tja dat is wel makkelijk gezegd als hij zelf lekker alles doet wat hij wil doen... ik zou dat oppas aanbod lekker aannemen en anders gaat hij maar thuis zitten. Mijn man werkt enorm veel (5 lange dagen en nog 2 tot 4 avonden per week) maar hier hebben wij samen bewust voor gekozen. Ik ben savonds vaak toch heel moe door een chronische ziekte en geniet dan van een lekker in bed een serie kijken of in bad gaan. 1 keer in de zoveel tijd vliegt de eenzaamheid me even aan en dan regelen we oppas. En hij helpt altijd mee de kinderen op bed te leggen.
Lastig en deels herkenbaar probleem. Hier is het ook lang zo gegaan, al met ons eerste kindje en toen er een tweede bijkwam ging het nog zwaarder wegen omdat je dan nog (veel) drukker bent en daarmee alle eigen tijd wegvalt (als de oudste overdag niet meer slaapt). Mijn vriend ging ook 2x per week sporten, vaak daarna nog naborrelen. Daarnaast vaak borrels of zelfs weekendjes met het werk, afspreken met vrienden, elke vrijdagavond kaarten etc. En ik zat thuis met de kinderen. Ik had behalve mijn fulltime baan niets meer voor mezelf. Ik sprak wel af met vriendinnen, maar nam de kinderen dan mee. Op zich vond hij het wel goed als ik ook eens een avondje wegging, maar met vriendinnen die ook allemaal een gezin hebben blijkt het een uitdaging te zijn om iemand te vinden die mee iets wilt doen in de avond. Uiteindelijk zat ik er echt doorheen en toen heb ik het huilend ter sprake gebracht. We nemen nu vaker een oppas, zodat we op hetzelfde moment de deur uitkunnen om te gaan sporten. Als je om en om een avond weggaat om te sporten zie je elkaar niet meer. En ik ga vaker overdag eens een paar uurtjes weg; lunchen met een vriendin of lekker winkelen. Het is nog niet "eerlijk" verdeeld, maar hij doet wel veel meer zijn best en geeft mij wel meer ruimte. Ik denk dat je het toch weer ter sprake moet brengen, anders hou je het straks met 2 kindjes niet vol. Het is voor hem ook kiezen; als hij nog zo vaak weg wilt dan moeten jullie hulp hebben van iemand anders, zoals een vaste oppas. Je wordt alleen maar een betere moeder als je zelf ook goed in je vel zit.
De verdeling is een beetje scheef gegroeid en daar ben je beiden debet aan. Maar aangezien de verdeling in jouw nadeel is scheefgegroeid, zul jij ook actie moeten ondernemen om het recht te trekken. Ik zou tegen je man zeggen dat er wat dingen gaan veranderen, omdat jij ook meer tijd voor jezelf nodig hebt (en of dat nou sporten is, of wat anders maakt niet uit). En dat zou ik mededelen en zeker niet meer vragen of overleggen. En je man mag daar van alles van vinden, maar hij loopt niet in jouw schoenen, en dan zul je hem duidelijk moeten maken dat wat hij daarvan vindt niet zo relevant is. Dus als man geen oppas wil, omdat jullie zelf volgens hem zelf voor jullie kinderen moeten zorgen, dan is dat ook dikke prima, maar dan zou ik gewoon mededelen dat je op bepaalde momenten de deur uit gaat en dat hij voor ze moet zorgen. En als hij gaat steigeren, kan hij altijd nog zelf overstag om een oppas te regelen.
Dag schat, ik ga vandaag de hele dag weg. Hier heb je een lijstje met de dingen die ik ook altijd doe. En wel het eten om 18.00 uur klaar hebben, lukt je vast wel, deed je moeder ook altijd. Succes en doeiiii!
Ik herken het meer inleveren wel maar daarbij wel dat dat zo gegroeid is doordat ik het heb toegestaan en het heerlijk vind om thuis te zijn en er dus geen moeite mee heb. Ik kan in de avond weg als ik dat wil maar ik kies ervoor om thuis te blijven.
Oei ja, lijkt me tijd voor waarschijnlijk meerdere goede gesprekken. Je bent niet tevreden over de verdeling in jullie relatie, en daar dien je samen uit te komen. Praten dus! Totdat het weer acceptabel voelt. Ik heb altijd een eerlijke verdeling geeist, en toen mijn jongens klein waren was het zeker 50/50 in alles, ook al verdiende hun vader meer. Nu met mijn huidige partner is de verstandhouding ook gelijkwaardig, maar vullen we dat wel op een eigen manier in. Mijn partner werkt meer, maar vindt mijn ruimte en ontwikkeling evengoed net zo belangrijk. Nu is het wel zo dat we allebei geen teamsport doen en ook niet zulke borrelaars zijn.
Veel vrouwen, en het is niet erg want wij vrouwen werken vaak minder. Maar als je dan alle werktijden en zorgtijden (kinderen, huishouden) is het belangrijk dat de resterende vrije tijd eerlijk verdeeld wordt. En als iemand dan zegt, oppas is zielig of onnodig maar zelf gewoon weg gaat. Ja doei!
Mee eens. Hier heeft man meer vrije tijd voor zichzelf maar hij heeft er ook meer behoefte aan dan dat ik heb. Hij snapt dan weer niet dat ik die behoefte minder heb en vaak nee zeg als vriendinnen weg gaan en vragen of ik mee ga. Of tenminste, ik haal die ontspannen vrije tijd ook uit thuis zijn en man niet. Maar als ik weg wil of tijd alleen wil moedigt hij dit aan en zal me nooit daarin afremmen of tegen houden.
Hier ook hoor. Man gaat iedere week sporten, pakt regelmatig een filmpje met vrienden of gaat voetbal met ze kijken oid. Maar zodra ik dan iets wil dan krijgt dat wel voorrang (eigenlijk ideale regeling voor mij ). Dus ik overleg nooit als ik plannen maak of dat mag/kan, maar deel het mee. En dan zal hij weleens op vrijdagavond zijn sport af moeten zeggen ofzo. Ik heb er geen problemen mee dat hij meer buiten de deur is, zolang ik ook maar die mogelijkheid krijg, zodra ik daar behoefte aan heb. En hij moet zeker niet tegen mij gaan zeggen hoe ik het thuis allemaal regel, omdat zijn moeder dat ook zo doet, want dan zou ik werkelijk onmiddellijk in staking gaan . Maar dat zou mijn man gelukkig niet in zijn hoofd halen
Hier net zo eigenlijk. En als mijn man me gaat vergelijken met zijn moeder mag hij meteen zijn tassen pakken en bij die heks gaan wonen ook
Heel herkenbaar. Manlief werkt 32 uur, ik 25 tot 32 én doe daarnaast ook nog een volledige hbo studie. En hoewel hij eigenlijk altijd ‘s nachts eruit gaat, komt het huishouden vrijwel volledig op mij neer. Hij moet voor zijn semi hobby veel weg. We hebben een periode gehad waarin hij - ondanks dat we beiden in onregelmatige diensten werken (dus ook veel ‘s avonds en weekends) hij 3 a 4 keer per week ‘s avonds voor zijn semi hobby weg was. Daarnaast liep hij tussendoor 3 keer in de week tien km. Ik stond op het punt om bij hem weg te gaan. Want ondanks mijn herhaaldelijk aankaarten van dit probleem zag hij alsmaar niet het licht waardoor ik mij niet gezien voelde. Ik voelde mij een soort tipi wan die zijn huis netjes hield, het eten klaar maakte en voor de kinderen zorgde. Afgelopen zomer dacht ik echt: dit is onze laatste gezinsvakantie als niet gebroken gezin. Godzijdank heeft meneer het licht gezien. Hij heeft wat dingen afgestoten en probeert tijdens mijn vaste werkavond oppas te regelen zodat hij dan weg kan zodat dat niet nog op een ander moment hoeft. Hardlopen gebeurt nu onder schooltijd. Mijn tip: kom goed voor jezelf op want hij heeft er geen belang bij voor jou op te komen want zoals het nu gaat is prettig voor hem. Dat jij er volledig bij insneeuwt is voor hem misschien niet eens duidelijk. Mijn man en ik zijn nu beide gelukkiger.
Ik denk dat het tot op zekere hoogte heel normaal is dat je als moeder nét iets meer inlevert dan als man. Ik denk misschien een gemist stukje emancipatie en een stukje aard van het beestje. Ik weet zeker dat, objectief gezien, ik meer ingeleverd heb en doe met/voor/om de kinderen maar dat wij gevoelsmatig net zo veel hebben ingeleverd omdat hij er meer behoefte aan heeft (metime) en waarde aan hecht. Druk ik mezelf nu heel onmogelijk uit of is t nog te volgen? Maar wat ik wel heel hinderlijk vind is dat jij (TS) er blijkbaar wel behoefte aan hebt én dat jouw man dit moeilijk maakt. Want hij kan heel leuk geen oppas willen maar echt bereid om dingen in te leveren is hij ook niet?
Haha oh wat erg. Scheelt hier dan dat mijn schoonmoeder dus thuis helemaal niks deed, behalve slapen en lezen. Dus wat dat betreft een prima voorbeeld Maar verder is het hier ook wel zo, toen ik nog werkte en man teamsport deed had ik er af en toe wel moeite mee, maar dan zei ik ook gewoon dat ie direct na afloop wel een keer naar huis kon komen, zodat ik ook nog wat aan mijn avond had. Vind het nu vooral heel fijn om thuis te zijn en als ik dan wat heb of ergens heen ga, kan dat altijd.
Dat mensen het normaal vinden dat je als moeder meer inlevert dan als vader, zal ik nooit begrijpen... Maar dat is dan inderdaad misschien aard van het beestje, want ik weiger omdat ik vrouw ben, meer in te leveren. Hier is daar al over gesproken voordat we uberhaupt aan een kind gingen beginnen. 1 van mijn 'eisen' was bv dat ook vriend een dag per week thuis zou zijn voor kind. En ook al verdient hij meer, dat wil niet zeggen dat zijn werk voor gaat op mijn werk, dat de verhoudingen qua huishouden scheef zouden zijn. Lekker makkelijk voor zo'n man. TS fijn dat je moeder op wil passen!
Dat ben ik helemaal met je eens. Vind dat dus ook echt niet opgaan. Je kiest allebei voor een kind, mag je allebei inleveren. Niet de moeder meer, alleen omdat ze vrouw is.
Maar is dat ook niet zo omdat moeders soms minder goed los kunnen laten? Althans als ik naar mezelf kijk zie ik dat dus soms gebeuren.
Ja ik weet niet of je dat als lekker makkelijk moet zien. Ik ben het met je eens dat salaris niet een reden moet zijn waarom de vrouw altijd maar minder gaat werken. Helemaal als je beide het even leuk vind om te werken. Maar als de vrouw het leuker vind om thuis te zijn dan te werken of juist andersom de man vind het leuker om voor de kinderen te zorgen dan te werken vind ik dat je daar naar moet kijken en niet naar eerlijke verdelingen. En als je beide het leuker vind om thuis te zijn of beide het leuker vind om te werken of beide daar een balans in wilt dan het eerlijk verdelen. Maar salaris moet daar niet de basis voor zijn.