Niet dat ik ook maar een seconde overweeg om aan de wens van man en de kinderen toe te geven (dit topic was echt uit nieuwsgierigheid en interesse) lijkt me dat het enige grote voordeel van een hond. Hoe rot je je ook voelt, een hond verplicht je om elke dag meerdere malen te gaan wandelen wat gezond voor je is aan frisse buitenlucht en goed voor de spieren / gewrichten en conditie en algehele gezondheid. Je kunt nooit op baaldagen de hele dag maar binnen gaan hangen. Dat zie ik echt als het grote pluspunt van een hond.
Door je eerlijkheid laat je eigenlijk zien dat ondanks dat je het niet wilt je het in dit geval belangrijker vond dat je gezin voorop stond. En buiten dat er ongenodigde gasten op het erf stonden en dat je daarom overstag bent gegaan lees ik wel heel erg veel liefde. Je doet het maar mooi.
Voor de honden eigenaren onder ons. Hoe zien jullie je hond? Als gewoon een hond? Als lid van het gezin of als je kind (lees ik vaker hoewel ik me er niets bij voor kan stellen). Als hond, maar wel onderdeel van het gezin. Zeker niet hetzelfde als een kind maar ze hoort er wel echt bij. En hoe behandelen jullie de hond? Niet als in goed of slecht, ga van goed uit. Maar wat mag de hond in huis? Op de bank? Mee naar boven? Mee in bed? Niet op de bank, niet mee naar boven en al helemaal niet mee in bed! Brrr.... En gaat de hond mee op uitstapjes zoals visite of laat je hem dan thuis? Blijft vrijwel altijd thuis, tenzij we naar het bos, strand, camping oid gaan waar de hond ook echt wat aan heeft. We nemen haar nooit mee op visite iig. En hoe vaak was je je hond? Gebruik je nog spullen om de hondengeur tegen te gaan zoals speciale parfum of shampoo? En hetzelfde voor de geur uit de mond? Poets je zijn tanden of is dit op te lossen met goede voeding? Wassen vrijwel nooit, tenzij ze ergens in heeft liggen rollen. Met de waterblazer blazen we haar schoon en droog na een wandeling maar ze heeft ook een "zelfreinigende vacht" (lees: al het zand, modder en water valt er vanzelf vanaf in je woonkamer). Uit haar mond stinkt ze niet echt maar ik probeer ook niet haar adem te ruiken zeg maar. Scheten laat ze gelukkig nooit. En de haren... heb je speciaal gekozen voor een hond met makkelijke vacht of heb je een hond met veel haar en neem je het exte rondje schoonmaken daardoor voor lief? We hebben een ras op andere eigenschappen gekozen dan op haar, het is een witte herder, ze haart 2x per jaar in de rui veel (veeeel!!) maar verder valt t gelukkig wel mee. Je maakt wel (veel) meer schoon met een hond. Mensen ruiken de hond bij ons niet gelukkig, ik zelf ook niet. Toevallig laatst nog iemand die zei dat ze zich verbaasde dat ze de hond echt niet rook terwijl ze dat normaal bij mensen wel deed. Ik heb niets met honden, vooral door de geur en de haren en ik ben er bang voor. Man en de kinderen zijn verzot op honden en wekelijks is er hier wel een gesprek omdat ze het zo graag willen. Gaat niet gebeuren want ik weet dondersgoed dat iedereen mee helpt zolang het een pup is en ik daarna degene ben die er voor op draait en daar pas ik voor. Maar ik probeer te begrijpen wat het nou is dat er zoveel "hondenmensen" zijn?! Tsja, ik ben een hondenmens, een dierenmens eigenlijk. Vind ze gewoon leuk, lief, ze zijn altijd blij, ze is mijn reden om veel buiten te zijn ook al is het weer er niet echt naar, ze voegt wel echt iets toe aan mijn leven. Maar ik ben dan ook met honden en andere dieren opgegroeid. En last but not least, hoeveel tijd ben je nou per dag/week echt kwijt aan de hond. Uitlaten, verzorgen, schoonmaken enz?. Uitlaten meestal 1x een grote ronde van een uur, of mijn man neemt haar mee hardlopen en nog 3x 15 a 20 minuten. Verzorgen alleen in de rui 2 a 3x per week half uur kammen. Schoonmaken, tsja, elke dag stofzuigen en meer stoffen en dweilen dan zonder hond.
Wij hebben een bruine labrador. Echt al een oudje met bijna 12. Hij mag op de bank en jaagt iedereen die op.zijn plek zit er zo ongeveer af. De bank is zelfs doorgezakt op zijn plek ( moet je nagaan is een Italiaanse designbank ) Vreselijk lief beest. Echt een deel van ons gezin en de beste maatjes en oppas die we kunnen bedenken. Gaat overal waar zij gaat en houdt haar altijd in t oog. Toen hij jonger was sliep hij regelmatig naast ons bed. Hij.kan nu de trap niet meer op ivm leeftijd. Door die leeftijd begint hij meer te stinken.en steeds meer te verhsren. Moet er vaker uit maar wel kort. Af en toe nog eens naar t bos oid maar dat houdt hij niet lang meer vol. Ik heb zn tanden nog nooit gepoetst en hij heeft een stralend wit gebit. Wassen allee als hij door t slijk gerold heeft ( gebeurd niet meer) en 1 keer in t voorjaar tijdens de grote ruiperiode. Dan is hij ineens van heel veel haar af. Komt er een nieuwe hond? Ja maar niet zolang ik kleine kinderen heb die constant aandacht vragen. En ja ik ruim de poep op muv bos, hei en in dichte bosjes oid.
Wij hebben een stel grote windhonden, Whippets en Boston Terriërs, die wij zien als een deel van het gezin en in vrij beneden mogen rondlopen. Ze liggen bij ons ook op de bank. Er word hobbymatig mee geshowd (en gefokt, al staat dat momenteel op een laag pitje). We hebben bewust voor gladharige honden gekozen omdat hun vacht gemakkelijker te onderhouden is. Partner staat elke ochtend om 5:00 op om met de windhonden naar een omheind veldje te gaan waar ze veilig los kunnen rennen. Mijn puberdochter laat s’morgens en s’middags de Bostons uit. In principe worden ze 4-5 keer per dag uitgelaten en vanaf vrijdag mag ik weer gaan fietsen (heb een keizersnee gehad) en dan ga ik weer 1 keer per dag 6 km met de Whippets fietsen. Ben tevens van plan om met ze naar coursing te gaan. Ik schat dat we elke dag 4-5 kwijt zijn aan de verzorging van de honden. Een van de grote windhonden slaapt bij ons aan het voeteinde en de Bostons slapen bij dochter in de kamer, omdat ze dat fijn vindt. We hebben overal vinyl omdat dat gemakkelijk schoon te houden is en ik stofzuig en dweil elke dag. Indien nodig vaker. Ze worden alleen gewassen als ze in een vijver hebben gezwommen of echt vies zijn en stinken.
Hier zal na deze hond inderdaad niet snel meer een andere komen. Dit heeft meerdere redenen: 1. Mijn vriend is niet echt een hondenmens, maar heeft haar wel geaccepteerd omdat ik haar nou eenmaal al had. 2. De redenen die jij zelf ook al noemt, het is veel geregel en 'gedoe', vooral nu met ook nog een jong kind. 3. Zoals ik al eerder aangaf is deze hond vooral als buddy voor mijn zoon gekomen en emotioneel gezien zou hij haar nooit kunnen 'vervangen'. 4. Ik zou pas weer aan een nieuwe hond beginnen als we gepensioneerd thuis zitten ofzo, omdat ik me nu wel eens schuldig voel dat we niet altijd zoveel tijd met haar doorbrengen als ik vind dat zou moeten.( Ze komt niks tekort hoor, maar zo voelt het soms) De voordelen zijn voor mij toch wel een soort kameraadschap die je alleen bij honden/dieren hebt. De enorme steun die mijn zoon ervaart van haar. En ook een gevoel van veiligheid ofzo in de weken dat mijn vriend nachtdienst heeft.
Oh en poep ruim ik altijd op, heb zon poepzakhouder aan de riem en die worft regelmatig bijgevuld. Ik erger me zelf namelijk groen en geel aan alle hondenpoep.
Mijn angst word ook altijd weg gewuift als ik dat argument noem. Dan zegt mijn man ja maar bij een eigen hond is dat anders. Ik geloof dat dus niet en jij bevestigt mijn gevoel. Ik weet ook waar mijn angst vandaan komt. Thuis als kind tot ik op mezelf ging opgegroeid met rotweilers. 3 in totaal achter elkaar. De laatste kreeg van de 1 op andere dag epileptie en daaroverheen in 3 dagen tijd 2 hersenbloedingen. Hij moest worden ingeslapen. Ik wilde nog afscheid nemen, was toch met hem opgegroeid en hield van hem, met een aai en kus op zijn kop en hij haalde zo naar me uit. Niet gebeten maar een flinke snauw met een grom en tanden laten zien. En sinds dat moment heb ik het besef gekregen dat elke hond (hoe lief die ook al jaren kan zijn) op elk moment iets kan overkomen (in dit geval ziekte) waardoor ze kunnen bijten, gemeen worden of echt vals worden of in het ergste geval helemaal doordraaien. Ik wil dat risico nooit lopen en al helemaal niet bij mijn kinderen. Dus sindsdien ben ik bang voor elke hond en voornamelijk grote en sterke want die kunnen erge schade toerichten. Mijn dochter zeurt het meest om de hond. En aangezien zij papa's prinsesje is grapt man weleens dat hij het nee zeggen niet nog lang vol kan houden en het zomaar kan gebeuren dat hij op een dag met een pup thuis komt. Ik heb hem heel duidelijk gemaakt dat ik niet gevoelig ben voor schattige puppy's dus dat hij er dan rekening mee moet houden dat ik dan de boeman ben die die pup binnen 1 minuut naar het assiel breng. Hoop echt voor hem dat hij niet in een gekke bui het toch doet en denkt dat ik wel overstag ga als er een lief klein wollig bolletje hond hier in de kamer staat.
Lief dat je het zo ziet maar zo zit ik niet in elkaar... Mijn man dramt zijn zin toch wel door en ik ben een pleaser. Neemt niet weg dat ik er niet een mening over heb en ook uit naar hem toe. Hij weet dat ik vind dat hij zijn hond verwaarloost, te weinig uitlaat (2x pw eind door het bos) en te weinig poep schept van het erf. Zou hem laatst naar zijn werk brengen omdat het enorm regende maar heb eerst geëist dat hij poep zou scheppen anders zou de hond een ander onderkomen krijgen. Ok ik geef om dat beestje maar ben er nog wel als de dood voor.
Voor de honden eigenaren onder ons. Hoe zien jullie je hond? Als gewoon een hond? Als lid van het gezin of als je kind (lees ik vaker hoewel ik me er niets bij voor kan stellen). Als huisdier En hoe behandelen jullie de hond? Niet als in goed of slecht, ga van goed uit. Maar wat mag de hond in huis? Op de bank? Nee Mee naar boven? Nee , alleen wanneer hij in bad moet Mee in bed?Nee absoluut niet En gaat de hond mee op uitstapjes zoals visite of laat je hem dan thuis?meestal thuis , soms mee En hoe vaak was je je hond? Alleen wanneer nodig Gebruik je nog spullen om de hondengeur tegen te gaan zoals speciale parfum of shampoo? Hondenshampoo wanneer nodig En hetzelfde voor de geur uit de mond? Poets je zijn tanden of is dit op te lossen met goede voeding? Goede voeding En de haren... heb je speciaal gekozen voor een hond met makkelijke vacht of heb je een hond met veel haar en neem je het exte rondje schoonmaken daardoor voor lief? We hebben gekozen wat wij het mooiste ras vinden
Dat vind ik echt heel mooi. Is ze daar speciaal op gefokt / opgeleid voordat ze bij jullie kwam of is die band zo gegroeid tussen beide?
Ik denk dat je echt op je strepen moet staan wat dat betreft. Ik heb de hond echt nooit los wanneer mijn kinderen in de woonkamer zijn, ze mag alleen los wanneer man er is en de kinderen slapen, maar in de ochtend komt het voor dat dochter (5) haar handen door de bench steekt om te aaien. Ze vinden de hond zo lief. Ze hangen haar om de nek als we uit school thuis komen en de hond tegen het hek op springt om ze te begroeten. Bij dit ras is het gezin de roedel, ze doen alles voor hun gezin, beschermen de kinderen maar bijvoorbeeld ook tegen ons als wij boos op ze zijn. En laat ik nou net in een burnout zitten en vaker/sneller/feller boos zijn. Die combi is niet prettig. Ik verwacht echt niet dat de hond de kinderen ooit iets aan zal doen want mijn kinderen zijn haar kinderen. Zij waakte als pup al voor de box als de jongste daar sliep. Maar wat als? Deze hond weegt nu al evenveel als mij. En ze is nog maar een pup. Ik ben daar ook bang voor. En ja, natuurlijk is het afhankelijk van wat voor soort hond je neemt, maar elk ras kan bijten.
Wij hebben er 4 mogen niet op de bank, zie hun echt als hond/huisdier, 1 gaat er mee naar boven ivm epilepsie maar wel in een bench los gewoon, als wij eten gaan hun op hun plek en wij eten eerst. Wassen 1x per jaar de rest gewoon buiten, uiteraard paar x per week stofzuigen en zo’n 1,5 uur kwijt aan lopen. Gewoon een hond dus
Mijn zoon heeft ass en is heel lang enorm angstig geweest voor ja, eigenlijk alles. Hij kan niet goed omgaan met emoties en hij loopt sociaal-emotioneel gezien een paar jaar achter. Toen ik zag hoe hij reageerde op de hond van kennissen van ons heb ik besloten om zelf toch de knoop door te hakken en een pup in huis te nemen. Ze is hier niet speciaal voor opgeleid en qua ras heb ik eigenlijk vooral gekeken naar dingen die ik belangrijk vond, dus sociaal, goed met kinderen, ( bijna) niet blaffend etc. Uiteindelijk heb ik toen een nestje gevonden en ben samen met zoon gaan kijken ( hij was toen 4) en 1 van de pups reageerde meteen op mijn zoon. We kwamen binnen en ze rende meteen naar hem toe en ging bij hem liggen en week meteen niet meer van zijn zijde, dus zij is t geworden. Al had ik eigenlijk een andere pup op t oog. Sinds de hond is hij veel minder angstig, heeft een stuk minder nachtmerries en als hij met dingen zit (emotioneel gezien) dan praat hij met de hond. Hij heeft zelfs een foto van haar in zn lade op school en als t hem teveel wordt/hij overprikkelt raakt en daardoor boos wordt, dan kan hij naar die foto kijken en dan wordt hij weer rustig.
Geweldig en prachtig om te lezen dat hun band zo sterk is en hij er zoveel uit haalt door haar aanwezigheid ❤ Enige waar ik in jouw situatie bang voor zou zijn (sorry soms een doemdenker) hoe zoon reageert als er ooit wat met haar gebeurt. Want honden hebben helaas niet het eeuwige leven. Als hij al zoveel moeite heeft met emoties en hij die vooral bij haar kwijt kan zal dat voor hem een hele zware klap worden.
Oh daar hoef je geen sorry voor te zeggen hoor, ik heb precies diezelfde 'angst'. Ik hoop dat tegen de tijd dat zij zou overlijden hij op een dusdanige leeftijd is dat hij ermee kan omgaan. ( Hond is nu bijna 7 en zoon is 11). Hij heeft ook wel flinke sprongen gemaakt in zijn ontwikkeling, o.a. door therapie, hij gaat straks ook gewoon naar het VO. Ik hoop dus met heel mijn hart dat de hond nog lang leeft en tegen de tijd dat ze er niet meer zal zijn hij ver genoeg is dat hij het een plekje zal kunnen geven.
Ik zie weinig nadelen moet ik zeggen. Je moet er rekening mee houden maar daar hebben we vooraf rekening mee gehouden. Het is een afweging, naar pretparken gaan we zelden en gaan we met vakantie dan gaat die mee of naar pension. Komende zomer gaat die twee weken naar een speciaal labradorpension. Waren we dichter bij huis gebleven dan was die net als vorige vakantie gewoon mee gegaan. Dit weekend hadden we een familieweekend en is die naar het pension geweest. Dit weet je ruim van tevoren en daarom genoeg tijd om iets te regelen. En met oud en nieuw blijven we thuis maar kom op is dit zo vreselijk denk ik dan. Deden we voorheen ook al. Naar verjaardagen gaan we gewoon. Eerder naar huis om de hond uit te moeten laten zal voor velen ook een smoes kunnen zijn om eerder weg te gaan Natuurlijk zijn er weleens nadelen maar dat hebben zoveel dingen in het leven, het krijgen van een kind/ kinderen brengt ook beperkingen met ze mee evenals de aanschaf van een hond.