring op blijven doen lijkt mij alleen maar een plus voor hem in dat geval. Wij hadden het dan ook zeker aan gaan vechten als ze hun standpunt niet hadden willen wijzigen.
Als je kostwinner bent dan ligt het natuurlijk anders en vind ik het niet meer dan logisch dat je zoiets overweegt. Daarbij komt salaris natuurlijk ook om de hoek kijken, als je salarisaanbod voldoende is om eventuele opvang te betalen en je je reiskosten vergoedt krijgt, waarom zou het dan niet haalbaar zijn met een gezin? Mensen moeten eens verder kijken dan hun neus lang is en zoeken naar oplossingen i.p.v. (letterlijk) stil blijven zitten. Als je de keuze hebt gemaakt om voor een gezin te gaan dan moet je er ook voor gaan om deze te onderhouden, en hoe je dat doet ligt bij jezelf. Maar je moet niet al het werk bijvoorbaat al weigeren omdat het niet haalbaar is en vervolgens roepen dat er geen werk voor je is, dat is gewoon kul.
Ben ik zó met je eens. 😏 Mijn man moest vroeger twee jaar lang van Den Haag naar Maastricht op en neer, dagelijks. Verhuizen was geen optie maar hij moest die baan gewoon hebben, tja dan doe je dat gewoon. En van daaruit zijn er alleen maar nóg mooiere en betere carrière kansen op zijn pad gekomen dus het is de investering dubbel en dwars waard geweest. Je moet ook lange termijn denken en planning maken.
Dat ben ik eigenlijk ook wel met jullie eens. Alleen vanuit mijn eigen perspectief kijkende valt het nog wel mee met de reistijd (klein uur enkele reis), maar de km-vergoeding is verre van toereikend voor de kosten die gemaakt worden. Toch gekozen om deze baan te nemen, want je weet niet wanneer de volgende zich aandient. En nu hier werkende kun je natuurlijk altijd je ogen en oren openhouden voor een eventuele andere baan. Maar dan gelukkig wel vanuit de relatieve vastigheid van een baan.
Het zal misschien niet zo makkelijk zijn als vroeger. Maar ik denk dat het nog steeds wel mogelijk is als je echt, echt wil, en niet te kieskeurig bent. Maar, dan moet je wel iets van een opleiding afgemaakt hebben. Ik denk niet dat het realistisch is om op je 18e met school te stoppen en de rest van je leven te werken. Maar dat was het vroeger ook niet. En als je geen opleiding hebt, dan kun je altijd nog een leren-werken traject gaan doen. Die vraag is altijd gebleven en is er nu ook nog steeds. Maar dan moet je dus wek bereid zijn om dat te gaan doen. Ik zie het om me heen ook hoor. Schoonzus werkt al jaren niet. Maar nu ze ineens vanwege prive omstandigheden zelf heel graag een baan wil. Heeft ze binnen een paar maanden werk met uitzicht op vaste baan.
Precies. Als je het wil dan doe je het gewoon. Mijn eerste baan was ook 30 km verderop, ik had geen rijbewijs, geen auto, en moest wisselende diensten draaien. Maar ik kreeg er de kans om na een half jaar een vast contract te krijgen en er was een mogelijkheid dat ik kon opklimmen naar een leidinggevende functie. Dus ik deed het gewoon. Fietsen naar de trein, tweede hands barrel gekocht en daar op het station gezet, daarmee van de trein naar kantoor. Als ik 's avonds werkte dan haasten, haasten zodat ik de laatste trein terug kon halen. Opstaan in de ochtend om 5:30 omdat ik daar om kwart over 7 moest zijn met en ochtenddienst. Leuk is anders maar ik heb dat anderhalf jaar gedaan en in de tussentijd rijbewijs gehaald en auto gekocht met wat ik verdiende. Werkervaring opgedaan voor het leven en had daarna heel makkelijk een baan die meer naar mijn zin was.
Klopt, heel vaak is het ook zo dat de ene baan naar de volgende leidt. Vorig jaar heb ik iemand aangenomen. Ze was eigenlijk op zoek naar een baan in andere subsector en met meer uren. Maar iets is beter als niks, dus toch gesolliciteerd. En ze moest haar rondjes (thuiszorg) op de fiets doen omdat ze nog geen auto had. Maar ze kon na een jaar wel op een interner vacature reageren en daar is ze aangenomen. Meer uren, meer haar ding en de auto heeft ze ook kunnen kopen van haar loon. Dus zo zie je maar weer.
De vraagstelling is of er werk te vinden is. Ook in jouw verhaal is dat ja, of het loont om te werken is een andere vraag.