Ik zou eerlijk gezegd juist wel die luier om laten en er even helemaal mee ophouden. Wij zijn nu ook bezig met zindelijkheidstraining, maar een jaar geleden plaste mijn dochter al regelmatig op het potje. Ze gaf dat zelf aan. In de herfst ging het zo goed (dagelijks plasjes op het potje) dat wij besloten de luier af te laten. Dat ging helemaal niet goed. Ze werd er echt ongelukkig van. Klinkt misschien zwaar, maar zo voelden wij dat echt. Ze deed helemaal niks meer in het potje en begon al te huilen als we met haar in de buurt van het potje kwamen. Maar ook gewoon tijdens het spelen was ze steeds huilerig en aanhankelijk. Hoewel ze maar anderhalve dag zonder luier heeft gelopen, heeft ze nog dik een maand niet op het potje willen plassen en bleef ze huilen als ze het potje zag (vaak waren we dan niet eens van plan haar erop te zetten, maar zag ze hem gewoon staan omdat we langs de badkamer kwamen ofzo). Daarna heeft het echt nog een tijdje geduurd voor ze weer even vaak op het potje wilde als daarvoor. We hebben toen echt gezegd: wij stoppen ermee, we laten het haar nu zelf aangeven. Dus hoewel het tien maanden geleden is dat zij al zelf aangaf dat ze moest plassen, het ophield en het dan op de wc/ het potje deed, heeft ze nu pas sinds twee weken een onderbroek aan. Het is natuurlijk wel een iets andere situatie dan met jouw zoon, ook omdat jouw zoontje al wat ouder is, maar toch zie ik wel overeenkomsten. Zolang het op mijn dochter's voorwaarden ging, vond ze het super leuk en interessant, maar zodra wij voor haar besloten dat de luier af bleef, ging het mis. Ze voelde zich onveilig doordat ze op elk moment een ongelukje kon krijgen. Ze kon het wel, maar de afwezigheid van de luier was gewoon echt te onveilig voor haar. Je schreef dat jouw zoontje eigenlijk zindelijk was en zijn luiers droog hield, maar wel een luier om wilde. Misschien heeft hij ook de veiligheid van die luier nodig, als zekerheid voor het geval het mis zou gaan. Hij zegt zelf ook dat hij het niet leuk vindt zonder luier. Ik zou daarom eerst eens beginnen de luier weer om laten en het wat tijd geven, zodat je weer terug kan naar die situatie, waarin hij uit zichzelf zindelijk is. Als hij in eerste instantie nog niks van de wc wil weten (wat waarschijnlijk is), zou ik dat ook aan hem overlaten. Waarschijnlijk wordt hij er vanzelf weer rustig over, zodra hij merkt dat de druk eraf is en hij het zelf mag bepalen.
Dit dus, zo is het hier ook gegaan. Ik denk dat de meesten vergeten hier dat je na de leeftijd van 3 niet zo makkelijk bepaald voor je kind dat de luier uit moet blijven. Rond het tweede levensjaar kun je ze nog leuk paaien maar daarna is het echt een ander verhaal. Ze doen het dan gewoon niet zonder luier als ze het niet willen, of houden het uren op om vervolgens alles nat te plassen. Mijn zoon werd er ook gewoon chagerijnig van van de druk dat het van mij moest en het continue op de wc moeten zitten van mij.
Geef je zoon wat tijd! Het komt echt wel goed! Mijn oudste dochter was pas zes weken voordat ze naar school ging zindelijk! Daarvoor nog nooit op wc, potje oid willen/kunnen plassen. Ik kneep hem echt maar toch gewoon op tijd gelukt!
Jouw verhaal is heel herkenbaar!, mijn zoontje van 4,5 heeft pas de diagnose a.s.s. gekregen (jouw zoontje heeft dat ook zie ik aan je onderschrift) en ben ook weer bezig om mijn zoontje zindelijk te maken, plassen lukt nu al wat beter met het luierbroekje uit, maar juist op momenten dat je het niet verwacht (als hij onder de douche moest wat hij niet wilde)wilde hij naar de wc of perse bij de v en d. Wij zijn bij de kinderarts geweest waar we al liepen voor wat anders en die zei dat we vooral niet moesten pushen of boos worden en vond het een goed idee om de zomervakantie te gebruiken om de luier af te laten. Dus dat doen we, alleen 's nachts niet of als ik langdurig weg ga, want hij drukt wel in zijn broek, steeds kleine beetjes, dat maakt het wat ingewikkeld.
Omdat het hem echt niet boeit met een vieze broek te lopen. Hij geeft er helemaal niks om. En ik weet niet of jij het fijn vind zes keer per dag te dweilen en te hopen dat hij niet op de stoffen bank zit als ie plast (of poept!), maar ik heb er geen zin meer in. Hij heeft weken zonder luier gelopen en ik heb weken gedweild en poep uit broeken gespoeld. Op het CB zeiden ze dat hij een gevalletje was van een kind dat wel kan, maar niet wil. Ze moeten het ook willen. Hij loopt nu in zwembroek of onderbroek buiten. Toevallig sprong hij vandaag 1x van de stoel af met de mededeling dat hij moest plassen, maar de vier keer erna gingen gewoon weer over de grond.