Ik hoop ook dat ijzerdrankje gaat helpen! Ga zeker iets doen met HB als dat het zou zijn. Herken bij mezelf dat anderen me vaak niet helemaal snappen (idd interesses, maar ook manier van doen), maar gelukkig heeft het me maar licht gedemotiveerd en vind ik nu weer een goede motivatie terug. Ga zeer binnenkort bijvoorbeeld (eindelijk) eigen bedrijfje beginnen. Als Siem interesses krijgt die wij niet direct delen/snappen geven wij hem iig de kans te ontdekken wat hij er mee kan. Ik mocht van mijn ouders niet op vioolles en baletles, terwijl ik dat wel graag wilde... Erg jammer, maar gelukkig heb ik veerkracht en kies ik nu eindelijk weer eens voor mezelf..... Nou goed, beetje off-topic, toch ook weer niet... Hoe is het met Anne?
Klinkt als een kundige man, die zijn beperkingen wat diagnoses stellen kent. Fijn! Met de dikgedrukte zin bedoel ik dat hoogsensitief geen diagnose is, hooguit een verzamelnaam bedacht om gevoeligere kinderen een hokje te geven (nee, ik ben niet tegen hokjes. Soms hebben mensen gewoon behoefte aan herkenning). Als ik het gedrag van jouw zoontje er tegenover zet (jouw beschrijving daarvan die ik voor het gemak volledig geloof), denk ik dat een goede observatie door een kinderpsychiater meer op zijn plaats is. Ik denk dat het mogelijk is dat hij daadwerkelijk een stoornis heeft, en daar kom je alleen achter door iemand naar hem te laten kijken. Hoogsensitiviteit (of 'prikkelgevoelig') wordt in de psychiatrie hooguit als symptoom van een stoornis gezien, en omdat jouw zoontje meerdere 'symptomen' lijkt te hebben (niet eten, niet groeien, ongelukkig lijken, agressieve buien, nachtelijke driftbuien evt. door nachtmerries, papa die niet in zijn kamer mag komen) lijkt me een frisse blik van een deskundige arts niet verkeerd. Jezelf helemaal vastbijten in hoogsensitiviteit zou ik in deze heftigheid afraden. Dat gaat alleen maar tijd kosten, artsen zien veel sneller wat eraan scheelt (met jou nog vele anderen die dit soort problemen hebben met hun kind).
ik herken ook veel van je verhaal ( niet alles maar wij hebben weer andere dingen), daar kwam op een gegeven moment zichzelf opsluiten en dood willen bij. wij hadden ook de buien, de driftbuien, het verdriet, de angst, de dromen, de schimmen, de eerste 2 jaar van haar leven minimaal 12 uur per dag huilen, overstrekken en vast zitten lichamelijk, geestelijk veel verder zijn dan het lichaam bij kon houden. met 2 binnen de lijntjes kleuren en puzzels maken, minimaal 4 stappen vooruit denken,enz enz.wij hebben hulp gezocht en na 3 lange jaren van wachtlijsten en onderzoeken bleek ze het syndroom van asperger te hebben. wij hebben op een bepaald moment de kamers geschilderd boven en zij zou de grootste kamer krijgen omdat ze de oudste was. dit heeft 3 dagen geduurd. ze werd helemaal gek in die kamer, sliep amper meer en werd doodsbang en gillend wakker.we hebben haar de kleinste kamer gegeven en het ging stukken beter. zelfs na jaren zei ze nog weleens, ik hoef toch niet meer teurg naar die kamer hé mama. (ik bedoel maar)
@juud zoals altijd enorm bijdehand Vandeweek uit moeten leggen hoe ik een vliegtuig kon stappen en of ik dan niet heel erg moest bukken Fotootjes gemaakt van het vliegtuig met mensen erbij enzo.. Maar het mooist vond ze de foto van de vleugel (dat had ik niet verwacht) En ze wil zo graag naar school nog steeds. Nu "haasten" naar huis.. Tussen aanhalingstekens want sneller dan dit gaat de trein toch echt niet. Even forumtijd voor mij dus.
Lieve Juud, knuffel voor jou en je lieve zoontje met zijn mooie naam! Ik heb geen tips, handreiking of weet ik al wat niet meer, maar ik wil wel even zeggen dat ik met je mee leef! Dat zinnetje dat je jezelf nutteloos voelde (heb gevoeld) vond ik echt schreinend om te lezen...je bent zo lief voor andere meiden, altijd een lief woordje of een lezend oog (ipv luisterend oor)... Je moet jezelf niet zo onderschatten hoor, je bent echt een top wijffie! Ik hoop dat alle hulptroepen die ingeschakeld worden iets kunnen betekenen voor jou en Siem. Het is niet niks wat er met dat manneke aan de hand is! Denk aan je en sterkte! Liefs Loesie
*huil* Lieve Loesie, jij kent me iets beter, en ik weet dat je gelijk hebt. Gelukkig werkt mijn therapie goed en komt stukje bij beetje de informatie binnen die het tegendeel bewijst, maar ik maak mezelf al 20 jaar wijs dat ik er dus echt niet toe doe en dat is moeilijk te doorbreken... Jij ook een heel dikke knuff!
Ik ben het met je eens dat ik me niet moet vastbijten in één mogelijke diagnose, maar dat doe ik niet hoor. Ik bekijk hem, neem waar, lees wat in de litaratuur en pas toe wat ik denk dat wel eens goed kan werken. Maar ik ebn het niet helemaal met je eens dat HS een term is die bedacht is op mensen in een hokje te kunnen plaatsen. En ook niet dat het slechts een symptoom is van mensen met andere stoornissen. Er is wel degelijk gedegen onderzoek gedaan en steeds meer mensen uit de psychologie onderschrijven dat het iets losstaands kan zijn... Ik ben zelf een jaar geleden getest op AD(H)D, omdat mijn gedrag die kan uit ging. Dat klopt ook helemaal. Voor 90% ben ik een AD(H)D'er, maar het verschil is dat het bij mij geen 'defect' in de hersenen is, dat met medicatie is aan te sturen. Het is aangeleerd gedrag, vanwege een overtuiging en een angst nergens bij te horen. Ik heb geleerd me aan te passen aan de 'snelle' wereld, terwijl ik prikkels waarneem, die me eigenlijk even zouden moeten afremmen. En daardoor raak ik voortdurend overprikkeld en kan ik het niet meer aan. Behalve wellicht hoogbegaafdheid heb ik verder geen stoornis, maar ik ben mijn leven lang zeer gevoelig en alert geweest. Ik ben nooit daarop onderzocht, maar dit komt dus nu in mijn huidige therapie naar boven. Ik geloof dus wel dat het op zich kan staan.
Juud ik ken je niet maar vind je verhaal erg aangrijpend. Voor je lieve kleine mannetje maar ook voor jou. Dat er dingen aan de hand zijn is duidelijk! Het kan HS of Hb maar ook asperger of ????? . Je bent de juiste weg aan het bewandelen twijfel daar niet aan. Het duurt gewoon een lange tijd om te ontdekken wat er precies met jullie siem aan de hand is. Pas op dat moment kan je "echt" op de juiste manier met hem "omgaan" maar wat ik zo lees doe je dit al uitstekend. Je kijkt naar zijn behoeftes en handeld daarnaar. Ik ben zelf leerkracht van groep 1 of 2 (dit wisselt per schooljaar). Ik weet niet of je al een definitieve schoolkeuze heb gemaakt maar wees daar ook gelijk open over siem zodat ook de leerkracht gelijk iets kan doen. Hij/zij moet natuurlijk wel eerst eigen observaties ed doen maar via school zijn er ook altijd veel mogelijkheden mbt onderzoeken. (ten minste nu nog wel) Ik ben geen dagelijkse forum bezoeker omdat het er niet altijd van komt maar probeer met je mee te blijven lezen. Leef met jullie mee. liefs,
Dank je lieve Sophie! Ik twijfelde daar idd wel aan: zeg je het nu wel meteen tegen de school of niet? Schoolkeuze staat vast, ook omdat daar kleine klassen zijn en een plus-klas. En ze hebben aandacht voor creatieve informatieverwerking middels ateliers, al vanaf groep 1. Als ik meer vragen heb over school en zo, dan zal ik je aanspreken, oké? Vandaag goeie dag en vannacht geen nachtmerries gehad. We zullen vannacht weer zien! Nieuwe aanpak werkt iig goed.
Ik herken er ook wel wat van hoor...en het is moeilijk geloven als je zelf iets anders denkt... Weet niet of je toen mijn onzekere ontboezeming in babyrinth gelezen heb, maar ook ik voel me altijd minder dan anderen... Altijd het gevoel dat ik niet goed genoeg ben, altijd bezig met wat anderen van mij denken, altijd denken dat ze over me roddelen of dat ze me niet leuk genoeg vinden...... Het is denk ik heel anders vergeleken met jou, maar ik kan ver met je meegaan in je gevoel. Heb ook gesprekken gehad met een psycholoog, maar bij mij werkte het niet (of hij was niet goed) ik was heel goed in het geven van wenselijke antwoorden...ik wist wel wat ik MOEST denken, maar het ook echt denken is wat anders... Dus hij vond dat ik na 3 gesprekken klaar was, omdat het wel goed ging volgens hem... En ik durfde dan niet te zeggen dat het niet goed ging, omdat ik dacht dat hij me dan een zeur vond... En zo blijf je heerlijk in die cirkel! Maar ik ga erg offtopic, want dit gaat om je lieve manneke! Ik denk aan jullie! Liefs!
Juud wat een verdriet lees ik in je verhaal ten eerste wil ik je daar een dikke knuffel voor geven. Ten tweede wilde ik zeggen dat ik een Tweelingmoeder op mijn hyves heb die zelf hoogegaafd is..en na een ellenlange strijd met haar zoontje er nu door testen achter gekomen is dat haar zoontje ook hoogbegaafd is.en haar tweeling waarschijnlijk ook nog ..... zij heeft er een lange strijd voor moeten leveren en heel veel roddels en gedoe om heen gehad omdat haar zoontje zich anders gedroeg dan "normale"kinderen.... Mischien kan ik je in contact brengen met haar??? Laat maar weten als je daar intresse in hebt
Wat een lieve reacties allemaal zeg! Loessie: even nog een heel dikke knuff voor jou. Ik begrijp zelf nu echt wel waarom ik me vaak stoorde aan mensen en dan dacht dat ze mij niet begrepen of niet voor mij open stonden... Ik denk gewoon echt vaak op een ander level over dingen na. Niet beter, niet slechter, maar gewoon anders. En zeker als kind, maar eigenlijk ook nog wel tot voor kort, ga je er van uit dat iedereen op die manier denkt of voelt. Ik kan me nu ook nog storen aan de manier waarop mijn man op onze kinderen, maar met name op mijn zoontje reageert: hij bedoelt het goed of grappig, maar mijn zoontje snapt dan echt niks van pa en denkt dat hij niet serieus wordt genomen. Ik deel dat gevoel dan vaak of begrijp het iig. Ik denk dan vaak: waarom zeg je dat nu zo? Dat vraagt hij toch niet...? Maar goed, voor mij is therapie dus zeer heftig, maar wel degelijk goed en een wereld vol herkenning.... @Sil: vast bedankt, maar ik wil zelf eerst nog even wat stappen zetten. Maar ik hou het in mijn achterhoofd. Op werk nu vermoedelijke Hb en HS van mezelf besproken en er werd een beetje sceptisch op gereageerd. Ik wil het nog wel bespreekbaar maken met directe collega's (dit was leidinggevende) omdat ik benieuwd ben naar hun mening/idee hierover. Ook in verband met de werkverdeling van volgend jaar. Die zit er weer aan te komen namelijk... Vannacht weer zonder nachtmerries. Vandaag wel weer vreemde reacties hier en daar, maar wel gezellige dag...
Het gaat hier wisselend, maar wil toch echt nog even zeggen dat de nieuwe benadering naar Siem tot nu toe veel vruchten afwerpt...... Bedankt dus voor tips over sites en boeken!
Hey juud, Meid toch, wat een verdriet en wanhoop lees ik hier. Ik zou om een doorverwijzing naar een kinderpsychiater vragen. HS en het selectief eten kunnen symptomen van iets anders zijn. Ik weet niet of je gengigel kent, maar dat kan helpend zijn voor zijn mondje. Sterkte X
Dank je lieverd!!! We hebben mondprobleem nu onder controle gelukkig. Vandaag zowaar 3 flinke happen witte rijst naar binnen. Zonder kokhals of aversie..... Heb je ´iets anders´ in gedachten? Mag ook in PB!
Hey meis, Wat fijn dat ie zo goed heeft gegeten!!!! Het kunnen zoveel dingen zijn, vind het lastig om daar iets over te zeggen zonder goede diagnostiek. Het kan ASS (autismespectrum) zijn, of een discrepantie tussen verbaal en performaal iq, of angstproblematiek of of of..... M.a.w. Ik zou het goed laten onderzoeken. HS is geen diagnose op zich ( tenminste niet in de psychiatrie), maar een kenmerk. Smak!!!
Hé Bright, Ik weet inmiddels dat het geen officiele diagnose is, maar dat maakt niet dat het niet bestaat. Ik begrijp, door alles wat ik er wel over kan vinden, iig nu heel goed dat dat is waar ik al jaren last van heb. Ik heb zojuist het hele gezin er even op uit gestuurd, want ik moet nu ook echt even alleen zijn. Ik kan niet opladen met andere mensen om me heen, want dan pik ik meteen weer alle signalen en prikkels op die anderen uitzenden... Siem is ook graag op zijn tijd helemaal alleen en wil dan ook niets horen of zien... Autisme spectrum is het zeker niet. Daar is iedereen die hem kent het over eens. Als er een discrepantie tussen verbaal en performaal IQ zou zijn, begrijp ik uit de literatuur dat dat verder niet heel uizonderlijk is en niet per sé problemen hoeft te geven. Maar ik blijf open staan voor alle opties die mensen hebben. En we zijn natuurlijk ook een traject ingestart nu, dus we komen stapsgewijs vast bij de juiste plek. Inzicht in mijn eigen problematiek helpt ons ook erg goed, dus dat blijven we ook onderzoeken. Nu gaat het hier weer even minder, maar we hebben vertrouwen op de goede aanpak...
Ik heb mij momenteel opgesloten in de slaapkamer terwijl mijn man zich met de kinderen bezig houdt. Ik herken dat dus, die behoefte aan afzondering. Ik heb het in sterke mate en het is veel erger geworden sinds ik kinderen heb. Maar ik was een vrolijk kind hoor, met een moeder die dezelfde behoeftes kende. Waarmee ik wil aangeven dat ik denk dat er veel meer aan de hand is. Een discepantie tussen verbaal en performaal IQ heb ik trouwens ook (zeker niet versus wel hoogbegaafd: het verschil is behoorlijk groot volgens de WAIS). Levert inderdaad in mijn geval ook geen problemen op (behalve op de middelbare school toen mijn cijfers van verschillende vakken een groot verschil lieten zien en ik daardoor bleef zitten, maar nu op de universiteit is dat geen probleem meer). Complex allemaal hoor Juud.... Het is in ieder geval geen simpele diagnose! Ben heel benieuwd wat de zoektocht met specialisten gaat opleveren.
Ik herken hetzelfde: heel wisselende cijfers voor verschillende vakken. Ik was ook een vrolijk kind, maar ik herken wel veel dat ik me vaak verveelde of ergerde aan het langzame tempo op school. Ik was enomr snel afgeleid en dagdroomde veel in de klas. Of ik was heel druk (met name op de middelbare school...) Helaas herkende mijn moeder niet alles waar ik behoefte aan had en ze onderkent ook maar moeilijk dat haar kinderen het moeilijk hebben. Haar aanpak: niet zeuren, maar doen (en dan het liefst op haar manier...)
Wat dat betreft fijn dat jouw zoontje wel veel begrip van jou krijgt Ik ergerde me ook aan het langzame tempo, maar ik trok gewoon mijn eigen plan en ging dan bijvoorbeeld voorwerken of andere dingen doen. gelukkig heb ik vaak begripvolle leraren gehad. Zo mocht ik vaak wiskundelessen skippen omdat ik in 1 les de weektaak af had. Extra belangrijk denk ik om de juiste school uit te zoeken.