Mijn kind is alleen, alleen bij mensen wie ik vertrouw en op 1 lijn zit. (Nouja in de grote lijnen😂 Oma verwent hem met een dikke knuffel en een kus. Opa met een lange vinger 2x een halve per dag. Daar kan ik mee leven. Diegene die vanalles aan mijn kind willen geven is mijn kind gewoon niet alleen. Dan maar een zeikmoeder volgens hun. Want het is heeeel flauw dat een kind van 9 maanden geen koek/chips/koffie mag.. Vorige week heb ik eerst een paar keer vriendelijk nog dringend nee gezegt. Daarna bitste ik dat ze aan haar kinderen een kleinkind moest vragen die ze mocht vergiftigen..🙊
Voor mij niet herkenbaar. Nou ja, deels. Er zijn heel af en toe wel eens mensen die het proberen. Maar mijn man en ik accepteren dat gewoon niet. Dus ja, ze krijgen bij een ander wel eens meer dan thuis. Maar wel binnen de grenzen die wij acceptabel vinden. We geven dit ook tijdig aan; dit is het laatste, hierna even niks meer. Zoon weet dat dan en de omgeving ook. Wie het toch nog probeert, krijgt dan een duidelijk "nee" te horen. En dan gebeurt het gewoon niet. Ik denk dat het ook wel voor een goed deel aan jezelf ligt. Mensen die ons niet kennen, proberen heus wel eens wat extra's te geven. Maar mensen die ons kennen weten 1) dat wij het beste voor onze kinderen voor hebben en heus wel eens een beetje uit de band springen, maar wel binnen grenzen en 2) dat we sowieso niet (ook niet in andere situaties) over ons heen laten lopen. Als jouw "nee" in andere situaties ook niet altijd een duidelijk "nee" is, dan is het denk voor veel mensen gewoon een automatisme geworden om er aan te morrelen als jij nee zegt. Ik denk dus dat het heel belangrijk is om veel duidelijker te worden en dit gewoon echt niet te accepteren. En dan ook eens kritisch naar jezelf te kijken en ook op andere momenten een stuk duidelijker te zijn.
Bedankt tupp voor je reactie. Je hebt wel gelijk hoor. Ik laat soms te veel over mij heen lopen. Vooral als ik onzeker ben in een situatie. Lastig vind ik ook dat mijn vriend bijv. niets zegt als het bij zijn familie gebeurt. Ik voel mij dan altijd de boeman euh boevrouw . Nou ja, die mensen hebben volgens mij ook een gehoorprobleem, want luisteren kunnen ze niet. Ik wil graag voor mijn meisje opkomen, maar faal hier ook weleens in. Juist omdat ik niet weet wat ik met de situatie aan moet. Ik wil ook geen ruzie. Jouw opmerking over 'dit is het laatste, hier na even niets meer' daar kan ik wel wat mee. Duidelijk voor iedereen lijkt mij.
Ja heel herkenbaar... Mijn ouders zijn al "oud" en kunnen niet echt actief leuke dingen doen met hun kleinkinderen. Daarom is het beste wat ze kunnen verzinnen ze volstoppen met snoep en voor de tv zetten. Als we er komen zet m'n moeder gerust een bak chips, een stuk taart, een schaaltje fruit en een schaal chocolaatjes allemaal tegelijk neer. Maar ik heb geen zin om er steeds weer ruzie om te maken, vantevoren spreek ik met mijn zoontje af dat hij 1 "lekkers" mag kiezen en wat van het fruit en de rest moet laten staan. Maar mijn kindje is al 4 natuurlijk en komt misschien bij klasgenootjes/vriendjes ook in de verleiding om veel te gaan snoepen. Ik wil graag dat hij zelf leert waar de grens ligt en zelf leert om nee te zeggen. Ik kan niet de rest van z'n leven iedereen om hem heen gaan verbieden snoep neer te zetten.
Wij hebben vanaf t begin duidelijk gemaakt dat onze dochter niet te veel mag snoepen. We hebben haar dus ook aangeleerd dat ze t moet vragen als ze iets van de tafel wil pakken. Dat doet ze heel netjes (ookal zeg ik dat ze bijv tomaatjes of komkommer gewoon mag pakken). Met kerst had ze wat gesnoept en kreeg ze n mandarijn van m'n vader. Die heb ik toch ook weggelegd, omdat we n half uur voor t eten zaten. M'n vader houdt er dus rekening mee dat we niet willen dat ze te veel snoept en geeft wel wat fruit. M'n moeder verwent sowieso niet met eten. De schoonouders ook niet. Gelukkig komen wij t dus niet veel tegen. Wat ik wel lastig vond, was dat onze dochter netjes vroeg om n pepernootje met Sinterklaas en ondertussen zag hoe d'r neefjes en nichtjes het ongevraagd handenvol tegelijk naar binnen werkten. Ze was echt ondersteboven, wist niet wat ze moest doen. Ze pakte dus zonder te vragen n pepernootje ging toen huilen omdat ze t niet snapte. Ze wist dat t niet mocht, maar begreep niet dat de rest het wel deed. Zó zielig!! Ze heeft er genoeg gekregen hoor, maar ik wil niet dat ze net zoals m'n neefjes en nichtjes doet. Die aten zich ziek...
In zulke situaties vraag ik een bakje en vul ik dat voor mijn kinderen...op=op. Ze leren zelf doseren zo...want bij elk pepernootje vragen of je er 1 mag vind ik persoonlijk ook overdreven.
Oh ja, herkenbaar. Ik maak altijd duidelijk dat we meerdere malen per week wel ergens te horen krijgen dat het voor die ene keer toch niet uitmaakt, maar dat het bij elkaar opgeteld wel heel veel 'uitzonderingen' zijn. geven ze het toch, dan pak ik het af.bwordt me niet altijd in dank afgenomen, maar sommige mense willen het gewoon niet begrijpen.
Heel herkenbaar en ook een grote ergernis. Ik laat het op sommige dagen iets meer los. Maar meestal ben ik de strenge b*tchy moeder.. Ik maak ook opmerkingen dat ik het niet wil en staat het ze niet aan dan krijgen mensen er nog een opmerking na. Kom op zeg. Ik sna dat verwennen met eten ook niet. Bah!
Hier beginnen de kinderfeestjes steeds meer en als je ziet wat ze daar allemaal krijgen.. Dochter komt er zo vaak misselijk weg. Wij houden ook rekening met eten, ook richting anderen. Zijn best streng. Maar dan begint dus het moment dat je er niet meer bij bent..
Gelukkig niet herkenbaar. Ik ben zelf best een strenge mama mbt suikers en onverzadigde vetten eten in vergelijking met mijn vriendinnen en de mama's van mijn dochters vriendinnen. Gelukkig geven ze mijn kind nooit zomaar iets zonder mijn toestemming. Laatst belde de moeder van een vriendinnetje van mn dochter me zelfs of ze wel pindakaas met suiker mocht eten toen ze daar lunchde . Ik merk wel dat ik sinds mn dochter meer bij anderen is zelf iets relaxter wordt en wat meer toesta, maar dit is gelukkig mijn beslissing en wordt niet voor mij besloten. Alleen oma had nogal eens de neiging om onze regels te negeren, maar dat is na een aantal gesprekken gelukkig ook niet meer het geval. Ik zou me er ook flink aan ergeren als mijn dochter eten toegestopt krijgt dat ik niet wil dat ze eet.
Ik ben wel blij om te lezen dat het dus veelvoorkomend probleem is. Dan maar strenger worden en dochter goed leren dat ze eerst moet vragen voor dat ze iets in haar mond wil steken. En blijkbaar moet ik meer een b#tch worden.
Ik laat mijn man regelmatig op zondag met de jongens naar mans oma gaan. (heb ik even lekker tijd voor mezelf) Daar zijn mijn schoonouders en nog wat tantes ook meestal wel En als ik dan bij thuiskomst hoor wat de oudste allemaal gehad heeft? ja das dan logisch dat hij dan 2 sneeën brood minder wil. Manlief let echt niet op wat en hoeveel hij naar binnen werkt. Nou ja dat is gelukkig maar 1 keer in de 2 weken.
Hihi, ik heb het er ook nog met hem over gehad. Toen zei hij: ' nou dan zeg ik er toch wat van'. Euh lieverd, jij let niet op. Sowieso is hij makkelijker. Hij schijnt maar niet te begrijpen dat iedere dag vlees niet nodig is, maar dat ik haar ook niet steeds aan de vleesvervangers wil hebben. Als ik zeg, graag minder uit pakjes koken, dan haalt ie juist meer pakjes. Als ik al niet tot hem doordring.
GElukkig vragen ze in de winkels altijd aan mij of ze wat mogen, ik zeg altijd ja want ik heb geen snoep oid in huis. Ze vragen het zo dat de kinderen dat niet mee krijgen. Opa en oma zeggen altijd eerst vragen aan mama. DUs gelukkig hoef ik me daar niet over op te winden.
Alleen het eerste bericht gelezen. Vervelend zeg! Ik zou wél overal tegenin gaan. Het is JOUW kind, dus jij bepaalt. Maar als jij je láát overrulen, dan ziet jouw kind dat ook en geloof me, daar gaat ze later misbruik van maken. Als ze iets niet mag van jou, gaat ze het aan anderen vragen. Dat doen de meeste kinderen, maar jouw kind zal het dus gewoon ter overstaan van jou doen, want ze weet dat dat niet uit maakt. Daarnaast mag je sowieso wel op je strepen gaan staan. Wat respectloos van die mensen om jou gewoon in je gezicht je gezag te ondermijnen! Dit soort dingen hebben echt effect op hoe je kind jou ziet. Dat van in de winkel, als het gewoon personeel is en ik tijd zou hebben, dan zou ik er serieus werk van maken en een klacht indienen. Voor hetzelfde geld heeft je kind een allergie of zo. Maar dus inderdaad ook vanwege de houding naar jou toe en het gezagondermijnende gedrag.
Niet zo heel erg herkenbaar hier wordt bijna altijd eerst gevraagd mag ze dat? We zijn regelmatig bij mijn vader en hij heeft diksap in huis en geeft dat in dezelfde verhouding als wij zouden doen. Ze krijgt daar ook eerder fruit dan koek. Alleen gisteren niet toen kreeg ze taart van opa omdat hij jarig was (maar dat had hij eerst voorzichtig gevraagd of dat voor deze keer oké was) Ook bij andere familie wordt eerst naar ons gekeken voordat ze haar wat geven, hopen dat zo blijft. Zelfs bij de bakker, die kleine kinderen vaak een bolletje geeft, wordt het eerst gevraagd en die geeft nu bruin i.p.v. wit.
Hier bij de plaatselijke supermarkt krijgen de kindertjes tegenwoordig een tomaatje of druifje bij de kassa ipv een snoepje, helemaal top! En mijn dochter vind het echt niet erg, die verheugd zich aktijd op haar tomaatje. Vanmiddag was ze met haar vader een boodschapje doen en toen had ze niet gekregen, was ze helemaal verdrietig... Zoo sneu...maar ja we mogen er niet om vragen he
Nou zo'n vaart zal het niet lopen hoor, maar bedankt dat je je zorg uit. Ik ben echt geen slappe vaatdoek, maar dit zijn een aantal incidenten. Soms overvalt de situatie je ineens en sta je met je mond vol tanden. Gewoon omdat het zo bizar is dat ze tegen mij als moeder ingaan. Als men commentaar heeft, snoer ik ze meestal de mond. Als wildvreemde mensen aan mijn dochter wilde zitten toen ze baby was, zei ik altijd dat ik dat niet wilde. Ik ben best streng voor mijn dochter, dus over mij heen lopen gaat niet zo snel. Een kind in iedere levensfase is weer anders en ik signaleerde dit (voor mij) nieuwe fenomeen. Blijkbaar hebben meer ouders er mee te maken en het is fijn om wat handvaten te hebben, zodat ik in een soortgelijke situatie weet wat mij te doen staat.