Dat is hier ook het geval. Maar misschien kon ik beter loslaten als ik wist dat man wat beter vast hield
Ik zie om mij heen heel vaak dat mannen hun leven grotendeels verder leven op dezelfde manier. Dus evenveel blijven werken, blijven sporten, uitgaan of andere sociale activiteiten net zoals voorheen. Vaak denken ze er niet eens bij na dat het anders zou moeten of kunnen. En helaas zijn er ook veel mannen die zelden een volle dag alleen zijn met hun kinderen of geen idee hebben wat ze dan moeten doen (of hoe druk het kan zijn). Een eerlijke verdeling in werk en zorg kan dit voorkomen. En door het als vrouw ook duidelijk aan re geven. Zeker als jullie de eerste in de omgeving zijn met kinderen. Anderen kunnen zich gewoon niet voorstellen hoe een gezin is en wat erbij komt kijken. To wellicht is overdag sporten iets voor jou? Veel sportscholen hebben kinderopvang. Of vraag een oppas/je moeder overdag. Heb je in de avond tijd voor elkaar, jezelf of het huishouden en meer energie.
Maar salaris is het meest gehoorde en hier ook het meest gelezen. Dat iemand minder is gaan werken, want man verdient genoeg. En tuurlijk is dat prima als dat voor allebei ok is, maar ik hoor en lees vaak zat dit soort dingen en topics. En dat de vrouw het fijn vindt en graag doet, vind ik persoonlijk echt een kulreden. Een man heeft ook een kind, is ook vader. Waarom wordt er aan een man niet gevraagd of ie minder gaat werken? Waarom lijkt het altijd zo te zijn dat man 'echt niet minder kan gaan werken'? Ik vind daar echt wat van. Ben het gewoon niet eens met die verdeling die nog altijd heerst in onze samenleving. Ik vind dat de man het ook verplicht is te zorgen voor je kind, je huishouden, je vrouw. Net zoals dat dat 'verwacht' wordt van vrouwen. Maar goed, dat is mijn mening he. Ik zou ook niet samen kunnen zijn met 'zo'n man', heb er zelfs relaties voor verbroken, vanwege de baan van een vriendje en bijbehorende verwachtingen van die baan. Dat is niet aan mij besteed. Ik ben meer voor een gelijkere verdeling, dat mannen ook minder gaan werken.
@Paris91 probeer voor jezelf op een rijtje te zetten wat je graag wil. Dus welke dag wil je sporten. Wanneer wil je thuis zijn. Bekijk alle “vaste” afspraken. En probeer oplossingen zelf te regelen. Ga niet wachten op je man. Regel het zelf. Jij wilt sporten, dus regel de oppas (ik las dat je moeder dat graag wil doen, top!) regel een schoonmaakster. Maak de afspraak met vriendinnen. Zorg voor jezelf. Alleen jij kunt dat doen.
Ja dat zou kunnen en ik ben ook liever thuis met de kinderen, maar dan gaat het dus om wat je zelf wil, niet omdat het moet omdat je een vrouw bent
Ja dan helemaal prima. Doen we hier zelf ook, maar je hebt daar wel een keuze in. Het is niet dat omdat je moeder bent, je automatisch meer moet inleveren.
Mijn man zijn werk is zijn hobby, terwijl ik niets liever wilde dan thuis zijn met de kinderen. Waarom dan beiden daarop inleveren als we daar beiden niet gelukkiger van worden? Een eerlijke verdeling is in mijn ogen een verdeling waar iedereen gelukkig van wordt. Dat is niet perse beiden minder werken of evenveel werken. Keuzevrijheid vind ik hierin het belangrijkste, dus niet dat je als vrouw thuis moet blijven of diegene zijn die het minste uren werkt als je een man hebt die heel graag thuis is, maar als je dat graag wil en je man ziet dat ook zitten waarom dan niet? En andersom ook. Een vrouw die fulltime werkt en man die thuis is. Zolang je maar dingen doet omdat het vanuit jullie zelf komt en niet "omdat het moet".
Dit komt een beetje op mij over alsof je toestemming aan hem moet vragen. Dat hij het wel even zo voor jou uitdenkt betekent niet dat jij dat dan moet accepteren. Jij wilt 2 avonden sporten en dat lijkt me heel redelijk gezien al zijn extra dingetjes. Je kunt het ook gewoon doen.... doet hij tenslotte ook...
Daar ben ik het ook zeker mee eens! En soms, in geval van TS, blijkt na een tijdje iets niet meer te werken. Tussentijds soort van evaluatie kan geen kwaad. Hopelijk beseft haar man ook eens dat zij nu niet gelukkig is.
Ik snap wat je bedoelt. Hier is dus de verdeling heel krom in jouw ogen. Man werkt meer dan full time en qua huishouden zet hij alleen het vuil buiten. Ik doe het huishouden, boodschappen en koken helemaal alleen. Zorg voor de kinderen is redelijk eerlijk verdeelt. Als hij thuis is doen we de kinderen samen. Heeft zoon wat op school zijn we er samen. Afspraken in het ziekenhuis van de kinderen doen we samen. Simpele huisarts / tandarts / controle afspraken doe ik met de kinderen. Maar deze keuze is zo gemaakt omdat we beide nu doen wat we het leukste vinden. Hij vind huishouden niet leuk, ik vind werken niet leuk. Op deze manier (ook al past deze in het ouderwetse plaatje van man werkt en vrouw doet alles thuis) doen we wel beide waar we echt gelukkig van worden. Ik zou wel kunnen gaan werken, en hij kan dan thuis zijn om ook bij te dragen aan het huishouden maar daar worden we beide geen leukere mensen van. Want dan doen we beide dingen die we liever niet doen (omdat ik liever het huishouden doe en hij juist liever niet) terwijl dat helemaal niet nodig is.
Op het moment dat 1 van hun vader word zie je ze ook niet meer 3x sporten en borrelen dit zou ik m'n man ook duidelijk maken
Bij zijn vorige baan mocht hij 1 vrije middag per week. Maar hij kreeg toen een andere baan aangeboden, met veel meer doorgroeimogelijkheden. Daardoor verviel zijn vrije middag, anders had hij dat wel gewild. Het voordeel van deze baan is dat het maar 5 minuten van huis is, en hij makkelijk vrij kan in geval van nood. Ook heeft hij tussen de middag een uur pauze, waarin hij naar huis gaat. Veel voordelen ten opzichte van zijn vorige baan, waarbij hij ook 40 minuten reistijd had. Hij sportte altijd op hoog niveau, trainde toen 3 keer per week, en was soms de héle zondag weg, omdat de uit-wedstrijden door het hele land waren. Dit was niet meer te combineren met de nieuwe baan, dus is hij op middelmatig niveau gaan sporten. Als hij minder zou willen trainen, kom je in een ‘bier-team’, dan is het echt puur recreatie, zit er geen echte competitie in. Hij helpt verder wel in huis, hij brengt en haalt ons kind, omdat ik een uur reistijd heb, hij gaat er ‘s nachts net zo vaak uit, en we staan ‘s ochtends gelijk op. We hebben een goede verdeling met de 1 ons kind naar bed brengen, de ander de keuken opruimen etc. Ik hou ook van thuis zitten en bij de kinderen zijn, dus ik mis bijvoorbeeld het stappen niet, maar mis het sporten wel. Ook oppas alleen voor nood vind ik moeilijk, want hierdoor gaan we bijv. nooit meer samen naar een avond verjaardag, maar gaan omstebeurt of 1 blijft thuis. Niet echt gezellig dus. Dat vergelijken met zijn moeder bedoelt hij denk ik niet verkeerd. Ik ben zelf een beetje bang dat ik het straks met een tweede niet op rolletjes kan laten lopen, en denk dat hij met de vergelijking met zijn moeder wil aangeven dat het prima te doen is.. Dat we de enige zijn van onze vrienden helpt natuurlijk niet mee. Zijn vrienden zijn zelfs verbaasd dat hij tijdens een potje gamen even pauzeert omdat ons kind wakker is geworden “omdat ik ook thuis ben, dus dat dan toch kan doen” (letterlijk hun woorden). Gelukkig denkt hij niet zo en is hij er dus altijd voor de kinderen.
Ja, ik heb het denk ik ook vooral zelf veroorzaakt door er nooit wat over te zeggen. Ik had ook niet verwacht dat ik er zó mee zou zitten. Mijn instelling was ‘als de ander gelukkig is, dan ben ik dat ook’, maar dat blijkt in de praktijk dus niet zo te werken.
Nou mijn man sport echt wel meer als 3 keer per week hoor en straks word dat alleen maar meer omdat het nodig is om fysiek fit te zijn voor zijn werk. Maar dat is dan geen team sport.
Ik wou dat die verdeling waar jij het niet mee eens bent juist zo was gebleven. Vind het dus ook niet meer dan normaal dat de moeder het meeste merkt van de komst van kinderen. Ik zie om me heen zoveel jongere moeders die zich een slag in de rondte rennen en vliegen, alsof dat zo goed is. Geven ze zelf ook toe dat ze er helemaal niet zo blij mee zijn. Kinderen varen daar ook niet altijd wel bij. En bij ziekte kunnen de werkende oma's op hun eigen vrije dagen de kleinkinderen opvangen. Daar vind ik iets van... Hier is het lekker traditioneel (wij zijn ook van een andere generatie) en dat bevalt prima. Sowieso, werken zien wij echt niet als iets leuks ofzo, maar als een noodzakelijk kwaad, dus waarom zou je dat alletwee doen en zoveel onrust in het gezin brengen als het inkomen van 1 van de 2 al genoeg is? Kwestie van prioriteiten stellen. Wij schelen 10 jaar in leeftijd, man werkt als zzp'er en werkt al zo lang dat hij uitkijkt naar zijn pensioen. Ik ben door ziekte en studie niet echt aan werken toe gekomen, en mocht er in de toekomst meer rust in huis en gezondheid zijn dan zoek ik iets leuks om mijn tijd mee te vullen en tegen de tijd dat man met pensioen is vullen we ons inkomen daar wel mee aan mocht dat nodig zijn. Man gaat overigens met pensioen vlak voordat onze jongste van de middelbare school af gaat. En vergis je niet in dat laatste: het is voor pubers ook zo belangrijk dat er iemand thuis is na schooltijd! De meeste mensen denken dat ze hun kinderen dan wel alleen kunnen laten terwijl zij werken maar dan hebben ze vaak nog meer aandacht en hulp nodig dan jongere kinderen. Ik snap overigens niet goed dat (jonge) ouders zo vaak de hort op willen om te gaan sporten en zo 's avonds. Wij zijn allebei eigenlijk altijd thuis 's avonds, tenzij we een ouderavond op school hebben ofzo. In de weekends hebben we een paar keer per jaar onze eigen activiteiten van verenigingen en dan gunnen we elkaar dat. Zo ga ik ook regelmatig met de oudste op stap in het weekend om haar 1-op-1-aandacht te geven en dan blijft jongste gewoon bij zijn vader. Zij gaan ook samen iedere 14 dagen bij opa/vader van 91 op bezoek, dat is echt hun uitje samen. En met de oudste kijkt hij dan een keer samen een film, terwijl ik lekker op de studeerkamer een boek zit te lezen. Binnen onze rolverdeling zorgt mijn man dus net zo goed voor de kinderen, op allerlei gebied, maar ben ik inderdaad degene die de kerntaken qua zorg op zich neemt. En raad eens, daar ben ik ook gewoon beter in dan hij, vinden wij alle vier
Mijn man sport elke dag, maar het is wel minder "belastend" dan teamsport. Nu gaat hij hardlopen en is dan na 1,5 uur gemiddeld weer terug. Toen hij nog voetbalde was hij vaak van 12.00-19.00 uur wel weg en bij de training tussen 19-22.00 uur.
Dat vraag ik mij ook af, ik ben zo blij dat ik thuis kan zijn bij mijn zoon en straks bij mijn 2 kinderen.
Wij hebben heel bewust 2x per jaar een evaluatiemoment. Daarin bespreken we of we de verdeling nog goed vinden, hoe we qua werk de komende tijd zitten, of we nog wat willen veranderen of willen gaan doen. Voor ons werkt dat heel fijn. Mijn man is kort geleden begonnen met een nieuwe baan, daardoor is hij wat meer van huis en dat betekent ook wat voor mij. Maar dit hebben we van te voren goed besproken, ook besproken waar en wanneer er dan extra ruimte voor mij komt en wat we doen als het toch niet fijn blijkt te werken. Ik zou je willen aanraden om zo'n gesprek eens te voeren, plannen en verlangens veranderen in 5 jaar, daar moet je op kunnen inspelen en elkaar ook dingen gunnen (ik zeg bewust elkaar, want nu is het alsf jij hem van alles gunt, maar hij jou niet).