wij zijn met onze oudste bij het vto team van het cb terecht gekomen zij helpen mij te begeleiden bij de ontwikkelijng en geven tips ze kunnen hem nog geen "stempel"geven wat er precies is wel een aantal dingen is op tafel gekomen waar we zeker rekening mee moeten houden maar omdat hij nu nog maar 3 is kan dat niet (hij was toen 2 toen het eruit kwam, waar we rekening mee moeten houden) ik heb nu mail contact en alsd er wat is waar ook hun naar moeten kijken maken we een afspraak
ook hier (ook in bus) He lieverd, had je deze al gevonden: Nieuwetijdskinderen | nieuwetijdskinderen als je dan via opvoedingsvragen kijkt, zit er een dichtbij jullie, misschien is dat iets.... zal mijn moeder ook eens vragen, heeft ik een speciale groep hiervoor wat werk gedaan. geef de moed niet op *knuf*
Hoi Juud, Ik weet niet of het al genoemd is, maar hier nog een hele informatieve site over hoog-sensitieve kinderen. Landelijk informatiepunt Hoog Sensitieve Kinderen Ontzettend veel succes!
pffft lastig hoor, en lief en goed dat je er alles aan wil doen om hem weer lekker in zn velletje te krijgen! moest na je stukje ineens aan dat nieuwe liedje van guus (meeuwis) denken: "misschien ben ik te klein, om jou groot te kunnen brengen.. want ik ken jouw angst en twijfels zelf zo goed" ik denk dat jij dat op dit moment ook voelt..hou je taai en ik hoop dat er gauw iets komt waar je houvast aan hebt..
Wat lief van iedereen, dat jullie zo meedenken. Ook dank voor PB's! Juudman en ik hebben nu een 'strijdplan'. Dat geeft rust in het hoofd. Vanavond aan tafel gelukkig gezellig en redelijk gegeten (soep met broodjes). Ben benieuwd naar de nacht, maar nogmaals: strijdplan geeft rust... Ik zal jullie tips allemaal meenemen. Ik laat morgen weten hoe het bij de HA was. Ik duik er vroeg in, hopende wat meer te kunnen slapen dan....
het helpt idd om het bedje eens te verplaatsen. Ik heb dit afgelopen weekend gedaan nl en het staat nu tegen een andere muur met het gezicht van het raam af. en wonder boven wonder: het slapen gaat weer goed! Hij sliep altijd met zijn gezicht naar het raam toe en nu niet meer, misch helpt dit bij jullie ook Juud. Ik heb je trouwens ook een PB gestuurd. eten is hier ook altijd een ellende geweest, ik geef mijn zoon nu altijd vooraf eten en dit werkt ook goed sinds ik dit doe. Hij eet vooraf en als ik dan ga eten en hij wil dan ook mee eten dan eet hij gewoon gezellig mee... sindsdien heb ik er geen strijd meer mee. En mijn zoon heeft veel baat bij duidelijkheid, aan het begin van de dag nemen wij de dag door samen: is mama vrij? of moet mama werken? gaat hij naar de creche? of gaat hij naar opa en oma? of blijft hij bij mama thuis? en als hij 's middags slapen gaat vertel ik hem wat we gaan doen als hij wakker wordt, en gaan we iets leuks doen daarna vertel ik dit niet omdat hij dan helemaal opgewonden raakt en niet meer slaapt... terwijl hij echt zijn slaap nog nodig heeft 's middags. Ik hoop dat je wat aan deze tips hebt.
Misschien is het ook tijd om een nieuwe HA te zoeken? Want als ik het zo lees, heb je weinig vertrouwen in je huidige huisarts. Dat lijkt me niet handig, niet voor jezelf en niet in de zorg voor je kind. Ik ben zelf nogal sceptisch over dingen als hoogsensitiviteit en sta ook niet erg open voor niet-traditionele geneeswijzen / diagnose, dus daarin kan ik je niet adviseren.
Ik heb hier (beroepshalve) een exemplaar staan van het hoogsensitieve kind. Gebruik het niet meer. Je mag het voor een klein prijsje van me overnemen als je interesse hebt. Succes met alles!
Jeetje Juud, dat klinkt enorm heftig. Wat ontzettend rot voor jullie allemaal. Ik heb er zelf geen ervaring mee, enkel een beetje met het hoogsensitieve. Maar ik denk niet dat je het alleen in die hoek moet zoeken. Ik heb niet het hele topic gelezen, maar ik zou ook zeker verder gaan zoeken in het hoogbegaafde en mogelijke gerelateerde problemen daaraan. Het lijkt me goed als hij eens uitgebreid bekeken en geobserveerd zal worden door een kundige pedagoog/psycholoog/psychiater. Het is voor hem geen doen zo...
Terug van HA! We hadden vooraf al besloten dat we nu naar HA alleen gingen voor fysieke kant. Hij heeft een licht ijzertekort waarvoor hij nu een drankje heeft. Verder had hij een uitbraak van het herpesvirus, dat de aften en tandvleesontsteking veroorzaakte. Ik heb het zelf ook zo gehad, toen ik het voor de eerste keer had, dus herkende het wel. Oren waren gelukkig helemaal goed (heeft ook even oorpijn gehad, vorige week). Alle fysieke klachten worden al minder, dus we houden het even bij het drankje. Gaat het toch nog langzaam - over een week nog vrijwel hetzelfde - mochten we terugkomen voor bloedonderzoek. As. maandag hebben we ook al een inenting, dus we wilden nu niet teveel doen.... Vannacht echt weer een heftige driftbui/nachtmerrie. Hij werd schreeuwend en rechtop in bed wakker. Juudman ernaar toe, maar hij bleek zijn ogen nog dicht te hebben. Toen hij toch wakker werd, werd hij heel boos op Juudman en werd zo boos, dat hij tegen deueren schopte en met spullen op de badkamer ging gooien. Hij was hierin redelijk corrigeerbaar, maar zocht dan wel wat anders. Toen ik op de grond ging zitten, met open houding naar hem, maar zonder iets te zeggen, kwam hij na heel lang aarzelen naar me toe. Toen heeft hij uiteindelijk ook verteld dat hij boos was dat papa op de kamer was gekomen. Hij wist niets meer van het feit dat hij schreeuwend en huilend 'wakker' werd. Samen zijn we in bed gaan liggen en hij viel vrij snel in slaap. Daarna weer rustige nacht.... Vanmorgen nog naar een binnenspeeltuin geweest. Ging goed, maar ik merk wel dat hij stukje bij beetje wat aggressiever speelt met zijn zusje. Dat baart me wel zorgen... Maar het was gezellig en we hebben nog lekker een pannenkoek gegeten. Terug in de auto (13.00 uur) viel meneer in slaap en nu ligt hij nog steeds op de bank te slapen... En hij slaapt echt al dik een half jaar niet meer overdag. Toch allemaal wat teveel prikkels? Of komen die doorbroken nachten en nu ook bij hem uit? Nou ja, we moeten nog even, maar we proberen het nog even zo tot de afspraak op de 9e....
Je voelt het goed aan: het is voor hem geen doen zo. Dat ZIE ik echt aan hem, hij worstelt. Wat me nu het meest aangrijpt, is dat ik zijn gevoelens ook lijk te voelen, als hij weer even 'een bui' heeft. Het lijkt wel of we samen een gevoelslijntje delen. Ik zit zelf in de ziektewet wegens psychische problemen en kom er nu ook achter dat ik lange tijd in mijn jeugd het gevoel had dat men mij niet begreep. Ik voel me tamelijk nutteloos en 'er niet toe doen'. Morgen weer naar therapeut en daar heb ik het vorige week ook al even over Siem gehad. Nu wil ik gaan aankaarten wat mijn nieuwste inzichten zijn, ook in relatie tot mezelf. ARBO-arts raadde al aan om mezelf wellicht eens te laten testen.... Nou ja, we zijn in ieder geval 'op dreef' nu...
Ik ga je binnenkort PB'en hierover. Wil eerst nog even wat meer info van deskundigen (maandag KA op CB, donderdag pedagoog aan huis) voor ik het boek echt aanschaf. Vast bedankt!
Las nog even op de link van het LiHSK en hierin lees ik echt Siem (en mezelf vroeger, en nu in mindere mate) beschrijving Met name de manier waarop een volwassene het beste kan reageren op een HS-kind is voor mij de komende week het doel: oprecht en rustig. Nu wil ik inderdaad nog wel eens te vaak mijn stem verheffen en corrigeren. Is ook lastig, met twee kids, waarbij de één wel gewoon echt gecorrigeerd moet worde, maar de ander dat heel heftig opneemt. Vanmorgen nog, in de speeltuin: spelen in de ballenbak ging wat te ruw voor dochterlief en die gaat dan nog wel eens slaan. Ik haar gecorrigeerd, Siem gezegd dat hij beter niet steeds op haar kan vallen, maar toen sloeg Femke weer. Toen zei ik dus vrij fel: ophouden nu en als er niet lief gespeeld kan worden, dan gaan jullie er maar uit! Siem echt totaal gepikeerd en hij zei ook echt: dat vind ik echt niet leuk van jou, dat we er dan uit moeten... Dat is voor mij dan zo'n opmerkelijke opmerking, dat ik er even stil van word (en er lang over nadenk of ik het echt zo had moeten brengen....) Femke was inmiddels gewoon weer heerlijk aan het spelen...
he juud ik ben via pedagoog van het cb doorgestuurd naar vto team ik vind het een helegoeie begeleiding hopelijk weet je snel meer!!!!!!! dikke knuf van ons
Vergis je niet: dat is voor alle kinderen de manier om te reageren, oprecht en rustig. Dus das een goed streven! Goed dat je naar de ha/cb etc geweest bent en ze met je mee gaan kijken. Als ik het zo hoor heeft je zoontje het inderdaad moeilijk! Dat lijkt me erg naar om te zien. Persoonlijk vind ik het beeld dat jij schetst veel te heftig een huis/tuin/keukendiagnose als hoogsensitief. Als ik het zo hoor is er gewoon echt iets aan de hand. Als je er met de pedagoog van het cb niet uitkomt, vraag dan aan de huisarts of je hem eens mag laten observeren door een psychiatrische jeugdinstelling. De pedagoog van het cb heeft namelijk als het tegenzit niet de vaardigheden om een goede diagnose te stellen. Wat zij mogelijk wel heeft, is de vaardigheid om goede tips in het opvoeden te geven. Daar zit wel een wezenlijk verschil. Heel veel succes en sterkte!
@juud: ijzergebrek kun je ook heel humeurig van worden.. Je voelt je dan moe en vooral geïrriteerd omdat je niet lekker in je vel zit zonder dat je precies kunt zeggen wat er dan mis is. Dus misschien gaat het met drankje (floradix?) ook alweer wat beter. Ben benieuwd wat er verder nog uitkomt En mocht hij hoogbegaafd blijken.. Doe er wat mee Meeste mensen die ik ken met hb.. (en van mijn leeftijd dus toen werd daar nooit echt op ingespeeld op school bijv) zijn ernstig gedemotiveerd op het vlak van leren, uitdagingen maar bijv ook soc. vaardigheden. Want de ander snapt "jouw interesses" toch niet.
Natuurlijk is dat voor ieder kind de beste manier, maar niet alle kinderen zijn intens verdrietig, boos of bang als je een keer uit je slof schiet. En Siem is dat wel, en voorheen stoorde ik me daar dan wel eens aan, aan die overdreven reactie die ik dan terug kreeg. Tuurlijk is dat een spiegel, maar nu ben ik wel veel alerter op mijn eigen reactie naar hem. Wat bedoel je met "te heftig een huis/tuin/keukendiagnose"? En HS zou in mijn ogen ook kunnen worden betiteld als: er is echt iets aan de hand... Los van of we het nu al dat mogen noemen... Pedagoog hier bij CB is een man die juist heel erg meekijkt of er niet meer aan de hand kan zijn dan alleen maar opvoedingsdingen. Hij zou ons dan juist doorverwijzen voor een diagnose, maar gaat zelf geen diagnose stellen hoor. Dat kan hij helemaal niet. Maar hij heeft zeker een goede kijk op 'afwijkend' kindgedrag (niet normaal peutergedrag) en ik weet uit andere ervaring dat hij je echt serieus neemt en goed doorverwijst.