Ik lees hier stiekem even mee, omdat ik nog altijd wel eens een onderbuik gevoel heb bij J.ulia. Ze is best gevoelig, pikt dingen snel op, en daarbij gewoon snel met allerlei dingen. Ik kan prima allerlei gesprekken met haar voeren en als ik iets niet uitleg kan ze erg boos of gefrustreerd worden. Ik heb wel eens eerder gedacht dat ze wat hoger begaafd was, maar meestal word je afgescheept met 'dat denkt iedereen over z'n eigen kind'. Ik vraag het me nog steeds af... Zolang het geen probleem vormt (ik ben thuisblijfmoeder dus ze is gewoon altijd bij mij) laat ik het maar zo, maar ik ben erg benieuwd hoe het met haar zal gaan op bijvoorbeeld de PSZ straks...
ja ook hier het idee dat ze "behoorlijk slim" is. maar ook wij doen het af als "dat vind je altijd van je eigen kind" daarentegen hebben we er in de schoolkeuze wel rekening mee gehouden dat ze standaard werken met niveauverschillen (2 kanten op overigens) en ook hier.. als je iets uitlegt pakt ze het een stuk beter op. soms vraagt ze ook hele "rare" dingen. gister bij het ontbijt.. "waarom eten mensen zo?" (met hun mond dicht dus) want met je mond open eten was veel lekkerder/leuker. maar uitgelegd hoe dat zit.. en gisteravond tijdens eten.. radio uit. allemaal stilletjes kauwen. En geloof mij.. paprika maakt ook met je mond dicht geluid.. maar elke keer kregen we op ons kop Dat grapje van dat kinderen maken best simpel is.. alleen dat de oortjes ERG moeilijk zijn... (als kinderen niet luisteren) Nou die oortjes zijn prima gelukt hier
Wauw Juud, ik heb echt enorm veel bewondering voor je. Je pakt het voor zover ik het vanaf hier kan oordelen enorm goed aan! Je zoontje (en dochtertje) kan zich geen betere mama wensen. Jullie komen er wel.
Je zit op het juiste pad meis! Het is zo kort door de bocht maar je weet dat het uit juiste plekje komt, het komt goed schatje!
Lieve Juud, allereerst mijn complimenten over hoe je alles aanpakt. Je bent echt fantastisch bezig voor Siem als ook voor jezelf! Ik zit dit te lezen met tranen in mijn ogen. Wat een herkenning. Mijn oudste dochter Merel (zondag wordt ze 4) lijkt in bijna alles op jou zoontje (van wat ik dan gelezen heb). Heel snel praten, veel meer kunnen dan je op die leeftijd zou verwachten, over gevoelig voor van alles en nog wat. Kleine dingetjes, zoals merkjes die uit kleding moeten geknipt worden, sokken die binnenste buiten aangetrokken moeten worden omdat ze anders last heeft van de bobbeltjes, hebben me toen geleid naar HSP. Ik heb daarin zoveel herkenning gevonden dat voor mij duidelijk is dat ze dat is. Ook voor mezelf. Ik herken ook zoveel dingen in haar van mezelf. Ze is deze week voor het eerst naar school en ze zat alleen te spelen toen ik haar kwam halen. Bij het afscheid nemen zwaaide ze, maar niemand reageerd. Toen kwam er zoiets in mezelf naar boven...pijn, het niet begrepen worden en het gevoel wat daar bij hoort...je kent het gevoel. Ik heb altijd gedacht:"ja iedere moeder denkt dat haar kind bijzonder is".... Maar Merel is anders denk ik, net als ik anders was/ben. Door mijn eigen ervaring kan ik anders met haar omgaan dan mijn ouders deden. Bij jou lees ik hetzelfde. Door jou ervaringen kun je omgaan met je zoon zoals hij nodig heeft (hij heeft niet voor niks jou uitgezocht als moeder ). Voor mij is dit lezen dus een grote herkenning! Dat wilde ik graag even delen. Wij nemen (nog) geen stappen omdat ik niet het idee heb dat ze er echt last van heeft, maar zodra dat wel zo is gaan we stappen ondernemen. Door het lezen van dit allemaal, weet ik ook waar ik terecht zou kunnen. Dus bedankt voor het plaatsen van je verhaal! En heel veel succes met alles. Ik blijf het volgen hier. Liefs.
Lieve Meranou, Tranen weer, bij het lezen van jouw pijn en de herkenning. Neem één ding van me aan: zelfs jij kan niet altijd zien of ze er last van heeft. Juist meisjes zijn geneigd zich aan te passen aan de grote club en ze zullen vaak zeggen dat ze het heel leuk vinden. Soms hebben ze zelf misschien niet eens echt in de gaten dat ze zich eigenlijk anders voelen: dan komt het voor henzelf ook later naar boven, omdat aanpassen dan echt bewust moet gebeuren (eerder ging dat vanzelf...) Dit is mij allemaal verteld toen ik even doorvroeg over meisjes (omdat ik (h)erkeening zocht). Dus als jij echt denkt dat het zo is: vraag een gesprek aan met de zorgcoördinator van de school. Niet meteen met de leerkracht, maar bespreek het eerst meer algemeen. Succes meis. Dat afscheid nemen.... Au, herkenbare pijn.... Liefs Juud
Lieve Juud, Het is net als of jij mijn dochter beschrijft in je verhaal. Mijn dochter was 6 maanden en ik was met haar op visite waar ze nog nooit was geweest en ik vroeg haar "waar is de lamp dan" Ze zocht en bleef kijken naar de lamp aan het plafond. Zo zijn er wel meer van die dingen. Ook heel herkenbaar van de puzzel stukjes. Puzzels die ze nieuw had 20 stukjes legde ze zo in elkaar, ook erg vroeg praten en veel huilen als baby. enz enz. De laatste tijd is ze erg nukkig en wilde er hier over babbelen, maar het eerste topic dat ik las was dat van jouw. Het moest dus zo zijn Ik heb Alleen het eerste stukje gelezen. Ik wilde je vragen of je kindje nog steeds nacht merries heeft. Het kan zijn dat hij entiteiten ziet. Mijn dochter heeft heel slecht geslapen al van af het begin. We heben toen een dromenvanger op gehangen en een gouden drie hoek in haar kamer gelegt. (dit ijn 3 edelstenen die de kamer zuiver houden) Een rozenkwarts, bergkristal en een Ametist. Ook zeggen we elke avond als we onze kinderen naar bed brengen "iedereen de kamer uit ...dit is...haar/zijn kamer....gaat nu slapen" Het gaat tot nu toe erg goed wat het slapen aangaat. Wat ook nog zou kunnen is je kindje in een lichtei zetten. Je visualiseerd dat je je kindje in een ei van wit stralend licht zet. Ik hoop dat je er iets aan hebt. Liefs, Hillegonda
@ Juud, Nee ik kan natuurlijk niet altijd zien of ze er last van heeft. Nu is het nog wel vrij duidelijk. Als ze naar school is geweest en ze is thuis ineens ontzettend dwars en drammerig en niet te corrigeren, dan weet ik wel hoe laat het is. Ze heeft teveel prikkels gehad, teveel om te verwerken en het is dan een chaos in haar hoofd. Dat moet er dan uit en de manier die ze nu kent is tegendraads zijn. Straks als ze wat groter is dan zal ze leren op andere manieren te reageren op overprikkeling. Hopelijk leert ze om er over te praten, maar het kan natuurlijk ook zo zijn dat ze leert zich in zichzelf te keren om zo aan de drukte van alledag te ontsnappen. Zo deed ik dat zelf ook, me terug trekken. Weg van alles en iedereen om zo in mezelf allerlei blokkades op te werpen waar ik nu nog last van heb. Het boek van Elain Aron (het hsp kind) heb ik gelezen en veel herkenning in gevonden. Ook wel wat tips uit gehaald. In elk geval is het ontzettend belangrijk dat wij rustig blijven (bij alle kinderen natuurlijk, maar bij gevoelige nog belangrijker). Ik heb ook een periode gehad, toen ik zelf middenin een depressie zat, dat ik heel veel mijn stem verhefte, schreeuwde soms en dat werkt zo averechts! Veel uitleggen, want oooo ze begrijpen zoveel meer dan ik dacht. Dat werkt hier heel goed. De tips hier boven zijn ook hele goede. Als ik Merel naar bed breng jagen we ook eerst alles en iedereen weg die niet in haar kamer hoort en dat geeft haar rust, kan ze beter is slaap komen. Ook hier liggen een rosekwarts en een amethist in de kamer en een dromen vanger, die ik zelf heb gemaakt, samen met Merel. Het slapen gaat nu heel goed eigenlijk. Zo, nu gaan we verder feestje vieren. Onze kleine meid is alweer 4 jaar! Liefs
@meranou: gefeliciteerd! @dromenvangers: ik geloofde er nooit zo in. Hing er wel eentje op de deur van de slaapkamer. Die hadden we gekregen nadat schoonouders in Peru waren geweest. En tja hij hing er meer voor de show dan dat we er in geloofden maarja als je zo'n ding hebt... Anyway.. Op een zeker moment sliepen we allebei al paar dagen niet lekker, rare dromen, veel wakker... Bleek dat poes de veertjes eraf had getrokken. Toch maar een nieuwe opgehangen en we sliepen weer prima. Heel apart
Proficiat Meranou!!!!! Wauw, de mijlpaal!! Hier heb ik zeker gedacht aan entiteiten, maar nu ben ik er meer van overtuigd dat hij gewoon heeeeeel heftig droomt. Ik doe dat zelf ook en ik kan er ook echt van streek van zijn. Sinds we hem direct voor het slapen gaan de dag laten doornemen (en hij komt zelf met de dingen die de meeste indruk op hem hebben gemaakt) en afsluiten met iets positiefs, zijn de 'nachtmerries' voorbij. Nog wel eens een tikkie klagend wakker, maar dan heb ik hem zo weer rustig in zijn bedje. We slapen dus beter en zijn zelf ook rustiger, omdat we weten dat het niet meer zo heftig is. Dromenvanger hangt op mijn eigen slaapkamer. Eigenlijk vooral voor de sier, want geloof er ook niet zo in. Ik droom zelf dus heel vaak en tamelijk eng, maar ik ben niet anders gewend. Ik kan ook heel goed vooruit denken, maar dan in de 'wat als....' trant. Dat gaat in mijn dromen verder. Zo droom ik dus na bijvoorbeeld Schindlers List dat mijn familie uit elkaar wordt gerukt en zie ik uiteindelijk mijn kinderen op apart transport en mijn man in de verbrandingsoven. Ik droom dat ik mijn baby uit het raam gooi als ze een keer veel huilt, ik droom dat ik mijn man verlies aan een hartstilstand... Ik wil dit allemaal niet, maar het zijn de verwerkingen en de doorvoeringen van de wat-als... denkwijze. Zo denk ik overdag ook, maar dan wat nuchterder. Dat is voor mij niet meer dan normaal, maar nu ik me ervan bewust ben dat het niet alledaags is, merk ik wel dat het vermoeiend is. Met mijn dromen kan ik zelf gelukkig wel nuchter omgaan als volwassene: het was maar een droom. Maar soms is het ook voor mij moeilijk uit die droom terug te komen naar de werkelijkheid... Siem praat ook veel in de wat-als trant. Hij wil voortdurend weten waarom, maar ook veel: ja maar wat als....? En volgens mij gaat dat 's nachts verder. Maar nu we dat dus 's anvonds al bespreken, is iig de heftigheid van de droom er af. Overdag gaat het op zich goed, maar ik persoonlijk merk wel dat ik er veel last van kan hebben dat ik me zo in hem kan verplaatsen. Ik moet zelf ook oppassen dat ik hem niet teveel wil beschermen of dat ik mijn man teveel wil corrigeren in zijn houding naar hem. Siem mag namelijk best leren dat sommige mensen anders reageren. Nou ja, veel nog om te leren en aan te pakken, maar het gaat hier echt best goed, sinds we 'aan de slag' zijn er mee! Knuff voor iedereen!
Dit kwam ik ook nog tegen: Preventieve tips bij overprikkeling/hyperactiviteit Nieuwetijdskinderen benader je liefdevol en met respect, niet met Ritalin! Moet wel eerlijk zeggen dat ik dit topic vluchtig heb doorgelezen, dus als ze al genoemd zijn
Hoi Juud, Ik herken ook sommige dingen in het gedrag van mijn zoontje van bijna 4. Wijn zijn inmiddels begonnen met intergrale vroeghulp: Wat is IVH? | Integrale vroeghulp - Powered by Max.nl Binnenkort is het eerste gesprek. Zij kijken wat er nodig is en naar wie verwezen moet worden. Wist niet of je het al kende, dus misschien heb je er iets aan!
Ik zit hier te lezen met, ja ook ik, tranen in mijn ogen. Ik ben zelf niet HB maar heb hier waarschijnlijk ook 1 van net 3. Ik lees tips waar ik wat mee kan. Zeker omdat ik me niet in hem kan verplaatsen. Onze zoon is 3 en praat als 1 van groep 2..hij kan alle letters en cijfers tot 100. Verveeld zich dood op de PSZ. Snapt zijn leeftijdgenootjes niet (en anders om niet). Vraagt alles en is niet eerder rustig dan dat je hem de waarheid verteld..fabeltjes prikt hij zo doorheen. We zijn hier in de buurt op zoek naar de juiste school en dat is vrij moelijk. We hebben nu 1 gevonden waar hij waarschijnlijk ook gelijk een zorgleerling wordt...(klinkt idd negatief maar ja betekend voor de school extra centjes waarbij ze hem kunnen begeleiden). We gaan volgende week samen met hem heen..ik zal eens vragen naar begeleiding voor ons zelf. Vind het zo moelijk..aan de ene kant zo wijs aan de andere kant is hij nog maar 3. Ik ga morgen alles eens rustig lezen....en dingen noteren.
Ik weet niet waar je in het noorden woont.. Maar via twitter "ken "ik iemand met "peuter plus groepen". Ze zit in zwolle als het goed is. Speciaal voor hoogbegaafde kindjes van peuterleeftijd. Wel met leeftijdsgenootjes maar ook met "bovenmatige" interesse in alles. Vind hij vast erg interessant dan En kijken naar een leonardoschool is ook een optie maar daarvoor moe het volgens mij echt officieel zijn.
Dan is Zwolle wel wat onhandig Kan wel vragen of ze toevallig iets/iemand in groningen eo kent als je wil.
Hallo Juud. Ik ken je niet en lees pas net mee op de peuter kleuter onderwerpen. Maar wil je wel even een hart onder de riem steken. Ik vind het heel knap hoe je open staat voor alle adviezen en echt naar je moeder gevoel luisterd en je sterk maakt om het voor je zoontje een betere omgeving te creeeren. Ik heb geen tips voor je want heb hier geen nuttige ervaring mee. Ik zou wel aan mijn buurvrouw kunnen vragen of zij tips voor je heeft na aanleiding van jouw eerste topic. (zij is diagnosiserende in de kinderpsychiatrie.) en ervaring met kinderen met bepaalde gedragingen. Succes en houd ons op de hoogte..
Eigenlijk weet ik gewoon niet zo goed wat ik moet zeggen. Je bent gewoon super goed bezig en ook voor jezelf is het fijn dat dingen nu op hun plek vallen. Ook fijn dat je met school al dingen heb kunnen regelen. En inderdaad zorgleerling is gewoon een term die voor alle kinderen met extra aandacht gebruikt wordt. liefs