N.a.v. dit topic: Als jij vreemd zou gaan, zou je het dan je partner vertellen? Ik lees in het andere topic dat een hoop mensen hier het wel willen weten, zodat ze een fatsoenlijke beslissing kunnen maken. Lijkt mij dat dat 2 kanten uitgaat? Zelf zou ik het mijn man wel vertellen, ik kan echt niet liegen/verzwijgen.
'Als ik vreemd zou gaan'? De 'suggestie dat' is voor mij al een stap te ver. Vreemdgaan doe je niet. Punt! Kan ook weinig respect opbrengen voor mensen waarvoor dit wel een optie zou kunnen zijn. Ik zou dus vraag dus ook niet kunnen beantwoorden.
Als je de 'behoefte' voelt om vreemd te gaan, behoor je al met je partner te gaan praten. Het vertellen nadat je het gedaan hebt is puur om je eigen schuldgevoel te sussen. Egoistisch dus. En dat gelul van 'ja, het gebeurde gewoon..'. Nou, eh, het is niet dat je struikelt en plotsklaps op iemand zn piemel valt...
Beter is het niet te verwoorden..... Ik zou ook nooit vreemd gaan en dat kan ik met 100% zekerheid zeggen! Als er iets niet goed zou zitten in onze relatie dan kaart ik dat aan en proberen we het op te lossen.
Ik zou het niet vertellen. Op het moment dat ik ondanks dat ik mijn relatie wil behouden met een ander zou zoenen, dan denk Ik dat ook mijn man hiervoor niet de relatie zou beëindigen. Als ik het dan wel zou vertellen zou dit enkel zijn om van je eigen schuldgevoel af te zijn. Dus je gaat vreemd → je voelt je schuldig → je vertelt het → je bent opgelucht, maar je partner voelt zich bedrogen→ je partner is onzeker→ je partner blijft zich onzeker voelen. Nou dat vind ik het eerlijker om zelf het schuldgevoel te houden. maar ik denk dat het mij niet zal overkomen dat ik vreemd zou gaan. En met een ander naar bed lijkt me helemaal ondenkbaar.
Ja dat zou ik doen, zoals ik al aangaf in het andere topic. Er zal door het vreemd gaan maar een SOA in je lichaam zitten. Ik zou dat niet kunnen accepteren evengoed vind ik dat je dat ook niet mag verzwijgen naar je partner. Vrijheid om te kunnen kiezen is belangrijk. Nu zal ik niet vreemd gaan, ik ben zelf vroeger te vaak bedonderd om dat iemand anders aan te doen.
Ik moet er niet aan denken, maar ik zou het wel vertellen. Ik kan slecht liegen of draaien, zeker tegen mijn man. Hij zou het al weten, voordat ik écht vreemdgegaan was, waarschijnlijk, haha. Kan me wel voorstellen dat er mensen zijn die het niet vertellen. Je gaat tenslotte niet voor niets vreemd, dat is nou niet iets waar je gelijk mee naar huis rent om het triomfantelijk aan je man te vertellen. Maar ik zou er volgens mij nog ongelukkiger van worden, dan dat ik al was (in een relatie die zo slecht is dat vreemdgaan in je op komt).
Mijn man is een vent die altijd voor mij klaar staat, altijd eerlijk is tegen mij ( ga ik vanuit tenminste) de man met wie ik altijd alles kan bespreken waar ik mee kan huilen en mee kan lachen, de Man waar ik straks vier geweldige kinderen mee heb, hij is een super geweldige lieve papa...... Vreemdgaan...... Verdient iemand gewoon niet, dat is zo ontzettend respectloos voor de gene waar je je leven mee zou willen delen, zou ik de de behoefde voelen om vreemd te gaan dan is dat voor mij een alarm belletje dat er iets niet meer goed zit en dan zou ik daar aan willen werken, Verliefd worden kan iedereen gebeuren natuurlijk maar ik zou eerst mijn relatie verbreken ( na alles geprobeerd te hebben) voor ik ook maar iets met een ander zou beginnen ik zou het mijn man wel eerlijk vertellen als ik iets zou missen in onze relatie en dat ik daaraan met hem wil werken. Ik vind vreemdgaan echt not done en zie dat bij mijzelf dus ook nog niet gebeuren
Ik kan mij niet voorstellen dat ik vreemdga en gezien het feit dat wij nu op een aardig dieptepunt zitten en ik het me nog steeds niet kan voorstellen, betwijfel ik of ik ooit iets zou moeten vertellen. Maar ik weet niet wat er in de toekomst gebeurt en als iedereen die zegt dat ze nooit vreemd zouden gaan het niet zou doen, dan zou het allemaal niet zo veel voorkomen. Dus, ik denk dat het erg aan de situatie zou liggen. Als ik er zeker van ben dat hij er nooit achter zou komen, dan weet ik niet of ik het zou zeggen. Zelfs als we sowieso zouden scheiden dan vraag ik me af wat de toegevoegde waarde zou zijn. Ik vind dat ik maar gewoon zou moeten leven met het schuldgevoel. Hem onderuit trappen heeft niet per se zin. Als de kans ook maar enigszins aanwezig is dat hij het te weten zou komen, dan vertel ik het zelf. Ik zou niet willen dat hij het van iemand anders hoort.
Ik denk dat áls ik vreemd zou gaan, bijv 1malig met iemand naar bed (veilig!), dat ik heel veel moeite zou hebben maar het wel zou vertellen. We hebben afgesproken dat hij het niet zou vertellen (ik wil het niet weten!) En dat hij het wel graag wil weten. Dus omdat hij het wil weten zou ik het vertellen. Maar ik vind het zo erg om te moeten vertellen, je vertelt de liefde van je leven, de vader van je kind, de liefste man op aarde, dat je eigenlijk niet te vertrouwen bent... Je kwetst hem zo erg daarmee, dat wil ik hem niet aandoen, zoveel pijn.... (ik weet maar al te goed hoe het voelt om zo gekwetst te worden). We zouden niet per definitie uit elkaar gaan, dus dat speelt gelukkig geen rol in wel of niet vertellen.
Geen idee, want ik kan me niet voorstellen dat ik dat ooit zou doen. Voor ons is het heel belangrijk dat er over alles gepraat kan worden, wat het ook is. Dus als het goed is kan een probleem nooit zo lang 'doorsudderen' dat er zoiets vreselijks gedaan zou worden. Maargoed, ik kan over niks m'n mond houden, dus stel dat.. ja, dan zou ik het vast vertellen.
Tja ik riep ook altijd van de daken dat ik dat nooit zou doen Ben al zovaak door partners bedrogen. 1x vreemdgegaan en nee sorry ik hou mijn mond. Egoïstisch... absoluut! Had ik mijn beentjes maar bij elkaar moeten houden. Zou mijn partner altijd trouw geweest zijn had ik het trouwens wel verteld.
Stel dat ik vreemd zou gaan zou ik het vertellen. Andersom verwacht ik dat ook. Maar ik weet wat ik aan mijn man heb. We zijn al 15 jaar bij elkaar. Ik zou geen andere man willen. Hij is mischien geen Johnny Depp qua looks, maar verder heeft hij alles wat ik zoek in een man. Waarom verder gaan 'shoppen'? Moet ik weer een man opnieuw opvoeden als ik voor een ander zou gaan! Haha
Verkeerd geplaatst, haal de topics door elkaar. Ik ga niet vreemd, ik ken mijn grenzen. Als ik de neiging heb om vreemd te gaan of verliefd wordt op een ander dan ga ik een keuze maken, of geen contact meer met die persoon en de verliefdheid blokken, als dit niet lukt, dan zou ik het mijn man vertellen, maar vreemdgaan, nee.
Ik heb een gruwelijke grafhekel aan vreemdgaan en kan mij echt niet voorstellen dat ik het ook zou doen. Maar hypothetisch dan: dan zou ik het wel vertellen. Mijn man heeft het recht om te weten met wie hij getrouwd is en het is zijn keuze om te kiezen of hij bij mij blijft. Net zoals het mijn vrijwillige keuze is om in de relatie te blijven. Op het moment dat iemand vreemdgaat is de situatie anders en gaat die keuze opnieuw in. Ik wil het van hem ook weten. Mocht hij vreemdgaan is het vrijwel zeker dat het over is tussen ons, maar aangezien ik zoveel van hem hou zou het best kunnen dat ik besluit dat we samen blijven. Maar die keus ligt mijns inziens wel bij de partner en niet bij de vreemdganger. (mocht vreemdganger nog wel in de relatie willen blijven)